1/12/11

ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΜΥΣΤΙΚΟ

«...Σ’ όλη μου τη ζωή έψαξα να ’βρω το μυστικό της ζωής. Δεν ήμουν ευτυχισμένος στα νιάτα μου, γιατί ήξερα πως τα νιάτα μου θα περνούσαν κι όταν έγινα ώριμος άντρας, δεν ήμουν ευτυχισμένος, γιατί ήξερα πως πλησίαζαν τα γεράματα. Κι έτσι αφιέρωσα τη ζωή μου, τη νιότη και την ωριμότητα και τα γεράματά μου, στην αναζήτηση του Μεγάλου Μυστικού. Πόθησα μια ζωή που η αφθονία της θα γέμιζε τους αιώνες, κορόιδευα τη ζωή που κρατούσε ογδόντα χειμώνες...»


Αναζητώ κι εγώ το Άγιο Σκεύος που περιέχει το αίμα του Χριστού, τo χαμένο σμαράγδι του Εωσφόρου, το γαλάζιο λουλούδι του Νοβάλις, το μάτι που ο Όντιν θυσίασε στη πηγή. Λαχταρώ το φως που καίει στις απόκρυφες συνταγές των αλχημιστών, στα μαγεμένα δάση των παραμυθιών, ανάμεσα στα πόδια των όμορφων γυναικών. Και ενίοτε επιστρέφω στην αρχή του χρόνου, στα αδιαφανή πεδία του εξώτερου διαστήματος, εκεί όπου το δέκατο τάγμα των αγγέλων ηττήθηκε στη Μητέρα των Μαχών.

Χρόνια γυρεύω το Μεγάλο Μυστικό ξετυλίγοντας ένα αόρατο νήμα που ενώνει φαινομενικά ασύνδετα μεταξύ τους αντικείμενα, πρόσωπα και τοπία. Κι όμως ποτέ δεν βρέθηκα στο κατώφλι της ανταπόδοσης, ποτέ δεν πέρασα έστω τα πρόθυρα της αποδοχής. Γιατί ακροβατώ ανισόρροπα ανάμεσα στον κόσμο της κοινής πραγματικότητας και στην πνευματική τάξη των παλαιών θεών. Γιατί αναλώνω τον πολύτιμο χρόνο μου στον αναγκαστικό βιοπορισμό παραμελώντας τα ιερατικά μου καθήκοντα. Γιατί ενώ προσεύχομαι στην Ευλογημένη Δεσποινίδα ως αφηρημένη αρετή, μονάχα η λάγνα της πλευρά με συγκινεί.

Στο τέλος όλων των ιστοριών υπάρχει το Δισκοπότηρο. Γύρω του μαίνεται η σύγκρουση των αντιθέτων με σύμβολα και αλληγορίες. Μέσα σε ερειπωμένους γοτθικούς ναούς, φασματικοί Κιστερκιανοί μοναχοί με λευκά ράσα ευλογούν ιερά σπαθιά. Και η Σταυροφορία συνεχίζεται από τις ρίζες του Υγκντραζίλ έως τον δέκατο Έμπυρο Ουρανό, εκεί όπου σύμφωνα με τον Δάντη περιμένει τους ιππότες της αναζήτησης ο Άγιος Βερνάρδος του Κλαιρβώ.

Υπάρχει όμως ακόμη ελπίδα σωτηρίας; Οι αρχάγγελοι του Κάλλους και της Τάξης θα πολεμήσουν άραγε ξανά μαζί; Ποιόν αληθινά υπηρετεί το Δισκοπότηρο;
Οι μύστες διδάσκουν πως ο Θεός αποκαλύπτεται δίχως να γίνεται κατανοητός ενώ εγώ προσεγγίζω χωρίς πίστη τα μυστήρια επιζητώντας μόνον την κατανόηση. Κι αν και απρόσκλητος στη Μεγάλη Λειτουργία, διατηρώ την ψευδαίσθηση πως μου αξίζει μια δεύτερη ευκαιρία.





Το κείμενο της εισαγωγής: Του κορυφαίου Ιρλανδού ποιητή και συγγραφέα W.B.Yeats (1865-1939) σε μετάφραση Σπ. Ηλιόπουλου. Απόσπασμα του διηγήματος «Η Καρδιά της Άνοιξης» από τη συλλογή Το Μυστικό Ρόδο (The Secret Rose, 1897).
Οι εικόνες: Templar Cloister και The Holy Grail, από τη σειρά The Templars της Black Hawk Toy Soldier. Εκθέματα από την προσωπική μου συλλογή toy soldiers.


12 σχόλια:

ΛΕΩΝ ΣΤ είπε...

Αδερφέ,
Δύσκολο να σχολιάσεις μια τόσο προσωπική αναφορά, ειδικά όταν αγγίζει τις προσωπικές ανησυχίες ενός-πάνω κάτω- συνομήλικου.
Η μόνη μου διέξοδος και λύτρωση είναι η γυμναστική σώματος και ψυχής. Μήπως και τελικά η Μητέρα-Γη μου πιει ένα καλής ποιότητας Αίμα και ευχαριστηθεί.

Pegasus είπε...

Έχει κι άλλη πλευρά η Ευλογημένη Δεσποινίδα (εκτός από τη λάγνα) που θα μπορούσε να σε συγκινήσει;! :)

Περαστικός είπε...

Φίλε μου, η πραγματικότητα δεν είναι ποτέ κοινή, όλα είναι ιερά ή τίποτα δεν είναι ιερό, αν δεν το διακρίνουμε αυτό, το πρόβλημα είναι στη ματιά μας. Το να αναζητάς την αιωνιότητα είναι μάταιο όταν αρνείσαι ακόμη και την ταπεινή στιγμή, το να ζεις στο μέλλον και στο παρελθόν, μέσα σε φόβους, προσκολλήσεις και ματαιοδοξίες, σημαίνει να μην είσαι ποτέ εδώ και τώρα και να υπάρχεις σαν φάντασμα σπαταλώντας το παρόν σου. Η ευτυχία βρίσκεται στην απλότητα, όταν είσαι νέος να ζεις ως νέος, όταν είσαι γέρος να ζεις ως γέρος, να μην εμμένεις υπερβολικά σε τίποτα.

Ξέχνα σύμβολα, αντίθετα, αρχέτυπα, μυστικές ατραπούς, μύστες και τον Κλαιρβώ και ζήσε, πιες ένα ποτηράκι δροσερό νερό και ευχαριστήσου το με την καρδιά σου, χωρίς να σκέφτεσαι μεγάλα σχέδια, αυτό είναι το ιερό σκεύος και το μεγάλο μυστικό.
Δεν παριστάνω τον γνώστη, παθών είμαι και εγώ. Ήθελα να δω τι είναι πίσω από την κουρτίνα, αλλά μου διέφευγε να κοιτάξω αυτό που έχω μπροστά στα μάτια μου, την κουρτίνα.

καλλίμαχος είπε...

Αληθεύει πως το ιερό δισκοπότηρο 'κρατάει' από την χύτρα του Dagda, που με τη σειρά της είναι μια παραλλαγή του κέρατος της Αμαλθείας; Αλλά ποιος μπορεί να χρειάζεται μια πηγή της αφθονίας, στην εποχή της αφθονίας;

SUN W KNIGHT είπε...

ΛΕΩΝ ΣΤ,
στην Πολεμική Σημαία, οι προσωπικές αναφορές είναι φιλολογικές ασκήσεις έκθεσης ιδεών...

Pegasus,
όπως γνωρίζεις, η Ευλογημένη Δεσποινίδα κάτω από τα πέπλα είναι γυμνή...:)

Περαστικέ,
φίλε μου, η ανθρώπινη φύση είναι γεμάτη σκιές. Δεσμεύομαι πάντως όταν θα με δεχτούν στον Πύργο του Δισκοπότηρου να σου απαντήσω...

Καλλίμαχε,
οι μύθοι της αναζήτησης έχουν κοινή αρχή και σχετίζονται πάντα με τον εκπολιτιστικό σκοπό της ανθρωπότητας - όχι τον φυσικό σκοπό της επιβίωσης του είδους.
Η υλική αφθονία λειτουργεί πάντα σαν εξωτερικό περίβλημα της υπερβατικής πληρότητας...

ΙRON MAN είπε...

Mην εχεις το άγχος της τελειότητας.Δεν θα την φτάσεις ποτέ!{SALVADOR DALI}

καλλίμαχος είπε...

Ίσως σε άλλες εποχές υλική αφθονία και υπερβατική πληρότητα ήταν αλληλένδετες; Θα αρκούσε να δούμε τα ανώτερα δείγματα αρχαίας τέχνης που έφτασαν ως εμάς, καρποί εποχών σχετικής αφθονίας υλικών αγαθών. Αλλά σήμερα ο υλισμός έχει γίνει αυτοσκοπός, ταυτόχρονα η περιπλάνηση και η Ιθάκη.

Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...

"Ο μυστικός άνθρωπος, χωρίς να είναι βέβαια κορεσμένος και υπερπλήρης από εξωτερικές εμπειρίες του Σύμπαντος, αλλά ωθούμενος συνεχώς από κάθε μια με ένα μυστηριώδες χαρακτηριστικό, επιστρέφει πίσω τον εαυτό του και τον βρίσκει σαν την σύνοψη και το κλειδί του Παντός, πεποισμένος με μια μεγάλη αναλογία και μια τολμηρή πίστη ότι δεν είναι αναγκαίο να εγκαταλείψει τον εαυτό του, αλλά ότι το πνεύμα καθ' αυτό έχει αρκετά στοιχεία για να εννοήσει όλα, όσα θα μπορούσε να του δώσει η εξωτερική πραγματικότητα. Γι' αυτό κλείνει με μια ελεύθερη απόφαση τα μάτια για πάντα σε όλα όσα δεν είναι ο ίδιος ο εαυτός του...Όλα λοιπόν πρέπει να αρχίσουν με το να τεθεί ένα τέλος στη δουλεία στην οποία κρατούνται οι αισθήσεις των ανθρώπων για χάρη εκείνων των διανοητικών ασκήσεων με τις οποίες δεν ασκείται τίποτα, εκείνων των αποσαφηνίσεων που δεν αποσαφηνίζουν τίποτα, εκείνων των επιλύσεων που δεν επίλύουν τίποτα".

Φρειδερίκος Σλαϊερμάχερ. Για την Θρησκεία, (τρίτος Λόγος), εκδόσεις Παπαζήση, σελίδες 119 και 121, μετάφραση Κ. Ανδρουλιδάκης, Αθήνα 1997.

Εκεί που το Εγώ γίνεται μεταφυσικό και υπερβαίνει το άτομο...
(Δεδομένη η επιφύλαξη για την θρησκευτική κουλτούρα του Σλαϊερμάχερ, αλλά ο φιλοσοφικός του δρόμος είναι αποκαλυπτικός).

Ανώνυμος είπε...

Η Σταυροφορία συνεχίζεται... και η συντροφιά του Δισκοπότηρου, πλέον, μαζεύεται συχνά γύρω απ' τη φωτιά. Κάποιος φρόντισε να κρατήσει αναμμένη, περιπλανώμενος ανάμεσα στους κόσμους, αναζητώντας πολύτιμη καύσιμη ύλη και μεταφέροντας τα σημάδια.

Ώσπου, μια μέρα, εμφανίζεται ξανά… ανάμεσα απ’ τα συντρίμμια! Μύστης και πολέμαρχος μαζί… μας προσκαλεί, σε Μεγάλη Λειτουργία:
http://www.youtube.com/watch?v=Y04wQTJyaLU&feature=player_embedded

Battle Angel

Grimkrieg είπε...

Το "Δισκοπότηρο";;;
Εξακολουθεί να βρίσκεται εδώ και παντού και θα κατακτηθεί δια Πυρός και Σιδήρου, όπως και είναι μόνον δυνατόν να γίνει.
Am Ende Steht der Sieg!

SUN W KNIGHT είπε...

IRON MAN,
Καλλίμαχε,
Φ.ΛΕ.ΦΑ.ΛΟ.,
Battle Angel,
Grimkrieg,

η αδυναμία κατάκτησης της τελειότητας, η σύνδεση υλικής αφθονίας και υπερβατικής πληρότητας, η επιστροφή του μυστικού ανθρώπου στον εαυτό του, η συντροφιά του Δισκοπότηρου (και η επανεμφάνιση του πολέμαρχου), η κατάκτηση δια Πυρός και Σιδήρου... όλα σχετίζονται με το Μεγάλο Μυστικό...

aerostatik είπε...

μήπως πρέπει να κοιτάξεις προς τον Υμηττο ?