2/10/07

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Η Πολεμική Σημαία κυματίζει ξανά στις επάλξεις, στο τέλος του Κόσμου, στα τελευταία σύνορα του Πολιτισμού. Θεός μας ο Ήλιος, δάσκαλός μας ο Φάουστ, πρότυπό μας ο Μπάυρον, σύντροφοί μας ο Δον Κιχώτης και ο Ιππότης του Ντύρερ. Εχθροί μας οι Βάρβαροι.

Μαζί θα υπερασπιστούμε όπως άλλοτε τις Αξίες του Πολέμου και της Τέχνης, την Τιμή του Πολεμιστή και την Θρησκεία του Ωραίου, τα σπασμένα Σπαθιά και τα σπασμένα Αγάλματα.
Μέσα στο χάος και την αναρχία, θα σταθούμε δίπλα στους λιγοστούς προμάχους του Ηλιου, χωρίς ελπίδες νίκης, χωρίς ψευδαισθήσεις αποδοχής... μόνον με χαρά, έπαρση και αρρενωπή διάθεση σύγκρουσης.

Ενας νέος κύκλος αρχίζει αλλά δεν ξεχνώ τους περασμένους. Αμυδρά διακρίνω μέσα στην ομίχλη του παρελθόντος το τέλος μιας εποχής που έγινε ποίημα.


Then loudly cried the bold Sir Bedivere :
‘Ah! my Lord Arthur, whither shall I go?
Where shall I hide my forehead and my eyes?
For now I see the true old times are dead
When every morning brought a noble chance,
And every chance brought out a noble knight.
Such times have been not since the light that led
The holy Elders with the gift of myrrh .
But now the whole Round Table is dissolved
Which was an image of the mighty world ,
And I, the last, go forth companionless,
And the days darken round me, and the years,
Among new men, strange faces, other minds.’

Ημουν εκεί τότε, ο τελευταίος της Ιπποσύνης.

Μόνος, ξένος ανάμεσα σε ξένους, να φοβάμαι των νέων καιρών την αρχή, ώσπου να καταλάβω πως τίποτα δεν είχε τελειώσει. Γιατί δεν θα υπάρχει τέλος όσο θα ζούμε στα όνειρα των πολιτισμένων ανθρώπων. Θα πεθαίνουμε στη μάχη με τη δύση του Ήλιου και ξανά θα γεννιόμαστε ετοιμοπόλεμοι κάθε πρωϊ. Καθώς ξημερώνει και μπροστά μας ανοίγεται ο νέος κόσμος, χαμηλώστε τις περικεφαλαίες, υψώστε τα δόρατα, ποθήστε τις Βαλκυρίες.
Θυμηθείτε τα λόγια του αθάνατου βασιλιά... απόψε θα δειπνήσουμε στον Αδη...

Για μας δεν υπάρχει παρόν. Νοσταλγούμε το παρελθόν και προσδοκούμε το μέλλον !





Οι στίχοι: Από την ποιητική συλλογή IDYLLS OF THE KING – THE PASSING OF ARTHUR του Alfred, Lord Tennyson.
Ο Πίνακας: The Last Atlantean, του Barry Windsor - Smith .

9 σχόλια:

Pegasus είπε...

Congratulations!!!!
All brothers hope you stay and prosper on the WWW.
Hail!

Περαστικός είπε...

Καλή αρχή λοιπόν! (Και νόμιζα ότι θα άφηνα το πρώτο σχόλιο)

aerostatik είπε...

Δείπνεισε μόνος σου στον Άδη, εγώ θ΄αργήσω απόψε !

Ανώνυμος είπε...

Hail!
Περιμένουμε την ανάλογη συνέχεια, τόσο σε επίπεδο Λογοτεχνίας, αλλά και σε μουσικό (METAL Rules!). Και είμαστε αρκετά περισσότεροι και πιο αποφασισμένοι απ΄όσο νομίζουν οι εφήμεροι και παραιτημένοι.

YΓ. "Aerostatik" μάθε γραμματική, γιατί και εκεί και στις "εξυπνάδες" δεν τα πας καλά. Αλλά με τόσο "aero" στο κεφάλι...

Ανώνυμος είπε...

ΚΑΛΑ ΤΑ ΠΑΣ

Unknown είπε...

γεμάτοι έπαρση ναι..

Ανώνυμος είπε...

on the march!

Luna's Avenger είπε...

With the dying Breath of the Blind Witch came the Prophecy

From the Land of Myth and Dreams into Reality

From the old Kingdom of Magic the Griffin descends

To bring the Sword of the Elder to the Ruler of Man

Oh, hear the Valkries sing

Your Life or Death they bring

Your Future held within

To bring forth the Sword of the King

The Heir to the Throne is the Child of the Damned

He must be stopped and fall

Black is his Mind, black is his Soul

He has come to bind us all

He is the Fiend of the Pureness of Light

The ancient Tyrant Son

The Heir to the Throne must be killed and denied

Defeat the Chosen One

Die by my Sword and die by my Hand

I will be Lord and the Ruler of Man

Give Light to the Blind

The End of the Tyranny

Your Soul and Mind

Will never be free

Warriors unite

Into Battle for Destiny

Metal is Life

Into War for the King

Take their Children, take their Wives

Take their Cities, take their Lives

Leave 'em broken, hear my Spell

Life on Earth shall be your Hell

The Sword of the King

Ανώνυμος είπε...

HAIL