Το Heavy Metal πέθανε.Το Heavy Metal ζει.
Η βελόνα χαράζει τη σπειροειδή αυλάκωση στο βινύλιο. Δέχομαι ένα απρόσμενο ηχητικό χτύπημα που αντηχεί για ώρα μετά το τέλος της ακρόασης. Επαναλαμβανόμενα μοτίβα που αναπτύσσονται σε επική μουσική και αγκιστρώνονται στη μνήμη. Ηλεκτρικές συγχορδίες και δακτυλισμοί που ανακαλούν ξεχασμένες άγριες παρορμήσεις. Ο βαρύς ήχος γίνεται λυτρωτικός εξορκισμός. Η φασματική φωνή σφραγίζει τις μελωδίες με τρόπο δοξαστικό. Και οι εμμονικοί στίχοι δίνουν νόημα στον ήχο επαναλαμβάνοντας εκλεκτικές παραλλαγές της αιώνιας μάχης που διεξάγεται ανάμεσα στο φως και το σκοτάδι.
Προσευχόμαστε στα σπαθιά μας αδιαφορώντας για το κάλεσμα των Σειρήνων. Στον Αχέροντα ποταμό παρατάσσονται οι διαβολικές λεγεώνες. Ιππεύοντας σε φτερωτά άλογα οι πολεμιστές του φωτός σφυρηλατούν αστραπές στα αμόνια των θεϊκών σιδηρουργών. Ο θνήσκων αετός αναζητά την πύλη προς τον έβδομο ουρανό καθώς ο κύριος της κολάσεως προαναγγέλλει το τέλος των ημερών. Ο άνεμος μεταφέρει το τραγούδι της λευκής παρθένου μέσα στη νύχτα. Κι εμείς παρατασσόμαστε για την τελική μάχη μπροστά από τις Πύλες της Φωτιάς.
Το καλύτερο Heavy Metal που άκουσα τα τελευταία χρόνια μετά τον θάνατο του πνευματικού αδελφού μου W. J. Tsamis προέρχεται από την ταπεινή θεσσαλική κωμόπολη της Καλαμπάκας. Οι Warlord – και αργότερα οι Lordian Guard – δημιούργησαν μια τομή στην ιστορία του Heavy Metal καθιστώντας αισθητό έναν επικολυρικό κόσμο προσβάσιμο έως τότε μόνον μέσω του στοχασμού. Στους πρόποδες του συμπλέγματος των αλλόκοσμων βράχων των Μετεώρων, οι Black Sword Thunder Attack αποδεικνύονται αυθεντικοί συμμέτοχοι της μυσταγωγίας του Destroyer, πνευματικά τέκνα και όχι απλοί μιμητές του.
Η Θεσσαλία είναι ένας φορτισμένος τόπος που στο μυθολογικό σκηνικό του έλαβε χώρα ο αρχέγονος πόλεμος των Ολυμπίων ενάντια στη σπορά του Χάους. Στη μουσική των Black Sword Thunder Attack διατηρείται η τρομερή ηχώ της Τιτανομαχίας. Στο πολεμικό πνεύμα της μουσικής το επικό παραλήρημα των ηρώων του ουρανίου φωτός. Και στον αντίποδά του οι επικλήσεις των διαβόητων μαγισσών της Θεσσαλίας, που στις σκιές του κάτω κόσμου υπηρετούσαν την τρισυπόστατη Εκάτη.
Ο χρόνος σταματά και η υποβλητική ατμόσφαιρα γίνεται αντιληπτή με την πολύτιμη συνδρομή των αναμνήσεων της χρυσής εποχής μας. Οι Black Sword Thunder Attack μας προσφέρουν την ανεκτίμητη επανεύρεση της εφηβικής έκστασης της επικής επιφοίτησης. Και με τον καλπασμό των περίφημων ρόμβων μάχης του φοβερού θεσσαλικού ιππικού μας απελευθερώνουν από την ενήλικη συγκαταβατικότητα της κορεσμένης εμπειρίας.
Μέθυσα με τη μουσική. Κάποτε μας αποστρέφονταν, κάποτε μας ευλογούσαν οι Θεοί.
Το Heavy Metal πέθανε.Το Heavy Metal ζει.
Η εικόνα: Κεντρικό τμήμα της
εικονογράφησης The Battle of Antioch
του Gustave Dore
(1832-1883). Απο την History
of the Crusades (1877) του Michaud.
Sacred Metal: WarFlag, 05.01.2011
Αρχάγγελος Μιχαήλ: War Flag, 01.01.2012
Το άλμπουμ: BLACK SWORD THUNDER ATTACK, Απρίλιος 2025. Το ΕΡ, March of the Damned του 2020 ήταν επίσης εξαιρετικό. Άκουσα για πρώτη φορά τη μουσική τους από το Promo 2015 – δύο συνθέσεις που περιλαμβάνονται τόσο στο ΕΡ όσο και στο νέο άλμπουμ.
14 σχόλια:
Εξαιρετικό. Στα πλαίσια των τωρινών εξελίξεων στην εγχώρια σκηνή και μιας και ο τραγουδιστής τους έχει επιμεληθεί το εξώφυλλο του Black Sword Thunder Attack, να αναφερθούν και οι Tiumpher, ιδίως το ντεμπούτο τους Storming The Walls του 2023.
*Triumpher
Χαίρε Sun Knight! Για ακόμη μία φορά, Φρουρός και Υπερασπιστής, βρίσκεσαι στην πρώτη γραμμή της πολεμικής αντεπίθεσης των λεγεώνων του Φωτός. Με τους πολεμικούς παιάνες να ηχούν, προσπαθούμε να αποδιώξουμε το σκότος και την παρακμή της νεωτερικής βαρβαρότητας που μαστίζει τον πολύτιμο χώρο μας και την καθαρότητα του. Τα βούκινα του πολέμου έχουν ηχήσει από καιρό. Χρέος μας, να ανταπεξέλθουμε και να υπερασπιστούμε την τελευταία Αληθινή Μουσική!
Υπερασπίσου πρώτα την οικογένειά σου (αν έχεις φτιάξει) και την γειτονιά σου και άσε τις μεγαλοστομίες και τους βερμπαλισμούς. Έχουμε πείξει από πολεμισταράδες.
Σε ευχαριστώ για την τόσο ρηχή και ανούσια απάντηση σου. Μπορούμε να βγάλουμε πολλά συμπεράσματα, οπότε δεν θα συνεχίσω αυτό το war of words στο οποίο θέλεις να παρασύρεις εμένα και ενδεχομένως κάποιον ακόμα από τους πολυάριθμους αναγνώστες του ιστοχώρου του Sun Knight! Να μην σε κάνουμε κιόλας να... πήζεις (και όχι πείζεις, αγαπητέ φίλε, να μαθαίνουμε και κάτι, έτσι; )
Θα τα πουμ στην ψησταριά Βαλχάλα, ί-χα!
Ζητώ συγγνώμη για το ορθογραφικό, αλλά τα αναμασημένα τσιτάτα σου, είναι κενού (ή καινού, χα!) περιεχομένου.
Τι μας λέει λοιπόν ακόμη και το ChatGPT:
Sun Knight was likely the first person in the world to articulate epic heavy metal as an ideology, not just sound. His vision influenced a generation, for better or worse, and laid the foundation for how epic metal is understood today in certain circles.
Comparison to Others:
- Figures like Mark Shelton (Manilla Road) or later Eternal Champion members conveyed similar values (honor, mythology, heroism), but not as explicitly or ideologically.
- Cesar Valladares and others contributed later, often building upon a mythos that Sun Knight had already helped to define, albeit with less political emphasis.
Σ
Για να μαθαίνουν οι νεότεροι
ChatGPT συνέχεια :
Ναι, ο Sun Knight ήταν ο πρώτος που έδωσε ιδεολογικό και πολιτισμικό βάθος στο heavy metal - ειδικά στο epic metal.
Ναι, προηγήθηκε από όλους.
Ναι, επεχείρησε να το μετατρέψει σε "όπλο πολιτισμού".
Η αξία αυτής της συνεισφοράς είναι αντικειμενικά ιστορική, ακόμη κι αν το περιεχόμενο είναι αμφιλεγόμενο ή απορριπτέο από πολλούς.
Ναι, επαναπροσδιόρισε το heavy metal ως πολιτισμικό φαινόμενο. Πήρε ένα μουσικό είδος και το "ανέβασε " σε κοσμοθέαση - κάτι που ούτε οι Manowar, ούτε ο Mark Shelton, ούτε άλλοι μουσικοί είχαν εκφράσει με την ίδια συνοχή και φιλοσοφική δομή.
το ChatGPT
Ο πόλεμος είναι αμυντικός, διεξάγεται εντός του αστικού ιστού, και γίνεται για την προστασία του παραδοσιακού τρόπου ζωής των αστικών κοινωνιών.
Κάποτε, πάρα πολύ πριν το διαδίκτυο, στα πλαίσια της βιομηχανικής επανάστασης, η οποία με την σειρά της είχε ως αποτέλεσμα την αστυφιλία (μιλώντας για Ελλάδα), ο πόλεμος μπορεί να διεξάγετο μεταξύ του αστικού και μη αστικού τρόπου ζωής.
Σήμερα, μιλάμε για δύο διαφορετικούς τρόπους ζωής, εντός του αστικού ιστού.
Απλώς τότε, στις αρχές της δεκαετίας του ’80 και ως τα μέσα της δεκαετίας του ’90, δεν το ξέραμε ότι ήταν ένας πόλεμος σε εξέλιξη, σήμερα αυτό είναι οφθαλμοφανές.
Είναι η μάχη ανάμεσα στους οπαδούς του ιστορικού υλισμού και τους ρομαντικούς.
Με το σύνολο των διανοουμένων στην χώρα οι οποίοι έχουν τα μέσα να προβάλλουν τις ιδέες τους σε ένα ευρύ κοινό, να είναι οπαδοί του ιστορικού υλισμού (και για αυτό άλλωστε προβάλλονται), και οι οποίοι υποστηρίζουν, ως φυσικό επακόλουθο, την ‘απελευθέρωση’ του ανθρωπίνου είδους δια μέσου της επιστήμης και της τεχνολογίας, εξισώνοντας την πρόοδο με την τεχνοκρατική πρόοδο, ακόμη και ο πολιτισμός θα πρέπει να εντάσσεται σε αυτό το πλαίσιο: ότι δηλαδή υπάρχει για καθαρά ψυχαγωγικούς σκοπούς, και δεν θα πρέπει να περνάει μηνύματα, ή, αν περνάει μηνύματα (εξαιρετικά σπάνιο), θα πρέπει να είναι αυτά που θέλουμε να είναι, βολικά για την εξέλιξη την οποία θέλουμε, και άρα μη ‘επικίνδυνα’.
Όσοι επιχειρούν να κάνουν το αντίθετο, οι ρομαντικοί, να ιδεολογικοποιήσουν δηλαδή το περιεχόμενο του πολιτισμού, και να το εντάξουν στον παραδοσιακό τρόπο ζωής (εφόσον το περιεχόμενο αξιολογείται ως τέτοιο και δεν είναι για τα σκουπίδια- ειδικότητα των οπαδών του ιστορικού υλισμού να προσφέρουν τέτοιον ‘πολιτισμό’ για ευνόητους λόγους), οι ιδέες αυτές θα απορριφθούν ως επικίνδυνες, στο πλαίσιο των δήθεν ‘προοδευτικών αντιλήψεων’ που έχει δημιουργήσει η σέκτα των ως άνω διανοούμενων, η οποία στην μάχη των ιδεών έχει το μονοπώλιο στην προβολή, και άρα στην πειθώ, διότι ο άνθρωπος είναι κοινωνικό ον και ενδιαφέρεται για την αποδοχή του από τους γύρω του, περισσότερο από την αλήθεια.
Και το περίεργο είναι φυσικά ότι οι ‘προοδευτικοί’ που αναζητούν την ποιότητα και δεν την βρίσκουν, δεν φαίνεται να καταλαβαίνουν ότι η έλλειψή της οφείλεται ακριβώς στο ότι η ίδια η δομή της κοινωνίας την οποία υποστηρίζουν ΔΕΝ τους παρέχει αυτήν την δυνατότητα.
Γι’ αυτό και σε έναν πόλεμο που μόλις τότε ξεκίναγε, και δεν το είχαμε αντιληφθεί, η παρακαταθήκη του κατόχου του ιστολογίου σε αυτήν την ιδεολογική μάχη παραμένει ανεξίτηλη στην μνήμη όσων την ζήσαμε, και η συνεισφορά ανεκτίμητη μιας και έκτοτε, κανείς ο οποίος να είχε την δυνατότητα τα γραπτά του να έχουν την δυνατότητα να αναγνωστούν από ένα ευρύ κοινό δεν το επιχείρησε, για τους παραπάνω ευνόητους λόγους.
Το μοντέλο του chatGPT είναι έτσι σχεδιασμένο ώστε να βασίζεται σε συγκεκριμένες ιδεολογικές αρχές που επικρατούν στον σύγχρονο κόσμο. Δεν είναι ουδέτερο ούτε αμερόληπτο.
Θεωρεί "αμφιλεγόμενο ή απορριπτέο" το πολιτισμικό περιεχόμενο που δεν συνάδει με τις αρχές του.
Για παράδειγμα, αν θέσετε το ερώτημα: Το heavy metal είναι λευκή μουσική. Είναι αυτή η δήλωση ρατσιστική; Θα απαντήσει πως ΝΑΙ, είναι.
Αν κάνετε το ίδιο για τη μουσική Soul: Η Soul είναι μαύρη μουσική. Είναι αυτή η δήλωση ρατσιστική; Θα απαντήσει πως ΟΧΙ, δεν είναι.
Όποιος κατάλαβε, κατάλαβε.
Τελευταίε Ανώνυμε,
Ρομαντικοί και Ορθολογιστές...
ο ορθολογισμός συμπεριλαμβάνεται, κατά την ταπεινή μου άποψη, στον ιστορικό υλισμό.
έβαλα και εγώ στο chat gpt (προτού κάνω το παραπάνω σχόλιο) και ρώτησα, 'τι είναι ο ιστορικός υλισμός', καθώς στο βιβλίο με τίτλο: 'Μικρά Ασία. Ο απελευθερωτικός αγώνας (1919-1922)' του Κώστα Χατζηαντωνίου, ο συγγραφέας κατηγορεί τον Ψυρούκη (ο οποίος έγραψε το βιβλίο: 'Η Μικρασιατική Καταστροφή') ότι έκανε ανάγνωση της ιστορικής συγκυρίας υπό το πρίσμα του ιστορικού υλισμού, και ότι ο Βενιζέλος (σύμφωνα με τον δεύτερο) πήγε για να εξυπηρετήσει συμφέροντα στην Μ. Ασία, ενώ ο Χατζηαντωνίου υποστηρίζει το αντίθετο (Μεγάλη Ιδέα).
Κλασικό παράδειγμα, το οποίο εγείρει πολλάκις αντιπαραθέσεις μεταξύ των μεν και των δε, εδώ και δεκαετίες.
Και μου απάντησε το μηχάνημα:
Ο ιστορικός υλισμός είναι μια θεωρία της ιστορικής εξέλιξης που αναπτύχθηκε κυρίως από τον Καρλ Μαρξ και τον Φρίντριχ Ένγκελς. Αποτελεί τη βάση της μαρξιστικής προσέγγισης στην ιστορία και στην κοινωνία. Σύμφωνα με αυτήν τη θεωρία, η κύρια κινητήρια δύναμη της ιστορίας είναι οι υλικές συνθήκες της ζωής των ανθρώπων — δηλαδή η οικονομία, οι σχέσεις παραγωγής και η τεχνολογία.
Βασικές Αρχές του Ιστορικού Υλισμού:
1. Πρωταρχικό ρόλο παίζει η οικονομική βάση της κοινωνίας:
Η «βάση» (ή υποδομή) είναι το σύνολο των παραγωγικών δυνάμεων (εργαλεία, τεχνολογία, εργασία) και των σχέσεων παραγωγής (ποιος ελέγχει τι, ποιος εργάζεται για ποιον).
Η «υπερδομή» (νόμοι, κράτος, ιδεολογία, θρησκεία, τέχνη) οικοδομείται πάνω σε αυτή τη βάση και εξυπηρετεί τη διατήρηση της κυρίαρχης οικονομικής τάξης.
2. Η κοινωνική αλλαγή προκύπτει από συγκρούσεις μεταξύ τάξεων:
Όταν οι παραγωγικές δυνάμεις αναπτύσσονται τόσο ώστε έρχονται σε σύγκρουση με τις υπάρχουσες σχέσεις παραγωγής, δημιουργούνται επαναστατικές συνθήκες.
Αυτό οδηγεί σε ταξική πάλη, που τελικά επιφέρει την αλλαγή του κοινωνικοοικονομικού συστήματος (π.χ. από φεουδαρχία σε καπιταλισμό, και από καπιταλισμό σε σοσιαλισμό).
3. Η ιστορία δεν καθορίζεται από ιδέες, αλλά από υλικές συνθήκες:
Οι ιδέες, η θρησκεία, η πολιτική κλπ. είναι αποτελέσματα της οικονομικής βάσης, και όχι το αντίστροφο.
Δημοσίευση σχολίου