5/2/09

Ο ΡΟΥΝΟΣ ΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ

Ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος ήταν ένας απόλυτος πόλεμος ιδεολογιών. Στα πεδία των μαχών αναμετρήθηκαν δύο αντίθετες κοσμοθεωρίες σε μιά θρησκευτική σύγκρουση δίχως έλεος, που έκρινε την εξέλιξη της ανθρωπότητας.

Πραγματική αιτία του ήταν η δημιουργία μιάς μεταφυσικής ασυνέχειας στη νομοτέλεια αιώνων χριστιανογενή ισοπεδωτισμού. Ένα σχίσμα στον σύγχρονο κόσμο ανέτρεψε την συνέπεια του ιστορικού χρόνου επιτρέποντας την επανεμφάνιση του ξεχασμένου πνεύματος της αρχαίας Ευρώπης.

Ο Ελληνορωμαϊκός κόσμος θεμελίωσε τον Δυτικό Πολιτισμό κι ωστόσο διαβρώθηκε και μεταλλάχτηκε πριν προλάβει να εξελιχτεί. Ο υποχθόνιος Χριστιανισμός διέφθειρε και υπονόμευσε την Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία αντιστρέφοντας τις αξίες της κι έπειτα επανέλαβε την ίδια διαδικασία με τους ξανθούς βαρβάρους, που ακόμη προσπαθούσαν να εκπολιτιστούν, θαυμάζοντας και μελετώντας τα ερείπια της αρχαιότητας. Σταδιακά, η αντιστροφή των ηθικών αξιών οδήγησε το πολιτικό σύστημα στην εξουσία της οικονομίας και παγίωσε τις εμποροκρατούμενες κοινωνίες του ωφελιμισμού, της ισότητας και της ομοιομορφίας.


Όμως ο αρχαίος κόσμος διατηρήθηκε σαν λανθάνουσα προδιάθεση μέσα στην ψυχή των λαών, στην Τέχνη και τη Φιλοσοφία. Και στις πρώτες δεκαετίες του εικοστού αιώνα, ακριβώς τότε που η σήψη της ολοκληρωτικής παρακμής προσέβαλε ακόμη και την ίδια την καρδιά της Τέχνης, εμφανίστηκε στην τελευταία άγρια αναλαμπή του. Κάποιοι αμετανόητοι ρομαντικοί θυμήθηκαν ξανά τον Μάρκο Αυρήλιο και τον Ιουλιανό και πίστεψαν πως το αριστοκρατικό πνεύμα των διανοουμένων και των πολεμιστών μπορούσε να ξαναπάρει την ηγεσία από τα πλούτη των εμπόρων και των χρηματιστών.

Η έξαρση του Ιδεαλισμού οδήγησε σε απελπισμένο αγώνα γιά την αναγέννηση της Ευρώπης. Η επίκληση στην προχριστιανική ηθική ήταν αναπόφευκτη και η δέηση στο αίμα των προγόνων και τη λατρεία της ομορφιάς άνοιξε ένα χάσμα στον σύγχρονο κόσμο. Κι από εκεί ξεπρόβαλλαν οι σιδερόφρακτοι ιππότες των δυνάμεων της ετερότητας, του ήλιου και της φωτιάς και παρατάχτηκαν γιά άλλη μιά φορά ενάντια στην εντροπία, το κενό και τη φθορά.

Μπορεί να είχαν μοντέρνα πυροβόλα, τεθωρακισμένα άρματα μάχης και ατσάλινα κράνη, όμως τα λάβαρα ήταν παλαιά όπως και τα ιδανικά: τιμή και πίστη, τάξη και μορφή, δικαιοσύνη και αρετή. Κι ακόμη φυσιολατρικός πολυθεϊσμός και ορθολογικός αγνωστικισμός και διαφοροποίηση και ιεραρχία ενάντια στον στείρο μονοθεϊσμό, την ομοιογένεια, την απώλεια ενέργειας και την ισότητα.

Παρ’ όλα αυτά, η θρησκεία του χρήματος κατανίκησε τους θεούς της αριστοκρατίας και οι νικητές έδωσαν την δική τους μορφή στο πρόσωπο της μοίρας. Η ασυνέχεια τελικά ξεπεράστηκε και η ιστορία συνέχισε με συνέπεια, τον εύκολο δρόμο της παρακμής.

Ίσως είναι ειρωνία της τύχης πως σήμερα την μεγάλη ήττα θυμίζει ένα αρχαίο σύμβολο ελπίδας και επιτυχίας.
Ξεχωρίζει από τους οκτώ στο Ετ του Χάιμνταλ: ο Σίγκελ ρούνος της Νίκης και της Φωτιάς, του Μπάλντερ, του Ήλιου, ο ρούνος της Αστραπής, που σκίζει το σκοτάδι και φωτίζει τη μαύρη νύχτα της ψυχής.




Η αφίσα: Της ταξιαρχίας των Βαλλόνων εθελοντών Waffen - SS. Οι τελευταίοι Ιππότες της Ευρώπης.

15 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Έχει ο καιρός γυρίσματα. Η θρησκεία του χρήματος θα καταποντιστεί από την ίδια της την φαυλότητα. Οι στρατιές του Άρεως και του Απόλλωνος δεν έχουν πει την τελευταία τους κουβέντα.

Υπό τους ήχους του Ancient Steel των Valkyrie και του Where the Runes Still Speak των Candlemass σε χαιρετώ.

Ανώνυμος είπε...

Ο αρχαίος κόσμος διατηρείται στο ‘συλλογικό ασυνείδητο’ των ευρωπαϊκών λαών. Οι διεργασίες εξακολουθούν να λαμβάνουν χώρα και διαφαίνονται, έστω και αμυδρά, στους κόλπους της ζωγραφικής, της ποίησης, του κινηματογράφου, της μουσικής, της λογοτεχνίας, της φιλοσοφίας και άλλων μορφών έκφρασης... Φαινομενικά είναι αδύναμες να μετουσιωθούν σε μια νέα τάξη και φαντάζουν σφραγισμένες όλες οι θύρες της Βαλχάλλα. Ωστόσο δε γνωρίζουμε, ούτε μπορούμε να προβλέψουμε την εξέλιξη των διεργασιών. Δε γνωρίζουμε ούτε το μέγεθος του κύκλου της παρακμής, διότι η καρδιά της Τέχνης χτυπάει ακόμα... Το θέμα δεν είναι αν υπάρχει ελπίδα, αλλά το πώς θα διαχειριστούμε αυτή τη φορά την ελπίδα... Θα ήθελα την άποψή σου.

Ανώνυμος είπε...

Μόνο η Βέρμαχτ πολέμησε. Τα Waffenn- SS ήταν απλώς φρου- φρου κι αρώματα. Αν ψάχνεις για Ιππότες, ψάξε στο DAK και στον αρχηγό τους, τον Έρβιν Ρόμμελ.

Ανώνυμος είπε...

Τον τέταρτο αιώνα προ χριστιανισμού ο καταπέλτης ήταν όπλο νεότευκτο. Τότε ο σπαρτιάτης βασιλιάς Αρχίδαμος, παρακολουθώντας μια επίδειξη βολής από καταπέλτη, επικαλέστηκε τον Ηρακλή και είπε: "ΑΠΟΛΩΛΕΝ ΑΝΔΡΟΣ ΑΡΕΤΑ". Από εκείνη την κοσμοϊστορική στιγμή η αρετή του ανδρός (ανδρεία) ήταν και επισήμως παρελθόν.

Έτσι λοιπόν τα άρματα, ενσωματώνοντας πολλά εκατοστά ατσάλινης θωράκισης και φυσικά το πυροβόλο, δεν έχουν σχέση με την ηρωική πλευρά του μάχεσθαι. Μάλλον το αντίθετο. Εκφράζουν την αποκοπή του πολεμιστή από το πεδίο της μάχης, την μηχανικοποίηση του μάχεσθαι και τον ξεπεσμό του πολέμου σε σφαγή.

Όσο για τον 2ο π.π, πολλοί υποστηρίζουν πως απείρως καλύτερο για την Ευρώπη θα ήταν, ο χίτλερ να κάνει καρριέρα συγγραφέα παρά πολιτικού και στρατιωτικού αρχηγού.

Ανώνυμος είπε...

Αυτά έλεγε ο Αρχίδαμος και γι' αυτό τον αρχαίο κόσμο τον μετασχημάτισε ο Αλέξανδρος και όχι οι υπερσυντηρητικοί Σπαρτιάτες που έμειναν στο χωριό τους.

Ανώνυμος είπε...

crom αν δεν κατάλαβες πως το συγκεκριμένο 'πεδίο της μάχης' είναι οι ιδέες και όχι τα χωράφια και οι πέτρες, μπορείς να σκεφτείς αυτό: Την ελλάδα την έσωσε η ΑΝΔΡΟΣ ΑΡΕΤΑ των 'υπερσυντηρητικών' σπαρτιατών και των 'υπερσυντηρητικών' αθηναίων, την ώρα που ο συνονόματος του Αλεξάνδρου προκάτοχος του μακεδονικού θρόνου χρησίμευε ως αγγελιαφόρος του πέρση στρατηγού.

SUN W KNIGHT είπε...

Knight of justice:
Ίσως κάποτε στο μέλλον, μιά άλλη γενιά σε μιά άλλη εποχή...

Αίολε:
Όπως λένε η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία. Μετά μένει μόνον η μνήμη και ο στοχασμός...

Ανώνυμε:
Τα Waffen-SS ήταν η ελίτ των Ευρωπαίων εθελοντών. Είναι άτοπες οι συγκρίσεις με εθνικούς στρατούς...

Καλλίμαχε:
Όπως γράφει ο Λεόν Ντεγκρέλ..."Εκεί έξω, στις αχανείς στέπες έζησαν Άνδρες. Εσύ αναγνώστη, φίλε ή εχθρέ παρακολούθησέ τους να έρχονται πίσω στη ζωή, διότι ζούμε σε μιά περίοδο όπου κάποιος πρέπει να ψάξει πολύ γιά να βρεί αληθινούς άνδρες κι αυτό ήταν εκείνοι, ως το μεδούλι των οστών τους..."

Crom:
Στην Ηλιακή Φάλαγγα, ο Λεωνίδας πολεμά δίπλα στον Αλέξανδρο και οι δυό μαζί δίπλα στον Αχιλλέα...

Ανώνυμος είπε...

Sun knight, προσφάτως απογαλακτισμένα χριστιανόπουλα ασυνειδήτως περιπλανώμενα στο μεταξύ της συντηρητικής ανατροφής των και σε μια αόριστη ιδέα περί συναρπαστικού παγανιστικού παρελθόντος. Θα έπρεπε να καούν στην πυρά από τον τοπικό τους επίσκοπο πριν συλήσουν προαιώνια σύμβολα, αλλά ο χριστιανικός μεσαίωνας απέτυχε ακόμα κι εκεί.

Ανώνυμος είπε...

"τιμή και πίστη, τάξη και μορφή, δικαιοσύνη και αρετή"... καθώς και σιδερόφραχτος ιππότης στην αφίσα... Μεταχριστιανικά μου φαίνονται αυτά.... Μεσαιωνικός ρομαντισμός.... Γιατί τον παραγνωρίζεις; Τα παρουσιάζεις όπως σε συμφέρει μου φαίνεται... ;-) ... Χριστιανικές αξίες δεν είναι αυτές που έδωσαν πνοή στους μεσαιωνικούς ιππότες;

Χρόνια Πολλά από μια άγνωστη φίλη...

aerostatik είπε...

τρυφερή ελεγεία των ηττημένων...

nelly είπε...

ηττημενη ελεγεια
ρε συ αεροστατικ, την τρυφεροτητα που την ειδες?

aerostatik είπε...

@ nelly
στη γραφή του sun w knight φυσικά, όχι στις πράξεις των ηττημένων...

nelly είπε...

Για τη γραφη του sun w knight φυσικά, μιλαω...

SUN W KNIGHT είπε...

Καλλίμαχε:
Ενδιαφέρουσα άποψη. Δεν σύλησαν όμως, αντιθέτως τίμησαν τα σύμβολα...

Izolde:
Εμείς οι ρομαντικοί... ξέρουμε καλά πως οι αξίες του Ιπποτισμού ήταν μόνον επιφανειακά χριστιανικές...
Αχ Ιζόλδη...Το μαγικό φίλτρο προκαλεί πάντοτε έρωτα και πάθος...

Αερόστατε:
Ο χαρακτηρισμός σου δεν είναι άστοχος, δεν είναι όμως και σωστός...

Nelly:
Δύσκολη η κριτική ανάλυση της καλοσύνης και της σκληρότητας. Γειά σου Nelly...

Ανώνυμος είπε...

"ΕΜΠΡΟΣ, ΒΟΥΡΓΟΥΝΔΟΙ!"
Λεόν Ντεγκρέλ