14/3/08

ΣΤΗΝ ΠΙΟ ΣΚΟΤΕΙΝΗ ΜΟΥ ΩΡΑ

Μαύρο σύννεφο με καλύπτει σαν πηχτό σκοτάδι. Το πρόσωπό μου είναι ωχρό και διάφανο. Κεραυνοί εκτοξεύονται από τα μάτια μου. Δηλητήριο στάζει από τις άκρες των δαχτύλων μου. Αθέατα ξίφη κόβουν τον αιθέρα και τεμαχίζουν το διάστημα γύρω μου. Μαύρα φτερά ξεπροβάλλουν από τις πλάτες μου και καθώς πάλλονται, ανοίγουν γύρω μου πύρινη δίνη. Νοιώθω πως μπορώ να συντρίψω τη γη και να εξαρθρώσω τον ουρανό, να σβήσω τα αστέρια και να βάλω φωτιά στο φεγγάρι.

Στην πιό σκοτεινή μου ώρα δεν υπάρχουν δεσμοί, δεν ανήκω πουθενά, είμαι μόνος μου στο χρόνο και ο εγωισμός μου οριοθετεί τις διαστάσεις του χώρου. Αβάσταχτη οδύνη με πνίγει και με κυριεύει απέραντο θράσος. Με γλείφουν οι φλόγες της κόλασης. Είμαι καρφωμένος στον άξονα του κόσμου. Αν εκραγώ θα διαλύσω το σύμπαν.

Στην πιό σκοτεινή μου ώρα, την τυφλή οργή ακολουθεί μελαγχολία. Απόγνωση γιά την ματαιότητα των πραγμάτων και την πρόσκαιρη ανθρώπινη φύση. Θλίψη γιά τις φευγαλέες εντυπώσεις και το τέλος των ψευδαισθήσεων.
Η μελαγχολία πηγάζει από την ευγένεια των απαισιόδοξων στοχασμών. Οι λεπτοί κόκκοι της κλεψύδρας κάποτε θα τελειώσουν, το καμπανάκι θα χτυπήσει και η ζυγαριά θα μετρήσει με ακρίβεια το οφειλόμενο υπόλοιπο.

Πατέρα, συγχώρεσέ με γιά την οδύνη και το θράσος, γιά την κατάχρηση και την ασέβεια. Συγχώρεσέ με γιά την ύβρη.
Στην πιό σκοτεινή μου ώρα, ίσως να θυμηθώ και να γνωρίσω την αλήθεια . . .



Η γκραβούρα: Melencolia I. Διάσημο και συμβολικό έργο του Ντύρερ. Αριστούργημα της τέχνης στο πέρασμα από τον θεοκρατικό Μεσαίωνα στην ανθρωποκεντρική Αναγέννηση.

11 σχόλια:

EL.ZIN είπε...

Υπάρχουν λύπες που, κανείς δεν θα ξέρει.
Υπάρχουν βάθη, που δεν τ'ανιχνεύει ο Ήλιος.
Ξέρουμε.. από θλίψη.. Ιππότη μας!

kirki είπε...

Στην δική μου σκοτεινή ώρα γιομίζω φως...ταξιδεύω μαζί με τη δύνη...και τότες όλα παίρνουν μορφή κι εγώ γίνομαι κομμάτι τους....δόρια ασημένια ντυμένα σε φως γαλάζιο....

Έρρωσθε!!!

ε είπε...

Στις πιο σκοτεινές μας ώρες...

Ανατριχιαστικά δυνατοί, ανατριχιαστικά εύθραυστοι.

Βράχοι που στέκονται αντίκρυ του ουρανού, σαν εκείνα τα menhir που λάξευαν οι Γαλάτες...

Και πύργοι που στέκονται μόνοι τους στον ορίζοντα, σαν εκείνους τους στύλους που οι στυλίτες αναχωρητές ασκήτευαν...

Είμαστε καταραμένοι;

Ανώνυμος είπε...

"μετ’ αγνοίας των οικείων κακών αλυπότατος ο βίος. Άριστον γαρ πάσι και πάσαις το μη γενέσθαι. Δεύτερον δε το γενομένους αποθανείν ως τάχιστα."

πλούταρχου 'παραμυθητικός προς απολλώνιο' 115d, όπως παρατίθεται απο δ. λιαντίνη στο βιβλίο του 'τα ελληνικά' κεφ. 'ο ελληνικός πεσσιμισμός'

aerostatik είπε...

Δεν πρέπει νάναι τόσο σκοτεινά ανάμεσα σε κεραυνούς και πύρινες δίνες.
Όσο για τις φλόγες της κόλασης όλο και κάτι φωτίζουν...

Ανώνυμος είπε...

Monadiko, elkistiko,

skotinos gia allous ma fotinos...

ta ftera anihta, leuka...

sou "ofilo" kimeno mou, to prosxedio to etimasa...
Thanx

episis ¨}
tin kalispera mou!

miamiam! είπε...

Την καλησπέρα μου.
Σε σένα.
Το φώς κ το σκοτάδι.
xxxm

cynical είπε...

Μόνο μέσα απ' τα σκοτάδια της οδύνης μπορεί κάτι να βρεθεί...

Ανώνυμος είπε...

ΑΠΟ HAMMERHEART...

Η ΠΙΟ ΣΚΟΤΕΙΝΗ ΜΑΣ ΩΡΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΑΝΑΓΚΑΙΑ... ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΑΚΟΥΣΟΥΜΕ ΤΗ ΣΥΧΝΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΗΧΟΥ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΙΟΥ ΣΑΛΠΙΣΜΑΤΟΣ... ΤΗ ΣΑΛΠΙΓΓΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΚΑΛΕΙ...

ΑΣΧΕΤΟ ΑΛΛΑ ΣΧΕΤΙΚΟ...
Ο ΗΛΙΑΚΟΣ ΙΠΠΟΤΗΣ ΚΡΑΤΑ ΨΗΛΑ ΤΗ ΣΗΜΑΙΑ! ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΠΟΥ ΟΙ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΣΥΧΝΕΣ...
ΑΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑΓΚΩΝΙΖΕΤΑΙ ΤΟ Η.Μ. ΓΙΑ ΛΙΓΟΥΣ, ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ Ο ΕΝΘΟΥΣΙΑΣΜΟΣ ΚΥΡΙΑΡΧΕΙ (ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΠΑΛΙΟΤΕΡΑ) ΣΕ ΜΑΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΜΑΚΡΟΧΡΟΝΙΟ ΔΕΣΜΟ ΜΕ ΤΗ WAR FLAG OF THE SUN...

IN THE DARKENED DAYS OF OLD THE LAW WAS THE SWORD!

HAIL

SUN W KNIGHT είπε...

el.zin: Πρώτα θυμός, μετά θλίψη...

Κίρκη: Μήπως με το ασημένιο δόρυ, μεταμορφώνεσαι σε αμαζόνα...

Εχετλαιέ: Τρισκατάρατοι...

Καλλίμαχε: Μπορεί να μην φαίνεται, αλλά είμαι προσαρμοσμένος ρεαλιστής...

Αερόστατε: Έχεις δίκιο γιά τις φλόγες...

srevi:Θα τα πούμε...

miamiam!:Φως μέσα στο σκοτάδι...

cynical: Αντιθέτως, μόνον μέσα στο σκοτάδι του θυμού...

Hammerheart:Hail...

Spitogata είπε...

Οι άνθρωποι βυθίζονται στο μαύρο σκοτάδι της απελπισίας για να βρουν τον δρόμο που οδηγεί στο φως!