ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ

Στάθηκα γιά λίγο μπροστά από την δίφυλλη, ξύλινη πόρτα κι έβγαλα τη μάσκα της μεταμόρφωσης και το αστικό μου πανωφόρι. Ανέπνευσα ελεύθερα κι ένοιωσα την πανοπλία μου να τρέφεται ξανά με το σκοτάδι. Έπειτα μπήκα στο Ναό απρόσκλητος μα πρόθυμος και ταπεινός. Προχώρησα προς το ξυλόγλυπτο τέμπλο, έκανα με κατάνυξη το σημείο του σταυρού κι αποτραβήχτηκα αθόρυβα σε κάποιο απόμερο στασίδι.

Οι ιππότες με τους λευκούς μανδύες με κοίταξαν με προσμονή. Δεν είχα γνωστό οικόσημο ούτε ξεχώριζαν επίσημα στη μαύρη πανοπλία μου. Γιά μιά στιγμή ίσως να πίστεψαν πως ήμουν εγώ ο αναμενόμενος, εκείνος που αιώνες τώρα έχει χαθεί.

Όμως εγώ την Λόγχη του Πεπρωμένου ποτέ μου δεν αντίκρυσα. Δεν είμαι αθώος με αγνή καρδιά ούτε έγινα ποτέ σοφός μέσω του οίκτου. Δεν είμαι αυτός, που κάποτε ανύποπτος σκότωσε τον κύκνο. Και η όμορφη Κούντρυ εύκολα με τα καταραμένα κάλλη της, στον κήπο του Κλίνγκσορ θα μ’ είχε αποπλανήσει.

Οι φασματικοί ιππότες του σταυρού χάθηκαν πίσω από την Αγία Τράπεζα κι έμεινα μόνος με τις σκέψεις μου. Άκουγα αιθέρια μουσική στο ημίφως, σαν κάποια μακρυνή ορχήστρα να πρόβαρε την βαγκνερική μελωδία της Μαγείας της Μεγάλης Παρασκευής. Συλλογιζόμουν την αγρύπνια των όπλων μου στο ανυπόστατο παρεκκλήσι και τον άγιο Πάρσιφαλ με τη μαύρη πανοπλία. Οι Φύλακες του Γκράαλ ακόμη τον περιμένουν γιά να γιατρέψει την ανίερη πληγή.

Πέρασε η ώρα... πέρασαν τα χρόνια και η έρημη χώρα παραμένη άγονη και ξερή. Δίχως Μετάληψη και συγχώρεση φόρεσα πάλι τη μάσκα και το παλτό και βγήκα στο δρόμο, αντιμέτωπος με το εξωτερικό χάος και την εσωτερική σκοτεινιά. Ο αγώνας συνεχίζεται μέσα κι έξω, κάτω και πάνω, στη γη και τον ουρανό, μέχρι το τέλος του Χρόνου. Σε κάποια νέα Σκηνική Τελετουργία, ο Ήλιος μέσα στο Δισκοπότηρο θα ξαναγεννηθεί ...

Η φωτογραφία: Από την πρόσφατη επίσκεψή μου στην εκκλησία των Τευτόνων Ιπποτών στη Βιέννη.

Οι αναφορές: Παραπομπές στην μυθολογία του Γκράαλ.
Ο υπότιτλος: Moral Rearmament.

TEMPLE OF THE KING

Η χρονιά ήταν δύσκολη. Τρίτη Λυκείου στην μικρή πόλη που μεγάλωσα. Ο κοινωνικός περίγυρος και η οικογένεια περίμεναν να επιβεβαιώσω τις υψηλές μαθητικές επιδόσεις μου κι εγώ ανυπομονούσα να αφήσω πίσω μου τα καταπιεστικά στερεότυπα της επαρχίας.

Διάβαζα σκυφτός πάνω σε ένα μικρό γραφείο στο σπίτι των γονιών μου. Προετοιμαζόμουν εντατικά γιά τις τελικές εξετάσεις, που θα μου εξασφάλιζαν την είσοδο στο Πολυτεχνείο και την πολυπόθητη ελευθερία. Σχολείο το πρωϊ, φαγητό το μεσημέρι, διάβασμα και φροντιστήριο το απόγευμα, διάβασμα ξανά το βράδι και πάλι από την αρχή. Την μονοτονία έσπαγε μόνον η σκληρή μουσική στο παλιό πικάπ και τα χάδια της καλής μου συμμαθήτριας στα απόμερα σκοτάδια, τα σαββατόβραδα.

Μαθηματικά, Φυσική, Χημεία, Έκθεση. Έλυνα εξισώσεις, αποστήθιζα τύπους, μελετούσα θεωρήματα και προετοίμαζα ασκήσεις. Ανέλυα θέματα ιδεών, σύνταξη προτάσεων, προλόγους και επιλόγους. Έγραφα και διάβαζα, διάβαζα και έγραφα. Και κάπου-κάπου, σήκωνα το κεφάλι κι έριχνα κλεφτές ματιές στο πόστερ που κρεμόταν δίπλα από το γραφείο μου: μιά μεγάλη φωτογραφία των Rainbow σε συναυλεία, με το ηλεκτρικό ουράνιο τόξο πίσω τους να φωτίζει τη σκηνή.

Έκλεινα τα μάτια από την κούραση κι άφηνα τη μουσική να επενδύσει τις σκέψεις μου. Το ουράνιο τόξο σχημάτιζε μιά πολύχρωμη πύλη διαφυγής στα σύνορα της φαντασίας μου. Πλησίαζε η μέρα που θα ξέφευγα προς το μέλλον.

One day, in the year of the fox

Came a time remembered well,

When the strong young man of the rising sun
Heard the tolling of the great black bell.
One day in the year of the fox,

When the bell began to ring,

It meant the time had come for one to go
To the temple of the king.

Τα βασικά στοιχεία της πρώτης μύησης ήταν ήδη εκεί κι ας μην τα αναγνώριζα τότε:

Η χρονιά της Αλεπούς που συμβόλιζε τον καιρό της πανουργίας και της εξαπάτησης. Ο Ήλιος στην ανατολή. Ο ήχος της μαύρης καμπάνας, που με καλούσε στο ναό του Βασιλιά. Το ίδιο το ουράνιο τόξο σαν αντανάκλαση της γέφυρας των ουρανών, που κάποτε θα με έφερνε στην Άσγκαρντ.

Από την Αλεπού θα ξεκινούσε η αναζήτηση γιά την αποκατάσταση του Λύκου. Θα ξέφευγα τελικά από όλους, όχι όμως κι από τον εαυτό μου...

Χρονολογία μετάβασης: 1982-1983.
Οι εικόνες: Φωτογραφία των Rainbow στη σκηνή, από το εξώφυλλο του Live, On Stage (1977). Το κάστρο της stratocaster σε εικονογράφηση του David Willardson, από το εξώφυλλο του πρώτου τους άλμπουμ, RITCHIE BLACKMORE ’S RAINBOW (1975).
Οι στίχοι: Του Ronnie James Dio. Από το Temple of the King, θρυλικό τραγούδι στην ιστορία της σκληρής μουσικής.