Πέρα
μακρυά, στην μεσαιωνική χώρα των παραμυθιών, βρίσκεται κρυμμένο το μανιταροχωριό
των γαλάζιων νάνων του Peyo.
Προστατευμένο, σε δυσπρόσιτη γεωγραφία στο βάθος του χρόνου, δεν αποφεύγει
πάντως την υποχρεωτική συμμόρφωση με τους «πολιτικά ορθούς» κανόνες του
σύγχρονου κόσμου...
Η πρώτη
ιστορία των Στρούμφς, Les Schtroumpfs noirs, αποτελεί χαρακτηριστική περίπτωση ωμής παραποίησης
πρωτότυπου έργου, λόγω ασυμβατότητας με τις συμπλεγματικές πεποιθήσεις της «κοινής
γνώμης». Στην αρχή της περιπέτειας, μια μαύρη μύγα μολύνει ένα
απρόσεχτο Στρουμφ κι έπειτα αυτό εξαπλώνει μια επιδημία παραφροσύνης, δαγκώνοντας τα υπόλοιπα. Όμως, όταν
η απλή αυτή ιστορία κυκλοφόρησε στην πολυπολιτισμική Αμερική, το χρώμα της μόλυνσης
θεωρήθηκε ύποπτο φυλετικής αναστάτωσης καθώς τα μολυσμένα Στρούμφς όχι μόνο τρελαίνονταν
αλλά και μαύριζαν... Έτσι, το μαύρο χρώμα, δυνητική αναφορά του καλλιτέχνη
στην βουβωνική πανώλη των σκοτεινών χρόνων, μετατράπηκε προληπτικά σε μωβ! Για
να προληφθούν οι πιθανές αντιρατσιστικές αντιδράσεις, ούτε καν η μύγα δεν γλύτωσε
την αλλαγή...
Με αφορμή την αναγκαστική
μεταμόρφωση των μαύρων Στρούμφς στον σχετικά ανώδυνο τομέα της ψυχαγωγίας, μπορούμε
να φανταστούμε το μέγεθος των παρεμβάσεων σε άλλους, βασικούς τομείς της μετάδοσης
γνώσεων. Βεβαίως, είναι αφελείς όσοι νομίζουν πως μόνον τα ολοκληρωτικά
καθεστώτα χρησιμοποιούν απεχθείς μεθόδους λογοκρισίας. Οι δημοκρατίες
επαναλαμβάνουν παρόμοια τεχνάσματα προκειμένου να υποστηρίξουν ως αδιαπραγμάτευτο
αξίωμα την πολιτική τους θεωρία. Η πλειοψηφούσα, καθεστηκυία τάξη χρησιμοποιεί
ανενδοίαστα όλα τα διαθέσιμα μέσα για να επιβάλλει τις αξίες της στην κοινωνία:
αποκρύπτει, υπερτονίζει και ερμηνεύει κατά το δοκούν γεγονότα και πληροφορίες
που αντίκεινται στις καθιερωμένες αντιλήψεις.
Ο πολιτισμικός σχετικισμός και οι
αμφισβητήσιμοι κοινωνικοί σκοποί «καλοπροαίρετων» καθοδηγητών, υπερισχύουν
σχεδόν πάντα της έγκυρης και αντικειμενικής παρουσίασης. Ωστόσο, είναι
αδιανόητο να αποδεχόμαστε την εσκεμμένη παραποίηση επειδή πιθανώς υπηρετεί
κάποιον θετικό σκοπό. Μέσα στην γενική σύγχυση που επικρατεί, πρέπει να διατηρήσουμε
μια σαφή διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στα υποκειμενικά κίνητρα και τις
αντικειμενικές μαρτυρίες. Είναι απαράδεκτο και εξωφρενικό, η πολιτική ορθότητα
των κινήτρων μιας υποτιθέμενης ενίσχυσης της κοινωνικής δικαιοσύνης να καταλύει
την αντικειμενική μετάδοση κειμένων και την απρόσκοπτη αναπαραγωγή της
πραγματικότητας.
Ένα από τα βασικά θεμέλια του Πολιτισμού μας είναι η αναζήτηση της αλήθειας. Την αλήθεια, ενάντια στην υποκριτική «πολιτική ορθότητα», οφείλουμε να είμαστε πάντα έτοιμοι να αναγνωρίσουμε και να υπερασπιστούμε...
Οι εικόνες: Το εξώφυλλο της Γαλλικής έκδοσης. Ακόμη, το πρώτο Στρούμφ που μεταμορφώνεται σε ζόμπι, στο 13ο καρέ της τρίτης σελίδας της ιστορίας, στην αυθεντική και στην παραποιημένη
εκδοχή του.
Les Schtroumpfs: Δημιούργημα του Βέλγου κομίστα
Pierre
Culliford (Peyo). Εμφανίστηκαν για πρώτη
φορά το 1958, στην μεσαιωνική περιπέτεια La flute a six trous, ένατη ιστορία των φοβερών και τρομερών Johan et Pirlouit.
Η ιστορία Les Schtroumpfs noirs ήταν η πρώτη αυτόνομη παρουσία
των γαλάζιων νάνων. Δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά το 1959, στο τεύχος 1107 του
γαλλόφωνου περιοδικού Spirou
και κυκλοφόρησε σε μορφή άλμπουμ το 1963. Στην Αμερική εκδόθηκε με τον τίτλο The Purple Smurfs.
Η παραποίηση: Δεν περιορίζεται μόνο στα μαύρα Στρούμφς αλλά περιλαμβάνει
οτιδήποτε δεν συνάδει με τις σύγχρονες εξισωτικές αντιλήψεις: από τα στερεοτυπικά
χαρακτηριστικά άλλων φυλετικών ομάδων έως το «μισογυνικό» ξόρκι δημιουργίας της
Στρουμφίτας!
