Με το όνομα Rus’ ονόμαζαν οι Σλάβοι τους Σουηδούς που συνάντησαν κατά την εξάπλωσή τους στη νότια πλευρά του Φιννικού κόλπου. Η λέξη σχηματίστηκε στη γλώσσα τους από την μετατροπή του ονόματος Ruotsi με το οποίο αποκαλούσαν τα φιννικά φύλα τους Σκανδιναβούς. Οι Rus’, οι Ρως των βυζαντινών πηγών, εμφανίζονται τον 9ο αιώνα στον ιστορικό χώρο και είναι Βίκινγκς επικυρίαρχοι των ανατολικών Σλάβων. Αυτοί οι Σλάβοι της Ανατολικής Ευρώπης εγκαταστάθηκαν σταδιακά στη μεγάλη ρωσική πεδιάδα μέχρι τα Ουράλια όρη, και αποτελούν τους κοινούς προγόνους των Μεγαλορώσων (σημερινών Ρώσων), των Λευκορώσων και των Μικρορώσων (σημερινών Ουκρανών).
Στο δεύτερο ήμισυ του 9ου αιώνα, στις εκβολές των ρωσικών ποταμών στη Βαλτική θάλασσα, δημιουργείται το πρώτο πολιτικό μόρφωμα των ανατολικών Σλάβων, υπό την ηγεσία μιας πολεμικής σκανδιναβικής ελίτ με αρχηγό τον θρυλικό Rurik. Πριν το τέλος του ίδιου αιώνα, ο επίσης Σκανδιναβός Helgi εγκαθίσταται στην οχυρωμένη τοποθεσία του Κιέβου, μεταφέροντας από τον Βορρά το κέντρο της εξουσίας και θεμελιώνοντας το πρώτο, ιστορικό ρωσικό κράτος. Λίγο αργότερα, το έτος 988 σηματοδοτεί τον εκχριστιανισμό των Ρώσων και του εκσλαβισμένου πλέον ηγεμόνα τους Βλαδίμηρου από την Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Το κοσμοϊστορικό γεγονός του προσηλυτισμού τους στο χριστιανικό δόγμα λαμβάνει χώρα στο Κιεβικό κράτος.
Δεν χρειάζεται παραπέρα εμβάθυνση στην ιστορία του ρωσικού λαού για κάποιον που διαθέτει στοιχειώδη κριτική ικανότητα, για να κατανοήσει τον θυμό και την επιθετική διάθεση του σύγχρονου Βλαδίμηρου. Ιδίως αν προσθέσουμε στην ιστορική μνήμη των πολλαπλών αντιπαραθέσεων με τους Δυτικούς, τους προφανείς γεωπολιτικούς λόγους, τα απόνερα της διάλυσης της Σοβιετικής Ένωσης, και τον απόηχο του Πανσλαβισμού και της θεωρίας της Τρίτης Ρώμης ως επίσημου θεματοφύλακα της ορθής πίστης επί γης.
Η εμφύλια σύρραξη ανάμεσα στους Μικρορώσους και στους μεγαλύτερους αδελφούς τους Μεγαλορώσους, παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον καθώς επηρεάζει ποικιλοτρόπως κι όχι μόνον οικονομικά, την καθεστωτική τάξη του σύγχρονου κόσμου. Άρματα μάχης, αντιαρματικά όπλα και σκληροκόκκαλοι πολεμιστές των αλληλοσπαρασόμενων Ανατολικών Σλάβων, προκαλούν θλιβερές συγκρίσεις με τους δικούς μας πλαδαρούς και εύκαμπτους τραβεστί, που έχουν εδώ και δεκαετίες απολέσει την αρρενωπή σημασία του αυτοσεβασμού, του εγωισμού, της ευθύτητας και της μετωπικής σύγκρουσης. Ο Ρώσος ηγεμόνας, αν μη τι άλλο, είναι εκφραστής της ενεργητικής Πατριαρχίας που στην παρηκμασμένη δική μας Ευρώπη έχει συκοφαντηθεί βάναυσα από τους γέρους, τους αρρώστους, τις γυναίκες, και τους γυναικωτούς που την κυβερνούν.
Γιατί δεν υπάρχει Αρετή δίχως Ανδρεία, η ισχύς δημιουργεί το δίκαιο, κι ο πόλεμος πάντων μεν πατήρ εστί, πάντων δε βασιλεύς...
Οι Ρώσοι είναι φυλετικά και πολιτιστικά αναπόσπαστο τμήμα του Ευρωπαϊκού Πολιτισμού και μακροπρόθεσμα θα πρέπει ισότιμα να ενσωματωθούν στην μελλοντική, Αυτοκρατορική Ένωση των ευρωπαϊκών εθνών.
Σε τελευταία
ανάλυση, Δυτικοί ή Ανατολικοί, οι αδελφοί μας Ευρωπαίοι δεν πρέπει να ξεχνούν
πως είναι οι φτερωτές Νίκες των Ελλήνων που στέκονται Αρχάγγελοι φρουροί στο
κατώφλι του Παραδείσου.
Οι πίνακες: Varygi και Threshold of Paradise, του Ρώσου ζωγράφου Viktor Vasnetsov (1848-1926).
Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας: Και όχι μόνον.
Η φωτογραφία: Η Ουκρανή καλλονή Villa, από τον Ουκρανό φωτογράφο Sergey Goncharov (Natural Beauties, Eolake Stobblehouse, 2007).
