ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ

Η θρησκεία αποτελεί σημαντικό μέρος της Ευρωπαϊκής παράδοσης. Η κατανόηση της ιστορικής της εξέλιξης, μας βοηθά να εμβαθύνουμε στο συλλογικό ασυνείδητο της φυλής μας. Η έννοια του Θεού συνδέεται άρρηκτα με τις βαθύτερες παρορμήσεις της ανθρώπινης ψυχής. Γι’ αυτό η θρησκευτική κατήχηση αποτελεί βασικό στοιχείο της συστημικής προπαγάνδας σε κάθε κοινωνία που αναγνωρίζει τη σημασία της ιερότητας.
 

Έχοντας γνώση των παραπάνω διαπιστώσεων, οι εχέφρονες πρέπει να αναζητούν προσεκτικά την αλήθεια πίσω από τα παράλογα δόγματα των πιστών.

 

Ο ευρωπαϊκός πολυθεϊσμός δεν υπήρξε ποτέ ενιαίος ή μονοδιάστατος. Η διαφοροποίηση του κόσμου, η ποικιλομορφία του τοπίου, η ανισότητα των τάξεων και των φύλων, η ηθική της Πατριαρχίας, αντικατοπτρίζονταν πάντα στην ανισότητα και την ιεράρχηση των θεών. Ο ευρωπαϊκός πολυθεϊσμός δεν υπήρξε επίσης ποτέ θεοκρατικός με την αυστηρή έννοια του όρου. Καθώς ποτέ δεν διαχωρίστηκε απόλυτα η θεία από την ανθρώπινη φύση, θεάνθρωποι συνέδεαν κατ’ επανάληψη και επιλεκτικά τον κόσμο των ανθρώπων με την κατοικία των Θεών. Τακτικά, Θεοί γίνονταν άνθρωποι για να εκπληρώσουν εγκόσμιες αποστολές και ήρωες ανέβαιναν στον ουρανό αφού πρώτα εκτελούσαν υπεράνθρωπα κατορθώματα.

Αντιθέτως, ο πρωταρχικός, αδιάλλακτος Ιουδαιοχριστιανισμός δεν ήταν δική μας θρησκεία. Ισοπεδωτική ιδεολογία των αναρχικών, των δούλων, των ξένων και των γυναικών, εξαπλώθηκε με ποικίλους τρόπους, δηλητηριάζοντας την αριστοκρατική αντίληψη του ελληνορωμαϊκού κόσμου. Κατέστρεψε με συστηματικό τρόπο την αρχαία κληρονομιά μας και προετοίμασε θεολογικά τις χαοτικές ιδέες της πολιτικής ισότητας και της μαζικής δημοκρατίας. Όμως, αν και στον πυρήνα του παρέμενε δογματικά αντιφυσικός, σταδιακά χαλιναγωγήθηκε ενσωματώνοντας τα βασικά ευρωπαϊκά λατρευτικά θέματα: τη Μεγάλη Μητέρα (Παναγία) και τον Θεάνθρωπο Σωτήρα (Χριστό).

Σημαντικό μα αναπάντητο παραμένει το ερώτημα για το πως άραγε θα εξελισσόταν ο ύστερος πανθεϊσμός δίχως τον χριστιανισμό. Ο παγανισμός, που επιβίωσε σαν ένα είδος ακατέργαστης λατρείας της φύσης, ήταν δυστυχώς ο υποδεέστερος, θηλυκός πολυθεϊσμός των ανθρώπων της παραγωγής και όχι η ανώτερη ηλιοκεντρική θρησκεία των αριστοκρατών της διανόησης και της ηγεσίας.  Η λατινική λέξη που σημαίνει τον χωρικό και ονομάτισε τα μεταχριστιανικά κατάλοιπα της αρχαίας θρησκείας, φανερώνει άλλωστε τον αγροτικό χαρακτήρα τους.

 

Η ευρωπαϊκή θρησκεία ακολούθησε μια ψυχολογική και αισθητική αλληλουχία από την αρχαία Ελλάδα στον Ελληνιστικό Κόσμο, έπειτα στον συγκριτισμό της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και τέλος στον εξελληνισμένο Χριστιανισμό. Ο Sol Invictus των τελευταίων Ρωμαίων, αντικαταστάθηκε από τον Χριστό των νεόκοπων φανατικών, όμως το βασικό πλαίσιο της θεανθρωπικής συνέχειας παρέμεινε. Κι αν κατά τον μετασχηματισμό, ο ηλιακός Ήρωας έχασε τα ιερά του όπλα, τουλάχιστον η σεληνιακή Μητέρα διατήρησε τα αρχετυπικά της χαρακτηριστικά.

Εν τέλει, η μυστική ψυχή της Ευρώπης - το καλλιτεχνικό αισθητήριο και το κατακτητικό σπαθί - χρησιμοποίησε τον Χριστιανισμό σαν αναγκαστικό όχημα για να εκδηλωθεί με τον δικό της, αυθεντικό τρόπο. Στη ζωγραφική και στη γλυπτική, στην αρχιτεκτονική και στη μουσική, τα χριστιανικά σύμβολα ενσωματώθηκαν στον προγενέστερο πανθεϊσμό. Η πολιτιστική συνέχεια σφυρηλατήθηκε στη λογοτεχνία και τη μεταφυσική, από το Ιερό Δισκοπότηρο των αρθουριανών μύθων στο μυητικό ταξίδι του Δάντη στον Έμπυρο Ουρανό κι από τον ηρωποιημένο Σατανά του Μίλτωνα στον βαγγνερικό μυστικισμό του Πάρσιφαλ. Από τους γοτθικούς καθεδρικούς εξόρμησαν τα ιερά τάγματα των μοναχών πολεμιστών, των σταυροφόρων ιπποτών, για να καλπάσουν στην εμπροσθοφυλακή του ευρωπαϊκού ιδεαλισμού...
 

Από την μελέτη και κατανόηση της προέλευσης και της μετεξέλιξης της ευρωπαϊκής θεολογίας, είναι πρόδηλο πως η βιβλική Παλαιά Διαθήκη δεν έχει καμμία σχέση με τον εφαρμοσμένο ευρωπαϊκό Χριστιανισμό. Στην θέση της, θα πρέπει να αποκατασταθεί επίσημα ως αυθεντική «Παλαιά Διαθήκη», η αρχαία θρησκεία της Ευρώπης. Ούτως ή άλλως, η καθαρή μεταφυσική πίστη, τόσο στην χριστιανική όσο και στη πολυθεϊστική της εκδοχή, δεν μας αφορά, γιατί εμείς είμαστε άπιστοι, αγνωστικιστές και ορθολογιστές. Μας ενδιαφέρει μόνον η επίδραση της θρησκείας στην τέχνη και στον τρόπο κοινωνικής οργάνωσης των προγόνων μας.

Μοναδικός θεός του ορατού κόσμου παραμένει ο αισθητός Ήλιος και μόνο μέτρο των πραγμάτων ο Άνθρωπος εναντίον της εντροπίας. Επειδή μόνον ο Άνθρωπος μπορεί να αναρωτηθεί για την έννοια και την ουσία του Όντος, μόνον ο Άνθρωπος μπορεί να δημιουργήσει τους Θεούς.

Για εμάς, πηγή του θρησκευτικού αισθήματος είναι μόνον η αποκάλυψη του θείου στο κάλλος. Ο κόσμος των Θεών πρέπει να αποτελεί ιδεατή προέκταση του πρότυπου κόσμου των Ανθρώπων. Και στον ανθρώπινο κόσμο οφείλουμε να αποζητούμε το ωραίο και να επιχειρούμε το αδύνατον, προσδοκώντας την τελειοποίηση του ανθρώπινου είδους και τη γέννηση του Υπερανθρώπου!

 

                                          

 

Η Φωτογραφία: Βυζαντινό Ποτήριο των Πατριαρχών (Κωνσταντινούπολη, 10^ος ή αρχές 11^ου αιώνα. Σαρδόνυχας, μαργαριτάρια, πολύτιμοι λίθοι, επιχρυσωμένο ασήμι, πέτρες από ορεία κρύσταλλο, χρυσό περίκλειστο σμάλτο). Με εντυπωσίασε όταν το αντίκρυσα από κοντά, στο Θησαυροφυλάκιο της Βασιλικής του Αγίου Μάρκου στη Βενετία. Μια  πολυτελής εκδοχή του Ιερού Δισκοπότηρου...

Ο Υπεράνθρωπος: Η αναπόφευκτη εξέλιξη των ειδών, η εξέλιξη μέσω της φυσικής επιλογής. Η οργανωμένη πολυπλοκότητα προκύπτει από αρχικά, απλούστερα στάδια και το ανώτερο προέρχεται από το κατώτερο. Επιστήμη, όχι θρησκεία...