ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ

Στην αυγή του Δυτικού Πολιτισμού έλαμψε σαν Ήλιος ο κορυφαίος λαός της ανθρωπότητας. Έχοντας πλήρη επίγνωση της ανωτερότητάς του απέναντι στους άλλους λαούς, επινόησε και τελειοποίησε τις βασικές γραμμές της ανθρώπινης σκέψης. Στην τέχνη, στη φιλοσοφία, στην ποίηση, στη θρησκεία, στον πόλεμο, στην πολιτική, στην επιστήμη, στην ιστορία, σε όλους τους τομείς του πολιτισμού κι ακόμη στον ίδιο τον σκοπό της ανθρώπινης ύπαρξης, οι Έλληνες έθεσαν τα μέτρα και τα πρότυπα.

Οι Έλληνες νίκησαν τους Τιτάνες και τους Γίγαντες, ανακάλυψαν τον ιδανικό τρόπο ζωής και αποκάλυψαν τον άνθρωπο στην τέλεια μορφή του. Η εκπολιτιστική παγκοσμιότητα της σκέψης τους παραμένει η υπέρτατη πνευματική διαθήκη της ανθρωπότητας παρόλο που σήμερα τους θυμούνται ολοένα και λιγότεροι.

Ακολουθούν δώδεκα προσωπικότητες, που εκπροσωπούν στην δική μου αντίληψη συμπυκνωμένο τον αρχαίο Ελληνικό Πολιτισμό. Δεν απέφυγα βέβαια τις ιδιαίτερες προτιμήσεις μου, γνωρίζοντας πως ο αριθμός 12 είναι συμβολικός.

Ο Ηρακλής. Γιά τον παγκόσμιο μύθο. Ο πρώτος ηλιακός ήρωας - εκπολιτιστής. Ο Αχιλλέας. Γιά το σπαθί και τη δόξα στο σκοτάδι του πεπρωμένου. Η πρώτη ενσάρκωση του Έλληνα θεού πάνω στη γη. Ο Οδυσσέας. Γιά την ποιότητα της ωριμότητας. Τριπλή εκδήλωση του πολεμιστή: της αναζήτησης, της μεταμόρφωσης και της εκδίκησης. Ο Όμηρος. Γιά την δημιουργία των θεών. Ο σπουδαιότερος των ποιητών και εμπνευστής όλων των γενεών. Ο Θουκυδίδης. Γιά την Ιστορία. Περιέγραψε με μοναδικό τρόπο πολύπλοκα γεγονότα, επιτυγχάνοντας βαθιά σύλληψη και αντικειμενική θεώρηση των πραγμάτων. Ο Πλάτων και ο Αριστοτέλης. Γιά την Γνωσιολογία και την Οντολογία. Θεμελίωσαν τον συνεχή διάλογο της φιλοσοφίας γιά την εύρεση της Αλήθειας. Ο Λεωνίδας. Γιά την αιώνια ζωή και το θάνατο στη μάχη. Ο Βασιλιάς του Ηλιακού Λόχου. Γιά όσους φυλάνε Θερμοπύλες. Ο Περικλής. Γιά τον Χρυσό Αιώνα. Η κυρίαρχη προσωπικότητα της πιό πολιτισμένης κοινωνίας, που υπήρξε μέχρι σήμερα. Ο Πολύκλειτος. Γιά τον Δορυφόρο. Σμίλεψε τον απόλυτο κανόνα της αντρικής μορφής απευθείας από τον κόσμο των Ιδεών στην τέχνη των ανθρώπων. Ο Αλκιβιάδης. Γιά την φυσική εξιδανίκευση της μορφής. Μεγαλοφυής και ακατάβλητος και ταυτόχρονα εκκεντρικός και απρόβλεπτος. Ο ωραιότερος άντρας της εποχής του και δεύτερη ενσάρκωση του Έλληνα θεού. Ο Αλέξανδρος. Γιά την ατελεύτητη νίκη και την κατάργηση όλων των ορίων. Γιά την υπέρβαση στα πέρατα του κόσμου. Η τρίτη και τελευταία ενσάρκωση του Έλληνα θεού πάνω στη γη.

Στρέφω το βλέμμα προς τον Παρθενώνα. Όσο κι αν ντρέπομαι γιά την περιρρέουσα εξαθλίωση, παραμένω υποκριτής ανάμεσα στους υπανθρώπους. Άοπλος ενάντια στον σύγχρονο κόσμο, προσεύχομαι στην οπλισμένη Θεά :

«Σοφία, εσένα που γέννησε ο Δίας, αφού πρώτα συγκεντρώθηκε στον εαυτό του και ανέπνευσε βαθιά. Εσύ πού κατοικείς εν τω πατρί σου, ενωμένη ολοκληρωτικά με την ουσία του. Εσύ που είσαι η σύντροφος και η συνείδησή του. Ενέργεια του Διός, σπίθα που ανάβεις και συντηρείς τη φωτιά στους ήρωες και τους μεγαλοφυείς, κάνε μας τέλειους ιδεαλιστές.»

Πριν όμως τον Ιδεαλισμό, Θεά, εσύ που μόνη γεννήθηκες απευθείας από άντρα, προστάτεψέ μας από την μαλθακή εκθήλυνση και την φλύαρη ανοησία...





Η εικόνα: Μάχη οπλιτών σε φάλαγγα. Τμήμα από πρωτοκορινθιακή όλπη (650-640 π.Χ.). Αποδίδεται στον Ζωγράφο Chigi.
PRIERE SUR L’ ACROPOLE: Απόσπασμα από την Προσευχή πάνω στην Ακρόπολη. Δέηση του Ernest Renan στη θεά Αθηνά (1876).
Αφορμή γιά το κείμενο: Η ψηφοφορία των ακαλλιέργητων και ανυποψίαστων, σύγχρονων Ελλήνων γιά την ανάδειξη των σημαντικότερων προγόνων τους σε γνωστό ραδιοφωνικό και τηλεοπτικό σταθμό.

Ο ΡΟΥΝΟΣ ΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ

Ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος ήταν ένας απόλυτος πόλεμος ιδεολογιών. Στα πεδία των μαχών αναμετρήθηκαν δύο αντίθετες κοσμοθεωρίες σε μιά θρησκευτική σύγκρουση δίχως έλεος, που έκρινε την εξέλιξη της ανθρωπότητας.

Πραγματική αιτία του ήταν η δημιουργία μιάς μεταφυσικής ασυνέχειας στη νομοτέλεια αιώνων χριστιανογενή ισοπεδωτισμού. Ένα σχίσμα στον σύγχρονο κόσμο ανέτρεψε την συνέπεια του ιστορικού χρόνου επιτρέποντας την επανεμφάνιση του ξεχασμένου πνεύματος της αρχαίας Ευρώπης.

Ο Ελληνορωμαϊκός κόσμος θεμελίωσε τον Δυτικό Πολιτισμό κι ωστόσο διαβρώθηκε και μεταλλάχτηκε πριν προλάβει να εξελιχτεί. Ο υποχθόνιος Χριστιανισμός διέφθειρε και υπονόμευσε την Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία αντιστρέφοντας τις αξίες της κι έπειτα επανέλαβε την ίδια διαδικασία με τους ξανθούς βαρβάρους, που ακόμη προσπαθούσαν να εκπολιτιστούν, θαυμάζοντας και μελετώντας τα ερείπια της αρχαιότητας. Σταδιακά, η αντιστροφή των ηθικών αξιών οδήγησε το πολιτικό σύστημα στην εξουσία της οικονομίας και παγίωσε τις εμποροκρατούμενες κοινωνίες του ωφελιμισμού, της ισότητας και της ομοιομορφίας.

Όμως ο αρχαίος κόσμος διατηρήθηκε σαν λανθάνουσα προδιάθεση μέσα στην ψυχή των λαών, στην Τέχνη και τη Φιλοσοφία. Και στις πρώτες δεκαετίες του εικοστού αιώνα, ακριβώς τότε που η σήψη της ολοκληρωτικής παρακμής προσέβαλε ακόμη και την ίδια την καρδιά της Τέχνης, εμφανίστηκε στην τελευταία άγρια αναλαμπή του. Κάποιοι αμετανόητοι ρομαντικοί θυμήθηκαν ξανά τον Μάρκο Αυρήλιο και τον Ιουλιανό και πίστεψαν πως το αριστοκρατικό πνεύμα των διανοουμένων και των πολεμιστών μπορούσε να ξαναπάρει την ηγεσία από τα πλούτη των εμπόρων και των χρηματιστών.

Η έξαρση του Ιδεαλισμού οδήγησε σε απελπισμένο αγώνα γιά την αναγέννηση της Ευρώπης. Η επίκληση στην προχριστιανική ηθική ήταν αναπόφευκτη και η δέηση στο αίμα των προγόνων και τη λατρεία της ομορφιάς άνοιξε ένα χάσμα στον σύγχρονο κόσμο. Κι από εκεί ξεπρόβαλλαν οι σιδερόφρακτοι ιππότες των δυνάμεων της ετερότητας, του ήλιου και της φωτιάς και παρατάχτηκαν γιά άλλη μιά φορά ενάντια στην εντροπία, το κενό και τη φθορά.

Μπορεί να είχαν μοντέρνα πυροβόλα, τεθωρακισμένα άρματα μάχης και ατσάλινα κράνη, όμως τα λάβαρα ήταν παλαιά όπως και τα ιδανικά: τιμή και πίστη, τάξη και μορφή, δικαιοσύνη και αρετή. Κι ακόμη φυσιολατρικός πολυθεϊσμός και ορθολογικός αγνωστικισμός και διαφοροποίηση και ιεραρχία ενάντια στον στείρο μονοθεϊσμό, την ομοιογένεια, την απώλεια ενέργειας και την ισότητα.

Παρ’ όλα αυτά, η θρησκεία του χρήματος κατανίκησε τους θεούς της αριστοκρατίας και οι νικητές έδωσαν την δική τους μορφή στο πρόσωπο της μοίρας. Η ασυνέχεια τελικά ξεπεράστηκε και η ιστορία συνέχισε με συνέπεια, τον εύκολο δρόμο της παρακμής.

Ίσως είναι ειρωνία της τύχης πως σήμερα την μεγάλη ήττα θυμίζει ένα αρχαίο σύμβολο ελπίδας και επιτυχίας.
Ξεχωρίζει από τους οκτώ στο Ετ του Χάιμνταλ: ο Σίγκελ ρούνος της Νίκης και της Φωτιάς, του Μπάλντερ, του Ήλιου, ο ρούνος της Αστραπής, που σκίζει το σκοτάδι και φωτίζει τη μαύρη νύχτα της ψυχής.




Η αφίσα: Της ταξιαρχίας των Βαλλόνων εθελοντών Waffen - SS. Οι τελευταίοι Ιππότες της Ευρώπης.