17/1/10

ΤΟ ΜΝΗΜΕΙΟ, ΟΙ ΕΥΖΩΝΕΣ ΚΑΙ Η ΧΑΜΕΝΗ ΤΙΜΗ ΜΑΣ

Εκ πρώτης όψεως, το Μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη βρίσκεται σε κοινή θέα, στην Πλατεία Συντάγματος, μπροστά στη Βουλή των νεοελλήνων. Βιαστικοί διαβάτες το προσπερνούν χωρίς να το προσέχουν, αυτοκίνητα πηγαινοέρχονται ασταμάτητα στους γύρω δρόμους και σμήνη τουριστών το φωτογραφίζουν χαζεύοντας τους τσολιάδες. Ανάμεσα σε κοσμοπολίτικα ξενοδοχεία, καφετέριες και πολυκαταστήματα, μοιάζει σαν ξεχασμένο αξιοθέατο μιας άλλης εποχής: παράταιρο πολεμικό και ακίνητο στοιχείο στο μέσον μιας ειρηνόφιλης κοινωνίας, που σφύζει απο εμπορική κινητικότητα.
 
 
Για όσους όμως γνωρίζουν την αλήθεια, το Μνημείο παραμένει αθέατο στα σύνορα δύο Κόσμων. Ακριβώς πίσω του απλώνεται ο απέραντος λειμώνας των ασφοδελών, το ανήλιο λιβάδι των ψυχών. Ο Ήλιος, βυθισμένος στον μυθικό Ωκεανό, ποτέ δεν λάμπει εκεί όπου συρρέουν ο Αχέροντας κι ο Κωκυτός, η Στύγα κι ο Πυριφλεγέθοντας κι αρχίζει η επικράτεια των νεκρών. Το Μνημείο είναι μια μυστική πύλη προς εκείνο το ξεχωριστό πεδίο του λειμώνα όπου περιφέρονται οι ψυχές των πεσόντων στις μάχες των Ελλήνων. Οι σκιές τους διατηρούν τη μορφή που είχαν κατά την πτώση τους και τις ανοιχτές πληγές των χτυπημάτων. Φορούν τους θώρακες και τις πανοπλίες τους, τα κράνη και τις ματωμένες τους χλαίνες. Και σ' αυτούς δεν βασιλεύει ο Άδης και η Περσεφόνη αλλά ο κορυφαίος ήρωας, ο Αχιλλέας των Αχαιών.

Αν και μπροστά στη Βουλή, το ιερό Μνημείο των αγνώστων στρατιωτών, που για αιώνες σκοτώνονταν στα πεδία των μαχών για την Φυλή, την Πατρίδα και την Ελευθερία του Έθνους καμμιά σχέση δεν έχει με απατηλές έννοιες όπως η ισότητα και η δημοκρατία. Αντιθέτως, λόγω της ιδιαίτερης φύσης του αποτελεί εστία καθαρότητας, που αντιδιαστέλλεται προς το διαλυμένο σύγχρονο κράτος, το σάπιο πολιτικό σύστημα, την διεφθαρμένη άρχουσα τάξη και τους κακομαθημένους και απόλεμους πολίτες αυτής της χώρας.
 
Το Ηρώο φρουρούν δύο Εύζωνες τιμώντας, ακίνητοι και αμίλητοι, τις ψυχές των πεσόντων ενώ επιτηρούνται από έναν τρίτο παρατηρητή.
Πριν από λίγες ημέρες, στην Πλατεία Συντάγματος, κάποιοι ανισόρροποι αναρχικοί τοποθέτησαν βόμβα κοντά στον χώρο του Μνημείου. Όταν ενημερώθηκαν για την ύπαρξη της βόμβας, οι δύο φρουροί αρνήθηκαν, με νεύμα των ματιών τους, να εγκαταλείψουν τις θέσεις τους και ο παρατηρητής πήγε και στάθηκε ανάμεσά τους. Οι τρείς νεαροί στρατιώτες από την επαρχία - που υπογραμμίζω πως υπηρετούσαν τη θητεία τους - έδειξαν με την ακλόνητη στάση τους πως ίσως και να μην έχουν όλα χαθεί.
Πριν από λίγες ημέρες, στην Πλατεία Συντάγματος, μπροστά στο Μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη, τρείς Εύζωνες διέσωσαν ότι λιγοστό έχει απομείνει από την τιμή μας.
 





Σχόλιο στην επικαιρότητα: Επιβεβλημένη εξαίρεση στην συνήθη πρακτική των κειμένων της Πολεμικής Σημαίας.
Το γεγονός: Ωρολογιακός, εκρηκτικός μηχανισμός τοποθετημένος μέσα σε κάδο απορριμάτων, εξεράγη λίγο πριν από τις οκτώ το βράδυ του Σαββάτου, 9 Ιανουαρίου 2010, λίγα μέτρα από το Μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη. Πριν την έκρηξη η περιοχή εκκενώθηκε όμως οι Εύζωνοι παρέμειναν στη θέση τους.
Οι Εύζωνοι: Επίλεκτες δυνάμεις του νεώτερου Ελληνικού Στρατού. Τα πρώτα τέσσερα Τάγματα οργανώθηκαν το 1867. Σύμβολο ανδρείας στη μάχη. Δυστυχώς, σήμερα εκτελούν μόνον καθήκοντα τελετουργικού χαρακτήρα.

1/1/10

ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΙ ΤΟΥ ΠΥΡΟΣ

Αρχάγγελος Μιχαήλ: Σε νίκησα κι όμως λυπούμαι, που η δύναμη και η ομορφιά σου θα χαθεί. Άναβες το σκοτάδι πριν κόψω τα μελανά δεσμά με το σπαθί. Κάποτε για τον Ήλιο πολεμούσαμε μαζί.
Εωσφόρος: Αμετανόητος θα εκτίσω την ποινή. Η ακατάβλητη θέληση για δύναμη θα με καθοδηγεί. Η ομορφιά μου δεν θα ξεχαστεί και στο τέλος ξανά θα πολεμήσουμε μαζί.


Όπως είναι γνωστό, στην αρχή του Χρόνου ο Αρχάγγελος της Τάξης μονομάχησε με τον Αρχάγγελο του Κάλλους, υπερίσχυσε και τον γκρέμισε στην άβυσσο.
Ευτυχώς, λίγο πριν τη χαριστική βολή, ο νικητής συγχώνευσε στο πρόσωπό του τις αρετές του ηττημένου, συστηματοποιώντας την ωραιότητα μέσα στους αυστηρούς κώδικες των διατάξεων. Κατέστη με αυτόν τον τρόπο, στους αιώνες των αιώνων ο μοναδικός Πρόμαχος του Φωτός.
Όμως είναι γραφτό πως πριν την τελική πυρπόληση του σύμπαντος οι Αρχάγγελοι θα συμφιλιωθούν. Αριστερά και δεξιά του Χρυσού Άστρου θ’ ανάψουν ταυτόχρονα τους σβηστούς πυρσούς. Ο Εωσφόρος θα ενδυθεί την αστραφτερή μορφή του και πρώτος θα προτάξει το δαυλό. Ο Μιχαήλ έπειτα θα υψώσει τη δική του ανεστραμμένη δάδα αποκαθιστώντας τη συμμετρία.
Οι Αρχάγγελοι της Νίκης θα συναντηθούν στο μέσον κάτω από τον Ήλιο και μαζί θα θυσιάσουν τον ιερό Ταύρο. Οι σκιές στον Άδη θα ξεδιψάσουν με το αίμα του και η Στρατιά των Αθανάτων μέσα στη φωτιά θα μετενσαρκωθεί.

Αλίμονο τότε στους θνητούς! Γιατί οι Αθάνατοι ήταν στην αρχή η πανάκεια του Κόσμου αλλά στο τέλος θα είναι ο όλεθρός του.





Ο πίνακας: The Fall of the Rebel Angels (1666), του Ιταλού ζωγράφου Luca Giordano.
Το κείμενο: Αποκαλυπτική άσκηση συγκριτικής μυθολογίας. Οι δύο Αρχάγγελοι του Χριστιανισμού ως Cauti και Cautopati περιβάλλουν τον Ταυροκτόνο Μίθρα. Όλοι τους «δαίμονες» από ξενόφερτες θρησκείες, που κυρίως μέσω της τέχνης, ενσωματώθηκαν στον Ευρωπαϊκό Πολιτισμό. Παραμένω ασυγκίνητος ορθολογιστής.
Τα αγάλματα και το ανάγλυφο: Οι Δαδοφόροι ως ενσαρκώσεις του Μίθρα. Μαρμάρινη, αναθηματική παράσταση Ταυροκτονίας, αφιέρωμα απόστρατου Ρωμαίου λεγεωνάριου (της ΙΙ Augusta) στη Βρετανία.
Ο Ηράκλειτος: Διδάσκει πως «Η φωτιά όταν επέλθει θα κρίνει και θα καταλάβει τα πάντα» και πως «Οι αθάνατοι είναι θνητοί και οι θνητοί αθάνατοι. Αυτοί ζουν από το θάνατο εκείνων κι εκείνοι πεθαίνουν από τη ζωή αυτών».