9/10/10

ΠΑΓΟΣ ΚΑΙ ΦΩΤΙΑ

Κυλά με την ομίχλη, πανάρχαιο, και διασχίζει
Όπως το βέβαιο σπαθί την έμφυτή σου αγωνία
Και που να καταφύγω μες στην ανώφελη και φαύλη ανταρσία ;
Έχω στοιχειώσει! Το Γαλάζιο! Το Γαλάζιο! Το Γαλάζιο!


Φασματικός και στοιχειωμένος κρύβομαι από τους ανιχνευτές συνείδησης στον παγωμένο άξονα των κόσμων. Στα γαλανά σύνορα του βορρά αναζητώ το χαμένο αντίβαρο της ασύμμετρης ζυγαριάς. Μόνον εκεί αναστέλλω τις εκκρεμότητες και αναλογίζομαι την πτώση στην αρχή. Μόνον εκεί ο ψυχρός άνεμος μου μεταφέρει ευεργετικά ξόρκια και υποσχέσεις μεταμόρφωσης στο τέλος της τροχιάς.


Στους αντίποδες, το είδωλο του εαυτού μου με προκαλεί ειρωνικά υπολογίζοντας χαμένες ευκαιρίες και δυνατότητες εξαγοράς. Καλοπληρωμένος υπάλληλος του συστήματος επιβιώνει «αξιοπρεπώς» στην σάπια γραφειοκρατία των χρηματιστών ενώ εγώ ξεθωριάζω ονειρευόμενος τους μαγεμένους των παραμυθιών.

Ξεθωριάζω αλλά παραμένω ανάλγητος και υπερόπτης. Λατρεύω τον αρκτικό Ήλιο και περιφρονώ τους ξένους θεούς. Δεν συμμορφώνομαι προς τις υποδείξεις, αποφεύγω την εξομολόγηση, αρνούμαι την υποταγή. Φρουρώ τον πολικό πύργο, απερίσκεπτος, ανυπόστατος και μελαγχολικός.

Γνωρίζω με βεβαιότητα πως καμμιά μαγική επωδή δεν θα μπορούσε σήμερα να με σώσει από την τιμωρία μιας αδιάφορης ζωής. Οι αντιφάσεις που με βασανίζουν, με υποχρεώνουν σε ανέντιμη ανοχή. Κάποια μέρα όμως θα ξεπεράσω το όριο της παραγραφής και τότε τα ψέματα θα τελειώσουν και θα σημάνει η ώρα της επιστροφής.

Υπομένω αγόγγυστα τον βάσανο του πάγου γιατί κάποτε θα επιστρέψω στο Βασίλειο της Φωτιάς.


Να μεγαλώνω πάντοτε, στα πόδια μου να νιώσω
ότι λατρεύουν οι άλλοι,
να μεγαλώνω σαν το δρύ, κι έπειτα να τελειώσω
σα μιά φωτιά μεγάλη.






Τρία χρόνια: Πολεμική Σημαία - Ηλιακό Οχυρό.
Οι στίχοι του πάγου και της φωτιάς: Στον πρόλογο, η τελευταία στροφή από το ποίημα L’azur του Stephane Mallarme (1842-1898), σε μετάφραση του Πάνου Σταυρινού. Στον επίλογο, η τελευταία στροφή από το ποίημα O TOI QUI SUR MES JOURS… του Jean Moréas (Ι. Παπαδιαμαντόπουλος, 1856-1910), σε μετάφραση του Κώστα Καρυωτάκη.
Ο πίνακας: NORTH WATCH. Το κορυφαίο έργο του αμερικανού ζωγράφου Ken Kelly. Ο ίδιος σχολιάζει το θέμα του: «Here I wanted to convey both a sense of adventure and a sense of loneliness. I kept the character confident but alone, with plenty of grays all around him.»
Χρησιμοποίησα συμβολικά για πρώτη φορά τον πολεμιστή του πίνακα, στην WFotS 22 (HM Νo141, Οκτώβριος 1996) στο βασικό, ιδεολογικό κείμενό μου ΗΛΙΟΣ, ΗΡΩΑΣ ΚΑΙ ΕΝΤΡΟΠΙΑ.

13 σχόλια:

LEON ST είπε...

ΕΣΕΤ' ΗΜΑΡ...

P A L A D I N είπε...

Χαίρε Ιππότη

ο Πολεμιστής της βορινής περιπόλου γυρνά μονάχος στις καταχνιές, κουβαλά μέταλλα απάνω του και δε μοιάζει καθόλου με... υπάλληλο.

3 χρόνια κρατά το οχυρό της WAR FLAG όμως οι HEAVY METAL ραψωδίες κόπηκαν βίαια. Ο Βάρδος της Metal Age σιώπησε. Οι μεταλλικοί παιάνες, που τόσο θριαμβικά αυτός υμνούσε, οι ιστορίες σπαθιού και μαγείας που εξιστορούσε έσβησαν...

Κάποτε όμως...

crom είπε...

Ιππότη ελπίζω κάποια στιγμή η Πολεμική Σημαία να αναβιώσει και σε έντυπη μορφή. Προτάσεις υπάρχουν, απομένει να το πάρεις απόφαση. Hail!

Ανώνυμος είπε...

Η Πολεμική Σημαία είναι ίσως η μόνη Όαση στο διαδίκτυο, διότι συνδυάζει γνώση, αρχαία σοφία, εμπειρία, ανάμνηση εφηβικής ηλικίας και αισθητική. Τον ήχο των σπαθιών που συγκρούονται που έδινε Zωή στον Πάουντ... Μακάρι να αναβιώσει και σε έντυπη -ή να συνεχίσει και σε οποιαδήποτε άλλη- μορφή. Η Φρουρά αναμένει, χτυπώντας στην ασπίδα τα σπαθιά...

Battle Angel (Αίολος)

LEON ST είπε...

Τόσο βαθιά είναι κρυμμένες οι Σάρισες;

Ανώνυμος είπε...

ΤΟ ΧΡΕΟΣ


Ανεβήκαμε στις κορυφές του πάθους, κοιτάξαμε κατά πρόσωπο την άβυσσο, ορμήσαμε στους γκρεμούς, ...κι αντλήσαμε πάλι την σκοτεινή δύναμη για την ανάβαση.

Μέσα σ’ αστραπές από φως, σε πυκνή νέφωση, σ’ έξαρση που φιλούσε τον άνεμο, σ’ ενδοσκοπήσεις πικρές όπως ο θάνατος.

Δούλοι; Ελεύθεροι;
Πάντως, εκτελέσαμε το χρέος μας.


Παλαίψαμε κι ακόμα παλεύουμε..."


Φυλλίτσα Αθηναϊς Aναπνιώτου

Ανώνυμος είπε...

Είναι δρόμος της Φωτιάς...
να εννοεί ο καθένας διαφορετικά.

Η προσδοκία, να εννοούν οι άλλοι όπως εννοούμε εμείς...,
βρίσκεται πάνω στο παγωμένο μονοπάτι.

Η εσωτερική πόλη της φλόγας απειλείται από τις παγωμένες δυνάμεις του έξω κόσμου

Κράτα τη φλόγα σου στάσιμη και δεν έχεις παρά ένα φλογόχρωμο κομμάτι πάγου.

GUARDIAN LORD

Reactive mind είπε...

Η φαντασία πολλές φορές έιναι απλώς ακατάληπτες ανακλήσεις κάποιου ξεχασμένου παρελθόντος.
Οι "νοσταλγοί" του μέλλοντος καμια φορά δεν είναι παρα θιασώτες του παρελθόντος.
Δεν χρειάζεται να γίνεις κάτι...γιατί απλώς κάποτε ήσουν.
εκφράζω το σεβασμό μου λοιπόν για αυτό που ήσουν.
και ένα μικρό μυστικό, ο χρόνος δεν υπάρχει.
Δεν ήσουν λοιπόν κι ούτε ποτέ θα γίνεις...ΕΙΣΑΙ

Ανώνυμος είπε...

ΙΠΠΟΤΗ μην ξεχάσεις ποτέ ότι...
ΤΟ ΣΗΜΑΔΙ ΤΟΥ ΑΡΧΟΝΤΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Η ΔΥΝΑΜΗ ΑΛΛΑ ΤΟ ΗΘΟΣ(ΣΩΚΡΑΤΗΣ)
Σου έκανα δυο σχόλια δεν νομίζω να σε πειράζει
ΚΑΛΟ ΣΟΥ ΒΡΑΔΥ

SUN W KNIGHT είπε...

Πολλοί διαβάζουν, λίγοι καταλαβαίνουν, ακόμη λιγότεροι συναινούν.
Όμως... θέλω να πιστεύω πως κάποιοι από εκείνους που τελικά θα φτάσουν στο μελλοντικό Βασίλειο της Φωτιάς, θα θυμούνται με χαρά την Πολεμική Σημαία από την εποχή του πάγου...

Ανώνυμος είπε...

an antekseis na to akoyseis fysika,kati gia to opoio amfibalw...

panagiotis είπε...

...και να που βρίσκω την πολεμική σημαία να ανεμίζει ξανά...
Αλλάξαν πολλά απο τότε,τα ακούσματα,τα διαβάσματα,οι επιρροές... Ελπίζω να μιλήσουμε καθώς πάντα ήθελα να σου γράψω στο Metal Hammer.

SUN W KNIGHT είπε...

Ανώνυμε:
Ortha amfibaleis και σε λάθος ιστοσελίδα απευθύνεσαι...

Panagioti:
Τίποτα δεν άλλαξε στην ουσία.
Hail...