VACANT GAZE

Κάθε φορά τέτοιες μέρες, δύσκολα διαχειρίζομαι τη θλίψη μου για τον πανδαμάτορα χρόνο που μας κυβερνά. Αμφιθυμία με κυριεύει δίχως παρηγοριά. Κι ας ανατρέχω σε αγαπημένους πίνακες και ποιήματα, στον Ροσσέττι και τον Μπερν-Τζόουνς. Κι ας περιεργάζομαι ξεχασμένα αντικείμενα στις συλλογές μου προσπαθώντας να θυμηθώ το πρώτο τους νόημα. Κι ας προσεύχομαι στους άγιους πατέρες της προσωπικής μου θεολογίας για ένα αποκαλυπτικό όραμα σε έναν αλλότριο κόσμο.

Εξακολουθώ να προσποιούμαι παίζοντας έναν αναγκαστικό κοινωνικό ρόλο σε μια κοινότητα και σε μια εποχή που δεν ικανοποιούν τις προσδοκίες μου. Και η δυσφορία μου επιδεινώνεται από την αποτυχία μου να κατανοήσω τον τρόπο που με βλέπουν οι λίγοι αξιοπρόσεκτοι άλλοι - έξυπνοι μα αντιφατικοί φίλοι που με ανέχονται και ηδονικές μα ακαλλιέργητες γυναίκες που με αντιπαθούν. Το τέλος της παράστασης μοιάζει προβλέψιμο καθώς, λίγο λίγο, διαλύεται ακόμη και η ψευδαίσθηση της ελάχιστης συνοχής με τον ευμετάβλητο θίασο που με περιβάλλει. 

Ωστόσο, σε πείσμα των καιρών, παραμένω στον δικό μου κόσμο άπιστος και αντιδραστικός. Κωμικός και ανίσχυρος μπροστά στην επέλαση της εντροπίας που σαρώνει το σύμπαν, συνεχίζω την αναζήτηση της αληθινής προοπτικής με μοναδικό μου σύμμαχο την ανώφελη πολυτέλεια μιας ανώτερης αισθητικής.

 Gladstone was still respected,

When John Ruskin produced

“King’s Treasuries”; Swinburne

And Rossetti still abused.

 

Foetid Buchanan lifted up his voice

When the faun’s head of hers

Became a pastime for

Painters and adulterers.

 

The Burne-Jones cartons

Have preserved her eyes;

Still, at the Tate, they teach

Cophetua to rhapsodize;

 

Thin like brook-water,

With a vacant gaze.

The English Rubaiyat was still-born

In those days.

 

The thin, clear gaze, the same

Still darts out faun-like from the half-ruin’d face,

Questing and passive. …

“Ah, poor Jenny’s case”…

 

Bewildered that a world

Shows no surprise

At her last maquero’s

Adulteries. 

Το ποίημα: Yeux Glauques. Από την ευρύτερη ενότητα Hugh Selwyn Mauberley (1920) του Ezra Pound. Ένα ξεχωριστό τμήμα που προβάλλει το αισθητικό κίνημα των Προραφαηλιτών ως προκεχωρημένο πολιτισμικό φυλάκιο μέσα στο εχθρικό περιβάλλον της πουριτανικής ηθικής των Βικτωριανών.

Η φωτογραφία: Η Αρχόντισσα του Σάλοτ (1888), έργο του J W Waterhouse. Από την τελευταία επίσκεψή μου πριν δέκα χρόνια στην Tate Gallery (Λονδίνο, Σεπτέμβριος 2013).

Avant-Garde: War Flag, 01.01.2016.