Οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ γνωρίζουν, πως στην πόλη Σάρας εμφανίστηκε για ύστατη φορά το Δισκοπότηρο. Οι τελευταίοι που το αντίκρισαν ήταν οι τρείς άγιοι ιππότες, ο Γκάλαχαντ, ο Πέρσιβαλ κι ο Μπόρς. Ο πιο άγιος, ο Γκάλαχαντ ξεψύχησε εκούσια αφού κοινώνησε τα πνευματικά μυστήρια. Κι έπειτα ένα ασώματο χέρι παρέλαβε το Γκράαλ - μαζί με τη Λόγχη - για να τα αποσύρει στον Ουρανό.
Οι μυημένοι γνωρίζουν επίσης, πως η αναζήτηση επαναλαμβάνεται σε ατέρμονους κύκλους. Ακόμη κι αν αλλάζει ο τόπος κι ο χρόνος κι αντικαθίστανται οι εντεταλμένοι και μεταμορφώνεται ακόμη και το ίδιο το σκεύος της σωτηρίας. Βέβαια, το Άγιο Δισκοπότηρο δεν παρουσιάζεται πλέον στις τέχνες και τα βιβλία. Κι ακόμη και στην ένατη τέχνη, υπερτερεί πάντοτε η αμαρτία. Γι’ αυτό με ξάφνιασε ευχάριστα η πρόσφατη, εικονογραφημένη του επανεμφάνιση.
«An elderly widow buys what turns out to be the Holy Grail from a second-hand shop, setting her off on an epic adventure with a knight who brings her gifts of ancient relics in hope of winning the cup.»
Ο Neil Gaiman έχει επανειλημμένα αποδείξει ως συγγραφέας την ικανότητά του να καλλιεργεί την Ευρωπαϊκή μυθολογία, συμπεριλαμβανομένης της χριστιανικής της κατάληξης. Και το διήγημα Chivalry δεν αποτελεί εξαίρεση στον λογοτεχνικό του κανόνα. Ευρηματική και ιερόσυλη η απόκτηση με χρήματα του Δισκοπότηρου από μια γηραιά κυρία στον σύγχρονο κόσμο. Και επαρκώς δικαιολογημένη η ανταλλαγή του με τα μοναδικά δώρα που της προσφέρει ο Γκάλαχαντ, άρτι αφιχθείς από την μεσαιωνική φαντασία. Η συμπαθητική γερόντισα αποδέχεται ως καθωσπρέπει τη Φιλοσοφική Λίθο κι ένα Ωόν του Φοίνικα, ενώ απορρίπτει ως ανάρμοστα το Σπαθί του Sigurd κι ένα Μήλο των Εσπερίδων! Και κάπως έτσι ολοκληρώνεται αυτό το άγνωστο έως σήμερα, κεφάλαιο στην ιστορία της Αναζήτησης του Δισκοπότηρου.
Η Colleen Doran είναι δηλωμένη αναγνώστρια και θαυμάστρια των θρύλων του Αρθουριανού κύκλου, και ενήμερη από χρόνια για το σύντομο κείμενο του Gaiman, που από τότε που το πρωτοδιάβασε, ήθελε διακαώς να απεικονίσει. Η Doran καταφέρνει μια αντάξια διασκευή, με ισορροπημένες ζωγραφικές συνθέσεις, έμπνευσμένες τόσο από τα εικονογραφημένα μεσαιωνικά χειρόγραφα και τους ονειροπόλους ιππότες των Προραφαηλιτών, όσο και από τις φυσιολατρικές ακουαρέλες των παιδικών ιστοριών της Beatrix Potter. Και είναι αξιοπρόσεχτο το επίτευγμά της, να κατορθώνει να διατηρεί το ανάλαφρο και μάλλον κωμικό ύφος της ιστορίας του Gaiman, παρά την μελαγχολική κληρονομιά του αισθητισμού που την διακρίνει.
Η ανάγνωση του Chivalry με ψυχαγώγησε, αλλά επίσης μου υπενθύμισε αρχαίες οφειλές στον Διάβολο και στον Θάνατο. Κι έτσι, περιγελώντας την θλιβερή μου κατάπτωση, ξεσκόνισα το δικό μου, πήλινο δισκοπότηρο. Αυτό που βρίσκεται σε συγκεκριμένη θέση στο γραφείο μου, απέριττο ώστε να περνά απαρατήρητο, αλλά προσεκτικά τοποθετημένο εμπρός από το κάδρο με τον αφοσιωμένο Ritter του Ντύρερ.
Ως μόνιμη υπόμνηση για το ανέφικτο Χρίσμα και για την ανυπόστατη Ιπποσύνη.
Chivalry: Story
of Neil Gaiman. Adaptation and Art of Colleen Doran.
An elderly widow...: Από το ενημερωτικό σημείωμα
στο οπισθόφυλλο της προσεγμένης έκδοσης του κόμικ.
Ουράνια Ιπποσύνη: War Flag (04/02/2008)
Εγκόσμια Ιπποσύνη: War Flag (24/04/2008)
