Ο ΠΡΩΤΟΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ

Η φτερωτή Νίκη πλησίασε την ανυποψίαστη θνητή και της μίλησε με παράξενα, προφητικά λόγια:

Μη φοβάσαι γυναίκα, γιατί μήνυμα χαρμόσυνο σου φέρνω από τον Πατέρα των ουρανών, πως επιλέχτηκες της ανθρωπότητας γιά να γεννήσεις τον Σωτήρα.
Κάποιο βράδυ μέσα σε χρυσή βροχή, ο Θεός με του αγαπημένου σου τη μορφή θα σε επισκεφθεί κι ένα κύπελλο χρυσό θα σου δωρίσει. Τρείς μέρες ο Ήλιος δεν θα βγεί κι ο σαρκικός του έρωτας μιά νύχτα ατελείωτη θα σε σπέρνει, ο μέγας ήρωας γιά να συλληφθεί.

Ο Λυτρωτής, που μέσα σου θα σαρκωθεί, τη γη θα εξημερώσει, του κακού τα φίδια και του Τυφώνα τα εκτρώματα θα εξοντώσει, στον Άδη θα κατέβει, τον θάνατο θα νικήσει και τα τρία χρυσά μήλα της αιώνιας νεότητας θα δρέψει.
Κι αν και με πόνους αβάσταχτους λίγο πριν το τέλος θα βασανιστεί, έπειτα αθάνατος μέσα από τη φωτιά, στον ουρανό θα αναληφθεί και δίπλα στον Πατέρα του θα βασιλέψει.



Ο πίνακας: The Annunciation (1914) του John William Waterhouse (1849 - 1917). Το μοναδικό έργο του μεγάλου, ρομαντικού και κλασσικιστή ζωγράφου με αποκλειστικά χριστιανικό θέμα.
Η γυναίκα: Η Αλκμήνη, κόρη του Ηλεκτρύωνα, γιού του Περσέα.
Ο Λυτρωτής: Ο σημαντικότερος πολιτισμικός ήρωας της Λευκής Φυλής, ο Ηρακλής των Ελλήνων. Τον αποκαλούσαν και Τριέσπερο γιατί χρειάστηκαν τρείς συνεχόμενες νύχτες γιά να συλληφθεί.
Ο κρίνος: Σε απουλική λήκυθο του 4ου αι. π.Χ. παριστάνεται η Αθηνά να προσφέρει ... κρίνο στην Ήρα, που θηλάζει τον μικρό Ηρακλή.
Στην Αρχαία Θρησκεία: Βρίσκουμε την αληθινή Παλαιά Διαθήκη του δικού μας Χριστιανισμού. Μας διδάσκει ο σπουδαίος, κλασσικός φιλόλογος Θαδαίος Ζελίνσκι (1859 - 1944).

ΜΕΤΑΞΥ ΛΟΓΟΥ ΚΑΙ ΜΥΘΟΥ

Η αντιπαράθεση ανάμεσα στον ορθό Λόγο και στον Μύθο έχει τις ρίζες της στην αυγή του Δυτικού Κόσμου, στους Έλληνες.
Ο Πλάτων αναζητώντας το ιδανικό πολίτευμα και την βέλτιστη αγωγή του πολίτη στο έργο του Πολιτεία, διαχωρίζει τον ορθό Λόγο από τον Μύθο και αποκλείει τον δεύτερο από την εκπαιδευτική διαδικασία.

Αυτός ο απόλυτος διαχωρισμός με προβλημάτιζε πάντοτε, παρά την γενικότερη επιδοκιμασία γιά τα θεμελιώδη θέματα που πραγματεύεται ο φιλόσοφος.
Γιατί ο Μύθος είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με την Τέχνη, την Ιδεολογία και τη Μεταφυσική μας. Γιατί είμαστε άθεοι, που σέβονται πολλούς Θεούς και ορθολογιστές, που βιώνουν την πραγματικότητα σαν ρομαντικοί ποιητές και επαναστάτες που λατρεύουν το ιερό σπαθί.

Η ιδεολογία σαν μέσο ερμηνείας της κίνησης της ιστορίας καταλαμβάνει αναγκαστικά τον ενδιάμεσο χώρο μεταξύ της μυθολογίας και της λογικής. Στο ενδιάμεσο, συμβολικό τοπίο προκύπτουν πάντα αμφισβητούμενα ζητήματα, που σχετίζονται με την αρχική διάσταση ανάμεσα στην ύλη και το πνεύμα.
Γιά την διαφύλαξη του Δυτικού Πολιτισμού παραμένει σημαντική η απόκτηση και ο έλεγχος της γνώσης όπως και το πρόβλημα των μεθόδων και των τεκμηριωμένων εξηγήσεων. Δεν μπορούμε να παραβλέψουμε την μόνιμη αντίφαση της δογματικής προς την κριτική σκέψη.

Από τη μία πλευρά ο Λόγος αφορά στην συστηματική διερεύνηση του προβλήματος της Αλήθειας. Η παράδοση του φιλοσοφικού στοχασμού προάγει την καθαρότητα και την εγκυρότητα των λογικών εννοιών. Η επικράτηση του ορθολογισμού είναι αναμφισβήτητη με την επιστημονική μεθοδολογία και τη γλώσσα των μαθηματικών τύπων.
Από την άλλη πλευρά ο Μύθος λειτουργεί παραδειγματικά και προβάλλει τα στοιχειώδη πρότυπα. Διαμορφώνει τις παραδόσεις, ενώνει το παρελθόν με το μέλλον και σφυρηλατεί την συλλογική ταυτότητα των ευρωπαϊκων λαών. Η διατήρηση των αρχέγονων δυνάμεων είναι ενστικτώδης αυτοκατάφαση της βιολογικής μας υπόστασης.

Αναμφισβήτητα ο Λόγος είναι το σπαθί μας αλλά ο Μύθος παραμένει η πανοπλία μας. Πέρα από τις επιταγές της λογικής πρέπει να κατακτήσουμε την μυθική αλήθεια, αλήθεια επικίνδυνη σαν τα μάτια της θνητής Γοργόνας.

Η Μέδουσα μπορεί να μας απολιθώσει σε άβουλους και ξεπερασμένους παρελθοντολόγους ή μπορεί από τον κομμένο λαιμό της να μας προσφέρει τον Πήγασο, το φτερωτό άλογο της έμπνευσης.
Όπως ο Περσέας, θα πρέπει να την πλησιάσουμε πλαγίως ώστε να μην καταλήξουμε ένα ακόμη πέτρινο άγαλμα στην συλλογή των άτυχων ηρώων της.



Τό άγαλμα: Ο χάλκινος ΠΕΡΣΕΑΣ του Μπενβενούτο Τσελλίνι (1500-1571).
Οι Φύλακες: Η ανώτερη τάξη της Πολιτείας από την οποία προέρχονται οι ανώτατοι άρχοντες. To βασικό πρότυπο της Φρουράς.
Η Φρουρά: Οι προθέσεις μας είναι ξεκάθαρες από το πρώτο ήδη κείμενο - ΕΙΣΑΓΩΓΗ.
Ο εχθρός: Οι βάρβαροι - οι απολίτιστοι - οι πιστοί του χρήματος.