SUBJECT: KINGDOM OF THE SUN

Τι είδους σχέση συνδέει το Βασίλειο του Καλοκαιριού με την μουσική των Warlord ;

Γιατί όποιος δεν έχει επισκεφθεί τις χώρες των μύθων δεν μπορεί να αντιληφθεί την μυητική δύναμη του αληθινού Heavy Metal ;
Ποιά θεμέλια υπερασπιζόμαστε και ποιό είναι το Βασίλειο που αναμένουμε ;

The foundation will be built
For a kingdom that will come

Εκείνη την περίοδο ο αδελφός μου αλληλογραφούσε συχνά με τον αρχηγό των Warlord. Σε ανύποπτο χρόνο με κάλεσε να ακούσουμε μαζί την τότε πρόσφατη ηχογράφησή τους, που ακόμη δεν είχε  επίσημα κυκλοφορήσει στο ευρύ κοινό.
Παρά τον θαυμασμό μου και τις διθυραμβικές αναφορές μου για την μουσική του, δεν είχα ποτέ επικοινωνήσει έως τότε με τον Destroyer. Επηρεασμένος από την συζήτηση με τον αδελφό μου και με την ευκαιρία της ανασύστασης της μπάντας, αποφάσισα να του στείλω μια εγκάρδια επιστολή υποδοχής.
Βασίλειο του Ήλιου, θρησκευτική ποίηση και υψηλό Heavy Metal. Δεν απέφυγα μια απαραίτητη δόση θεατρικότητας κι άλλη μία προπαγάνδας, παρόλο που υπέγραψα την επιστολή με το καθημερινό μου όνομα.

 

From: (Sun Knight)
To: (Lordian Guard)
Sent: Friday, December 07, 2001
Subject: Kingdom of the Sun

Dear William,

I recently heard the 3 new recorded songs from my brother ( ... ) and decided to write to you after 17 years that I 'm listening to your music.

I consider your musical compositions as a serious part of my personal quest for the holy Grail and among these very few pieces of art and creation that are True and High and Beautiful.
In fact, I think that Warlord is the best epic-lyric band of all metal age and, believe me, I`m an expert in Heavy Metal music.
Furthermore, Lordian Guard held the legacy and also changed my negative opinion about metal with female vocals, mainly because of your unique way to compose and use the voice as an instrument.

Turning and turning in the widening gyre
The falcon cannot hear the falconer;
Things fall apart; the center cannot hold;

W.B.Yeats foresees the Second Coming.
Back in 1984 I can hear Warlord narration against annihilation:

The foundation will be built
For a kingdom that will come

I hope that this time the whole audience will appreciate the excellence of your work and Warlord will take the world by storm. Anyway if this does not happen, don`t stop composing and playing the guitar.
We all know that finally, Pendragon will rise again. Your music keeps the flame burning away until Arthur returns to found again the Kingdom of Summer...

I will close my letter with a few well-suited verses, a precept to remain unchanged.
Though I consider myself a knight in the army of the Sun against Chaos and Entropy, I also admire John Milton`s Lost Archangel:

Receive thy new possessor - one who brings
A mind not to be changed by place or time.
The mind is its own place, and in itself
Can make a Heaven of Hell, a Hell of Heaven.
What matter where, if I be still the same

Welcome back William and beyond Christianity don`t forget Apollo and the heroes of our ancient fatherland.

True Art goes beyond religion.

Τέχνη πέρα από τη θρησκεία.

Σαν φιλότεχνος προσλαμβάνω τα έργα τέχνης που με αφορούν ως αποκαλύψεις της δικής μου προσωπικότητας. Δεν αδιαφορώ γιά τις προθέσεις του καλλιτέχνη, αλλά επικεντρώνομαι στις δικές μου προσδοκίες.

Γνώριζα πως ο Destroyer ήταν ενεργός χριστιανός και θεολόγος. Κι έτσι εγώ του έγραψα από το μελλοντικό Βασίλειο του Αρθούρου (Kingdom of the Sun) κι εκείνος μου απάντησε από το επίσης μελλοντικό Βασίλειο του Χριστού (Kingdom of the Son).

Το μέλλον βέβαια παραμένει άγραφο και σκοτεινό για όλους ...

 

Warlord: Το απόλυτο Heavy Metal.
Η απάντηση: Δεν μπορώ να την δημοσιεύσω χωρίς την άδεια του συγγραφέα.
Το τελευταίο LP των Warlord: Rising Οut of the Ashes (2002). Ο δημιουργός δεν ξέχασε τους ήρωες της αρχαίας μας πατρίδας.
Ο αδελφός μου: Φίλος και ομοϊδεάτης. Το όνομά του έχει μιά ξεχωριστή θέση στην λίστα ευχαριστιών του LP.

ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ BERSERKER

Εκείνη τη χρονιά ήμουν αιχμάλωτος στο ακαθόριστο μεσοδιάστημα, που χρονικά προηγείται πάντα μιάς περιόδου σημαντικών επιλογών.
Ανήσυχος, παρατηρούσα τα σημάδια προσπαθώντας να διακρίνω τα δικά μου σύμβολα μέσα στο χάος των εικόνων της εποχής.

Το εξώφυλλο του άλμπουμ τράβηξε άμεσα την προσοχή μου κι έβαλε σε κίνηση μία αλληλουχία γεγονότων, που θα διαμόρφωναν την εφηβεία μου και θα έδιναν νόημα στην αναζήτηση γιά τη σημασία των πραγμάτων.

Ένας μακρυμάλλης βάρβαρος κραύγαζε με παράφορη ένταση, εξαπολύοντας λευκές αστραπές με την ηλεκτρική του κιθάρα. Η άηχη κραυγή του ήταν επίκληση μάχης και οι αστραπές ξεκάθαρη επίδειξη ισχύος.
Στη φαντασία μου, ο ξανθός κιθαριστής έμοιαζε απόγονος των θρυλικών Berserkers του Βορρά και κράδαινε πολεμικό τσεκούρι.
Τα σημάδια ήταν ολοφάνερα.

Όσο παρατηρούσα το εξώφυλλο τόσο βεβαιωνόμουν πως ο ηλεκτρικός τροβαδούρος με προσκαλούσε σε μιά άλλη, αυθεντικότερη διάσταση. Δεν χρειάστηκε καν να ακούσω τη μουσική. Μέσα στην ασάφεια των νεανικών μου αποριών βρήκα την απάντηση που έψαχνα και ξαφνικά ανακάλυψα το πρώτο κομμάτι του εαυτού μου.
Μπήκα στον αρχέγονο κόσμο του με άγρια χαρά και με μεγάλες προσδοκίες.

Κι έτσι ξεκίνησε η πρώτη εποχή του Heavy Metal.

Το πρώτο μου LP: Ted Nugent - State of Shock (1979).
Χρονολογία μετάβασης: 1979 - 1980.
Η μουσική: Κλασικό, αμερικανικό Hard Rock. Έχει κυρίως συναισθηματική αξία γιά μένα και δεν συγκρίνεται με τα άλλα μνημειώδη άλμπουμς, που επίσης άκουσα την ίδια περίοδο - Made in Europe και Machine Head των Deep Purple και Led Zeppelin II των Led Zeppelin.
Berserker: Ήμουν ήδη εξοικειωμένος με τη Βόρεια Μυθολογία.

TABLE SOCCER

Ο τίτλος είναι παραπλανητικός.
Γιατί το Subbuteo δεν ήταν ένα απλό επιτραπέζιο ποδοσφαιράκι ... ήταν ψυχαγωγία, ήταν ιδέα, ήταν το πνεύμα της εποχής.

Κι εγώ ήμουν παιδί της πόλης, που δυσανασχετούσε γιά τις κοπιαστικές υποχρεώσεις του σχολείου. Έγραφα καθώς έπρεπε τις εργασίες της επόμενης ημέρας και κρυφά ανυπομονούσα να ξεδιπλώσω το γήπεδο πάνω στο τραπέζι. Και τότε, ο φυσικός κόσμος αυτόματα μεταμορφωνόταν και πέρναγα από τη σφαίρα των μαθητικών καθηκόντων στο βασίλειο της προσωπικής ευχαρίστησης. Έπαιζα με χαρά δίχως επίγνωση των περιορισμένων επιλογών της ηλικίας και των περιστάσεων.
Στεγανά κλεισμένος στον παιδικό μου κόσμο των γραμμάτων και των παιχνιδιών απολάμβανα με θράσος την πρωτόγονη ελευθερία της αθωότητας.

«Ξεδιπλώστε το γήπεδο και βάλτε το σε μιά επίπεδη επιφάνεια. »
Έτσι άρχιζε η κυριακάτικη ιεροτελεστία του επιτραπέζιου ποδοσφαίρου...σε μιά επίπεδη επιφάνεια. Καταλάμβανα το χώρο του γηπέδου με την τριπλή μου ιδιότητα, ταυτόχρονα προπονητής, παίκτης κι οπαδός. Μπορεί να απέφευγα τη μπάλα στα πραγματικά γήπεδα, όμως ήμουν ανίκητος πάνω στην τραπεζαρία.
«Το παιχνίδι συνήθως αποτελείται από δύο δεκάλεπτα ημίχρονα με ένα δίλεπτο διάλειμμα μετά το πρώτο ημίχρονο. »
Ατέλειωτο παιχνίδι, μακρόσυρτα δεκάλεπτα. Άλλαζα την διάρκεια των ημιχρόνων και τροποποιούσα τους κανονισμούς. Ο χρόνος σταματούσε καθώς σημάδευα το σωστό σημείο.

Χτυπούσα με την απαιτούμενη δύναμη και προσέφερα στον μικρό παίκτη μαγική ελευθερία γιά να τριπλάρει και να πασάρει, να πάρει τη σωστή θέση και να σκοράρει. Η κατοχή της μπάλας έκρινε το νικητή.
«Γιά να χτυπήσετε ένα παίκτη, χρησιμοποιήστε το νύχι του δείκτη σας ή του μέσου δακτύλου σας γιά να χτυπήσετε τη βάση του έτσι ώστε ο παίκτης σας να κινηθεί προς τα εμπρός και να ‘κλωτσήσει’ τη μπάλα. »
Ζούσα γιά το παιχνίδι.
Τακτοποιούσα τη συλλογή μου, έστηνα τους προβολείς, έφτιαχνα το φράχτη, θαύμαζα το κύπελο, τοποθετούσα μικροσκοπικά νούμερα στις πλάτες των παικτών. Έδινα όλο το χαρτζιλίκι μου γιά εξαρτήματα και εξοπλισμό: πίνακας γιά το σκορ, διαιτητές, θεατές, ειδικοί παίκτες γιά κόρνερ και αράουτ, τηλεοπτικό συνεργείο και έφιπποι αστυνομικοί.
«Μετά το πρώτο χτύπημα, η επιτιθέμενη ομάδα επιτρέπεται να κλωτσήσει μέχρι τρεις φορές τη μπάλα με κάθε παίκτη της. »
Μέσα στον αγωνιστικό χώρο παρατάσσονταν οι εθνικές ομάδες που προτιμούσα: Περού, Αργεντινή, Αγγλία, Δυτική Γερμανία, Ολλανδία και Βραζιλία.
Παίζαμε με ή χωρίς διαιτητή, πάντα με ανυπόκριτη σοβαρότητα.

Είχαμε αναπτύξει τέτοιο βαθμό ικανότητας, που τα παιχνίδια προσέφεραν πραγματική απόλαυση σε παίκτες και θεατές.

Χτυπήματα ακριβείας, τέλεια ημικύκλια, γρήγοροι συνδυασμοί και γκολ απαράμιλλης δεξιοτεχνίας.
«Η ομάδα διατηρεί την κατοχή της μπάλας μέχρι:
ένας επιτιθέμενος ποδοσφαιριστής να χάσει τη μπάλα όταν πάει να κλωτσήσει,
η μπάλα να αγγίξει έναν αμυνόμενο ποδοσφαιριστή,
να σημειωθεί φάουλ,
να μπεί γκολ,
η μπάλα να βγεί εκτός γηπέδου οπότε γίνεται πλάγια βολή ή ελεύθερο χτύπημα. »
Η αδελφότητα του υφασμάτινου γηπέδου όριζε τακτικές συναντήσεις επίσημων αγώνων. Αγώνες κυπέλου στις γειτονιές της επαρχιακής πόλης που μεγάλωσα αλλά και πανελλήνιο πρωτάθλημα σε κεντρικό ξενοδοχείο της πρωτεύουσας - το τελευταίο με την απαραίτητη συνοδεία του επόπτη παππού.
«Μετά από κάθε χτύπημα από την πλευρά της επιτιθέμενης ομάδας, εσείς (ως η αμυνόμενη ομάδα) μπορείτε να κάνετε αμέσως ένα ‘μπλοκάρισμα’ μετακινώντας έναν ποδοσφαιριστή σας στην προσπάθειά σας να εμποδίσετε την επόμενη κίνηση της αντίπαλης ομάδας. »
Επίθεση και άμυνα, νίκες και ήττες, εντός κι εκτός έδρας. Kαλή παρέα με ικανούς συμπαίκτες γύρω από το τραπέζι. Οι συμμαθητές άλλαζαν τάξεις, οι βασικές ομάδες όμως διατηρούσαν τις συνθέσεις τους.

Τα παιχνίδια ακολουθούσαν το ένα το άλλο και μαζί τους περνούσαν τα πρώιμα χρόνια.
«Γκολ υπάρχει μόνο αν ο επιτιθέμενος ποδοσφαιριστής που κλωτσάει τη μπάλα βρίσκεται στο μισό γήπεδο της αμυνόμενης ομάδας και η μπάλα βρίσκεται τελείως μέσα στο χώρο όπου επιτρέπεται το σουτ. »

Η εποχή των τερμάτων πάνω στο τραπέζι έχει πιά τελειώσει. Σήμερα το Subbuteo έχει το δικό του ξεχωριστό ράφι στο Μυστικό μου Δωμάτιο.
Το γήπεδο παραμένει διπλωμένο και καλύπτει ελάχιστο χώρο, το πρότυπο παιχνίδι όμως δεν τελειώνει ποτέ. Αντιθέτως, σφραγίζει τις αναμνήσεις μιάς ολόκληρης εποχής.

Subbuteo Age: Η τελευταία τάξη του Δημοτικού και τα τρία χρόνια του Γυμνασίου (1976-1980). Αμέσως πριν την πρώτη εποχή του Heavy Metal.
Τα κείμενα: Αποσπάσματα από τις οδηγίες του παιχνιδιού.
Οι εικόνες: Διαφημιστική αφίσα του παιχνιδιού της δεκαετίας του ΄60.
Γήπεδο πριν την έναρξη του αγώνα.
Έντεκα (11) παίκτες εθνικών ομάδων (Βραζιλία, Αγγλία, Ολλανδία, Γαλλία, Αργεντινή, Ιταλία, Περού, Δυτική Γερμανία, Τσεχοσλοβακία, Σουηδία, Ισπανία).
Τα κορίτσια: Ήταν τότε άγνωστο είδος, καθώς δεν ήξερα ακόμη σε τι χρησιμεύουν.
Σήμερα: Είμαι πάντα πρόθυμος γιά ένα καλό παιχνίδι. Καλός συμπαίκτης ο Περαστικός ... με δυνατή έδρα και αξιόλογες ομάδες.