5/8/10

Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΘΕΟΣ


Βουλιάζει η γη στη θάλασσα κι ο ήλιος
Έχει μαυρίσει και τα άστρα
Πέφτουν καυτά απ’ τον Ουρανό
Καπνοί ανεβαίνουν και ξεσπούν σε φλόγες
Ο ουρανός πήρε φωτιά.


Στον μεγάλο ναό της Ουψάλας το άγαλμα του Θορ δέσποζε στο μέσον, ανάμεσα στον Όντιν και τον Φρέυρ. Γιός του Όντιν και της Έρντα και υπέρμαχος των άλλων θεών συνδύαζε χαρακτηριστικά υπερασπιστή των χωρικών και θεού του πολέμου. Θεός του ανέμου, του κεραυνού και της καταιγίδας προστάτευε τους πιστούς του από τις επιδημίες και τους λιμούς και καθαγίαζε τους ρούνους, τα όπλα και τα σπαρτά. Έφερε στο κεφάλι του το φλεγόμενο στέμμα με τα αστέρια και είχε στην κατοχή του τη ζώνη της δύναμης, τα σιδερένια γάντια και το φοβερό σφυρί Μιόλνιρ.


Όταν έφτασε το πλήρωμα του χρόνου, ο Θορ έπαιξε στο κοσμικό θέατρο τον προκαθορισμένο του ρόλο. Στην τελευταία μάχη ο Λόκι ξέφυγε από τα δεσμά του και πολέμησε με τον Χέιμνταλ μέχρι θανάτου. Ο τερατώδης σκύλος Γκαρμ αλληλοσκοτώθηκε με τον Τυρ κι ο Φένριρ με τα σαγόνια του να αγγίζουν τον ουρανό κατάπιε τον Όντιν. Ο Δαίμονας της φωτιάς κατέβαλε τον Φρέυρ κι έκαψε ολόκληρη τη γη. Οι λύκοι καταβρόχθισαν τον ήλιο και το φεγγάρι και τ’ αστέρια έπεσαν από τον ουρανό. Κι ο Θορ αν και νίκησε το Παγκόσμιο Ερπετό, δηλητηριασμένος υπέκυψε κι αυτός στο σκοτεινό πεπρωμένο των παλαιών Θεών.

Καμμιά χρυσή εποχή δεν ακολούθησε το Ράγκναροκ παρά τις προφητικές εξαγγελίες. Η νέα Μίντγκαρντ μαστιζόταν από τα προαιώνια δεινά της ανθρωπότητας και δεν ξεπέρασε ποτέ το θάνατο των αθανάτων. Στον σύγχρονο κόσμο η ασύμμετρη επικράτηση του ορθολογισμού είχε εξοστρακίσει τη μυθολογία στο περιθώριο της κοινωνικής πραγματικότητας. Μονοθεϊστικές θρησκείες της ερήμου μονοπωλούσαν τα υπολλείματα του θρησκευτικού συναισθήματος και η ανισορροπία μεταξύ Λόγου και Μύθου συντηρούσε την επίσημη τέχνη της παρακμής.

Ωστόσο, ο Θορ επέστρεψε ξαφνικά μέσα από μια πύλη που δεν περίμενε κανείς: τα εικονογραφημένα παιδικά αναγνώσματα της σύγχρονης Αμερικής, τα κόμικς της Μάρβελ που εύστοχα αποκαλούνται pulp μυθολογία του εικοστού αιώνα. Κατά ειρωνεία της τύχης τον ανέστησαν δύο Αμερικανοεβραίοι της Νέας Υόρκης στο τεύχος 83 του περιοδικού Journey into Mystery, τον Αύγουστο του 1962. Σε μια εξωφρενική ιστορία των Stan Lee και Jack Kirby με ιπτάμενους δίσκους και Κρόνιους πετρανθρώπους, ο Θορ εισήλθε πανηγυρικά στην μαζική παραγωγή της εφηβικής ψυχαγωγίας. Όχι πιά ώριμος κοκκινογένης με πλατύγυρο καπέλο μα νεαρός ξανθομάλλης με φτερωτό κράνος, ξεπρόβαλλε κραδαίνοντας το πολεμικό σφυρί του από το εξώφυλλο του Kirby κατευθείαν στο συλλογικό ασυνείδητο της ποπ κουλτούρας. Μαζί του επέστρεψαν η Άσγκαρντ, η Βαλχάλα, η Νίφλχαϊμ, η Γιότουνχαϊμ και το ξαχασμένο πάνθεο των Βορείων: η Σιφ και ο Χέιμνταλ, η Χέλα του θανάτου, η Μπρουνχίλδη, ο μισητός Λόκι κι ο αγαπημένος Μπάλντερ.

Στην εξέλιξη του πρώτου σεναρίου, ο χωλός γιατρός Don Blake ανακάλυπτε μέσα σε μια σπηλιά ένα μαγικό ραβδί και μαζί με αυτό την θεϊκή του ταυτότητα: στο ταπεινό σώμα του ενσαρκωνόταν ο περήφανος γιός του Όντιν, τιμωρημένος απο τον πατέρα του να βιώσει την ανθρώπινη φύση και να διδαχθεί την ταπεινοφροσύνη.
Στα χρόνια που ακολούθησαν, ο Θορ πρωταγωνίστησε σε αμέτρητες περιπέτειες μοιρασμένες ανάμεσα στις μεγαλουπόλεις του εικοστού αιώνα και τους πύργους της Άσγκαρντ. Κάτω από το σημάδι του Σφυριού και πέρα από τις προθέσεις των εκδοτών εξελίχτηκε σταδιακά στο μυθικό, αντίπαλο δέος των πλαστικοποιημένων και δημοκρατικών ηρώων τύπου Σούπερμαν και Κάπταιν Αμέρικα.

Σε τελευταία ανάλυση, ενώ οι άλλοι αρχαίοι θεοί χαίρουν σήμερα ελάχιστα ίχνη λατρείας από ξεμωραμένους γέροντες σε κρυφούς ναούς, ο Θορ αντλεί απεριόριστη ενέργεια από χιλιάδες νεαρούς αναγνώστες που καταθέτουν ολοφάνερα την πίστη τους σε μηνιαίες συνδρομές.
Μαζί τους κι εμείς ξεφυλλίζουμε τις πολύχρωμες σελίδες των περιοδικών του ρίχνοντας κλεφτές ματιές στα καρέ της μεγάλης Σάλας των Θεών που πάντα θα ποθούμε...




Η μεγάλη εικόνα: Το εξώφυλλο του πρώτου τεύχους του πιό πρόσφατου κύκλου ιστοριών από τον Αμερικανό ζωγράφο Arthur Suydam. (Σεπτέμβριος 2007, non-zombie cover, Thor Vol 3 #1, J. Michael Straczynski, Olivier Coipel, Mark Morales).
Η μικρή εικόνα: Το εξώφυλλο του Journey into Mystery #83. Εικονογράφηση του Jack Kirby. Στα πρώτα τεύχη η πλοκή της ιστορίας ήταν του Stan Lee (Stanley Lieber) αλλά το κείμενο είχε γραφτεί από τον μικρότερο αδερφό του Larry Lieber.
Οι στίχοι της εισαγωγής: Από ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΣΙΒΥΛΛΑΣ της Αρχαίας Έδδας, σε μετάφραση του Γιάννη Υφαντή.

Το φτερωτό κράνος του Thor: Πιθανότατα δάνειο από τους Σάξωνες που μάχονταν τον πρίγκιπα Valiant στις μνημειώδεις σελίδες του Hal Foster.
Ημέρα έκδοσης του κειμένου: Η ημέρα της εβδομάδας Πέμπτη (Thursday), που τιμητικά φέρει το όνομά του.

11 σχόλια:

καλλίμαχος είπε...

Ο Θωρ δεν είναι ο τελευταίος θεός... Οι θεοί είναι παντοτινοί όπως ο κόσμος είναι παντοτινός, δεν πεθαίνουν και δεν ενσαρκώνονται για να γνωρίσουν 'ταπεινότητες'. Ταπεινά ήταν μάλλον τα ένστικτα ορισμένων ανατολιτών που κατασκεύασαν αυτές τις ιστορίες, διψασμένοι για εξουσία και εκδίκηση. Όσο για το από ποιούς και πως λατρεύονται, είσαι απλά μακριά από τα γεγονότα sun knight...

Ανώνυμος είπε...

Η Πέμπτη μόνο τιμητικά δε φέρει το όνομα του Θωρ. Μαγεία κρύβεται πίσω από την Thursday...

P A L A D I N είπε...

It was a darkened day December,
I heard the hammer in the wind
It was a day we will remember,
For the Winds of Thor their story would begin.

crom είπε...

Γειά σου Πολέμαρχε! Με αφορμή την ανάρτηση σου θυμήθηκα ένα ενδιαφέρον διήγημα του Ντέιβιντ Μπριν με τίτλο "Θωρ εναντίον Κάπτεν Αμέρικα", του οποίου το τέλος με είχε χαλάσει πολύ. Hail!

LEON ST είπε...

Πιστεύω και λατρεύω μόνο τον προσωπικό μου Θεό. Χωρίς όνομα. Αλλά είναι Αυτός που μου μιλάει κάθε βράδυ. Και να ήθελα (που δεν θέλω) δεν θα μπορούσα να τον περιγράψω. Σέβομαι ελάχιστους Θεούς αλλά ακολουθώ πιστά μόνο τον δικό μου. Αναρωτιέμαι μόνο αν θα είναι δίπλα μου αν και όταν σφυρίζουν γύρω μας οι σφαίρες...
HAIL!

Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...

Οι πύλες που συνδέουν την κατακτημένη από τις δυνάμεις του Χάους πραγματικότητα με το βασίλειο της Αλήθειας είναι διάσπαρτες γύρω μας. Όχι πολλές, ωστόσο υπαρκτές..
Αποστολή των πολεμιστών είναι να τις κρατήσουν ανοιχτές και προσβάσιμες. Να μην αφήσουν τους εχθρούς να τις αποκρύψουν..

Ιππότη του Ήλιου, Χαίρε!

Ανώνυμος είπε...

"TON EΒΛΕΠΑ ΠΟΥ ΦΩΝΑΖΕ ΣΤΟΥΣ ΓΙΓΑΝΤΕΣ ΠΟΥ ΠΕΘΑΙΝΑΝ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΜΕΡΑ,ΚΡΑΤΟΥΣΕ ΤΟ ΣΦΥΡΙ ΤΟΥ ΨΗΛΑ,ΚΑΙ ΚΑΛΟΥΣΕ ΤΟΝ ΟΝΤΙΝ ΓΙΑ ΕΝΑ ΣΗΜΑΔΙ.."
..Να μην ξεχνιομαστε

LEON ST είπε...

Αν και δεν είμαι θρησκευόμενος η 15η Αυγούστου πάντα γέμιζε την καρδιά μου. Μπορεί η αφοπλισμένη εποχή μας να έχει αφαιρέσει από την Αθηνά το δόρυ κι από την Παρθένο των Βυζαντινών στο σκουτάρι, εν τούτοις η Παναγία στα μάτια μου ένωνε την Θεά με την οργισμένη Μητέρα στο Ματζικέρτ, τη Σπαρτιάτισα Μάνα με την Οδηγήτρια στη Πίνδο. Θα είναι πάντα η Υπερήφανη Γυναίκα που στο πρόσωπο της Άννας Κομνηνής έπαιρνε όλη την υπερηφάνεια και την ανωτερότητα απέναντι στους γονατιστούς βάρβαρους φύλαρχους της σκοτεινής Δύσης.

Ανώνυμος είπε...

Mην ξεχάσεις να δεις και την ταινία που θα βγει στους κινηματογράφους τον Μάϊο του 2011, η οποία στηρίζεται στο ομώνυμο κόμικ της MARVEL.Βέβαια ο χαρακτήρας του κόμικ αποτελεί καρικατούρα του μυθολογικού Θωρ, αλλά τον έκανε πασίγνωστο στην συνείδηση του μέσου Αμερικανού, Ευρωπαίου και όχι μόνο. Αυτό όμως που ποτέ δεν συμπάθησα είναι ότι στι κόμικ οι θεοί μιλάνε σαιξπηρικά αγγλικά της ελισαβετιανής περιόδου.Φαίνεται ότι οι θεοί λησμόνησαν τα σκανδιναβικά.

SUN W KNIGHT είπε...

Φίλοι κι αναγνώστες,

ο μοναδικός Θεός μας είναι ο Ανίκητος Ήλιος... και οι μύστες τον λατρεύουν μέσα από το Αισθητικό Ιδεώδες και το ατσάλινο Σπαθί...

LEON ST είπε...

ΓΝΩΣΗ
ΔΡΑΣΗ
ΑΙΣΘΗΤΙΚΗ
ΤΟ ΤΡΙΠΤΥΧΟ ΤΩΝ ΝΕΩΝ ΠΟΛΕΜΙΣΤΩΝ.