1/6/09

ΟΙ ΜΥΡΜΙΔΟΝΕΣ ΛΥΚΟΙ

« ...αυτοί σαν λύκοι που τρων ωμά κρέατα
και κλείνουν ανείπωτη δύναμη μέσα τους,
και που σκοτώνοντας στα βουνά ελάφι μεγάλο με κέρατα
το τρώνε αρπαχτά
και όλων τα σαγόνια κοκκινίζουν από το αίμα
και ξεκινούν κοπαδιαστά να πιούν,
παίρνοντας λίγο λίγο με τις στενόμακρες γλώσσες τους
το σκοτεινό νερό
από βρύση που τρέχει μαύρο νερό,
καθώς ξερνούν το αίμα από το σκοτωμένο ζώο... »

Διαβάζω πολλά χρόνια την Ιλιάδα: από μικρός ξεφυλλίζοντας τις εντυπωσιακές εικόνες παιδικών εκδόσεων, αργότερα σαν μαθητής μελετώντας τις συμβατικές αναλύσεις του σχολείου, σήμερα ως διανοούμενος και ώριμος αναγνώστης ισορροπώντας ανάμεσα στη νόηση και το συναίσθημα. Πάντοτε με συναρπάζει με αμείωτη ένταση. Τα τελευταία χρόνια επιβεβαιώνω στις σελίδες της την προσωπική μου ηθική και αναβαπτίζω στην ομηρική θεώρηση του κόσμου τα απαρχαιωμένα μου πρότυπα. 

 Η Ιλιάδα ως ενιαίο έργο τέχνης είναι το θεμέλιο του Δυτικού Πολιτισμού. Μέσα από την τραγική της εξιστόρηση αποκαλύπτει διάφανα την σύνθετη αντίληψη των πολεμικών ανδρών γιά τον εαυτό τους, τους άλλους ανθρώπους, τη φύση και τους θεούς. Ως βαρυσήμαντο κείμενο οριοθετεί τις ουσιώδεις σχέσεις της ποίησης με το ευρύτερο πολιτισμικό της πλαίσιο. Πάνω απ’ όλα, στο βαθύτερο περιεχόμενό της μας διδάσκει την αποδοχή του παράλογου νοήματος της ζωής και του θανάτου. 

Η αρχική πρόταση που παραθέτω, σηματοδοτεί την έναρξη της προετοιμασίας των Μυρμιδόνων πριν την επάνοδό τους στη μάχη. Όταν η τρωική φωτιά έφτασε στα καράβια των Αχαιών, η οσμή του αίματος ξύπνησε τους κοιμισμένους λύκους. Η Ιλιάδα ξεχειλίζει από τέτοιου ύφους σπαράγματα. Προσφέρουν αισθητική παιδεία και ταυτόχρονα αφυπνίζουν την ηρωική συνείδηση στο φοβερό σημείο σύμμειξης κτήνους και θεού...





Η εισαγωγή: Ομήρου ΙΛΙΑΣ, Π 156-162. Μετάφραση Ο. Κομνηνού - Κακριδή. 

Η εικόνα: Το εξώφυλλο του Paolo Rivera από το έκτο τεύχος της πρόσφατης, εικονογραφημένης σειράς της Marvel, THE ILLIAD (2008). Διασκευή των R. Thomas και M.A. Sepulveda. 

Οι Μυρμιδόνες: Πενήντα ήταν τα καράβια τους και σε καθένα ήταν πενήντα άντρες. Πέντε ήταν οι αρχηγοί τους: ο Μενέσθιος, ο Εύδωρος, ο Πείσανδρος, ο Φοίνικας και ο Αλκιμέδοντας. Βασιλιάς όλων τους ήταν ο Αχιλλέας.

8 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

DEFENDER

ΟΙ ΤΡΟΠΟΙ ΤΩΝ ΜΥΡΜΙΔΟΝΩΝ ΣΤΟ ΦΑΓΗΤΟ ΜΟΥ ΦΕΡΝΟΥΝ ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΑ ΣΤΟ ΝΟΥ ΤΟ ΠΩΣ ΜΟΥ ΛΕΝΕ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΟΤΙ ΤΡΩΓΩ ΕΓΩ.

HAIL AND KILL

Lorelei Am Rhein είπε...

Δεν ξέρω γιατί, αλλά ανέκαθεν ο αριθμός 5 μού προμήνυε μια δυστοκία...
Όμως, τα ονόματα των αρχηγών των Μυρμιδόνων, είναι γεμάτα από μουσικό λυρισμό και ποίηση, αντίθετα από ό,τι θα περίμενε κανείς.
Το μέλος δεν συνάδει πάντα με το αίμα, ή μήπως όχι?
Γοητευτική ανάρτηση!

Άτη Σολέρτη είπε...

Όπως το είπες. Βαρυσήμαντα τα νοήματα των Ομηρικών επών! Εισάγουν έννοιες και διδάγματα που αποτελούν την απαρχή της φιλοσοφημένης σκέψης, θεωρώ. Το αίμα, υγρό στοιχείο της φύσης, λυτρώνει σκοτεινά... Θα συμφωνήσω με τη Lorelei και θα χαρακτηρίσω γοητευτικότατη την ανάρτηση αυτή!
Καλημέρα!

SUN W KNIGHT είπε...

DEFENDER:
Όμως, οι Μυρμιδόνες ήταν ανθρωποφάγοι της μάχης...


Lorelei Am Rhein:
Το επικό-θρησκευτικό μέλος συνάδει πάντα με το αίμα...

Άτη Σολέρτη:
Άτη, η Ιλιάδα είναι το Ευαγγέλιο της δικής μου "θρησκείας"...

Ανώνυμος είπε...

''Δυο αρχόντους τότε,τον Υπείρονα και τον Αστύνοο,ρίχνει,
πλάι στο βυζί τον ένα βρίσκοντας με το χαλκό κοντάρι,
τον άλλο στο κλειδί τον χτύπησε με το τρανό σπαθί του,
στον ώμο πλάι,και του χώρισεν από λαιμό και πλάτη.''

Kλέος Διομήδη,Ραψωδία Ε,144-147.

Μια δημοσίευση στο κλίμα της παλιάς ''χάρτινης'' σημαίας,άρα ''διδακτική'' και ευπρόσδεκτη.

Καλή συνέχεια-στο ίδιο ύφος ελπίζω-.

motormount

aerostatik είπε...

στο φοβερό σημείο σύμμειξης κτήνους και θεού, ο άνθρωπος απουσιάζει...

καλλίμαχος είπε...

ο άνθρωπος είναι το χειρότερο κτήνος και ο ύψιστος θεός

SUN W KNIGHT είπε...

motormount:
Η Σημαία είναι μία...

aerostatik:
Προφανώς δεν αναφερόμαστε στον ίδιο άνθρωπο. Διαφορετικά πρότυπα καθορίζουν διαφορετικά όντα...

καλλίμαχε:
Όμως, η σύμμειξη γίνεται μόνον στα σύνορα του πολιτισμού - στο πεδίο της μάχης...