«Άνοιξα κομμάτι τις όχθες. Τις ζάρες ισοπέδωσα. Μετά το πέρασμά μου, μπορείς να πάρεις ντορήδες, ταύρους, κριούς, πάπιους, σκυλιά του Αγίου Βερνάρδου...
Σε γαμάω, Τάνια, έτσι που για πάντα να μείνεις γαμημένη.»
Σε γαμάω, Τάνια, έτσι που για πάντα να μείνεις γαμημένη.»
Παρανοώ και απατώμαι σπάνια, αλλά κατά περιόδους χάνω τα λογικά μου κι ερωτεύομαι. Και τότε στενοχωριέμαι γιατί οι αγαπημένες μου δέσποινες δεν εκτιμούν τα λίγα αλλά σοβαρά προτερήματα που εγώ αναγνωρίζω στον εαυτό μου αλλά αντιθέτως έλκονται από στοιχεία που είναι για μένα επουσιώδη κι ανάξια λόγου και προσοχής.
Το γυναικείο φύλο αποτελούσε πάντα για μένα μια παράλληλη ανθρωπότητα με διαφορετικές αρχές, ανόμοιες επιδιώξεις κι αλλοιώτικους θεούς. Δεν μπόρεσα ποτέ να τις καταλάβω ούτε να τους γίνω κατανοητός. Κι αν αναγκάστηκα κατά περιόδους να ψευδολογήσω και να υποκριθώ, πάντως στην παράλογη θεώρηση του κόσμου τους δεν συμβιβάστηκα και παραμένω ασυμμόρφωτος και αιρετικός.
Φιλόσοφοι, φυσιολόγοι και ψυχολόγοι συμφωνούν πως οι γυναίκες από τη φύση τους και για την διαιώνιση του είδους επιδιώκουν στη σχέση τους με τους άντρες, γονιμότητα και αποκλειστικότητα. Οι βασικές προσδοκίες τους για δύναμη και σταθερή προστασία είναι εύλογες και θεμιτές και για αιώνες πριν τον σύγχρονο εκφυλισμό ικανοποιούνταν ακίνδυνα μέσα στα ασφαλή πλαίσια της Πατριαρχίας.
Οι συνθήκες άλλαξαν στο νεωτερικό κόσμο της αναγκαστικής ισότητας. Στην εκθηλυσμένη κοινωνία που προέκυψε από το τέλος της πατριαρχικής ηθικής, οι γυναικείες επιδιώξεις επιβάλλονται πλέον ανεξέλεγκτα και επαναπροσδιορίζουν τις σχέσεις εξουσίας.
Οι συνθήκες άλλαξαν στο νεωτερικό κόσμο της αναγκαστικής ισότητας. Στην εκθηλυσμένη κοινωνία που προέκυψε από το τέλος της πατριαρχικής ηθικής, οι γυναικείες επιδιώξεις επιβάλλονται πλέον ανεξέλεγκτα και επαναπροσδιορίζουν τις σχέσεις εξουσίας.
Εθισμένοι στην ηδονή της διείσδυσης και μακρόθυμοι ξεχνάμε συνήθως πως ενώ εμείς αντιμετωπίζουμε την σαρκική επαφή σαν παιχνίδι, οι γυναίκες προσφέρουν το κορμί τους με απότερο σκοπό τον έλεγχο και την καταστολή. Ξεχνάμε επίσης πως το διαχρονικό θηλυκό πρότυπο του ρωμαλέου σωματοφύλακα μεταφράζεται σήμερα στην κοινότυπη εκδοχή του προβλέψιμου οικογενειάρχη και δουλευτή...
Όσοι έχουμε επίγνωση της κατάστασης και γελάμε ειρωνικά με την κατάντια μας ας θυμόμαστε πάντως πως τα χειρότερα έπονται. Όντας ανεξέλεγκτος, ο γήινος και πεζός κόσμος των γυναικών αποδυναμώνει το πνεύμα και τη φαντασία φράζοντας την μοναδική μας πρόσβαση προς τις ανώτερες σφαίρες των ουρανών.
Αναρωτιέμαι τι ακόμη άραγε να μας επιφυλάσσει η θηλυκού γένους και γηραιά ειμαρμένη... Φοβούμαι πως παρά τον λογοτεχνικό κομπασμό του συγγραφέα της εισαγωγής μας, κανένας δεν κατάφερε ποτέ να γαμήσει την Τάνια έτσι, που για πάντα να μείνει γαμημένη...
Η φράση της εισαγωγής: Aπό το βιβλίο Ο Τροπικός του Καρκίνου (1934), του αμερικανού συγγραφέα Χένρι Μίλερ (1891-1980).
Η φωτογραφία: Bettie Page (1923-2008).
Στον αρχαίο κόσμο: Οι γυναίκες α) παντρεύονταν σε μικρή ηλικία - γιατί μικρές ακόμη και οι ασχημότερες ήταν τρυφερές και γαμεύσιμες, β) συμμορφώνονταν με βασικούς κανόνες συμπεριφοράς - γιατί υπάγονταν κατευθείαν από την εξουσία του πατέρα στην εξουσία του συζύγου και γ) δεν εμπλέκονταν στα σημαντικά θέματα του πολιτισμού - γιατί ο κύριος ρόλος τους ήταν μόνον το πρώτο στάδιο διαπαιδαγώγησης των παιδιών.
Η φωτογραφία: Bettie Page (1923-2008).
Στον αρχαίο κόσμο: Οι γυναίκες α) παντρεύονταν σε μικρή ηλικία - γιατί μικρές ακόμη και οι ασχημότερες ήταν τρυφερές και γαμεύσιμες, β) συμμορφώνονταν με βασικούς κανόνες συμπεριφοράς - γιατί υπάγονταν κατευθείαν από την εξουσία του πατέρα στην εξουσία του συζύγου και γ) δεν εμπλέκονταν στα σημαντικά θέματα του πολιτισμού - γιατί ο κύριος ρόλος τους ήταν μόνον το πρώτο στάδιο διαπαιδαγώγησης των παιδιών.
