1/3/10

NEBELMEISTER

O μύθος της ταχύτητας με συναρπάζει. Παραμένει για μένα ένα δοκιμασμένο και διεγερτικό μέσο απελευθέρωσης από τους περιορισμούς του φοβικού μου εγώ. Το προσδοκώμενο είναι ένα μεταφορικό πέρασμα στην αχρονική κατάσταση των μυστηρίων, εκεί όπου η έκσταση ήταν ανέκαθεν εισιτήριο προς τον κόσμο των θεών. Στην ταχύτητα κρύβεται η αλήθεια με τον τρόπο της περιδίνισης της μέθης κι ο χρόνος στον παρανομαστή της μεταβάλλεται κυκλικά. Ευλογημένοι οι ιεροφάντες της, όσοι δοκιμάζουν την αντοχή της ύλης και εξαρθρώνουν τον χρόνο γιατί αυτοί θα κληρονομήσουν το μέλλον.
Όμως, όπως έχω ξαναγράψει... όλοι μου οι άγιοι έζησαν αληθινά και πέθαναν νέοι. Ο θάνατος απελευθερώνει μόνον όταν φτάνει σαν προάγγελλος μεταμόρφωσης στη μεθόριο της χώρας των αθανάτων.


Ο Bernd Rosemeyer πριν καν κλείσει τα 30 του χρόνια, στις 28 Ιανουαρίου του 1938, ημέρα Παρασκευή στις 11:46 ακριβώς, μπήκε στην λεωφόρο της αθανασίας οδηγώντας το ασημένιο του όχημα με πάνω από 400 χλμ/ώρα. Άνεμοι σταλμένοι από τους Άζεν τον πήραν μαζί τους στη χώρα των μέτρων, των προτύπων και των άφοβων τρελών.

Η πρώτη γνωριμία μου μαζί του οφείλεται στο αγαπημένο μου μονοθέσιο Auto Union type C. Κινούμενο ανάμεσα στις χίμαιρες των απερίσπαστων λογισμών το θρυλικό, σιδερένιο άλογο με οδήγησε κάποτε στον αληθινό του αναβάτη.
Ο Rosemeyer ξεκίνησε την καριέρα του σαν οδηγός αγώνων γιά την αγωνιστική ομάδα μοτοσικλετών της Auto Union. Τον Νοέμβριο του 1934 τον δοκίμασαν στα νέα αγωνιστικά αυτοκίνητα της εταιρίας και πέρασε κατευθείαν από τις μοτοσικλέτες στα σιδερένια θηρία. Στην πραγματικότητα δεν είχε οδηγήσει έως τότε άλλου είδους αυτοκίνητο παρά μόνον μηχανές.
Η πρώτη του συμμετοχή έγινε στον αγώνα Avus-Rennen με Auto Union type B τον Μάιο του 1935 και λίγους μήνες αργότερα, τον Σεπτέμβριο της ίδιας χρονιάς, κέρδισε την πρώτη του νίκη στην Τσεχοσλοβακία αφήνοντας πίσω του τον θρυλικό Ιταλό οδηγό Nuvolari.

Την τριετία 1935-1937 έλαβε μέρος σε 31 αγώνες επιπέδου Grand Prix και κέρδισε 10 από αυτούς.
Στην πίστα Nurburgring στο Eifelrennen, τον Ιούνιο του 1936 νικώντας ξανά τον Nuvolari και τον επίσης θρυλικό οδηγό Caracciola σε συνθήκες σχεδόν μηδενικής ορατότητας με βροχή και πυκνή ομίχλη, κέρδισε το παρωνύμιο του Κυρίαρχου της Ομίχλης. Έγινε Πρωταθλητής Ευρώπης του 1936 και η τελευταία του νίκη ήταν στο GP του Donnington με Auto Union type C, στις 2 Οκτωβρίου του 1937. Τον ίδιο μήνα κατέρριψε απανωτά ρεκόρ ταχύτητας (3 world records, 16 class records) με ένα ειδικά κατασκευασμένο υπεραυτοκίνητο της Auto Union.

Υπερασπιζόμενος την πρωτιά του, ο Rosemeyer σκοτώθηκε τρεις μήνες αργότερα. Στις 28 Ιανουαρίου του 1938, ο Caracciola για λογαριασμό της Mercedes-Benz θα προσπαθούσε και θα κατάφερνε να σπάσει το ρεκόρ ταχύτητας σε μια προκαθορισμένη διαδρομή στον αυτοκινητόδρομο Frankfurt-Darmstadt. Λίγο αργότερα ο Rosemeyer θα δοκίμαζε υπό πίεση την τύχη του παρά το δελτίο καιρού, που προέβλεπε δυνατούς ανέμους. Οι βιαστικές μετατροπές, που είχαν αλλοιώσει την δυναμική του υπεραυτοκινήτου δίχως επαρκείς δοκιμές σε συνδυασμό με τον δυνατό, πλευρικό άνεμο που τον παρέσυρε ήταν η πραγματική αιτία του δυστυχήματος. Για την ακρίβεια, η ταχύτητα πριν τον εκτροχιασμό ήταν 429,60 χλμ/ώρα, ένα χιλιόμετρο μεγαλύτερη από εκείνη του Caracciola.

Είπαν πως ο Bernd Rosemeyer πρόβαλλε σαν μετεωρίτης στο στερέωμα, μια βολίδα μέσα από την ομίχλη. Ήταν φυσικό ταλέντο, ανορθόδοξος και αντικονφορμιστής, επαναστάτης χωρίς αιτία αλλά και λοχαγός των SS (SS-Hauptsturmführer). Ζούσε μόνον για τους αγώνες ταχύτητας αδιαφορώντας για τα χρήματα και τις αμοιβές. Πέθανε γρήγορα και νέος. Έτσι κι αλλοιώς δεν επρόκειτο να ζήσει για πολύ. Στον επερχόμενο παγκόσμιο πόλεμο θα ακολουθούσε με στατιστική ακρίβεια την ολέθρια μοίρα των τελευταίων μαύρων ιπποτών, σε κάποια μονάδα των Waffen-SS στα σύνορα της Ευρώπης.

Δίπλα στον αυτοκινητόδρομο Frankfurt-Darmstadt, κοντά στην διασταύρωση Langen-Morfelden έχει στηθεί μια λιτή στήλη στη μνήμη του, ένα ορόσημο που κάποτε σκοπεύω να επισκεφτώ.
Στο μέτρο που έχει κάποια αξία, οι προθέσεις μας και τα πρότυπα μας καθορίζουν. Προσέτι, η επίκληση του απαιτητικού κόσμου της επίτασης ίσως να είναι η μοναδική μας ευκαιρία για έμπνευση και σωτηρία.





Nebelmeister: Fog Master.
Bernd Rosemeyer: Γεννήθηκε στο Lingen, Lower Saxony τον Οκτώβριο του 1909. Παντρεύτηκε την δημοφιλή αεροπόρο Elly Beinhorn τον Ιούλιο του 1936. Τον Νοέμβριο του 1937 γεννήθηκε ο μοναδικός του γιός.
Νίκες επιπέδου Grand Prix: 29/9/1935 Czech GP, 14/6/1936 Eifelrennen, 26/7/1936 German GP, 15/7/1936 Coppa Acerbo, 23/7/1936 Swiss GP, 13/8/1936 Italian GP, 13/6/1937 Eifelrennen, 5/7/1937 Vanderbilt Cup, 15/8/1937 Coppa Acerbo, 2/10/1937 Donington GP.
Η κηδεία: Στο Βερολίνο, με στρατιωτικές τιμές από την πρότυπη φρουρά Leibstandarte Adolf Hitler και μουσική υπόκρουση το Funereal March του Beethoven.

7 σχόλια:

Φοιτητική Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας είπε...

FOR HE WHO LIVES MORE LIVES THAN ONE, MORE DEATHS THAN ONE MUST DIE

Ανώνυμος είπε...

Τι προηγείται χρονικά? Ο μύθος της ταχύτητας ή η γνώση σου για τον συγκεκριμένο οδηγό που ήταν και SS?
Γιατί αν είναι το πρώτο, τότε θα έπρεπε να είσαι οπαδός της F1 και να έχεις γράψει ήδη κάτι, για παράδειγμα, για τον Λάουντα, τον Σένα κλπ, ή ...για τον Χάμιλτον.

Ανώνυμος είπε...

Σιγά τον οδηγό τον Χάμιλτον..
Πήρε τίτλο την ώρα που τον πέρναγαν σα σταματημένο και μετά από συμφωνία να κάνει μια προσπέραση στην τελευταία στροφή για να τερματίσει 4ος ή 5ος (δεν θυμάμαι ακριβώς)στον "τελικό" αγώνα της χρονιάς...
Οι προηγούμενοι Οκ.

Ανώνυμος είπε...

Τον Χάμιλτον δεν τον διάλεξα γιατί είναι οδηγός που θα μείνει στην ιστορία όπως οι δύο προηγούμενοι. Τον διάλεξα για έναν προφανή λόγο, εκτός του ότι είναι πρωταθλητής στην σύγχρονη εποχή.
Σε κάθε περίπτωση το άρθρο του φίλου μας "War flag κλπ", αν και αρκετά ενδιαφέρον, δεν έχει αφορμή την ταχύτητα ή το αγωνιστικό αυτοκίνητο για το οποίο πιστεύω ότι είναι τόσο άσχετος όσο και εγώ.

SUN W KNIGHT είπε...

Φ.ΛΕ.ΦΑ.ΛΟ.:
Hail...

Ανώνυμοι:
Το μονοθέσιο Auto Union Type C είναι όχημα της προσωπικής μου μυθολογίας. Έχω ξαναγράψει γι' αυτό στο παρελθόν: Το Σιδερένιο Άλογο (Δεκέμβριος 2007).
Τα αυτοκίνητα της Formula One με ενδιαφέρουν κυρίως για την αισθητική τους και μόνον έως τα μέσα της δεκαετίας του 1960, πριν το σχήμα τους παραμορφωθεί και γεμίσουν ηλίθιες διαφημίσεις.
Προφανώς και δεν με αφορά η διάσταση της ταχύτητας αλλά ο μύθος της ταχύτητας.
Η Πολεμική Σημαία είναι βήμα ιδεών για τον Πόλεμο, την Αισθητική και τον Θάνατο...όχι περιοδικό για τον μηχανοκίνητο αθλητισμό...

BaronRojo είπε...

EL FRUTO DEL PROGRESO NACIÓ
EL TIEMPO DE LOS SUENOS PASÓ
CIUDADES HECHAS DEL HORMIGÓN
AUTOPISTA COMO DISTRACCIÓN

CADA DIA HAY UN PUENTE MAS
UNA NUEVA AUTOPISTA
FRIA, INMENSA, MÁS ANCHA Y MÁS CRUEL
INTENTA SEDUCIRME
Y YO CAIGO EN SU TRAMPA
MI MAQUINA TAMBIÉN
Y MIS VENAS SE ALTERAN
VAMOS A TOPE
KILÓMETROS SIN FIN

ME DOMINA LA AUTOPISTA
ME DOMINA LA AUTOPISTA

Unknown είπε...

Hail και από εμένα.
Σε ένα γενικότερο πλαίσιο από το παρόν άρθρο: Εχεις αρκετά άρθρα σχετικά με την δυτική μεσαιωνική Ευρώπη, τίποτα όμως για το Βυζάντιο. Συμπάθεια, αντιπάθεια, η αδιαφορία;