Ο Ετόρε Μπουγκάτι αποτελεί από μόνος του ξεχωριστή περίπτωση στην ιστορία της αυτοκίνησης. Ο πατέρας του ήταν καλλιτέχνης επιπλοποιός, γλύπτης και ζωγράφος και του μεταβίβασε τα γονίδια και την ανάλογη προδιάθεση. Κι έτσι ο Ετόρε μεγαλούργησε σχεδιάζοντας οχήματα, που ήταν ταυτόχρονα μηχανές και έργα τέχνης. Έχοντας επίγνωση της καλλιτεχνικής ιδιοφυίας του, καλούσε τους υποψήφιους αγοραστές στον πύργο του στην Αλσατία, για να επιλέξει ο ίδιος τους άξιους που θα αντάμειβε με το προνόμιο να κατέχουν και να οδηγούν τα υπεραυτοκίνητά του.
Η σειρά Bugatti Type 57 που κυκλοφόρησε το 1934 ήταν η συνεπής εξέλιξη των αυτοκινήτων με το λογότυπο Μπουγκάτι που εμφανίστηκαν για πρώτη φορά το 1911. Το προηγούμενο ορόσημο ήταν η φοβερή Type 35 του 1924 η οποία και έθεσε το πρώτο πρότυπο στα αγαπημένα μας γλυπτά από μέταλλο.
Η συνεχής βελτιστοποίηση των μοντέλων οδήγησε τελικά στην κορωνίδα της σειράς: την Bugatti Type 57 SC Atlantic, το ωραιότερο αυτοκίνητο που κατασκευάστηκε ποτέ. Τα σχέδιά της δημιουργήθηκαν από τον γιό του Ετόρε, Ζαν Μπουγκάτι και βασίζονταν στο πειραματικό «Aerolithe», πρωτότυπο που είχε παρουσιαστεί το 1935 στο Σαλόνι Αυτοκινήτου του Παρισιού. Η πρώτη Bugatti Type 57 SC Atlantic κατασκευάστηκε την επόμενη χρονιά. Τέσσερα μόνον αυτοκίνητα κυκλοφόρησαν από το 1936 μέχρι το 1939.
Ο Jean Bugatti ονομάτισε το αυτοκίνητο Atlantic για να τιμήσει το ίνδαλμά του, τον γλύπτη και πιλότο Jean Mermoz, που χάθηκε με το αεροπλάνο του το 1936 προσπαθώντας να διασχίσει τον Ατλαντικό ωκεανό. Άλλωστε κι ο ίδιος θα σκοτωνόταν λίγα χρόνια αργότερα, το 1939, στα 30 του, δοκιμάζοντας τις αντοχές μιας αγωνιστικής Typ 57 C Tank.Η Atlantic ήταν εκπληκτική, ένας πραγματικός μετεωρίτης που προσγειώθηκε στη γη. Η ραχοκοκαλιά της κρυβόταν πίσω από εμφανή πριτσίνια που συνέδεαν τις ξεχωριστές επιφάνειες του αμαξώματος. Στο εσωτερικό της, το ταμπλώ με τα καντράν, το τιμόνι, τα πετάλια, ο λεβιές των ταχυτήτων, όλα έδειχναν πρωτόγνωρα, στοιχειώδη, αρχετυπικά. Το σύστημα πέδησης λειτουργούσε με συρματόσχοινα. Ο οκτακύλινδρος κινητήρας χωρητικότητας 3.257 κ.εκ. απελευθέρωνε 200 άλογα που καταβρόχθιζαν την άσφαλτο με 200 χλμ. την ώρα. Το χρώμα της ήταν το ουράνιο μπλε του πνεύματος και των θεών.
Εφαρμόζοντας τα πλέον αυστηρά κριτήρια επιλογής, μονάχα τρείς υποψηφίους γνωρίζω που θα τους ταίριαζε η Bugatti Atlantic και δυστυχώς κανείς τους δεν την γνώρισε γιατί όλοι τους έζησαν τον 19ο αιώνα: τον βασιλιά Λούντβιχ του Νέου Κύκνου της Βαυαρίας, τον ζωγράφο Ντάντε Γκάμπριελ Ροσέτι της Αδελφότητας των Προραφαηλιτών και τον συγγραφέα Όσκαρ Γουάιλντ στην ενσάρκωσή του ως λόρδο Χένρυ Γουώτον.
Συνεπαρμένος από προκλητικές δυνατότητες και πρότυπα ειδωλολατρικά, ενθουσιάζομαι και παραμιλώ. Μέσα στη μπλε Bugatti αδημονώ φαντασιόπληκτος κι εγώ, προσμένοντας ονειρικό ταξίδι διαφυγής, σπάσιμο των προκαθορισμών του συλλογικού ασυνείδητου, αναζήτηση του ατομικού πεπρωμένου. Μέσα στο φαντασιακό της ασφάλτου διεκδικώ με θράσος τη θέση του οδηγού...
Με τα χρόνια τείνω να πιστέψω πως το δίπολο αισθητικής και ταχύτητας αποτελεί το πιo κοντινό υποκατάστατο του απόλυτου συνδυασμού αισθητικής και πολέμου.
Βεβαίως, στις ειρηνικές περιόδους, μόνον με έναν τρόπο δικαιώνεται η υπέρβαση των ορίων του χρόνου και του χώρου: η Αριστοκρατία της Ταχύτητας οφείλει να πεθαίνει μέσα στην έκσταση της επιτάχυνσης, πατώντας το γκάζι πάνω στην πιο επικίνδυνη στροφή...
Οι φωτογραφίες: Το αυτοκίνητο, ο δημιουργός, το ασημένιο πρωτότυπο Αερόλιθος, διαφημιστικό πόστερ του 1934 σχεδιασμένο από τον Jean Bugatti.
Ο δημιουργός: “Jean”, Gianoberto Maria Carlo Bugatti (1909-1939).
Το αυτοκίνητο: Bugatti Type 57 SC Atlantic Coupé. (8-Cylinder in-line-engine with two overhead cam shafts, Displacement: 3,257 ccm, Maximum output: approx. 200 hp at 5,500 rpm, Top speed: approx. 200 km/h, Wheel base: 2,980 mm, Total length: approx. 4,510 mm, Compressor (Roots-Supercharger), Dry sump lubrication, Mechanical cable-operated brakes).
Αφορμή για το κείμενο: Η πρόσφατη κυκλοφορία του μοντέλου σε κλίμακα 1:17 από την CMC.
