«Άνοιξα κομμάτι τις όχθες. Τις ζάρες ισοπέδωσα. Μετά το πέρασμά μου, μπορείς να πάρεις ντορήδες, ταύρους, κριούς, πάπιους, σκυλιά του Αγίου Βερνάρδου...
Σε γαμάω, Τάνια, έτσι που για πάντα να μείνεις γαμημένη.»
Σε γαμάω, Τάνια, έτσι που για πάντα να μείνεις γαμημένη.»
Παρανοώ και απατώμαι σπάνια, αλλά κατά περιόδους χάνω τα λογικά μου κι ερωτεύομαι. Και τότε στενοχωριέμαι γιατί οι αγαπημένες μου δέσποινες δεν εκτιμούν τα λίγα αλλά σοβαρά προτερήματα που εγώ αναγνωρίζω στον εαυτό μου αλλά αντιθέτως έλκονται από στοιχεία που είναι για μένα επουσιώδη κι ανάξια λόγου και προσοχής.
Το γυναικείο φύλο αποτελούσε πάντα για μένα μια παράλληλη ανθρωπότητα με διαφορετικές αρχές, ανόμοιες επιδιώξεις κι αλλοιώτικους θεούς. Δεν μπόρεσα ποτέ να τις καταλάβω ούτε να τους γίνω κατανοητός. Κι αν αναγκάστηκα κατά περιόδους να ψευδολογήσω και να υποκριθώ, πάντως στην παράλογη θεώρηση του κόσμου τους δεν συμβιβάστηκα και παραμένω ασυμμόρφωτος και αιρετικός.
Φιλόσοφοι, φυσιολόγοι και ψυχολόγοι συμφωνούν πως οι γυναίκες από τη φύση τους και για την διαιώνιση του είδους επιδιώκουν στη σχέση τους με τους άντρες, γονιμότητα και αποκλειστικότητα. Οι βασικές προσδοκίες τους για δύναμη και σταθερή προστασία είναι εύλογες και θεμιτές και για αιώνες πριν τον σύγχρονο εκφυλισμό ικανοποιούνταν ακίνδυνα μέσα στα ασφαλή πλαίσια της Πατριαρχίας.
Οι συνθήκες άλλαξαν στο νεωτερικό κόσμο της αναγκαστικής ισότητας. Στην εκθηλυσμένη κοινωνία που προέκυψε από το τέλος της πατριαρχικής ηθικής, οι γυναικείες επιδιώξεις επιβάλλονται πλέον ανεξέλεγκτα και επαναπροσδιορίζουν τις σχέσεις εξουσίας.
Οι συνθήκες άλλαξαν στο νεωτερικό κόσμο της αναγκαστικής ισότητας. Στην εκθηλυσμένη κοινωνία που προέκυψε από το τέλος της πατριαρχικής ηθικής, οι γυναικείες επιδιώξεις επιβάλλονται πλέον ανεξέλεγκτα και επαναπροσδιορίζουν τις σχέσεις εξουσίας.
Εθισμένοι στην ηδονή της διείσδυσης και μακρόθυμοι ξεχνάμε συνήθως πως ενώ εμείς αντιμετωπίζουμε την σαρκική επαφή σαν παιχνίδι, οι γυναίκες προσφέρουν το κορμί τους με απότερο σκοπό τον έλεγχο και την καταστολή. Ξεχνάμε επίσης πως το διαχρονικό θηλυκό πρότυπο του ρωμαλέου σωματοφύλακα μεταφράζεται σήμερα στην κοινότυπη εκδοχή του προβλέψιμου οικογενειάρχη και δουλευτή...
Όσοι έχουμε επίγνωση της κατάστασης και γελάμε ειρωνικά με την κατάντια μας ας θυμόμαστε πάντως πως τα χειρότερα έπονται. Όντας ανεξέλεγκτος, ο γήινος και πεζός κόσμος των γυναικών αποδυναμώνει το πνεύμα και τη φαντασία φράζοντας την μοναδική μας πρόσβαση προς τις ανώτερες σφαίρες των ουρανών.
Αναρωτιέμαι τι ακόμη άραγε να μας επιφυλάσσει η θηλυκού γένους και γηραιά ειμαρμένη... Φοβούμαι πως παρά τον λογοτεχνικό κομπασμό του συγγραφέα της εισαγωγής μας, κανένας δεν κατάφερε ποτέ να γαμήσει την Τάνια έτσι, που για πάντα να μείνει γαμημένη...
Η φράση της εισαγωγής: Aπό το βιβλίο Ο Τροπικός του Καρκίνου (1934), του αμερικανού συγγραφέα Χένρι Μίλερ (1891-1980).
Η φωτογραφία: Bettie Page (1923-2008).
Στον αρχαίο κόσμο: Οι γυναίκες α) παντρεύονταν σε μικρή ηλικία - γιατί μικρές ακόμη και οι ασχημότερες ήταν τρυφερές και γαμεύσιμες, β) συμμορφώνονταν με βασικούς κανόνες συμπεριφοράς - γιατί υπάγονταν κατευθείαν από την εξουσία του πατέρα στην εξουσία του συζύγου και γ) δεν εμπλέκονταν στα σημαντικά θέματα του πολιτισμού - γιατί ο κύριος ρόλος τους ήταν μόνον το πρώτο στάδιο διαπαιδαγώγησης των παιδιών.
Η φωτογραφία: Bettie Page (1923-2008).
Στον αρχαίο κόσμο: Οι γυναίκες α) παντρεύονταν σε μικρή ηλικία - γιατί μικρές ακόμη και οι ασχημότερες ήταν τρυφερές και γαμεύσιμες, β) συμμορφώνονταν με βασικούς κανόνες συμπεριφοράς - γιατί υπάγονταν κατευθείαν από την εξουσία του πατέρα στην εξουσία του συζύγου και γ) δεν εμπλέκονταν στα σημαντικά θέματα του πολιτισμού - γιατί ο κύριος ρόλος τους ήταν μόνον το πρώτο στάδιο διαπαιδαγώγησης των παιδιών.
16 σχόλια:
In the darkened days of old the law was the sword... φαίνεται όμως πως η εποχή της πατριαρχίας αντικατέστησε μια παλαιότερη εποχή της μητριαρχίας, που διόλου απίθανο να είχε με την σειρά της αντικαταστήσει κάποια ακόμη παλαιότερη πατριαρχική.
Ωρε τι πατούρα έβαλες στη φωτό...
Εύγε!
Χμμ... Εκεί κοντά στην ίδια εποχή έγραψε κι ο Παλαμάς, ίσως για τη δική του Τάνια...:
Από τραγούδια έν' άυλο κομπολόϊ
σ' εσέ δεν ήρθα σήμερα να δώσω.
Με τα παιγνίδια εγώ θα σε λιγώσω
και με τα ξόρκια, αγάπη μου, ενός γόη.
Γυμνοί. Και σαν κισσός θα σκαρφαλώσω
για να φάω το κορμί σου που με τρώει.
Του λαγκαδιού σου τη δροσάτη χλόη
με το χέρι θρασά θα την πυρώσω.
Το κρασί που ξανάφτει και το γάλα
που κοιμίζει, θα φέρω στάλα στάλα,
μ' όλο μου το κορμί, να σε ποτίσω.
Και στα πόδια σου τ' ασπροσκαλισμένα,
δυο βάζα που μου παίρνουνε τα φρένα,
στερνή μανία το μέλι μου θα χύσω.
Η σύγχρονη πραγματικότητα είναι θηλυκή. Το θηλυκό στοιχείο όντως δεσπόζει σχεδόν παντού. Για να μπορέσει όμως να γίνει αυτό, είναι απαραίτητο πίσω από όλο το θηλυκό σκηνικό να υπάρχει ο πυρήνας του αρσενικού να κινεί τα νήματα.
Η δύναμη που έχει το θηλυκό σήμερα εκπορεύεται από αρσενική αρχή...
Επίσης, είναι κρίμα που η λέξη γαμώ φέρει αλλοιωμένη ισχύ, ηχώντας σαν έφοδος, ενώ σχετίζεται άμεσα με τον γάμο - την ένωση. Αρσενική σκοπιά θεώρησης της ένωσης, βέβαια, αλλά ποιός αληθινά το βλέπει έτσι?
GUARDIAN LORD
Αντιστρέφοντας το ερώτημα, και με χιουμοριστική διάθεση, διερωτόμαστε "όταν μιλάμε για πόλεμο, ποιος γαμάει τις γκόμενες;"
τους πάπιους, μα ποιους πάπιους, γαμώ την πατριαρχία μου...
Η καταστολή ήταν ανέκαθεν - ιστορικά τεκμηριωμένο - γένους αρσενικού.
Στην σημερινή Ιταλία, δολοφονείται κάθε μέρα, τουλάχιστον μία γυναίκα, με κυριότερη αιτία την ερωτική αντιζηλία.
Στο Ηνωμένο Βασίλειο, αλλά και σε πολλές χώρες του Ευρωπαϊκού βορρά, πολλές γυναίκες ξυλοκοπούνται καθημερινά από μέθυσους συζύγους-πατέρες.
Ο κατάλογος της βίας είναι μακρύς...οπότε καιρός ήταν να πάρει και η "Τάνια" το αίμα της πίσω...
ΤΕΛΟΣ ΤΑ ΨΕΜΑΤΑ Κ Η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ!ΣΥΝΤΟΜΑ ΘΑ ΤΑ ΠΟΥΜΕ....ΝΑ ΣΑΙ ΕΤΟΙΜΟΣ!ΔΕΝ ΛΕΣ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙΣ ΤΟΣΟ ΚΑΙΡΟ!ΔΙΕΓΡΑΨΕ ΜΕ ΤΩΡΑ.......
Καλλίμαχε,
η δική μου υπερασπιστική θέση της ηθικής της Πατριαρχίας είναι μάλλον ξεκάθαρη...
ΛΕΩΝ ΣΤ,
Bettie Page rules...
Pegasus,
επιφυλάσσομαι να απαντήσω με σχετικό ποίημα σε επόμενη ανάρτηση...
Guardian Lord,
στον σύγχρονο κόσμο των αδύναμων και ασθενικών εμποροϋπαλλήλων, οι διαφορές των φύλων έχουν γίνει δυσδιάκριτες...
Φ.ΛΕ.ΦΑ.ΛΟ.,
με επίσης χιουμοριστική διάθεση θα σας υπενθυμίσω πως οι μεγάλοι ρομαντικοί και πολεμούσαν και γαμούσαν...
Aerostatik,
ο πάπιος είναι η αρσενική πάπια, γαμώ τη γραμματική μου...
Lorelei Am Rhein,
ο θρύλος της νεράιδας του Ρήνου έχει νομίζω άμεση σχέση με την κεντρική ιδέα του κειμένου...
Ανώνυμε,
τι να πούμε ρε κακομοίρη, που φοβάσαι να γράψεις ακόμη και το ψευδώνυμό σου...
Αιρετικότατον άρθρον...θα τολμούσα να προτείνω μια άποψη περί του προτύπου του ανδρός που προβάλλεται τα τελευταία 50 χρόνια τουλάχιστον(από αυτούς που ελέγχουν το πρότυπά μας μέσω κινηματογράφου κυρίως)Το πρότυπο του σκληρου πολεμιστή, του σταυροφόρου που σφάζει ανελέητα, του ιδιοφυούς πράκτορα κλπ που γυρνάει στην αγαπημένη του γυναίκα και της κάνει τρυφερά έρωτα, και στην οποία ήταν πιστός τόσο καιρό που πολεμούσε ή ήταν σε κάποια μυστική αποστολή είναι ένα αφόρητο ψέμα που μόνο στο μυαλό κάποιας αδελφής ψυχής σεναριογράφου υπάρχει, προφανώς για να τραβήξει και το γυναικείο φολοθεάμων κοινό.Απο εκεί και έπειτα οι άνδρες δεν θα μπορούσαν να κάνουν και πολλά και εφόσον δεν μπορούν να πολεμήσουν ή να πάνε σε μυστικές αποστολές, μένει να κάνουν τρυφερά έρωτα στη γυναίκα τους για να προσεγγίσουν το πρότυπο αυτό...Η αλήθεια είναι πως αν είσαι πολεμιστής και σφάζεις ή αν είσαι μυστικός πράκτορας και μπορείς να βασανίσεις κάποιον μέχρι θανάτου για να αποσπάσεις κάποια πληροφορία δεν μπορεί να είσαι τρυφερός ταυτόχρονα. Οπότε αν βγάλουμε αυτό το ψευδές δεδομένο από τη μέση μπορούμε να κατανοήσουμε καλύτερα το νόημα του άρθρου και στο κάτω κάτω κάθε γυναίκα θα ήθελε κάποτε να γαμηθεί έτσι που να μείνει για πάντα γαμημένη...(εγώ αν ήμουν γυναίκα αυτό θα ήθελα)
οπότε παίρνουν αυτό που θέλουν από κάποιον μπρουτάλ τύπο και στο τέλος βρίσκουν ένα κακομοίρη αγαθούλη από τον οποίο απαιτούν να είναι τρυφερός μαζί τους. Αυτά...
Sun Knight
Είναι δίλημμα τύπου 'η κότα έκανε το αυγό' αγαπητέ. Δες και την άλλη παρακάτω που ζητάει εκδίκηση για την ανδρική βία. Σαν τον κύκλο της βίας, και ο κύκλος των εποχών.
ο δυτικός πολιτισμός βρωμάει παρακμή!!! Μετα-Φεμινισμός, δικαιώματα των gay και δεν συμάζευεται. Αυτός είναι ο μεταμοντέρνος κόσμος που ζούμε, και κύριοι δεν φταίνε (μόνο) οι γκόμενες φταίνε οι άντρες που έχουν γίνει μαλθακοί και θηλυπρεπείς φλούφληδες που δεν μπορούν να κάνουν ένα θηλυκό να νιώσει ασφάλεια μαζί τους.
Κύριε sun knight ελπίζω να δημοσιεύσετε αυτή τη φορά το σχόλιο μου,ίσως δεν σας αρέσει το ρωσικό μου "username" ,αγγλόφιλος γαρ, και ναί έχω σλαβικό αίμα για το οποίο είμαι υπερήφανος!
Με σεβασμό ,στον sun knight ,που διαβάζαμε πιτσιρικάδες, και καλή συνέχεια!
ΥΓ δεν είναι αντρίκιο να κρύβεσαι πίσω απο ένα πληκτρολόγιο για να λύσεις τις διαφορες σου, αυτά για τον ανώνυμο και κάθε ανώνυμο "τσάμπα μάγκα"!
Reactive mind,
αλίμονο στους αγαθούς...
Καλλίμαχε,
πουθενά στο κείμενό μου δεν αναφέρομαι σε βίαιη συμπεριφορά.
Δεν ευθύνομαι για τους επίπλαστους συνειρμούς ορισμένων αναγνωστών...
Nikolai Romanov,
το παραπάνω είναι το μοναδικό σχόλιό σου που έλαβα. Διαγράφω μόνον συγκεκριμένα, υβριστικά σχόλια με ονομαστικές αναφορές σε μη σχετιζόμενα αλλά υπαρκτά πρόσωπα.
Η Σημαία υπερασπίζεται τον ευρύτερο Ευρωπαϊκό Πολιτισμό, του οποίου η σλαβική Ρωσία (Πούσκιν, Ντοστογιέφσκη, Αλέξανδρος Νιέφσκι κλπ) αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα...
τότε είμαι υποχρεωμένος να σου ζητήσω δημόσια συγγνώμη!
Επι την ευκαιρία ΄ψάξε στο google Konstantin Vasilief, οι πινάκες του είναι καταπληκτικοί , μοιάζουν κάπως με τους προραφαηλίτες ,ισως λίγο αντιγερμανοί ορισμένοι, αλλά μην ξεχνάμε ότι οσο και αν γουστάρουμε τους ιππότες της "Μαύρης Τάξης" το 3ο Ράϊχ αντιμετωπισε τους Ρώσους ως υπανθρώπους!
Δε νομίζω ότι υπάρχει ούτε μία γυναίκα που να μη θέλει να "γαμηθεί έτσι, που για πάντα να μείνει γαμημένη". Σου το υπογράφω!!!
Όσο απελευθερωμένες και να είμαστε πλέον οι γυναίκες, πιστεύω πως εξακολουθούμε να έχουμε στο μυαλό μας το πρότυπο του "αφέντη". Εκείνου που κερδίζει το σεβασμό και την απόλυτη υποταγή και αφοσίωση, είτε από τη σύντροφο του είτε από οποιονδήποτε βρίσκεται κοντά του. Δεν μας "ελκύει" το ίδιο ένα υποτακτικό αρσενικό, το οποίο, είναι δυνατόν κάποιες φορές να αποτελέσει επιλογή, σε βάθος χρόνου όμως αποδεικνύεται ελλιπές.
Από την πλευρά μου λοιπόν θα σου πω ότι, δεν είναι τόσο δύσκολο να καταλάβεις μια γυναίκα, αρκεί να βρεις το κλειδί που θα ξεκλειδώσει την ψυχή της. Αυτό είναι μάλλον το δύσκολο. Δεν είναι όμως και ακατόρθωτο. :)
ένα τραγούδι αξίζει όσο χίλιες λέξεις έλεγε ο Πλούταρχος (ο τραγουδιστής). Θα μπορούσες να τα πεις όλα με αυτό το κομμάτι:
https://www.youtube.com/watch?v=Pu-1UJVNFpo
Ευάγγελος
Δημοσίευση σχολίου