21/1/08

ΕΦΙΑΛΤΗΣ

«Είς την φύσην η οποία δίδει και αφαιρεί τα πάντα, λέγει ο μορφωμένος και μετριόφρων άνθρωπος «Δώσε ότι θέλεις, λάβε ότι θέλεις». Και τα λέγει αυτά όχι με θράσος, αλλά με πειθαρχίαν και συμπάθειαν προς αυτήν.»

Θολός ουρανός και αποπνιχτική ατμόσφαιρα σε μιά άθλια πόλη, που μυρίζει σήψη και παρακμή.
Οδηγώ ένα τετράτροχο, αυτοκινούμενο όχημα και σταματώ καθώς ένα φανάρι ανάβει κόκκινο. Παρατηρώ από το γυάλινο παράθυρο τα άσχημα κτίρια και τα ανθρωποειδή με τα περίεργα ρούχα. Καχεκτικοί και τιποτένιοι, που προσπερνούν ο ένας τον άλλο, σκυφτοί και βιαστικοί σε βρώμικα πεζοδρόμια.
Με πλησιάζουν εξαθλιωμένοι υπάνθρωποι και με ρωτούν αν θέλω να καθαρίσουν τα τζάμια. Γνέφω αρνητικά και με το πράσινο φως επιταχύνω. Λίγο αργότερα, σταματώ ξανά μπροστά σε ένα αρχιτεκτονικό τερατούργημα. Ανεβαίνω τα μπροστινά σκαλιά της είσοδου. Μπαίνω σε μιά αίθουσα και κάποιοι με υποδέχονται και με χαιρετούν. Κάθομαι μαζί τους γύρω από ένα στρογγυλό τραπέζι και ανταλλάσσουμε απόψεις γιά τρέχοντα θέματα «οικονομικοτεχνικού» ενδιαφέροντος: τιμές αγοράς και αλλαγή προσφορών, παραγωγικότητα και μείωση κόστους, περιβαλλοντικά θέματα και διαχείριση ανθρωπίνων πόρων.
Μιλάμε γιά πράγματα ασήμαντα, ανησυχίες της κατώτερης τάξης, «των εμπόρων», με σοβαρότητα και προσοχή. Περίοικοι, που διαχειρίζονται ένα περίεργο είδος εξουσίας σε μιά εμπορευματική κοινωνία απόλεμων, αδύναμων και αστείων κυνηγών του χρήματος.


Κοιτάζω τα σχέδια στον λαιμοδέτη που φορώ, θυμώνω με την κατάντια μου και απορώ. Σκέφτομαι πως ... μάλλον βλέπω ξανά αυτόν τον επαναλαμβανόμενο, ενοχλητικό εφιάλτη.
Ένα χτύπημα με τραντάζει κι επανέρχομαι στην πραγματικότητα. Κοιμήθηκα πάλι όρθιος από την εξάντληση. Τα γελαστά μάτια του συντρόφου, που με καλύπτει με την ασπίδα του, με κοροϊδεύουν. Είμαι ξανά εκεί, στη γραμμή. Ξημερώνει κι ο εχθρός αναμένεται.

Contra omina,
Contra fata deum,
Peruerso numine


Υποψιάζομαι πως στον εφιάλτη βλέπω έναν υποθετικό κόσμο του μέλλοντος. Ίσως τον κόσμο που οι βάρβαροι απέναντι, φέρνουν μαζί τους.
Χάσαμε τον πόλεμο και δεν θα πάρουμε κάτι περισσότερο απ’ ότι αξίζουμε στο πεδίο της μάχης. Σήμερα ίσως είναι η τελευταία μας φορά. Δεν φοβάμαι. Ελπίζω μόνον να βλέπω το Θεό στον ουρανό, να μην έχω πληγές στην πλάτη, κάποιοι να μας θυμούνται. Ελπίζω στο μέλλον κάποιοι να επιβιώνουν μέσα στον εφιάλτη και να ονειρεύονται τον δικό μας κόσμο. Ο επίλογός μας να είναι στο όνειρό τους ... εισαγωγή.


Άραγε, μήπως είμαι ήδη στο όνειρο κάποιου που ζεί στον εφιάλτη μου ;



Εισαγωγικό απόσπασμα : Από τα “Εις εαυτόν” (Βιβλίο Ι.14) του Μάρκου Αυρηλίου. Ρωμαίος αυτοκράτωρ και στωϊκός φιλόσοφος. Φιλόσοφος και πολεμιστής. Γράφει τις σκέψεις του στα ελληνικά, στην στρατιωτική του σκηνή κατά τη διάρκεια της νύχτας, στις εκστρατείες του κατά των βαρβάρων.
Οι εικόνες: Λάβαρα και σημαιοφόροι των Ρωμαϊκών Λεγεώνων.
Η κατώτερη τάξη των «εμπόρων» : Η τρίτη τάξη της κοινωνίας. Η τρίτη κοινωνική λειτουργία στους Ινδοευρωπαίους, σύμφωνα με τον ειδικό της συγκριτικής μυθολογίας Georges Dumezil. Η λειτουργία των μέσων παραγωγής και συντήρησης : ποιμένες, καλλιεργητές, τεχνίτες, δουλευτές, χειροτέχνες.

Λατινικά: «Παρ’ όλα τα σημεία που τους φανερώθηκαν, παρ’ όλες τις διακηρύξεις των θεών, αντιστρέφοντας το κέλευσμα που εκφράσανε οι θεοί. »

Έχασαν τον πόλεμο: Εμείς όμως τους θυμόμαστε ...

11 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Is all that we see or seem
But a dream within a dream?

E.A.Poe

Ανώνυμος είπε...

Γραβάτες και οικονομοτεχνικές μελέτες=ο θάνατος του μηχανικού. Ευτυχώς μια περιήγηση σε έναν αρχαιολογικό χώρο, ένα καλό βιβλίο και το αθάνατο Heavy Metal αποτελούν πάντοτε πολύτιμες οδούς απόδρασης προς το όνειρο.

Ανώνυμος είπε...

Ειναι εξαιρετικά λυπηρή η κατάσταση που ζει ο σύγχρονος "γιος του ονείρου" όπως τον περιγράφει και ο Τσάμης στο "RISING...".
Ναι ιππότη του ηλίου είμαι και εγώ από αυτούς που ξυπνούν ξαφνικά στο εργασιακό περιβάλλον τους και στο τέλος της ημέρας δε νιώθω καμία ικανοποίηση. Ζοφερή πραγματικότητα που με τον καιρό όλο και πιο πολύ αισθάνομαι ξένος στο περιβάλλον μου.
Η γραμμή που λέει "δωσ' τους ότι τους αξίζει (δηλ.υποκρισία)" και κράτα την ψυχή σου στο "μυστικό κουτί" είναι η λύση. Ή μήπως είναι αυτό που θέλουν αυτοί να κάνω εγώ και οι όμοιοι μου;
Χαίρομαι όμως που επανήλθε ο εξαφανισμένος για καιρό ιππότης και υπάρχει δυνατότητα να μοιραστώ αυτές τις σκέψεις. Χαίρομαι που υπάρχουν και όμοιοι μου αν και σε τελευταία ανάλυση δεν έχει και ιδιαίτερη σημασία.
Ηeavy Metal επικό και τέχνη φυγής αλλά και διαλογισμού είναι όντως οδοί προς το όνειρο συμπολεμιστή Crom!
We are the pen - we are the mind
We are keepers of the light
We are the fools - we are the free
We are sons of a dream!

Σ.: Το σημάδι του σφυριού είναι ακόμα ο οδηγός μου...

Περαστικός είπε...

Δύσκολοι καιροί για αξιοπρεπείς ανθρώπους, αλλά αυτό δεν ίσχυε πάντοτε; "The dreamers of the day are dangerous men" είχε γράψει ο T.E. Lawrence (ο Λώρενς της Αραβίας), "for they may act out their dream with open eyes, to make it possible. This I did." Από το βιβλίο του Seven Pillars of Wisdom. Ανεξαρτήτως εποχής, το ερώτημα είναι, και για αυτό πρέπει να ψάξει ο καθένας μέσα του, Can we act out our dreams?

Ανώνυμος είπε...

Απαραίτητη, ποιητική και απόκοσμη η "απολογία" σου. Το δικαιούσαι αν μη τι άλλο. Το χτύπημα είναι από μέσα. Εμείς οι καταραμένοι οπαδοί της θρησκευτικής φύσης του πνεύματος σε χαιρετούμε. Θα σε θέλαμε μαζί μας. Ίσως αυτό να μη γίνεται τώρα. Αυτό όμως δεν είναι λόγος για Γκρίνιες.

Surrealist είπε...

Υπέροχη αντήχηση! Καλημέρα :}!

SUN W KNIGHT είπε...

Βεβαίως και πρέπει στον προσωπικό μας περίγυρο να εφαρμόζουμε τον δικό μας κώδικα τιμής. Στο βαθμό όμως που το επιτρέπουν οι συνθήκες, στο βαθμό που μας εξασφαλίζει ότι θα επιβιώσουμε μέσα στην απαράδεκτη αυτή κοινωνία.
Φίλοι και συμπολεμιστές, είναι προφανές ότι σε αυτή τη ζωή στη λεγεώνα δεν θα ξαναβρεθούμε. Μπορούμε μόνον να θυμόμαστε και να διατηρούμε ενεργά τα ενδεχόμενα. Κάποια μέρα όμως ο Αρθούρος θα γυρίσει από το Άβαλον και τότε θα τα πούμε ... Κι αν όχι εμείς, σίγουρα κάποιοι άλλοι που θα μας μοιάζουν.

Ανώνυμος είπε...

All myths of men and gods will apply
when sanity and reason begin to die
the dragons you've denied and wish to slay
may rise to conquer us all someday!
HAIL!

Ανώνυμος είπε...

Η ΦΑΛΑΓΓΑ, Η ΛΕΓΕΩΝΑ, ΟΙ ΚΑΤΑΦΡΑΚΤΟΙ, ΟΙ ΤΕΥΤΟΝΕΣ ΙΠΠΟΤΕΣ, Η ΠΑΛΑΙΑ ΦΡΟΥΡΑ, ΟΙ WAFFEN SS... ΗΜΑΣΤΑΝ ΕΚΕΙ ΚΑΙ ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΑΥΤΟΥ 'Η ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΕΝΟΣ ΝΕΟΥ ΚΟΣΜΟΥ.
"ΤΙΜΗ ΜΑΣ Η ΑΦΟΣΙΩΣΗ".

Ανώνυμος είπε...

Αφοσίωση και ιππότης (σερ) Λάνσελοτ επίσης, το λέω με κάθε σοβαρότητα...

aerostatik είπε...

απλός λεγεωνάριος ή στρατηγός ρωμαίος ?