Η ΗΘΙΚΗ ΤΩΝ ΠΑΙΧΝΙΔΙΩΝ

 «Ανάμεσα στους ανθρώπους, μεγαλείο έχουν μόνον

ο ποιητής, ο ιερέας και ο στρατιώτης.

Ο άνθρωπος που τραγουδά, ο άνθρωπος που ευλογεί,

ο άνθρωπος που θυσιάζει και θυσιάζεται.

                                           Οι υπόλοιποι είναι φτιαγμένοι για το μαστίγιο.»

Ο Μπωντλαίρ είναι μύστης και οραματιστής. Αντιλαμβάνεται την ανθρώπινη φύση στις πραγματικές της διαστάσεις και δίχως αναστολές ονοματίζει την αληθινή αριστοκρατία: τον ποιητή, τον ιερέα, τον στρατιώτη.

Όμως αρχικά, το τραγούδι, η ευλογία και η θυσία, σφυρηλατούν την ώριμη ανδρική ψυχή μέσα στα άδυτα του ασυνείδητου των αγοριών. Στο αλχημικό εργαστήριο της παιδικής ψυχής τους διυλίζονται τα αρχέτυπα του Βάρδου, του Μάγου και του Πολεμιστή. Αυτά τα τρία ενεργειακά στοιχεία συνδυάζονται κατάλληλα για την πλειονότητα των ανδρών, για να συγκροτήσουν την ενήλικη προσωπικότητα. Και για τους ελάχιστους επίλεκτους συνδυάζονται ιδανικά, για να συνθέσουν το αρχέτυπο του πρότυπου Βασιλιά.

Σε αυτό το μαγικό πλαίσιο, τα παιχνίδια αποτελούν ιδιαίτερα συμβολικά εργαλεία για την πρόκληση πρωταρχικών εμπειριών που θα παραμείνουν σημαντικές σε όλη τη διάρκεια της ζωής. Εισάγουν τα παιδιά στην τέχνη και την ομορφιά οικοδομώντας την αναγκαία γέφυρα μεταξύ της υπαρκτής και της ιδανικής μορφής. Δημιουργούν την πρώτη θεατρική αναπάρασταση του κόσμου σε μικρογραφία. Θέτουν τα βασικά διλήμματα απόρριψης ή αποδοχής. Και προβάλλουν πάνω στην υλική τους υπόσταση τις εξωτερικευμένες διαθέσεις και επιθυμίες των κατόχων τους, που αντανακλώνται και εσωτερικεύονται ξανά, ενισχύοντας τη ζωτική δύναμη της φαντασίας.

Στη σύγχρονη εποχή που στερείται μυητικών τελετουργιών, η ηθική των παιχνιδιών λειτουργεί ως αντίδοτο στο δηλητήριο του μετανεοτερικού κόσμου. Κι όπως μας υπενθυμίζει ο μεγάλος Γάλλος Ρομαντικός, η ανάρρωση είναι σαν μια επιστροφή στην παιδική ηλικία και η μεγαλοφυία έχει ανάγκη την παιδικότητα που οφείλουμε ως άνδρες να επανεύρουμε.

Γιατί πριν την επιβολή της ουτοπικής αριστοκρατίας που προσδοκούμε, πρέπει να αποδείξουμε ότι τουλάχιστον δεν είμαστε κατώτεροι από αυτούς που περιφρονούμε.

 

                                           

 

 

Εντός εισαγωγικών: Η αποσταγμένη αντίληψη του Μπωντλαίρ για την ανθρώπινη κοινωνία από τα Προσωπικά Ημερολόγια. Αφορισμός από την έκδοση «ΜΠΩΝΤΛΑΙΡ - Επιλογή από τα Journaux Intimes».

Ο πίνακας: Boys Playing on the Shore (1884), του Φινλανδού ζωγράφου Albert Edelfelt.

Morale du Joujou: Κείμενο του Charles Pierre Baudelaire (1853).

Σημειολογική παρατήρηση: Ο Μπωντλαίρ γεννήθηκε την ίδια χρονιά που πέθανε ο Ναπολέων Βοναπάρτης (1821).

Εκδόσεις Κλέος: Μια χαρακτηριστική σειρά βιβλίων. Το Μυστικό Ρόδο (Γουίλιαμ Μπάτλερ Γέητς), Μπραν Μακ Μορν (Ρόμπερτ Χάουαρντ), Κελτικό Λυκόφως (Γουίλιαμ Μπάτλερ Γέητς), Παραδοσιοκρατικός Σοσιαλισμός (Τζων Ράσκιν), Η Ηθική του Παιχνιδιού ενάντια στον κόσμο της νεωτερικότητας (Κάρολος Μπωντλαίρ, Sun Knight, Σταμάτης Μαμούτος).

Η Ηθική του Παιχνιδιού ενάντια στον κόσμο της νεωτερικότητας: Με την δική μου ταπεινή συμβολή έξι μικρών κειμένων για παλιά παιχνίδια.