Ο χρυσός βασιλιάς των ιπποτών παρελαύνει ανάμεσα στους ευτυχισμένους υπηκόους του κι αυτοί τον ρένουν με λουλούδια. Λάμπει σαν ήλιος του καλοκαιριού πάνω στο λευκό του άλογο και δοξάζει την νεότητα, την ελευθερία και τη χαρά της ζωής. Ότι ανυψώνει τον άνθρωπο, η θέληση για δύναμη και η περηφάνια, η λατρεία της ομορφιάς και της καθαρής φύσης του κόσμου τούτου, η κλιμάκωση των αξιών, όλα συνοψίζονται στην κορώνα του.
Όμως, αναπάντητα ερωτήματα και κρυφές αμφιβολίες τον βασανίζουν και οι πεποιθήσεις του δοκιμάζονται όταν το βλέμμα του συναντά τον σταυρωμένο Θεάνθρωπο των χριστιανών. Το ακάνθινο στεφάνι, ο πόνος, η συμπόνοια, το αντίστροφο Βασίλειο του Ουρανού και η ισότητα των ψυχών, τα πάντα αμφισβητούν την φυσική τάξη των πραγμάτων και την ιεράρχηση των διαφορών. Το υπερβατικό επέκεινα υποτιμά κι απαξιώνει την προφανή αλήθεια του φωτός.
Τα δύο στέμματα μαζί σ' έναν αταίριαστο κι ανόσιο συγκερασμό, καθόρισαν το πεπρωμένο του Ευρωπαϊκού Πολιτισμού.
Ο πίνακας: The Two Crowns (1900), του Βρετανού ζωγράφου Frank Dicksee (1853-1928).
