28/6/08

ΠΡΟΣΕΥΧΗ


ΠΑΤΕΡ ΗΜΩΝ


Πατέρα μας, που ανίκητος διασχίζεις τους ουρανούς
Ας είναι μακαριστό το όνομά σου
Ας επιστρέψει σύντομα η βασιλεία σου
Ας επικρατήσει οριστικά η θέλησή σου
Όπως στους ανώτερους ουρανούς έτσι και στη ιερή γή.
Ευλόγησε σήμερα το σπαθί μας πριν από τη μάχη
Και μην ξεχνάς το χρέος μας προς την απόλυτη αλήθεια
Όπως κι εμείς δεν ξεχνούμε αυτά που μας οφείλουν οι φαύλοι.
Και μη μας βάζεις σε πειρασμό
Αλλά ελευθέρωσέ μας από τον κατώτερό μας εαυτό.




Πάτερ Ημών: Κυριακή προσευχή προς τον Ήλιο. Την έγραψα παραφράζοντας την κύρια χριστιανική προσευχή. Η Κυριακή των Χριστιανών είναι βέβαια η ημέρα του Ήλιου - Solis Deis. Η αυγή της 25ης Δεκεμβρίου είναι η επέτειος της γέννησης του Ήλιου - Natalis Solis Invicti.
Ο Θεός: Απόλλων, από το δυτικό αέτωμα του ναού του Διός στην Ολυμπία (470-456 π.Χ.). Η αυστηρότερη και πιό ολοκληρωμένη απεικόνιση του Θεού.
Τα χέρια: Χέρια που προσεύχονται (1508), σπουδή του Albrecht Dürer.

16/6/08

ΔΕΥΤΕΡΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑ

Το τέλος αυτού του κόσμου θα σημάνει με μιά τελευταία πύρινη ανατολή. Ένας τεράστιος, βαθυκόκκινος Ήλιος θα γεμίσει τον ουρανό και θα γκρεμίσει τα σύνορα της νύχτας. Μέσα του θα αστράφτει η καρδιά του σκοταδιού. Το έχουν προβλέψει οι πρόμαχοι, οι ποιητές και οι ζωγράφοι.

Ο ζωγράφος σε ψυχική ανάταση, μέσα σε μιά έκρηξη του κόκκινου χρώματος, προσπαθεί να αποτυπώσει το υπερκόσμιο φως αυτού του υπέρτατου θρησκευτικού οράματος. Πώς όμως να περιγράψει ένα υπερβατικό γεγονός τέτοιου μεγέθους πάνω σ’ έναν απλό καμβά ; Ποιά θεόπνευστη τεχνοτροπία οδηγεί το ταλέντο του καλλιτέχνη ;
Μόνον ένα σπουδαίο, ιδεαλιστικό και συμβολικό έργο μπορεί να αναδείξει τις σχέσεις ανάμεσα στις μεταφυσικές και τις φυσικές δυνάμεις και να προκαλέσει ανάλογες συνειρμικές ιδέες.
Ο κανόνας του φωτός στα χρώματα του Συμβολισμού υποβάλλει ασάφεια του χωρόχρονου, τελετουργική και μυστικιστική ατμόσφαιρα, κατάργηση της ύλης.



Στο κέντρο του ηλιακού κύκλου, καθισμένος στον θρόνο του ουρανού αναμένει ο πατέρας των θεών, ο Ζεύς Πατήρ, ο νικητής του Τυφώνα. Τα σύμβολά του μαρτυρούν την επερχόμενη κρίση, συνδυασμένα σε προφανή σχηματισμό. Πάνω αιωρείται ο Αετός κρατώντας με τα νύχια του τον Κεραυνό και κάτω η Δρυς ορίζει τον κοσμικό άξονα.
Ο Ένας Θεός στο θρόνο του είναι Κύριος των Μεταμορφώσεων. Η Δρυς μετασχηματίζεται στην μεγάλη μελιά Ύγκντρασιλ, ο κεραυνός γίνεται ιερό δόρυ, ο αετός αποκαλύπτει κάτω από τις φτερούγες του δύο ανυπόμονα κοράκια.
Ο Δίας μεταμορφώνεται στον Πατέρα των σκοτωμένων στη μάχη. Αυτός είναι ο Όντιν, που κρεμόταν από το ανεμοδαρμένο δένδρο νύχτες εννιά από την ίδια του την λόγχη καρφωμένος, που έδωσε το ένα του μάτι γιά να πιεί από την πηγή της σοφίας και του πνεύματος.

Ο Ήλιος είναι το μοναδικό μάτι του Όντιν.

Στον απόλυτο κόσμο των συμβόλων, ο Ήλιος συνδυάζεται συχνά με τον Σταυρό. Το σχήμα του εγγεγραμμένου σε κύκλο σταυρού περιγράφει με πολλούς τρόπους τον ανίκητο Θεό.
Ο Σταυρός είναι το αρχέγονο σύμβολο της ένωσης των συμπληρωματικών. Ο άξονας του κόσμου είναι η κατακόρυφη γραμμή του. Η κατακόρυφη γραμμή συμβολίζει την αρσενική, ενεργητική αρχή ενώ η οριζόντια την θηλυκή, παθητική αρχή. Ο πολικός άξονας ενώνει το Ναδίρ με το Ζενίθ, κόσμους κατώτερους και ανώτερους του γήινου κόσμου. Γύρω του περιστρέφονται όλα τα πράγματα και συνδέει επίσης όλες τις καταστάσεις του όντος.
Η οριζόντια γραμμή είναι προβολή ολόκληρου του οριζόντιου επιπέδου, που στην τρισδιάστατη μορφή του σταυρού αποτελεί επίπεδο αντανάκλασης.
Στο κέντρο του σταυρού, κέντρο του κοσμικού τροχού, εξαλείφονται όλες οι αντιθέσεις.

Στο τέλος του Κόσμου, τον Σωτήρα θα φρουρούν οι Φύλακες του Σταυρού.
Οι Αρχάγγελοι με τις ρομφαίες θα ξαναγίνουν οι φτερωτές Νίκες των Ελλήνων. Μπροστά στο δένδρο του καλού και του κακού, δίπλα στο δένδρο της γνώσης, ο Μιχαήλ θα επιστρέψει το ανίκητο σπαθί του στον προηγούμενο κάτοχό του, στον Τυρ μονόχειρα θεό του πολέμου.
Ο τερατώδης χειμώνας θα έχει τελειώσει και όλοι θα αναπολούν τον παλιό στίχο των ερωταποκρίσεων... «γιατί ο Μπάλντρ βασανιζόταν από όνειρα δυσοίωνα ».
Στα Τάρταρα, τους Τιτάνες θα φρουρούν ξανά οι Εκατόγχειρες.
Στο νησί της Ελίξοιας, βορειότερα από τα Ριπαία βουνά θα επιστρέφουν οι Υπερβόρεοι. Οι Βορεάδες βασιλιάδες τους, απόγονοι του Βορέα, με συνοδεία κύκνων σε παράταξη μάχης θα ακολουθούν τον σφυροφόρο θεό.
Ο εχθρός του παγκόσμιου ερπετού, ο χαλκωματής, θα σταθεί τότε δίπλα στον μεγάλο αδερφό του, τον ολετήρα του Πύθωνα.

Στο τέλος του Κόσμου ο Ανίκητος Ήλιος θα καρφωθεί γιά πάντα στο μέσον του νοητού Σταυρού, υπέρτατος προστάτης της εκδηλωμένης ιεραρχίας της πολλαπλότητας των όντων.





Ο ζωγράφος: Νικόλαος Γύζης (1842-1901), ο μεγαλύτερος Έλληνας ζωγράφος των νεότερων χρόνων.
Οι πίνακες: Ιδού ο Νυμφίος (1899-1900) και Αρχάγγελοι (από τη Θεμελίωση της Πίστεως, 1894-1895).
Ο Χριστιανισμός: Τα σύμβολα και οι παραστάσεις του έχουν πιά ενσωματωθεί στο συλλογικό Ευρωπαϊκό ασυνείδητο.
Οι Αρχαίοι Θεοί: Ζούν μέσα μας σαν φυλετική κληρονομιά και σαν ανεξάντλητες δυνάμεις κοσμογονίας.
Η Μεταμόρφωση του Σωτήρος: Ο Ουράνιος Πατέρας είναι Ένας.

Επειδή ως ορθολογιστής δεν έχω μυητικές αξιώσεις: Καταθέτω το κείμενο μόνον σαν πρόλογο αναζήτησης ιδεολογίας.

4/6/08

ΔΙΧΩΣ ΕΛΕΟΣ

Τα αθώα μάτια της μικρής μου κόρης είναι ότι αγαπώ περισσότερο σ’ ολόκληρο το σύμπαν. Όταν με κοιτάζουν με απορία ψάχνω απαντήσεις, όταν με κοιτάζουν με χαρά ενισχύω την ευχαρίστηση κι όταν με κοιτάζουν με φόβο διαλύω την πηγή της ενόχλησης.

Κάποιες φορές την παίρνω μαζί μου σε περιπάτους αναζήτησης παραστάσεων μέσα στην πόλη. Σε μουσεία, σε βιβλιοπωλεία, σε καταστήματα παιχνιδιών ψάχνουμε μαζί ερεθίσματα κατανόησης της ουσίας των πραγμάτων. Προσπαθώ να της εμφυσήσω χαμένες αξίες, να της προσφέρω κλασικά πρότυπα, να της δείξω τα όρια ανάμεσα στο καλό και το κακό, να την μάθω να διακρίνει το ωραίο από το άσχημο.



Πρόσφατα επισκεφτήκαμε το μεγάλο Μουσείο. Δυστυχώς όμως αντί για το προβλεπόμενο μάθημα αισθητικής δίπλα στα επιβλητικά αγάλματα, μας περίμενε η δυσάρεστη εμπειρία ενός κακού συναπαντήματος ανάμεσα στα σκουπίδια του περιβόλου. Μεταξύ Μουσείου και Πολυτεχνείου, στον συμβολικό χώρο που χωρίζει το κέντρο των Τεχνών από το κέντρο της Τεχνικής, μας συνάντησε μιά ξεχασμένη από το χρόνο μάγισσα. Άσχημη και γριά, ζαρωμένη και αλλήθωρη, ζητιάνευε πιεστικά τρομάζοντας την ανυποψίαστη μικρή μου. Της έγνεψα να φύγει κι αυτή αντί να απομακρυνθεί άρχισε να υβρίζει και να απειλεί βγάζοντας αφρούς από το ξεδοντιασμένο της στόμα. Η αρχετυπική κακία στο ανάρμοστο βλέμμα της με προβλημάτισε και η μεσαιωνική όψη της αφύπνησε τον αρχέγονο εαυτό μου.

Κοίταξα τα φοβισμένα μάτια της κόρης μου και σκέφτηκα αμέσως να διαλύσω την πηγή της ενόχλησης. Όμως, την πρώτη βάρβαρη σκέψη μου, περιόρισε η θλιβερή επίγνωση του αταίριαστου χωροχρόνου... λάθος αιώνας, λάθος τόπος, ψεύτικος ιππότης, ψεύτικο σπαθί.

Αναρωτήθηκα πάντως, ποιά θα ήταν η αντίδραση του βλοσυρού Κιμμέριου σε μια αντίστοιχη κατάσταση στην εποχή των θρύλων... «ανάμεσα στα χρόνια που οι ωκεανοί κατάπιαν την Ατλαντίδα και τις λαμπερές πόλεις και στα χρόνια της ανόδου των γιών του Άρειου».
Αποκεφαλισμός δίχως έλεος;




Η εικόνα: Conan του Cary Nord από το εξώφυλλο της συλλογής «Conan Volume 1, The Frost Giant's Daughter and other stories».
Η μοχθηρή ζητιάνα: Αποτελεί εξεζητημένο παράδειγμα και φυσικά δεν είναι η μόνη απροσάρμοστη, που σέρνει ανάμεσά μας τα παράταιρα βήματά της. Εκφυλισμένοι, ναρκομανείς, αναρχικοί, παρανοϊκοί, διεστραμμένοι κυκλοφορούν ανενόχλητοι, εκμεταλλευόμενοι την ηλιθιότητα των ψευτοπροοδευτικών και το κλίμα ανοχής της οχλοκρατίας.
Μισάνθρωπος: ή μήπως Ανθρωπιστής ...;