WE ARE ALL LEGENDS

«Then the sun came up and he was gone, and the world was revealed to me by the light, a world that was for me new, strange and terribly different from the one I had known the day before.»  

Συνάντησα τον Sir Julian τότε που το Βασίλειο του Καλοκαιριού ήταν ακόμη νέο και η αναζήτηση για το Δισκοπότηρο, ιπποτική πρόφαση και μονομανία. Συνοδεία με τον Galahad και τον Gawain, είχαμε μόλις αφήσει πίσω μας την Πόλη των Αστεριών όταν τον αντικρίσαμε να πλησιάζει από την αντίθετη κατεύθυνση. Οι σύντροφοι τον προσπέρασαν αδιάφορα αλλά εγώ στάθηκα να τον περιμένω γιατί τον ένιωσα συγγενή. Κι έτσι, εκεί στην άκρη του κόσμου γνωριστήκαμε τυχαία, κι ο ιππότης Julian ο Αποστάτης, αφού με ζύγισε και με βρήκε εξίσου μ’ εκείνον ελλιπή, μου διηγήθηκε τη θλιβερή του ιστορία.

«I knew that if God is mad, and the signs show that he is, his Foe is mad also, and there can be no hope for the world between them, for creation is but a battleground for two maniacs in their death struggle.»  

Μου μίλησε για τις αιρετικές απορίες των πρώτων χρόνων στο κάστρο του πατέρα του, για την ανηλεή σφαγή των απίστων στις ιερές Σταυροφορίες, για την μάταιη περιπλάνηση στους μαγεμένους κόσμους του Λυκόφωτος. Μου αφηγήθηκε πως νεαρός ακόμη ιππότης έδωσε την ψυχή του στον Μαύρο Κύκνο των εκπεσόντων αγγέλων για να λυτρώσει μιαν άτυχη μάγισσα και πως αργότερα ερωτεύτηκε παράφορα την Ωραία Κυρία δίχως Έλεος, νομίζοντας αφελώς πως με την αγάπη θα κέρδιζε τη σωτηρία. Μου περιέγραψε πως θυσίασε μάταια το αριστερό του χέρι στον παντογνώστη δαίμονα για να μάθει που βρίσκεται η γη της ανυπαρξίας, πως ταξίδεψε ανώφελα στο νησί των στοιχειωμένων προσώπων και πως άδικα σκότωσε την ευγενική Δρυάδα των γλαυκών. Κι ακόμη μου μίλησε για τον ανατολίτη άγιο με τον πορφυρό χιτώνα, για το κρυστάλλινο χέρι, για τον μάντη Τειρεσία και το ναό του Σκότους, για τους γρίφους του βασιλιά των πάγων, για την ασπίδα με το οικόσημο του ατέλειωτου δεσμού, για τον χορό των δώδεκα μαγισσών, για την αναχώρηση του λευκού πλοίου των παλαιών θεών...

«And I screamed at the top of my voice, rejecting the unknown god, spurning the Darkness, proclaiming that I would always be Julian, damned and apostate or not, and I would never give up my self to anyone, to any thing, to any shadow or ghost.»

Κι ακούγοντας αυτές τις αλλόκοτες ιστορίες, που διαδραματίζονταν σε εξώκοσμες διαστάσεις, στο ημίφως του δειλινού, κατάλαβα πως τίποτε δεν είναι αληθινό μέσα στο χάος του σύμπαντος, εκτός ίσως από την ανθρώπινη θέληση. Ο αποστάτης ιππότης απέτυχε σε όλες τις δοκιμασίες μα δεν απαρνήθηκε ποτέ τον εαυτό του. Παρά την τραγική επίγνωση της ματαιότητας, παρά την κατάρρευση της πίστης, παρά την ανεπάρκεια της γνώσης για πειστικές απαντήσεις στο αίνιγμα της ζωής.

«Men remember us dimly, and glimpse briefly into our faces in the depths of dreams, and do not understand as we spread ourselves upon the centuried wind like smoke and eventually are no more.

We have all become legends, I think.»          

Ο μόνος αληθινός σταυροφόρος που γνωρίζω, ο Αντώνιος Μπλόκ της Έβδομης Σφραγίδας θα συμφωνούσε κατά βάθος μαζί μου. Η κοσμική παρτίδα συνεχίζεται μέσα σε σκοτεινά όνειρα ατέλειωτου παιχνιδιού. Ζούμε μέσα στους μυθικούς κόσμους της ενόρασης, στη δημιουργική φαντασία μας, στα μυστικά πρότυπά μας. Γιατί τελικά, για την ανθρωπότητα η πραγματικότητα είναι προσωρινή, μόνον οι Θρύλοι είναι παντοτινοί...

 

 

Το βιβλίο: We Are All Legends, του αμερικανού συγγραφέα Darrell Schweitzer. Συγκεντρωτική δημοσίευση των 13 ιστοριών του Ιππότη Julian, που κυκλοφόρησαν σε διάφορα έντυπα από το 1976 έως το 1981. Πρώτη έκδοση: Donning Starblaze Editions, 1981.

Οι επιρροές: Ο συγγραφέας, όπως ο ίδιος έχει δηλώσει, οφείλει την έμπνευσή του στις μεσαιωνικές μυθιστορίες και μπαλάντες και στην εμβληματική ταινία του Μπέργκμαν, The Seventh Seal.

Οι εικόνες: Του αμερικανού ζωγράφου Stephen Fabian.

- We Are All Legends (acrylic painting on a 9 x 12 size poster board). Εξώφυλλο και οπισθόφυλλο - wraparound composition - του βιβλίου.

- In to the Dark Land (black ink and black color pencil on 11 x 14 size coquille board).  Μια από τις έξι ασπρόμαυρες συνθέσεις που εικονογραφούν τα κείμενα.

Εντός εισαγωγικών: Αποσπάσματα από τις ιστορίες The Hag…, The Castle of Kites and Crows…, The Unknown God Cried Out και L’envoi…