ΚΟΚΟΜΠΙΛ

«Υπερπολυτελές – 52 τετράχρωμες σελίδες! – 750 πολύχρωμες εικόνες – μέγεθος μέγιστο!» 

Εκυκλοφόρησε

                   

Ήταν Ιούλιος του 1974. Το τεύχος 188 του Ζαγκόρ που μόλις είχα αγοράσει στο ψιλικατζίδικο της γειτονιάς ήταν πραγματικά ξεχωριστό. Περιείχε ένα ένθετο πρωτότυπο καρτελάκι με το σήμα της ποδοσφαιρικής ομάδας της Ιταλίας και τέσσερα ακόμη «χιουμοριστικά αυτοκόλλητα του Φαρ Ουέστ». Και στη σελίδα 49, μια ολοσέλιδη διαφήμιση ενημέρωνε τους νεαρούς αναγνώστες πως... «έφτασε ο... ΚΟΚΟΜΠΙΛ - Ο καθηγητής της γελωτοθεραπείας!»

Παρατήρησα προσεκτικά τα πολύχρωμα σκίτσα με τους καουμπόηδες στο ένθετο και επέστρεψα στο μαγαζάκι να αναζήτησω το νέο περιοδικό. Η τιμή ήταν τσουχτερή - 25 δρχ όταν το μκρό Ζαγκόρ στοίχιζε μόνον 4 - αλλά το μέγεθος ήταν μεγάλο και οι σελίδες όλες έγχρωμες. Όσο για το περιεχόμενο...
 

Το σκηνικό των περιπετειών ήταν μια σουρεαλιστική παρωδία της ιστορικής Άγριας Δύσης. Τα καρέ ξεχείλιζαν από μολύβια, ζάρια και κόκκαλα, καπελωμένα σκουλήκια και φιδωτά σαλάμια, ενίοτε στεριανά ψάρια και καλοντυμένα πουλερικά. Δάκτυλα πρόβαλαν μέσα από φλυτζάνια, βαρέλια έβγαζαν γλώσσα, καβαλάρηδες οδηγούσαν άλογα δίχως πόδια και κότες όργωναν τα χωράφια. Ευτυχώς, στη μάχη των επιρροών, ο Ιερώνυμος Μπος νικούσε κατά κράτος τον Σαλβαντόρ Νταλί...
 

Ο Κοκομπίλ ήταν αστείος στην όψη και γρήγορος στα εξάσφαιρα, ένας αγαθός υπερασπιστής του νόμου όπως ο Λούκυ Λουκ. Και ως νέος «αχτύπητος ήρως του Φαρ Ουέστ που πρώτα πυροβολεί και... ύστερα τραβά το πιστόλι!», αμέσως στάθηκε επάξια δίπλα στον διάσημο πιστολέρο που πυροβολεί πιο γρήγορα από τη σκιά του.
Ωστόσο, από την αρχή διέκρινα σημειολογικά μια κραυγαλέα διαφορά: οι βολές του Κοκομπίλ ήταν εκτός από εύστοχες και θανατηφόρες! Ήδη στην πρώτη σελίδα του πρώτου τεύχους, ο γελαστός καουμπόι, μέσα σε 4 μόνον καρέ, εντόπιζε, σκότωνε, έψηνε και ξεκοκκάλιζε ένα ανθρωπόμορφο ορτύκι...

«ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΙ ΕΝΑΝ ΚΑΙΡΟ ΗΤΑΝ Ο ΗΡΩΑΣ ΚΟΚΟΜΠΙΛ, ΓΡΗΓΟΡΟΣ ΣΤΟ ΠΙΣΤΟΛΙ ΚΑΙ ΜΑΝΙΩΔΗΣ... ΧΑΜΟΜΗΛΑΚΙΑΣ! ΟΛΟΙ ΟΙ ΠΑΡΑΝΟΜΟΙ ΤΟΥ ΦΑΡ ΟΥΕΣΤ ΕΤΡΕΜΑΝ ΣΤΟ ΑΚΟΥΣΜΑ ΤΟΥ ΟΝΟΜΑΤΟΣ ΤΟΥ...»
 

Τ 1 - ΟΙ ΤΡΟΜΕΡΟΙ 7

Τ 2 - Ο «ΠΑΡΟΙΜΙΑΣ»

Τ 3 - ΤΟ ΤΡΑΙΝΟ ΦΑΝΤΑΣΜΑ

Τ 4 - ΤΟ ΜΑΤΙ ΤΟΥ ΚΟΚΟΡΑ

Τ 5 - ΕΠΤΑ ΕΠΙ ΔΥΟ

Τ 6 - ΖΟΡΡΟ ΟΥΓΚ! ΟΥΓΚ!

Τ 7 - ΖΟΡΡΟ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΖΟΡΡΟ

Τ 8 - ΖΟΡΡΟ ΚΙΝΤ: ΖΙΚ-ΖΑΚ-ΖΙΚΙΖΑΚ!

Τ 9 - ΖΟΡΡΟ ΚΑΙ «ΖΗΤΑ»

Τ 10 - ΕΦΟΔΟΣ!
  

Ακόμη και σήμερα, χρόνια μετά την επανεύρεση και των δέκα τευχών, δεν έχω διαβάσει πλήρως τις ιστορίες. Τις ξεφυλλίζω, γελώ με κάποιες ατάκες, προσέχω τις λεπτομέρειες στα περιθώρια, ρουφώ τη μυρωδιά του πολυκαιρισμένου χαρτιού... κι έπειτα αφήνομαι στη μηχανή του χρόνου. Να επιστρέψω νοητά στο θρυλικό καλοκαίρι του ’74, να συναντήσω τον εννιάχρονο «δαίμονα» εαυτό μου. Και για λίγα έστω δευτερόλεπτα να ξαναγίνω ο ανέμελος μπόμπιρας των ξέγνοιαστων διακοπών και των αγαπημένων συγγενών.

Όμως, αλίμονο! Τα πολύτιμα δευτερόλεπτα σύντομα περνούν κι εγώ πασχίζω μάταια να σώσω την ψυχή μου...

 

 

Cocco Bill: Σουρεαλιστικός κόμικ ήρωας του σπουδαίου Ιταλού δημιουργού Benito Jacovitti (1923-1997). Κυκλοφόρησε για πρώτη φορά στην Ιταλία, τον Μάρτιο του 1957, στην εβδομαδιαία εφημερίδα Il Giorno dei Ragazzi.

Στον πρόλογο: Η πανηγυρική ανακοίνωση στην διαφήμιση του τεύχους 188 του ΖΑΓΚΟΡ (Ο Άνθρωπος με τις Ρόδες, 25/07/1974).

«Μια φορά κι ένα καιρό...»: Η πρώτη φράση της πρώτης ιστορίας της ελληνικής έκδοσης (ΟΙ ΤΡΟΜΕΡΟΙ 7, Ιούλιος 1974).

Οι εικόνες:
-Το αυτοκόλλητο από το ΖΑΓΚΟΡ 188. Ανάλογα αυτοκόλλητα υπήρχαν επίσης στα περιοδικά ΜΠΛΕΚ και ΟΜΠΡΑΞ.

-Το εξώφυλλο του πρώτου τεύχους (Ιούλιος 1974).

Οι ήρωες: Eκτός του Κόκομπίλ, στο δεύτερο τεύχος της σειράς έκαναν την πρώτη τους εμφάνιση, το Μάτι του Κόκορα και ο Ζορρό Κιντ ως πρωταγωνιστές σε δισέλιδες ιστορίες. Ο τέταρτος ήρωας της παρέας του περιοδικού, ο Ταραλίνο, ακολούθησε στο τρίτο τεύχος. Ο Κοκομπίλ εμφανίστηκε τελευταία φορά σε μια μικρή ιστορία του έβδομου τεύχους ενώ τα επόμενα τρία τεύχη μονοπώλησε ο Ζορρό Κιντ.