Την πρώτη φορά που τον γνώρισα, στην
άκρη του πουθενά, αισθάνθηκα μιαν ανεξήγητη χαρά. Σαν να ξανασυναντούσα έναν
από καιρό χαμένο φίλο. Κι όμως τίποτε δεν είχαμε κοινό. Μας χώριζε η άβυσσος. Εγώ
φρουρός στις επάλξεις της συνείδησης, αυτός επιδρομέας από τα μπουντρούμια του
ασυνείδητου, εγώ μαθητής στις ανισότητες της λογικής, αυτός δάσκαλος στις
εξισώσεις του παραλόγου. Έκτοτε δεν έπαψα να τον νιώθω σαν αδελφό. Ετεροθαλή μα
ομοούσιο...
«Με ακατασίγαστον εντός μας την μαγγανείαν των φλάουτων, θα εξακολουθήσωμεν εις το διηνεκές την τρομώδη πορείαν μας, επί μάλλον και μάλλον ριγηλοί και αντίνομοι – υψηλοί και χυδαίοι – μέχρις ου επ΄ αυτοφώρω συλλάβομεν τον παρθένον αριθμόν, το σημείον, το σύνθημα, που συμβολίζει το σύμπαν!...»
Ο Γιάννης ήταν ρήτορας και υποκριτής, ιερόσυλος και εωσφορικός. Ειρωνευόταν ακόμη και το μυστικό σύνθημα που συμβολίζει το σύμπαν. Τον παρθένο αριθμό! Εναντίον της κοινωνίας, εναντίον των θεών, εναντίον του χωροχρόνου. Κι ακούραστος στρατοκόπος στην άκρη της νύχτας. Ποδαρόδρομο είχε γυρίσει όλη τη Γη, εκτός από την Ασία.
Ο Γιάννης μια τελευταία στάση έκανε μόνον, στον
τόπο που ξεκίνησε. Πρόσκαιρη, για να κλείσει τον ανοιχτό λογαριασμό του με το αιώνιο
θήλυ. Ως Ιερός Τράγος φύτεψε τον σπόρο του στο άγονο παρόν. Τελεσφόρος, γοργός
και κτηνώδης. Κι έπειτα έφυγε μέσα στο σκοτάδι, για την Ασία.
Αυτό που με θλίβει περισσότερο
είναι πως ο κόσμος μας ποτέ δεν θα συμπέσει. Εγώ θα παραμείνω δεσμώτης των συμβάσων
της μετριότητας, ν’ αναρωτιέμαι μήπως ήταν η πίστη και η τιμή ένα μεγάλο λάθος.
Κι αυτός ελεύθερος θα συνεχίσει τα άτοπα ταξίδια στο μηδέν και το άπειρο. Ίσως συναντηθούμε
στο τέλος των ψευδαισθήσεων, στο μόνο κοινό σύνορο, της ζωής και του θανάτου. Έως
τότε, θα συλλογίζομαι τα παράξενα λόγια του καθώς η παράταση της αναμονής θα
μεγαλώνει την προσδοκία. Να δημιουργούνται οι ορίζοντες, να γεννιέται ο χρόνος.
Οι τόποι, οι εποχές να πηγαίνουνε...
Ο Γιάννης: Κεντρικός ήρωας –
αντιήρωας – στο μυθιστόρημα "Το Θείο Τραγί". Η ενσάρκωση του Ιερού Τράγου.
Το Θείο Τραγί: Κορυφαίο έργο
του Γιάννη Σκαρίμπα και γενικά της ελληνικής πεζογραφίας.
Η εικόνα: Από την
εικονογράφηση της πρώτης έκδοσης. Αθήνα 1933, εκδόσεις Αριστ. Ν. Μαυρίδης.
Εντός εισαγωγικών: Μέρος
της αγόρευσης του Ιερού Τράγου προς τα αγελαία κτήνη της κοινότητας των
ασήμαντων.
