26/9/08

ΣΗΜΑΙΟΦΟΡΟΣ

 
Δεν έχει ούτε καν σιωπή στα βουνά
Μόνο βροντή ξερή και στείρα χωρίς βροχή
Δεν έχει ούτε καν μοναξιά στα βουνά

Η τελευταία εποχή συνοψίζεται σε μια μεγάλη νύχτα. Είμαι φρουρός στο τελευταίο κάστρο, στο περιθώριο του χρόνου, στα σύνορα του χώρου. Το τείχος είναι συμπαγές και ιερό. Αντικατοπτρίζει το φασματικό παραπέτασμα και συναρθρώνει το επέκεινα με τον εσώτερο εαυτό.
 


Περιπολώ στο πυκνό δάσος, στην σκοτεινή κοιλάδα, στην πηγή των παραισθήσεων. Το μοναδικό μονοπάτι στην απροσπέλαστη γη μου είναι σπαρμένο μαύρα όνειρα και κακόβουλη μαγεία. Δεν ανησυχώ μα παραμένω σε εγρήγορση. Αρχαίες δυνάμεις με προστατεύουν.
Προσεγγίζω το απόλυτο στις παρυφές των μύθων. Το σπαθί μου είναι αφιερωμένο στους Θεούς, που πολεμούν το σκοτάδι. Επικαλούμαι τα επικά τραγούδια των προγόνων. Αναπολώ το παρελθόν, χαίρομαι στην ομίχλη, ζω στη μελαγχολία. Αναζητώ έναν πιό πνευματικό κόσμο κι όμως αρνούμαι το χαρμόσυνο μήνυμα των μυστηρίων.
Παραμένω άπιστος όταν οι άλλοι έχουν γίνει πιστοί.

Προσμένω ήσυχα το επερχόμενο τέλος στην καρδιά του μεγάλου Χειμώνα. Σφίγγω στο χέρι μου το κέρας κι ας ξέρω πως κανείς δεν θ’ απαντήσει στο τελευταίο μου σάλπισμα...

κι όλα θα σωριάζονται στη λήθη,
ώσπου η αλλαγή να συντρίψει
τα πάντα παρεχτός μονάχα την ομορφιά.



Η εισαγωγή: Στίχοι από το ποίημα THE WASTE LAND του T.S. Eliot.
Ο επίλογος: Στίχοι από το ποίημα ENVOI (1919) του Εzra Pound.
Ο πίνακας: Bearer (1973) του Jeffrey Jones.
Το κέρας: Σύμβολο της Φρουράς. Πάντοτε θαύμαζα τον Ρολάνδο και προσευχόμουν στον Χέιμνταλ.
Ένας ψηφιακός χρόνος War Flag: Όπως και στο παρελθόν, η σημαία κυματίζει για λίγους.

15 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Visions of brighter
days to come
kept the shadows from my sight
made the present
bearable
and obscured the fading light

Chasing time
through the cold void
of solitary days
living for the future

aerostatik είπε...

πως κυματιζει η σημαία όταν δε φυσάει ?
Υ.Γ. πολύχρονος ...

Περαστικός είπε...

Εύχομαι να συνεχίσεις να μετράς ψηφιακά χρόνια, φίλε SWK.

Χριστίνα είπε...

Nα τα εκατοστήσεις, λοιπόν, Μελαγχολικέ Ιππότη του Ήλιου...

ε είπε...

Και αν χάσαμε της νιότης μας τη λάμψη
Στης νύχτας τη χλωμή αστριοφεγγιά
Τον Ήλιο αντικρύζουμε και πάλι
Υψώνοντας τα χέρια μας ψηλά
Περήφανοι πολεμιστές του Άρη
Θα πέσουμε γελώντας στη φωτιά!

Θα έρθουμε ξανά και η γη θα τρέμει
Στο πύρινο κάλεσμα της νέας μας ζωής
Σαν μυστικό αιώνων θα ανατείλλει
Το αγνό πρόσωπο της μάνας Γης
Αιώνια τιμή μας η πίστη
Στο όραμα που γέννησε μια νιόβγαλτη αυγή

Τα πατρώα, Απολλώνεια πνεύματα, μας δείχνουν το δρόμο.
Θριαμβεύουμε.

Ανώνυμος είπε...

η φραση heavy metal για λιγους παντα με πορωνε.
νασαι καλα sunknight.παλιος αναγνωστης

Ανώνυμος είπε...

''η φραση heavy metal για λιγους παντα με πορωνε''
;-)

Before the light λέγαν τότε οι Sarissa,αλλά αργεί να ξημερώσει...

motormount.

SUN W KNIGHT είπε...

...χωρίς ελπίδες νίκης, χωρίς ψευδαισθήσεις αποδοχής, μόνον με χαρά, έπαρση και αρρενωπή διάθεση σύγκρουσης...

Unknown είπε...

oyasumi nasai και χρόνια πολλά

SUN W KNIGHT είπε...

Τα Ιαπωνικά δεν είναι πιά ακατανόητα. Σε πεθύμησα...

Ανώνυμος είπε...

Χαίρε, Ιππότη του Ήλιου. Με τα γραφτά σου πρωτοκατέδειξες τον κοφτερό ήλιο του αισθητικού φασισμού, σ' ένα παιδί, δεκαετίες πίσω. Και γι' αυτό θα σε θυμάμαι μέχρι τον θάνατό μου.

Unknown είπε...

ένας ιππότης σε εγρήγορση...

...και πώς να σου κρυφτώ;

:)

φιλιά βρόχινα...

EL.ZIN είπε...

Χρόνια πολλά, Ιππότη του Ήλιου!
Είχαμε την εντύπωση πως είσαι "διπλούς"... Ιχθείς,
ερωτευμένος με την Ποσειδώνια Τέχνη, αν και είναι έντονη,
η επιρροή και η επίδραση ενός δυνατού Άρη...;)

SUN W KNIGHT είπε...

...γιά την υπεράσπιση του Ευρωπαϊκού Πολιτισμού...γιά τα Σπασμένα Σπαθιά και τα Σπασμένα Αγάλματα...

Ανώνυμος είπε...

Σφίγγω στο χέρι μου το κέρας κι ας ξέρω πως κανείς δεν θ’ απαντήσει στο τελευταίο μου σάλπισμα ...