TABLE SOCCER

Ο τίτλος είναι παραπλανητικός.
Γιατί το Subbuteo δεν ήταν ένα απλό επιτραπέζιο ποδοσφαιράκι ... ήταν ψυχαγωγία, ήταν ιδέα, ήταν το πνεύμα της εποχής.

Κι εγώ ήμουν παιδί της πόλης, που δυσανασχετούσε γιά τις κοπιαστικές υποχρεώσεις του σχολείου. Έγραφα καθώς έπρεπε τις εργασίες της επόμενης ημέρας και κρυφά ανυπομονούσα να ξεδιπλώσω το γήπεδο πάνω στο τραπέζι. Και τότε, ο φυσικός κόσμος αυτόματα μεταμορφωνόταν και πέρναγα από τη σφαίρα των μαθητικών καθηκόντων στο βασίλειο της προσωπικής ευχαρίστησης. Έπαιζα με χαρά δίχως επίγνωση των περιορισμένων επιλογών της ηλικίας και των περιστάσεων.
Στεγανά κλεισμένος στον παιδικό μου κόσμο των γραμμάτων και των παιχνιδιών απολάμβανα με θράσος την πρωτόγονη ελευθερία της αθωότητας.

«Ξεδιπλώστε το γήπεδο και βάλτε το σε μιά επίπεδη επιφάνεια. »
Έτσι άρχιζε η κυριακάτικη ιεροτελεστία του επιτραπέζιου ποδοσφαίρου...σε μιά επίπεδη επιφάνεια. Καταλάμβανα το χώρο του γηπέδου με την τριπλή μου ιδιότητα, ταυτόχρονα προπονητής, παίκτης κι οπαδός. Μπορεί να απέφευγα τη μπάλα στα πραγματικά γήπεδα, όμως ήμουν ανίκητος πάνω στην τραπεζαρία.
«Το παιχνίδι συνήθως αποτελείται από δύο δεκάλεπτα ημίχρονα με ένα δίλεπτο διάλειμμα μετά το πρώτο ημίχρονο. »
Ατέλειωτο παιχνίδι, μακρόσυρτα δεκάλεπτα. Άλλαζα την διάρκεια των ημιχρόνων και τροποποιούσα τους κανονισμούς. Ο χρόνος σταματούσε καθώς σημάδευα το σωστό σημείο.

Χτυπούσα με την απαιτούμενη δύναμη και προσέφερα στον μικρό παίκτη μαγική ελευθερία γιά να τριπλάρει και να πασάρει, να πάρει τη σωστή θέση και να σκοράρει. Η κατοχή της μπάλας έκρινε το νικητή.
«Γιά να χτυπήσετε ένα παίκτη, χρησιμοποιήστε το νύχι του δείκτη σας ή του μέσου δακτύλου σας γιά να χτυπήσετε τη βάση του έτσι ώστε ο παίκτης σας να κινηθεί προς τα εμπρός και να ‘κλωτσήσει’ τη μπάλα. »
Ζούσα γιά το παιχνίδι.
Τακτοποιούσα τη συλλογή μου, έστηνα τους προβολείς, έφτιαχνα το φράχτη, θαύμαζα το κύπελο, τοποθετούσα μικροσκοπικά νούμερα στις πλάτες των παικτών. Έδινα όλο το χαρτζιλίκι μου γιά εξαρτήματα και εξοπλισμό: πίνακας γιά το σκορ, διαιτητές, θεατές, ειδικοί παίκτες γιά κόρνερ και αράουτ, τηλεοπτικό συνεργείο και έφιπποι αστυνομικοί.
«Μετά το πρώτο χτύπημα, η επιτιθέμενη ομάδα επιτρέπεται να κλωτσήσει μέχρι τρεις φορές τη μπάλα με κάθε παίκτη της. »
Μέσα στον αγωνιστικό χώρο παρατάσσονταν οι εθνικές ομάδες που προτιμούσα: Περού, Αργεντινή, Αγγλία, Δυτική Γερμανία, Ολλανδία και Βραζιλία.
Παίζαμε με ή χωρίς διαιτητή, πάντα με ανυπόκριτη σοβαρότητα.

Είχαμε αναπτύξει τέτοιο βαθμό ικανότητας, που τα παιχνίδια προσέφεραν πραγματική απόλαυση σε παίκτες και θεατές.

Χτυπήματα ακριβείας, τέλεια ημικύκλια, γρήγοροι συνδυασμοί και γκολ απαράμιλλης δεξιοτεχνίας.
«Η ομάδα διατηρεί την κατοχή της μπάλας μέχρι:
ένας επιτιθέμενος ποδοσφαιριστής να χάσει τη μπάλα όταν πάει να κλωτσήσει,
η μπάλα να αγγίξει έναν αμυνόμενο ποδοσφαιριστή,
να σημειωθεί φάουλ,
να μπεί γκολ,
η μπάλα να βγεί εκτός γηπέδου οπότε γίνεται πλάγια βολή ή ελεύθερο χτύπημα. »
Η αδελφότητα του υφασμάτινου γηπέδου όριζε τακτικές συναντήσεις επίσημων αγώνων. Αγώνες κυπέλου στις γειτονιές της επαρχιακής πόλης που μεγάλωσα αλλά και πανελλήνιο πρωτάθλημα σε κεντρικό ξενοδοχείο της πρωτεύουσας - το τελευταίο με την απαραίτητη συνοδεία του επόπτη παππού.
«Μετά από κάθε χτύπημα από την πλευρά της επιτιθέμενης ομάδας, εσείς (ως η αμυνόμενη ομάδα) μπορείτε να κάνετε αμέσως ένα ‘μπλοκάρισμα’ μετακινώντας έναν ποδοσφαιριστή σας στην προσπάθειά σας να εμποδίσετε την επόμενη κίνηση της αντίπαλης ομάδας. »
Επίθεση και άμυνα, νίκες και ήττες, εντός κι εκτός έδρας. Kαλή παρέα με ικανούς συμπαίκτες γύρω από το τραπέζι. Οι συμμαθητές άλλαζαν τάξεις, οι βασικές ομάδες όμως διατηρούσαν τις συνθέσεις τους.

Τα παιχνίδια ακολουθούσαν το ένα το άλλο και μαζί τους περνούσαν τα πρώιμα χρόνια.
«Γκολ υπάρχει μόνο αν ο επιτιθέμενος ποδοσφαιριστής που κλωτσάει τη μπάλα βρίσκεται στο μισό γήπεδο της αμυνόμενης ομάδας και η μπάλα βρίσκεται τελείως μέσα στο χώρο όπου επιτρέπεται το σουτ. »

Η εποχή των τερμάτων πάνω στο τραπέζι έχει πιά τελειώσει. Σήμερα το Subbuteo έχει το δικό του ξεχωριστό ράφι στο Μυστικό μου Δωμάτιο, που σφραγίζει τις αναμνήσεις μιας ολόκληρης εποχής.
Το γήπεδο παραμένει διπλωμένο και καλύπτει ελάχιστο χώρο, το πρότυπο παιχνίδι όμως δεν τελειώνει ποτέ. 

Subbuteo Age: Η τελευταία τάξη του Δημοτικού και τα τρία χρόνια του Γυμνασίου (1976-1980). Αμέσως πριν την πρώτη εποχή του Heavy Metal.
Τα κείμενα: Αποσπάσματα από τις οδηγίες του παιχνιδιού.
Οι εικόνες: Διαφημιστική αφίσα του παιχνιδιού της δεκαετίας του ΄60.
Γήπεδο πριν την έναρξη του αγώνα.
Έντεκα (11) παίκτες εθνικών ομάδων (Βραζιλία, Αγγλία, Ολλανδία, Γαλλία, Αργεντινή, Ιταλία, Περού, Δυτική Γερμανία, Τσεχοσλοβακία, Σουηδία, Ισπανία).
Τα κορίτσια: Ήταν τότε άγνωστο είδος, καθώς δεν ήξερα ακόμη σε τι χρησιμεύουν.
Σήμερα: Είμαι πάντα πρόθυμος γιά ένα καλό παιχνίδι. Καλός συμπαίκτης ο Περαστικός ... με δυνατή έδρα και αξιόλογες ομάδες.