KNIGHT SLAIN UNDER HIS SHIELD

There were three ravens sat on a tree,

They were as black as they might be.

 

The one of them said to his mate,

“Where shall we our breakfast take?”

                

“Down  in yonder green field,

There lies a knight slain under his shield.

His hounds they lie down at his feet,

So well they can their master keep,

                                                                                           

His hawks they fly so eagerly,

There’s no fowl dare him come nigh.”

 

 

Down there comes a fallow doe,

As great with young as she might go.

She lift up his bloody head,

And kissed his wounds that were so red.

She got him up upon her back,

And carried him to earthen lake.

She buried him before the prime,

She was dead herself ere evensong time.

 

God send every gentleman,

Such hawks, such hounds, and such a leman.

 

Από τότε που πρωτοδιάβασα την μπαλλάντα για τα ομιλούντα κοράκια και τον νεκρό ιππότη, τις νύχτες βασανίζομαι από δυσοίωνους εφιάλτες.

 

Ονειρεύομαι πως σαν φάσμα περιπλανιέμαι μέσα σ’ έναν τεράστιο ζωγραφικό καμβά, όπου σε σκοτεινό τοπίο ξαναζώ το άδοξο τέλος της Αναζήτησης. Παρατηρώ από ψηλά τη σκουριασμένη πανοπλία μου, εγκαταλειμμένη ανάμεσα στ’ αδιαπέραστα αγκάθια του Μπερν-Τζόουνς. Και ψηλαφώ με θλίψη τη σπασμένη μου ασπίδα, που ταλαντεύεται από τον άνεμο ανάμεσα στα ξερά κλαδιά του Δέντρου του Καλού και του Κακού.

 

Στο χείλος του Κόσμου κρύβομαι κυνηγημένος από τους παντεπόπτες αγγελιοφόρους του Όντιν. Και ποθώ αβάσταχτα τη Βαλκυρία στην έσχατη εξαπάτηση, να με χλευάζει λουσμένη στη λάμψη του Δισκοπότηρου. Στο τρομερό Λυκόφως των Θεών βλέπω την Ωραία Κυρία δίχως Έλεος, βλέπω λύκους, κουρούνες κι ερπετά. Πιστά σκυλιά, ανήσυχα γεράκια, την ελαφίνα δεν βλέπω πουθενά...                             

 

 

 

 

Οι στίχοι: The Three Ravens (Βρετανική, λαϊκή μπαλλάντα).

Ο πίνακας: “Oh, what’s that in the hollow…?” (Edward Robert Hughes, 1893).

Τα χρόνια: Πενήντα.