Η αφίσα ήταν δημιούργημα μιας
μικρής ομάδας συμφοιτητών στο Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Εκείνη την περίοδο, εκτός
από σημειώσεις μαθημάτων, μοιράζονταν επίσης ιδεαλιστικές ανησυχίες και
πατριωτικές πεποιθήσεις. Ανεξάρτητοι, μεμονωμένοι «αντιδραστικοί», μόνοι τους αποφάσισαν
το εγχείρημα, μόνοι τους έγραψαν τα κείμενα και σκιτσάρισαν τα όπλα, μόνοι τους
χρηματοδότησαν την εκτύπωση και τοιχοκόλλησαν τα αντίτυπα.
Η αφισοκόλληση εκτελέστηκε με
οργάνωση και προφυλάξεις καταδρομικής ενέργειας, αργά τη νύχτα, χρησιμοποιώντας
σαν ορμητήριο ένα από τα ισόγεια μηχανολογικά εργαστήρια του ιδρύματος. Οι νεαροί
«συνωμότες» κάλυψαν μεθοδικά όλες τις επιφάνειες στον εσωτερικό περίβολο του
κτιριακού συγκροτήματος και αποχωρώντας τις πρώτες πρωϊνές ώρες, κόλλησαν τις
τελευταίες αφίσες στους εξωτερικούς τοίχους, γύρω από την πύλη της οδού
Στουρνάρα. Η επιτυχία της νυχτερινής δράσης έδειχνε εξασφαλισμένη.
Αλίμονο! Το μεσημέρι της ίδιας
ημέρας, δεν είχε απομείνει ακομμάτιαστη ούτε μία αφίσα. Οι ψευτο υπερασπιστές
της ελεύθερης διακίνησης των ιδεών, ποτέ δεν ανέχτηκαν την αυθεντική διαφορετικότητα.
Τα πολυπληθή συνεργεία των «προοδευτικών» παρατάξεων πρόλαβαν με χαρακτηριστική
σπουδή είτε να τις σκίσουν είτε να τις καλύψουν με τα βαρετά συνθήματα και τις
ανούσιες ιδεοληψίες τους.
Κι όμως... έστω για λίγες ώρες, η
ασπρόμαυρη αφίσα ομοίαζε στα μάτια των νεαρών ζηλωτών με ξεθωριασμένη Πολεμική
Σημαία... μια φευγαλέα υπενθύμιση πως ακόμη και κάτω από τον συμπαγή ζυγό της κατεστημένης
τάξης, μπορεί να παραμονεύει μια «νέα κοινωνία Πολεμιστών του Πολιτισμού»...
Ε.Μ.Π.: Εθνικιστικές
Μονάδες Πολυτεχνείου (1987/1988). Χιουμοριστικό λογοπαίγνιο με τα αρχικά του Εθνικού
Μετσόβιου Πολυτεχνείου.
Η φωτογραφία: Μια από τις
ελάχιστες αφίσες που διασώθηκαν.
Το κείμενο: Άνισο
και στρυφνό αλλά με ιστορικό ενδιαφέρον για τον μελετητή του μέλλοντος που θα καταπιαστεί
με την απρόβλεπτη νεολαία και τον περιθωριακό εθνικισμό της δεκαετίας του ΄80.
