5/6/10

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΕΝΑΝ ΥEA

Η παρακάτω σκηνή διαδραματίζεται μπροστά από ένα στρατολογικό γραφείο πριν από περίπου είκοσι χρόνια. Σύμφωνα με την διαδικασία και για να γίνω αρχικά υποψήφιος κι έπειτα δόκιμος έφεδρος αξιωματικός (ΥΕΑ και ΔΕΑ), θα έπρεπε εκτός από κάποιες στοιχειώδεις γραπτές εξετάσεις και αθλήματα, να περάσω επίσης από συνέντευξη ψυχολόγου.

Ο ψυχολόγος με ρωτάει με σοβαρότητα γιατί θέλω να γίνω Δόκιμος. Κι εγώ του απαντώ χωρίς δεύτερη σκέψη ότι πιστεύω πως είναι τιμή να είσαι Έλληνας Αξιωματικός.
Ο ψυχολόγος με ακούει με περιέργεια και επανέρχεται με γελαστό ύφος: έλα τώρα... δεν χρειάζεται να υποδύεσαι... πες μου την αληθινή αιτία... Κι εγώ του απαντώ μπερδεμένος και με κάποιο δισταγμό πως την αλήθεια λέω... θα αισθανόμουν υπερήφανος σαν Αξιωματικός στον Ελληνικό Στρατό.
Ο ψυχολόγος προσπαθεί μάλλον να ανιχνεύσει κάποια ψυχική διαταραχή και επιμένει κοιτάζοντάς με ειρωνικά: λοιπόν... είσαι μορφωμένο παιδί... θα μου πεις έναν σοβαρό λόγο για να προχωρήσουμε τη συνέντευξη...

Αντιλαμβάνομαι έγκαιρα πως ο ηλίθιος που έχω απέναντί μου μπορεί και να με απορρίψει λόγω ακαταλληλότητος χαρακτήρα. Και τότε φορώ το προσωπείο μου και επιτέλους του λέω χαμογελώντας αυτά που θέλει να ακούσει: δηλαδή πως αποτιμώ θετικά ότι το μεσημέρι θα φεύγω από το στρατόπεδο, πως θα πληρώνομαι κάποια χρήματα, πως θα μπορώ να κυκλοφορώ με πολιτική ενδυμασία κλπ...
Ο κρετίνος ψυχολόγος νεύει συγκαταβατικά, σχεδόν με ανακούφιση, και τα πράγματα παίρνουν το δρόμο τους.

Αργότερα, στη σχολή των ΥΕΑ σαν Βητάς, υπαρχηγός κι εκπαιδευτής, θα διαβάζω καθημερινά στους αμίλητους Αλφάδες, σε στάση προσοχής πριν την σκληρή, σωματική άσκηση, αποσπάσματα από το Σπαρτιατικό Δίκαιο:
«...Ήταν ουσιώδες μέρος του συστήματος του Λυκούργου ότι οι Σπαρτιάτες δεν αφιέρωναν το χρόνο τους σε χρηματιστικές δραστηριότητες, αλλά σε στρατιωτικά καθήκοντα. Οι αγροτικές δουλειές και η παραγωγή αγαθών γίνονταν από τους είλωτες και τους περιοίκους και απαγορευόταν στους Σπαρτιάτες να ασχολούνται μ’ αυτά...»

Οι περισσότεροι από τους απρόθυμους ακροατές μου - συμμαθητές, απόφοιτοι Πολυτεχνείων που πρoτίμησαν την σχολή Δοκίμων για ωφελιμιστικούς λόγους - θα με θυμούνται σαν εξωγήινο από τον πλανήτη Άρη.
Κι εγώ όμως εκείνη την περίοδο θα συνειδητοποιήσω οριστικά πως στο μέλλον θα πρέπει να υπομείνω μια ζωή ανάμεσα σε είλωτες και περιοίκους.




Ο πίνακας: Προσωπογραφία του Στρατηγού Βοναπάρτη (1797), του Jacques-Louis David (1748-1825).
Το Σπαρτιατικό Δίκαιο: Συνοπτική έκθεση του δικαίου της Σπάρτης, του Βρετανού καθηγητή D.M. MacDowell. Το βιβλίο, που με συντρόφευε καθ’ όλη τη διάρκεια της στρατιωτικής μου θητείας.
Η μάσκα του υποκριτή: Δυστυχώς, έγινε με τα χρόνια από εργαλείο επιβίωσης, όργανο αλλοτρίωσης και δεύτερος εαυτός μου. Είλωτας ή περίοικος κι αυτός...

13 σχόλια:

Heliotypon είπε...

Τι μου θύμισες!

Περαστικός είπε...

Και πού να δεις πλάκα όταν σε επιθεώρηση στη σχολή βρήκαν στα δικά μου πράγματα στρατιωτικά συγγράμματα. Άμα δεν ξέρεις και να κάνεις ένα κυκλωτικό ελιγμό...

aerostatik είπε...

στρατηγέ, ιδού ο στρατός σου...

Unknown είπε...

Τώρα ψυχολόγοι οι οποίοι βρίσκονται σε στρατιωτικό περιβάλλον+ τους φαίνεται παράλογο να υπάρχουν άνθρωποι εκεί που να συμπαθούν το περιβάλλον αυτό είναι απλά εκτός τόπου+χρόνου.
Πρόεβη μάλιστα σε συλλογιστική 15χρονου παιδιού ότι στα "κλασσικά" ιδανικά όπως αυτό της πατρίδας πιστεύουν οπωσδήποτε άνθρωποι χαμηλού μορφωτικού και κοινωνικο-οικονομικού επιπέδου.

Μεγάλος επιστήμονας ο συνάδελφος...
Κατέχει το κλασσικό αριστερό σύνδρομο του κλάδου...+δρα ορμώμενος από αυτό παραβιάζοντας ουσιαστικά κάποιους από τους κανόνες δεοντολογίας του επαγγέλματος.

SUN W KNIGHT είπε...

Heliotypon:
Όχι μόνον μνήμη αλλά και νοοτροπία...

Περαστικέ:
Πάω στοίχημα πως είχες μαζί σου Κλαουζεβιτς και Λίντελλ Χαρτ...

Αερόστατε:
Ο Στρατός μου (Elastolin και King & Country) παρελαύνει προστατευμένος σε γυάλινη βιτρίνα...

Ioannis:
Δυστυχώς, το χαμηλό μορφωτικό επίπεδο είναι χαρακτηριστικό πολλών που νομίζουν πως είναι μορφωμένοι. Και βέβαια στον σύγχρονο "στρατό" δεν τιμούν τα στρατιωτικά ιδανικά.
Ούτως ή άλλως η Ψυχολογία δεν είναι επιστήμη...

Περιπλανώμενος είπε...

Κι ἂν πρέπει νὰ πεθάνουμε γιὰ τὴν Ἑλλάδα,θεία εἶν᾿ ἡ δάφνη!
Μία φορὰ κανεὶς πεθαίνει.
Φρειδερίκος Μιστράλ

Pegasus είπε...

Δείχνει άσχετο, αλλά ταιριάζει στο ύφος σου... ;-)

Μπαλάντα στους άδοξους ποιητές των αιώνων

Από θεούς κι ανθρώπους μισημένοι,
σαν άρχοντες που εξέπεσαν πικροί,
μαραίνονται οι Βερλαίν• τους απομένει
πλούτος η ρίμα πλούσια και αργυρή.
Οι Ουγκό με «Τιμωρίες» την τρομερή
των Ολυμπίων εκδίκηση μεθούνε.
Μα εγώ θα γράψω μια λυπητερή
μπαλάντα στους ποιητές άδοξοι που ‘ναι

Αν έζησαν οι Πόε δυστυχισμένοι,
και αν οι Μπωντλαίρ εζήσανε νεκροί,
η Αθανασία τούς είναι χαρισμένη.
Κανένας όμως δεν ανιστορεί
και το έρεβος εσκέπασε βαρύ
τους στιχουργούς που ανάξια στιχουργούνε.
Μα εγώ σαν προσφορά κάνω ιερή
μπαλάντα στους ποιητές άδοξοι που’ ναι.

Του κόσμου η καταφρόνια τούς βαραίνει
κι αυτοί περνούνε αλύγιστοι κι ωχροί,
στην τραγική απάτη τους δομένοι
πως κάπου πέρα η Δόξα καρτερεί,
παρθένα βαθυστόχαστα ιλαρή.
Μα ξέροντας πως όλοι τούς ξεχνούνε,
νοσταλγικά εγώ κλαίω τη θλιβερή
μπαλάντα στους ποιητές άδοξοι που ‘ναι

Και κάποτε οι μελλούμενοι καιροί:
«Ποιος άδοξος ποιητής» θέλω να πούνε
«την έγραψε μιαν έτσι πενιχρή
μπαλάντα στους ποιητές άδοξοι που ‘ναι;»

(Κώστας Καρυωτάκης)

aerostatik είπε...

yeah!

Unknown είπε...

Εδώ θα διαφωνήσουμε ιππότη του Ηλίου.
Η Ψυχολογία είναι επιστήμη. Απλά επειδή χωρίζεται σε πολλά+διαφορετικά κομμάτια (σε διαφορετικούς τομείς δηλαδή) έχει κάποια τομείς οι οποίοι δεν αποτελούν επιστήμη με το νοήμα που αποδίδουμε τις θετικές επιστήμες.
Δυστυχώς από αυτά που είδα πρόσφατα+εγώ δεν τιμούν καθόλου τα στρατιωτικά ιδανικά...

Ανώνυμος είπε...

Οι ίδιες καταστάσεις εξελίσονται ξανά και ξανά χωρίς να αλλάζει το παραμικρό. Λες και ο χρόνος δεν έχει υπόσταση, λες και τα πρόσωπα δεν έχουν σημασία.

Ένας ΔΕΑ(ΠΖ) του Ελληνικού Στρατού το 2010.

efipposefippos@yahoo.com είπε...

Μελέτησα αρκετά τα περιεχόμενα του εκπληκτικού Ιστολογίου σου, ευγνώμων για τα όσα απόλαυσα αλλά και για την παράξενη απόδοση του Vivaldi… Δύσκολα να πιστέψω σε μια τόσο καλή διασκευή, ο υποφαινόμενος μανιώδης της αυθεντικότητος. Εύγε!

H φράση σου «…θα συνειδητοποιήσω οριστικά πως στο μέλλον θα πρέπει να υπομείνω μια ζωή ανάμεσα σε είλωτες και περιοίκους.» μου κάνει εντύπωση πώς σου προέκυψε σ’ εκείνη την ηλικία… Για κάποιον σαν και σένα θα την περίμενα ως απόηχο προ του πρώτου κλαυθμού των σπαργάνων!

Έρρωσο!

Αριστοτέλης Ηρ. Καλέντζης
6977764737

SUN W KNIGHT είπε...

ΕΛ.ΕΦ.ΤΟΞ./Αριστοτέλη:

Πάνε αιώνες που οι είλωτες και οι περίοικοι κυριαρχούν αλλά υποθέτω πως αυτό δεν αποθαρρύνει τους Κορύβαντες και τους Κενταύρους...

efipposefippos@yahoo.com είπε...

Φίλτατε SUN W KNIGHT οι είλωτες και οι περίοικοι ούτε κυριάρχησαν ούτε δύνανται να κυριαρχήσουν! Επιπλέουν ως φελλοί και σκιάζουν (μάλλον, προστατευτικώς...)τις αγκυρώσεις οι οποίες αείποτε στεριώνουν το σκαρί του Πολιτισμού.