22/12/16

REMEMBER TOMORROW

«Κινούμενοι στο χώρο του βρετανικού heavy metal κατακτούν κάθε μέρα και περισσότερο έδαφος και δεν αποκλείεται μέσα στο ’80 να βρεθούν ανάμεσα στα πρώτα συγκροτήματα του είδους. Το γκρούπ αποτελείται από πέντε άτομα με επικεφαλής τον μπασίστα Steve Harris και δημιουργήθηκε σαν μια αντίδραση ενάντια στο συνεχώς αυξανόμενο κίνημα των πάνκ, πριν λίγα χρόνια. Ένας μικρός δίσκος σε δική τους παραγωγή πρόκειται να κυκλοφορήσει αυτές τις μέρες βασισμένος σε στοιχεία από τα τραγούδια τους «Prowler», «Invasion» και «Iron Maiden». Η σκηνική παρουσία τους είναι επίσης καλή και νομίζω ότι θα έπρεπε να ενδιαφερθεί γι’ αυτούς μια μεγάλη εταιρεία δίσκων.»                   


Έχω την εντύπωση πως ήταν κάποια Κυριακή του Δεκεμβρίου του 1980. Η πρώτη χρονιά του Λυκείου προχωρούσε ακάθεκτη, μαζί με τις χαρές και τα προβλήματα της εφηβείας μας. Ο Κ ήταν συνομήλικος, κολλητός φίλος, ροκάς και Μοτορχεντάς. Με προσκάλεσε στο σπίτι του, ν’ ακούσουμε μαζί έναν δίσκο που πρόσφατα είχε αποκτήσει, το παρθενικό άλμπουμ κάποιων νεαρών Βρετανών, που ονομάζονταν Iron Maiden... Είχαμε διαβάσει πρώτη φορά γι’ αυτούς, σ’ ένα αφιέρωμα του Ποπ και Ροκ λίγους μήνες πριν, πως ήταν αξιόλογη μπάντα και γέννημα της αντίδρασης του hard rock ενάντια στο κίνημα του πανκ.

Εκείνη την εποχή άκουγα Deep Purple, Rainbow, Ted Nugent, Led Zeppelin. Ήμουν ήδη εκλεκτικός και περιχαράκωνα με φανατισμό τα συγκροτήματα που ξεχώριζα. Περιεργάστηκα με συγκατάβαση τη ζωγραφιά του εξωφύλλου και τις φωτογραφίες της μπάντας στο οπισθόφυλλο αναμένοντας το πρώτο τραγούδι που θα επέλεγε ο Κ για να εξάψει το ενδιαφέρον μου. Κι ενώ η άσχημη καρικατούρα του Eddie με προϊδέαζε για τα χειρότερα, η ιδιαίτερη μελωδία του Phantom Of The Opera με συνεπήρε ολοκληρωτικά. Τα ηχεία απελευθέρωσαν νέα ηχοχρώματα στο μουσικό τοπίο, ο βαρύς μεταλλικός ήχος ακούστηκε αιχμηρός, αγνός, νεανικός. Κάτι καινούργιο είχε γεννηθεί και ήμασταν εκεί από την αρχή.
  


Tears for remembrance, and tears for joy,
Tears for somebody and this lonely boy.
Out in
the madness, the all seeing eye,
Flickers above us, to light up the sky.

Unchain
the colors before my eyes,
Yesterday's sorrows, tomorrow's white lies.
Scan the horizon, the clouds take me higher,
I shall return from out of fire.

Η ανάμνηση είναι δυνατή σαν η συνάντηση να έγινε μόλις χθες. Ο φίλος μου ο Κ πέθανε λίγα χρόνια αργότερα, νέος ακόμη κι ωραίος σαν τους καταραμένους ήρωες του ναρκωμένου Rock που τόσο αγαπούσε. Κι εγώ, πενηντάρης πλέον, αντικρίζω με θλίψη από το μέλλον το δικό μου δύστροπο, νεανικό βλέμμα, που αναζητούσε τότε τους θεούς στο νεφελώδη ουρανό της μουσικής και των ιδεών. O χρόνος είναι ύπουλος κι απατηλός. Κοιμήθηκα έφηβος ήρωας εκείνο το βράδυ και ξύπνησα απαθής μεσήλικας σήμερα το πρωί.


Tears for remembrance... Οι στίχοι των Iron Maiden ακούγονται παράξενοι και προφητικοί στη γκρίζα πραγματικότητα που με καταθλίβει. Ποιός ξέρει... Αν υπάρχουν ακόμη χρώματα, ίσως τα ψέματα του τραγουδιού να μην μας καθορίζουν απόλυτα και οριστικά. Ίσως κάποιο καλοκαίρι στο τέλος του κύκλου, να επιστρέψουμε όλοι μαζί, μέσα από τη φωτιά. Αληθινοί, χαρούμενοι και έφηβοι ξανά...




  

Το κείμενο στα εισαγωγικά: Σύντομη παρουσίαση των Iron Maiden από τον Geoff Barton, στο τεύχος 26 του περιοδικού Ποπ & Ροκ (Απρίλιος 1980). Το συγκεκριμένο τεύχος περιλάμβανε δεκασέλιδο αφιέρωμα στο Hard Rock / Heavy Metal, με ιδιαίτερη αναφορά στο NWOBHM.
Οι στίχοι: Remember Tomorrow (Harris - Di’ Anno). Από το εξαιρετικό, πρώτο άλμπουμ των Iron Maiden (1980).
Οι φωτογραφίες:
-Το εξώφυλλο του τεύχους 26, από τo αρχείο μου. Το πρώτο τεύχος του Ποπ & Ροκ με συλλογικό heavy metal εξώφυλλο.
-Το έπιπλο ράδιο-πικάπ Grundig, που άκουσα τους πρώτους δίσκους στο πατρικό μου σπίτι. Πανομοιότυπο μ’ εκείνο στο σπίτι του κακότυχου φίλου μου.
-Το εξώφυλλο της ελληνικής έκδοσης του πρώτου LP των Iron Maiden, που ακόμη έχω στη συλλογή μου (EMI GREECE, 1980). Εικονογράφηση του Derek Riggs.
-Χεβυμεταλλάς των πρώτων χρόνων της δεκαετίας του ’80.

9 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Μιας και έπιασες το Ποπ & Ροκ, εκείνο το αφιέρωμα στους MANOWAR με τις Νιτσεϊκές σκηνογραφίες πρέπει, κάπως κάποτε, να το ανεβάσεις.

Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...

Σύντομη αλλά ταυτόχρονα και πολύ σημαντική ανάρτηση.
Ένα μουσικό άρθρο που αφορά το heavy metal, μετά από καιρό.
Ένα άρθρο συνοδευόμενο από τέτοιου περιεχομένου φωτογραφικό υλικό, μετά από τριάντα και πλέον χρόνια..

Ανώνυμος είπε...

Σπουδαίοι στίχοι, σπουδαία μπάντα. Νομίζω πάντως το piece of mind υπήρξε η κορυφαία τους, τουλάχιστον στιχουργικά, δημιουργια τους.

λύκος

Leonardos είπε...

Μου έκανε εντύπωση το σχόλιό σου για το εξώφυλλο του "Iron Maiden", σχεδιασθηκε με την τότε punk λογική και μπραβο στους Maiden που ήθελαν να ξεχωρίσουν τη θέση τους από την πρωτη στιγμή, ζητωντας να μπουν μαλλιά στον Eddie.( Aν και η 1η "επίσημη" εμφάνιση του Eddie είναι στο 7"ep Running Free - πάλι με μαλλιά). Καλή χρονιά, να σαι καλά , να μας κρατάς συντροφιά με τα γραφόμενά σου. Ενας αναγνώστης σου απο εποχής περιοδικού "Heavy Metal"

Unknown είπε...

Ανακάλυψα αυτό το blog χθες τυχαία και δεν πίστευα στα μάτια μου! Έχουν περάσει σχεδόν 18 χρόνια από το τελευταίο δισέλιδο "war flag of the sun" - η καλύτερη ίσως στήλη στο ΜΗ/ΗΜ (το αγοράζω ακόμα κάθε μήνα, όπως και CD, βινύλια, κλπ). Αρχειοθετούσα σε excel τις στήλες αυτές καθώς και κάποιες άλλες που με ενδιέφεραν.
Ακόμα θυμάμαι την "κόντρα" που είχες με τον γνωστό έμπορο τότε "The Lord", αλλά και τη χαώδη διαφορά που είχατε σε μορφωτικό και όχι μόνο επίπεδο. Ααχ, ωραίες εποχές ...
Το σημερινό ΜΗ/ΗΜ αν και πιο επαγγελματικό είναι σίγουρα πιο ξενέρωτο.

Ανώνυμος είπε...

Miltos Pappas, ακόμα πιο επική η κόντρα με τον Nigel Foxxe. Θα σας πω μια μικρή ιστορία γι αυτή την κόντρα εν αγνοία του Ιππότη. Ο Nigel κάποια στιγμή δούλευε ως υπεύθυνος φωτισμού σε παραλιακό μαγαζί, εκεί που δούλευε και ένας πολύ καλός μου φίλος. Κάποια στιγμή του έκανε νόημα ότι είναι εδώ ο Χ W Π και τον ψάχνει με ένα τσεκούρι. Ο Nigel εννοείται τον πίστεψε και έριχνε το φως στον κόσμο για να τον βρει. Η δεκαετία του 80 σε όλο της το μεγαλείο.

SUN W KNIGHT είπε...

Καλή Χρονιά...

Ανώνυμος είπε...

Καλή Χρονιά Ιππότη,

Η ανάρτηση μας έκανε καμιά τριανταριά χρόνια νεότερους...

Αναπολώ τις ημέρες που ακούγαμε τις γραμμένες κασέτες και τα βινύλια με την παρέα των λίγων που μπορούσαν να δουν το φως. Και που αργότερα μας οδήγησαν με τον φίλο Crom να φτιάξουμε το Great Thunder.

Hail!!!

Black Wind



Ανώνυμος είπε...

7 Σεπτεμβριου 1988 μια βδομαδα πριν την πρωτη συναυλια στην ελλαδα παιζουμε ευρωπαικο με την Μπιλμπαο και ολη η σκεπαστη ουρλιαζει ΑΕΚ whiskey και Iron Maiden δίσκοι.Τοτε καταλαβα ποση λατρεια υπαρχει για αυτο το συγκροτημα
http://www.aek-live.gr/wp-content/uploads/2014/08/flyer.jpg