ΕΛΛΕΙΜΜΑ ΚΑΙ ΧΡΕΟΣ

Οι νεοέλληνες είναι σήμερα αντιμέτωποι με τις συνθήκες ιστορικής καταστροφής που οι ίδιοι διαμόρφωσαν για τη χώρα. Αποχαυνωμένοι από μιά ανήθικη και παρατεταμένη ευημερία θα αντιμετωπίσουν σύντομα τους εφιάλτες τους. Η δεινή θέση στην οποία έχει περιέλθει το ευνουχισμένο κράτος τους δεν αφήνει περιθώρια αισιοδοξίας. Το διεθνές σύστημα των τοκογλύφων, αυτό που γιγαντώθηκε μετά την επικράτησή του στον τελευταίο, μεγάλο πόλεμο θα φροντίσει για την τιμωρία τους.

Ο δημοσιονομικός εκτροχιασμός του κράτους και η χρεοκοπία ήταν αποτέλεσμα της καθολικής και χρόνιας διαφθοράς της κοινωνίας. Οι νεοέλληνες επιθυμούσαν να καταναλώνουν όλο και περισσότερο δουλεύοντας όλο και λιγότερο ενώ απαιτούσαν από το πελατειακό τους κράτος προσλήψεις, παροχές, εγγυήσεις, ανοχή και προστασία. Το δημοσιοϋπαλληλικό όνειρο των μαλθακών έγινε σταδιακά η επίσημη πολιτική επιβίωσης του έθνους.

Ο λαός εξαχρειώθηκε και παραμένει στην έσχατη κατάντια. Οι επιχειρηματίες αντλούν τα κέρδη τους από το κράτος, οι υπάλληλοι λαδώνονται στις εφορίες και τις πολεοδομίες, οι αγρότες τεμπελιάζουν στα καφενεία περιμένοντας τις επιδοτήσεις, οι φοιτητές κάνουν διδακτορικά γιά να αυξήσουν τα μόρια πρόσληψης στο δημόσιο, οι γιατροί πουλάνε ακριβά φάρμακα στους ετοιμοθάνατους, οι στρατιωτικοί αντιλαμβάνονται τον στρατό σαν ένα σίγουρο επάγγελμα με σταθερό μισθό, οι δάσκαλοι διδάσκουν το χάος και την ισοπέδωση και οι ανίκανοι πολιτικοί υπόσχονται απρόσκοπτη διανομή δανεικών χρημάτων σε όλους. Ο αλόγιστος δανεισμός και το μαύρο χρήμα, η διαφθορά και η ατιμωρησία, η αναξιοκρατία, οι αρπαχτές, τα ρουσφέτια, οι μίζες, η ασυδοσία, τα παραφορτωμένα καρότσια με αγαθά στα υπερκαταστήματα, όλα περιγράφουν μιά διαβρωμένη κοινωνία.

Η κορυφή του προβλήματος είναι βεβαίως το συλλογικό πολιτισμικό ιδεώδες: ο ευδαιμονισμός χωρίς όρια και χωρίς τίμημα. Η ρίζα όμως του προβλήματος βρίσκεται στο παιδαγωγικό σύστημα που δεν διαχωρίζει τους ικανούς από τους άχρηστους και δεν προετοιμάζει τους δεύτερους για τις υποδεέστερες θέσεις που τους αναλογούν.
Το στρεβλό πρότυπο απασχόλησης είναι ξεκάθαρο και αναμενόμενο από όλους πριν καν τελειώσουν την βασική εκπαίδευση: οι λίγοι άξιοι και νοήμονες κάπως θα βρουν τον δρόμο τους δουλεύοντας σκληρά, οι πολλοί μέτριοι και πονηροί θα βολευτούν μέσω της κομματοκρατίας στο δημόσιο και οι απόκληροι μαζί με τους πολυάριθμους μετανάστες θα κάνουν τις καθημερινές, απωθητικές και κατώτερες εργασίες.

Δεν τρέφω κανένα σεβασμό γιά τους σύγχρονους Έλληνες. Οι πλουσιότεροι χαρακτηρίζονται από ιδιοτέλεια, επιτήδευση και πλεονεξία ενώ οι φτωχότεροι από βαναυσότητα και κουτοπονηριά. Όλοι τους είναι αμαθείς, άξεστοι, ανεύθυνοι και φυγόπονοι. Όλοι τους πιστεύουν πως αξίζουν το καλύτερο, πως δικαιούνται τα πάντα, πως το δίκιο είναι πάντα με το μέρος τους. Η αναρχική κοινωνία τους δεν στηρίζεται σε αξίες και ιδανικά αλλά στην διευκόλυνση και τον συμβιβασμό.

Δεν αξίζει στους σύγχρονους Έλληνες ούτε οίκτος, ούτε κατανόηση, ούτε συμπάθεια. Η θεά Αθηνά τους έχει από καιρό αποκληρώσει και το βλέμμα της Μέδουσας θα τους πετρώσει πριν αναζητήσουν την προέλευση των φιδιών. Ανιστόρητοι και ανυποψίαστοι, μάταια θα απορούν γιατί τους αρνήθηκε τη σωτηρία ο ήρωας των προγόνων τους, Περσέας.

Όσο για μένα... εγώ θα συνεχίσω να επιβιώνω στο παρελθόν. Με λίγους συντρόφους, ψεύτικα σπαθιά και ετοιμόρροπους πύργους θα συνεχίσω να αντιστέκομαι στο αποκρουστικό παρόν. Θα περιμένω την επιστροφή των αληθινών Ελλήνων, αυτών που οριστικά θα αποκαταστήσουν τον χαμένο σύνδεσμο με το μέλλον.


Ο πίνακας: Μέδουσα (1597) του Michelangelo Merisi da Caravaggio. Η αποκομμένη κεφαλή είναι ζωγραφισμένη πάνω στην ασπίδα της Θεάς.