«Κάθε
εποχή και στάδιο της κουλτούρας σχεδόν προσπάθησε κάποια στιγμή με βαθειά
δυσθυμία να ελευθερωθεί από τους Έλληνες, επειδή οτιδήποτε πραγματοποιούνταν,
φαινόταν να χάνει ξαφνικά μπροστά τους τη ζωή και το χρώμα του και να γίνεται
φτωχό αντίγραφο, ακόμη και καρικατούρα, παρόλο που φαινομενικά ήταν εντελώς
πρωτότυπο και άξιο ειλικρινούς θαυμασμού. Κι έτσι από καιρό σε καιρό ξεσπάει
μια βαθειά οργή εναντίον αυτού του αλαζονικού μικρού λαού που είχε την τόλμη να
χαρακτηρίζει «βάρβαρο» ότι δεν ήταν δικό του γέννημα-θρέμμα.
»...Κι
έτσι νιώθει κανείς ντροπιασμένος και φοβισμένος μπροστά στους Έλληνες, εκτός κι
αν εκτιμάει την αλήθεια περισσότερο απ’ όλα τα πράγματα και τολμά να
αναγνωρίσει ακόμη και τούτη την αλήθεια: ότι οι Έλληνες κρατούν στα χέρια τους
σαν ηνίοχοι τα χαλινάρια της δικής μας και κάθε άλλης κουλτούρας, αλλά και ότι
σχεδόν πάντα το άρμα και τα άλογα είναι κατώτερης ποιότητας και δόξας από τους
οδηγούς τους...»
Τα παραπάνω λόγια του Νίτσε είναι
απολύτως αληθινά. Όμως η σύγχρονη αντιπάθεια των Γερμανών δεν οφείλεται σε
κάποιο είδος χρόνιας πολιτισμικής καταπίεσης. Ζούμε σε ένα κόσμο πολύ
διαφορετικό από αυτόν του 19ου αιώνα και ολόκληρη η Ευρώπη βρίσκεται σήμερα σε
βαθιά φυλετική - βιολογική, ηθική, πολιτική, πολιτιστική - παρακμή.
Οι κυρίαρχοι γερμανικοί λαοί
ηγούνται μιας ολοκληρωτικά εμπορευματοποιημένης και οικονομοκρατούμενης ηπείρου
όπου η εκμετάλλευση του χρήματος και η παραγωγικότητα της εργασίας έχουν τον
πρώτο λόγο στη ζωή και στα πράγματα. Η απώλεια κύρους των κλασικών σπουδών που
κάποτε αποτελούσαν το θεμελιώδες στοιχείο της καλλιέργειας κάθε αξιοπρεπούς
ανθρώπου, έχει σταδιακά οδηγήσει στην ανάδυση μιας πλειοψηφίας αμόρφωτων νεοευρωπαίων.
Αποκομμένοι από το πολιτικό πνεύμα της Αρχαιότητας, οι αξιολύπητοι αυτοί
πληβείοι δεν αναγνωρίζουν και δεν σέβονται τις ανώτερες αξίες του
ελληνορωμαϊκού πολιτισμού. Μνησίκακοι αποταμιευτές και δουλευτάδες μετρούν
ζηλότυπα τα εργατολεπτά και τις δεκάρες έχοντας αναγάγει τον χρηματικό δανεισμό
σε βαρυσήμαντο, ιερατικό λειτούργημα...
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο αναφοράς
οι Έλληνες βρίσκονται σε ακόμη χειρότερη θέση λόγω των
ξεθωριασμένων αρχετύπων της ηγεμονικής καταγωγής τους αλλά και της μακραίωνης καταδυνάστευσης που έχουν
υποστεί. Το ίδιο αμόρφωτοι σήμερα με τους υπόλοιπους Ευρωπαίους, κουτοπόνηροι, απείθαρχοι και καταχρεωμένοι αποποιούνται τις προφανείς ευθύνες τους και αναζητούν ανώδυνη διέξοδο από τους εφαρμοστικούς κανονισμούς των διεθνών τοκογλύφων. Επειδή αδυνατούν να προσαρμοστούν στο σύγχρονο καπιταλιστικό σύστημα κεκαλυμμένης
δουλείας αποδέχονται υποτιμητικούς χαρακτηρισμούς και προσβλητική χειραγώγηση.
Εντούτοις, δεν πρέπει να
παραβλέπουμε μια ειδοποιό διαφορά. Οι νεοέλληνες κατάγονται απευθείας από τους πολιτισμικούς
γίγαντες της ανθρωπότητας και μιλούν ακόμη την αρχέγονη γλώσσα τους. Κανείς
άλλος λαός δεν μπορεί διαχρονικά να συγκριθεί μαζί τους εκτός ίσως από τους
Ιταλούς.
Επικαλούμαι με υπεροπτική ευκολία
την ανώτερη καταγωγή μας γιατί αυτή οριοθετεί τον
μελλοντικό προσανατολισμό μας. Στην κυκλική αντίληψη της ιστορίας δεν υπάρχει λαμπρό
μέλλον δίχως ένδοξο παρελθόν.
Είναι άξιο προσοχής πως ακόμη κι
ο αγράμματος μέσος Έλληνας έχει συναίσθηση της διάρκειας και της υπεροχής του
έθνους μας μέσα στην ιστορία. Αν και ανυποψίαστος φέρει εγγεγραμμένη στο συλλογικό του
ασυνείδητο την βεβαιότητα πως είναι ο νόμιμος κληρονόμος της Κλασσικής Ελλάδας,
του Μεγάλου Αλεξάνδρου, της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και του ευρωπαϊκού
Χριστιανισμού - ταυτόχρονα...
Ο ελληνικός λαός διατηρεί την
δυνατότητα μέσω της κατάλληλης ηγεσίας και ενός ισόρροπου συνδυασμού παιδείας
και ευγονικής να αφυπνίσει την λανθάνουσα κατάσταση της μεγαλοφυίας του, να
αναγεννηθεί και να προσεγγίσει τον αρχικό του ιδεότυπο. Τα προμηθεϊκά στοιχεία της πνευματικής σύστασης του έθνους μας αποτελούν την πηγή όλων των αισθητικών, ηθικών και διανοητικών όρων του ανθρώπινου πολιτισμού. Είναι υποχρέωσή μας να
αναζητήσουμε την ιστορική ευκαιρία ρήξης με την νεωτερικότητα και να
επινοήσουμε έναν δρόμο επιστροφής στην αυγή της ελληνικής σκέψης.
Πιστεύω ακράδαντα στο κοινό
πεπρωμένο της ενωμένης Ευρώπης, όχι της Ευρώπης των νομισμάτων, του εμπορίου
και των αριθμών, αλλά της Τέχνης, του Σπαθιού και των Γραμμάτων. Σε αυτήν την
αναμενόμενη Ευρώπη, οι Έλληνες μπορούν και πρέπει να ηγεμονεύσουν.
Το κείμενο της εισαγωγής: Από την ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΗΣ ΤΡΑΓΩΔΙΑΣ (1872) του
Φρειδερίκου Νίτσε.
Η
φωτογραφία: Λεπτομέρεια της Γιγαντομαχίας.
Τμήμα της ζωφόρου του Θησαυρού των Σιφνίων στους Δελφούς. Ένα από τα κορυφαία
γλυπτά του αρχαίου κόσμου (525 π.Χ.).
Η
παρούσα Ευρωπαϊκή Ένωση: Εαν οι γερμανικοί λαοί είναι
πλέον τόσο διαβρωμένοι ώστε να επιθυμούν τον πολιτικό διαχωρισμό τους από τους Έλληνες
ας αποχωρήσουν από την Ευρωπαϊκή Ένωση και ας αναζητήσουν μια νέα νομιμοποίηση της αρχαίας καταγωγής τους στα γερμανικά δάση. Με διάθεση ειρωνίας και επειδή προερχόμαστε από διαφορετικές πρωτο-ινδοευρωπαϊκές ομάδες, θα πρότεινα να ονοματίσουν την
μελλοντική τους οικονομική ένωση με κάποιο ασήμαντο όνομα των υπανάπτυκτων, άμεσων προϊστορικών τους προγόνων.
61 σχόλια:
2 ερωτήσεις, ταξινομημένες ανά παράγραφο
1η: Έχει λεχθεί πως κάθε ξένο πολιτισμικό στοιχείο που εισάγεται σε έναν λαό, υπάγεται με μια σχέση αγάπης-μίσους. Πόσο ξένος είναι ο κλασικισμός απέναντι στις γερμανικές φυλές, αν θεωρήσουμε πως η βαθιά σπουδή των κλασικών γραμμάτων και η μίμηση της κλασικής τέχνης/αρχιτεκτονικής είναι η αγάπη, και ρομαντικά κινήματα όπως το sturm und drang (αλλά και οι σύγχρονες, nordic ψευδο-ανθρωπολογικές θεωρήσεις της αρχαίας Ελλάδας), το μίσος; Αν ισχύει αυτό, τότε μπορεί αυτή η "χρόνια πολιτισμική καταπίεση" του ελληνισμού επάνω στους γερμανικούς λαούς, να αναβλύζει μέρος της σύγχρονης (ή όχι και τόσο σύγχρονης) αντιπάθειας των Γερμανών προς τους Έλληνες; Ας μην ξεχνάμε πως ο (όποιος) ελληνισμός, εισήχθηκε βιαίως στις γερμανικές φυλές, αφενός μέσω των Ρωμαίων και αφετέρου μέσω του Φράνκου Καρλομάγνου, που πέρασε τη μισή ζωή του σφάζοντας και εκχριστιανίζοντας Σάξονες.
προτελευταία: Η επινόηση ενός δρόμου "επιστροφής στην αυγή της ελληνικής σκέψης" είναι θεμιτή. Επίσης, μέσα από το κείμενό σου δίδεται η απαραίτητη βαρύτητα σε θέματα μορφώσεως και παιδείας. Γιατί λοιπόν ο δρόμος επιστροφής που επινοείς διασχίζει τον συγκριτισμό με αλλότριες (με την έννοια όχι μόνο του ξενόφερτου αλλά και του ασύμβατου) πολιτισμικές συσσωρεύσεις -φαινόμενο που ανήκει στο ελληνιστικό λυκόφως και στο μεσαιωνικό σκότος- και δεν κατευθύνεται απευθείας στην αυγή της ελληνικής σκέψης; Βαδίζουμε προς την κατεύθυνση της ελληνικής σκέψης φορώντας τους παραμορφωτικούς φακούς του χριστιανισμού, ή αποκλίνουμε της πορείας μας;
"Βαδίζουμε προς την κατεύθυνση της ελληνικής σκέψης φορώντας τους παραμορφωτικούς φακούς του χριστιανισμού, ή αποκλίνουμε της πορείας μας;"
έγραψες *thumb up*
Σημ. μαζί με τα λατινικά και τα αρχαία κατατάσσονται και τα σανσκριτικά, και σε διαχρονικότητα φυσικά το πρωτείο έχουν οι Ινδοί, αφού παραμένουν πολυθεϊσταί ενώ μετά έρχεται η καθολική εκκλησία γιατί διατήρησε αρκετά βασικά ειδωλολατρικά στοιχεία και σε πολιτιστικό και ιδεολογικό επίπεδο.
Φαινομενικά, σε ελληνικότητα όλη η υπόλοιπη Ευρώπη είναι über alles :)
http://www.lituanus.org/1982_1/82_1_01.htm
και σύμφωνα μ' αυτό τα σύγχρονα Λιθουανικά που είναι βαλτική γλώσσα είναι μορφολογικά παρόμοια με τα αρχαία, και τα λατινικά και τα σανσκριτικά.
Lithuania, one of the last pagan nations in Europe!!
http://youtu.be/KisOaZwJOJM
πάρε κι ένα παγανιστικό άσμα που μου' στειλε Λιθουανή φίλη μου ;)
white fay δύο παρατηρήσεις
- και οι Έλληνες παραμένουν πολυθεϊστές, φυσικά στον βαθμό της μεσανατολικής μονοθεϊστικής επιρροής που δέχθηκαν. Οι Ινδοί δέχθηκαν πολύ μικρότερη, όπως και οι χώρες της βορειοδυτικής Ευρώπης.
- η ελληνικότητα δεν περιορίζεται μόνο στην γλώσσα, αν ήταν έτσι η Μεσόγειος θα παρέμενε ελληνική από τους χρόνους της Κοινής. Η καταγωγή είναι ίσου μεγέθους κριτήριο εθνικότητας, όπως και η θρησκεία ή η γλώσσα.
Ο παγανιστικός κόσμος απέδιδε την πρέπουσα βαρύτητα σε θέματα καταγωγής, άλλο αν σήμερα η συζήτηση έχει ξεφύγει σε πολλές και διάφορες ατραπούς.
βασικά εννοούσα ότι όσο "ελληνικό" μου μοιάζει το σκοτεινό βουλωμένο εκκλησάκι τόσο "πολυθεϊστική" μου φαίνεται και η αντίληψη του μέσου Έλληνα.. :P
Κάπως έτσι βλέπω και το DNA του σε σύγκριση με των αρχαίων, αλλά ήδη ο Βάρφλαγκ ανέφερε την ευγονική στο κείμενο...
και διαφωνώ απόλυτα με το ότι είμαστε διαφορετικοί και δεν συγγενεύουμε με τους Γερμανούς ή όποιον άλλο ευρωπαικό λαό και τους Σλάβους.
Γεια σου Ιππότη! Χαιρόμαστε πάντοτε να σε διαβάζουμε!
Κιμμέριος
Καλλίμαχε,
είτε μας αρέσει είτε όχι, ο Χριστιανισμός διάβρωσε τον ύστερο ελληνορωμαϊκό κόσμο και έγινε αναπόσπαστο μέρος της ευρωπαϊκής παράδοσης. Τα σύμβολά του έχουν ενσωματωθεί στο παγανιστικό πάνθεον. Οι σταυροφόροι ιππότες του Μεσαίωνα ακόμη καλπάζουν στην εμπροσθοφυλακή του ευρωπαϊκού ιδεαλισμού...
White Fay,
ο παγανισμός μας αφορά μόνον ως πρωταρχική εκδήλωση του θρησκευτικού πνεύματος των Ινδοευρωπαίων προγόνων μας.
Υποθέτω πως αστειεύεσαι όταν αναφέρεσαι στους Λιθουανούς. Μπροστά στους δικούς μας πολιτισμικούς γίγαντες, οι βαλτικοί λαοί - που στην παλαιότερη ιστορική αναφορά τους, στον Ηρόδοτο, αναφέρονται ως Νευροί - είναι ημιάγριοι, συμπαθείς υπανάπτυκτοι εκτός συναγωνισμού.
Προφανώς οι υπόλοιποι ευρωπαϊκοί λαοί είναι συγγενείς μας. Όμως οι κλασικοί Έλληνες κατέχουν την ανώτατη βαθμίδα στην κλίμακα αξιολόγησης των λαών.
Κιμμέριε,
η Φρουρά είναι πάντα εδώ...
ο χριστιανισμός πρέπει να κλειστεί στις βιβλιοθήκες για να τον μελετάνε αυτοί που ενδιαφέρονται.
Ο Παγανισμός πρέπει να μας αφορά σαν πολιτικοθρησκευτικό σύστημα ώστε να καθιερωθεί πρώτα από όλα η προστασία της φύσης διά του νόμου και να αφαιρεθούν αυτόματα τα μολυσματικά πλοκάμια του καπιταλισμού (πχ fast food και επεξεργασμένες τροφές) από την καθημερινότητα του πολίτη και να επανέλθει η χώρα στον φυσιολογικό τρόπο ζωής της και να ξεφύγει από τον καταναλωτικό.
Η ελληνική σκέψη ήταν ουσιαστική γιατί βασίζονταν στη γνώση από την παρατήρηση και την αρμονία της θείας φύσης, ο χριστιανισμός ήταν αυτός που της έφερε τα πάνω κάτω: οι άνθρωποι προσεύχονταν σε μια γλώσσα ξένη και ακατανόητη για αυτούς, προσκυνούσαν κάποιον άγνωστο σε αυτούς θεό και υποτάσσονταν στον κάθε ψυχασθενή που τον πρέσβευε γιατί έτσι του υπέταξαν.
Αυτή η συνήθεια ήταν που επέφερε την έγκριση του σημερινού παγκοσμίου κι απρόσωπου οικονομικού συστήματος, ο κόσμος από θείος και μαγικός κατέντησε τερατώδης -πολύπλοκος κι ακατανόητος για τον απλό άνθρωπο με αποτέλεσμα να μην τον ενδιαφέρει πια κάτι πέρα από τον εαυτό του, και θύμα αυτού του πολέμου είναι η φύση για την οποία η εκκλησία δεν αναλαμβάνει τπτ.
Στην Ινδία ο κόσμος αγωνίστηκε και πέθανε για τις αγελάδες του που για την πλειοψηφία της χώρας σήμερα φαντάζει γελοίο, κι όμως το ήθος είναι ελληνικό. Τους Λιθουανούς τους ανέφερα για τη γλωσσική συγγένεια κι όχι γι' άλλο λόγο, αλλά το όνομα Ευρώπη λένε ότι προέρχεται από το Hropa, γερμανικό όνομα για τα Βαλτικά μέρη, που θα πει "ιερό". Άλλοι πίστευαν το Σάαρεμαα (νησί της Εσθονίας) για τη Θούλη. Για τους Νευρί οι επιστήμονες στηρίζουν πως πρόκειται για σλάβους κι αυτοί πάλι είναι μόνο οι ανατολικοί βαλτικοί λαοί. Ο Πτολεμαίος τους αναφέρει με δικά τους ονόματα φυλών ενώ στον ελλαδικό χώρο βρήκαν κεχριμπάρι από πολύ πριν τον Ηρόδοτο.
Σε ποιο από τα βιβλία του Ηροδότου το γράφει;
Sun Knight,
η νεωτερικότητα του 20ου αιώνα είναι κακή, περιέργως η νεωτερικότητα του 2ου αιώνα είναι καλή...
Οι φιλότεχνοι αδυνατούμε να εννοήσουμε το πειστήριο του "είτε μας αρέσει είτε όχι". Για εμάς, πειστήριο είναι το "μας αρέσει". Και ο χριστιανισμός δεν μας αρέσει. Μπορεί να μας χρειάζεται ή να μας αξίζει, αλλά δεν μας αρέσει.
Ο χριστιανισμός ποτέ δεν έγινε και ούτε θέλησε να γίνει μέρος της ευρωπαϊκής παράδοσης. Το γεγονός αυτό ορίστηκε επακριβώς και από τον μέγα της χριστιανικής εκκλησίας, Βασίλειο, όταν είπε πως από τους Έλληνες κρατάμε ό,τι είναι 'χρήσιμο' και δεν δίνουμε σημασία στα άλλα. Κάπως έτσι, σε πανευρωπαϊκή κλίμακα, η γηγενής παράδοση πέρασε μέσα από την χριστιανική κρησάρα και βγήκε αποσπασματική. Αλλά και ο χριστιανισμός υπέστη ζυμώσεις - όπου δεν γινόταν αλλιώς, ορισμένες παραδόσεις του προσαρμόστηκαν στην ευρωπαϊκή πραγματικότητα. Όμως, το σύνολο αυτό των ευρωπαϊκών αποσπασμάτων και των χριστιανικών προσαρμογών δεν είναι ούτε χριστιανικό ούτε ευρωπαϊκό, όσοι χριστιανικοί μύθοι κι αν έχουν ζωγραφιστεί από Ευρωπαίους εικαστικούς, όσοι κι αν έχουν μελοποιηθεί από μουσικούς, όσοι ηγέτες κι αν έχουν ορκιστεί στον μεσσία. Κι αν οι καλλιτέχνες ανδρώθηκαν μέσα από το μισθολόγιο των Καθολικών, οι αιτίες και οι αφορμές είχαν δοθεί πάλι από τον Ελληνισμό, από την πλατωνική αναγέννηση του Γεώργιου Γεμιστού, τον αριστοτέλειο σχολαστικισμό του Θωμά Ακινάτη, την σχεδόν ειδωλολατρική φιλοτεχνία των Μεδίκων. Ενώ στην Ελλάδα των σκληροπυρηνικών χριστιανών, των ανθενωτικών του Σχολάριου, ο μεσαίωνας θα κρατούσε ως την Επανάσταση...
Ο ιερός μας τόπος είναι η Ευρώπη. Οι σταυροφόροι καλπάζουν προς την Ιερουσαλήμ, τα ιερά τους μέρη βρίσκονται στη Μέση Ανατολή. Εσύ μπορεί να τους θεωρείς ιδεαλιστές, η Άννα Κομνηνή που τους γνώρισε τους θεωρούσε άξεστους και πλιατσικολόγους.
Η γηρασμένη Ευρώπη των άδειων χριστιανικών ναών, η άτεκνη Ευρώπη των κοσμοπολιτών και φοβισμένων 'δυτικών' δεν μας αφορά. Αυτό που μας αφορά είναι οι ερωτευμένες γενιές των παγανιστών που έρχονται και μια Ευρώπη που μετά από αιώνες, ξαναβρίσκει την ψυχή της.
Iππότη, καλή δύναμη...
Όταν σαρώσει ο μαύρος άνεμος, η φωτιά και το ατσάλι την Ευρώπη, θα πάρει μαζί του χριστιανούς και παγανιστές, μονοθεϊστές και πολυθεϊστές, μαζί...
Ο ΜΟΝΟΣ που θα μείνει τελικά, αγέρωχος με το ματωμένο του σπαθί καρφωμένο στην έρημη γη, θα είναι ο ΑΙΩΝΙΟΣ HEAVY METAL WARRIOR!
ΗΗΑΗΑΗΑΗΑΑΑ!!!
Paladin, πρόσεχε μόνο εκεί που θα' σαι σκυφτός πάνω απ' το σπαθί σου μην αρχίσει να παίζει ο Απόλλωνας την 'Νέμεσις' με τη λύρα, και σκάσουν τ' αστραποβροντίδια-εφέ τ' ουρανού από το γλέντι και.. σε βρει κάνας κεραυνός πισώπλατα!!
I guess not all types of music soothe the savage beast που λένε κι οι φίλοι μας οι άγγλοι.!!
White Fay,
Καλλίμαχε,
με κάποιες απόψεις συμφωνώ, με άλλες όχι.
Η καθαρή, μεταφυσική πίστη τόσο στον ευρωπαϊκό χριστιανισμό όσο και στον ευρωπαϊκό παγανισμό δεν με αφορά γιατί είμαι ορθολογιστής, αγνωστικιστής και άπιστος. Αντιθέτως, με ενδιαφέρει η επίδραση της θρησκείας στην ευρωπαϊκή τέχνη και στον τρόπο κοινωνικής οργάνωσης των προγόνων μας γιατί η θρησκευτική ζωή είναι βαθύτατα συλλογική.
Στον αγώνα ενάντια στην εντροπία, μοναδικός Θεός είναι ο Ήλιος και μοναδικό μέτρο όλων των πραγμάτων είναι ο Άνθρωπος.
Σημειώνω πως η συζήτηση είναι εκτός θέματος.
Ανώνυμε,
η ανάγνωση εξαρτάται άμεσα από τον αναγνώστη...
Paladin,
Epic Metal rules...
Βαρφλαγκ δεν καταλαβαίνω πολύ αυτή τη φράση με την εντροπία.. "Στον αγώνα ενάντια στην εντροπία, μοναδικός Θεός είναι ο Ήλιος και μοναδικό μέτρο όλων των πραγμάτων είναι ο Άνθρωπος."
Εννοείς ότι, εκτός τον Ήλιο, ο Κόσμος και η Φύση είναι χάος και ο άνθρωπος αυτός που αγωνίζεται να την βάλει σε τάξη για τα μέτρα του; Μάλλον είναι πολύ φιλοσοφημένη για' μένα..
@ Καλλίμαχος- μη χάνεις τα λόγια σου. Ακόμα και με τον Ντ'Αρτανιάν να βγεί άκρη, οι τρείς σωματοφύλακες δεν θα νιώσουν με την καμμία.
Νιώθουν και οι κλασικόφρονες!
Μα πότε ξεπέρασαν το στάδιο της μέτρησης;
Και μάλιστα "με την καμμία.."!
Πραγματικό αρχαιοελληνικό μέτρο και εκφραστικότητα σε πλήρη αρμονία!
Ωραία όλα αυτά, αλλά η ήττα ημών των Ελλήνων προδιαγράφεται αναπόδραστη για έναν και βασικό λόγο : έλλειψη Ελληνόπουλων... Τα ίδια περίπου και για τη συντριπτική πλειοψηφία των λοιπών Αρείων λαών. Και τότε ας μείνουν σιωπηλά για πάντα δωρικοί Ναοί, πρασινισμένα Ντόλμεν και βυζαντινά κάστρα....
Ωραίος ο Καλλίμαχος...αν και δε συμφωνώ σε κάποια σημαντικά σημεία. Να μην ξεχνάμε πως Σταυροφόροι υπήρξαν και οι Τεύτονες Ιππότες που κάλπασαν προς τα ανατολικά. Όπως και το ό,τι είπε - και επεδίωξε - ο "Άγιος" Βασίλειος δε σημαίνει και πως εφηρμόσθη κατά πως ο ίδιος θα το επιθυμούσε (το λιγότερο).
Δυστυχώς, η Φρουρά φθίνει και - παρά τις όποιες αναλαμπές της - πολύ φοβάμαι πως ούτε καν θα πέσουμε μαχόμενοι τρίζοντας τα δόντια, αλλά θα σβήσουμε μουρμουρίζοντας γονατισμένοι. Παρεκτός...
White Fay,
η κατανόηση της συγκεκριμένης, πολυσήμαντης φράσης είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την ορθή ανάγνωση όλων των κειμένων της Σημαίας. Ανάμεσα σε άλλα, οριοθετεί τη στάση μας τόσο απέναντι στον ανώτερο, ηλιοκεντρικό πολυθεϊσμό, όσο και σε σχέση με τις ατελείς, φυσιολατρικές εκδηλώσεις του παγανισμού της Μεγάλης Μητέρας.
Baron Rojo,
Goering,
δεν αντιλαμβάνομαι το νόημα των σχολίων.
Grimkrieg,
πιστεύω πως ακόμη κι αν τελικά εμείς χαθούμε, μέσω αυτών των μνημείων η ψυχή μας θα μετενσαρκωθεί σε μια καινούρια, ανώτερη φυλή.
PALADIN
Επιμένουμε να ονομάζουμε την μουσική μας HEAVY METAL, έστω κι αν όροι όπως 'σκληρή μουσική', 'ακραίος ήχος' ή το στειρωμένο 'metal' έχουν επικρατήσει... Επιμένουμε επίσης να έχουμε την παραδοσιακή μας θρησκεία, έστω κι αν ο χριστιανισμός έχει επικρατήσει. Το δόγμα του 'είτε μας αρέσει είτε όχι' δεν έχει νόημα σε εμάς, επειδή δεν εντοπίζουμε την αναγκαιότητα στο τι θα επικρατήσει (ή επιβληθεί) στις μάζες, αλλά στο τι υπάρχει στον άφθαρτο και αμετάβλητο κόσμο των Ιδεών.
Sun Knight
Paganus = χωρικός, άνθρωπος της υπαίθρου. Η ηλιολατρεία ήταν θρησκεία της υπαίθρου, πολύ πριν ο Μιθραϊσμός μπει στα ρωμαϊκά σαλόνια. Έτσι, στους παγανιστές ανήκουν και οι ηλιολάτρες, όπως και δεν νοείται παγανιστής που να μην τιμά τον Ήλιο, ως φωτοδότη αισθητό και νοητό. Αλλά εκτός από τον πατέρα μας υπάρχει και η μητέρα μας, που δικαιούται ίσο μερίδιο ευγνωμοσύνης. Για την ύπαρξη και εξέλιξη της ζωής, ημέρα και νύκτα εναλλάσσουν τον επωφελή τους ρόλο.
Grimkrieg
Σωστότατα επισημαίνεις την παράμετρο της υπογεννητικότητας. Προσωπικά, όντας πιο άπιστος κι από τον Sun Knight, δεν πιστεύω στη μετενσάρκωση. Όπως οι πρόγονοί μας επιβιώνουν μέσω ημών πρέπει κι εμείς να επιβιώσουμε μέσω των απογόνων μας, για να έχει η κληρονομιά μας το οποιοδήποτε νόημα. Όσο για τον ρωμαιοκαππαδόκη 'Μέγα' Βασίλειο, η στάση του χαρακτήρισε έκτοτε όλες τις προσπάθειες του χριστιανισμού για να αποκτήσει μια στέρεη ιδεολογική βάση.
Για να επιστρέψω στο θέμα, νομίζω πως η αντιπάθεια των γερμανικών λαών για τους Έλληνες και τον Ελληνορωμαϊκό κόσμο προϋπάρχει της κρίσης, προϋπάρχει του 20ου αιώνα και εντοπίζεται στην βίαιη και απότομη εισαγωγή και επιβολή ορισμένων ελληνορωμαϊκών 'τρόπων', οι οποίοι 'τρόποι' εν συνεχεία χαρακτήρισαν στην γερμανική λαϊκή αντίληψη ολόκληρο τον ελληνορωμαϊκό πολιτισμό. Φυσικά οι Έλληνες δεν έχουμε να απολογηθούμε για κάτι. Όπως η Bild δεν παραλείπει να μας υπενθυμίζει πως δεν φταίνε αυτοί για τα χάλια μας, έτσι δεν φταίμε κι εμείς, αν κάποτε, κάποιοι άλλοι χρησιμοποίησαν δικής μας επινόησης εργαλεία και εφόδια για να τους καθυποτάξουν.
Sunknight aπλά προσπαθώ να συντονιστώ με τον σχολιασμό. Έξυπνοι απολογητές του αρχαίου και κλασικού ελληνικού πνεύματος που χρησιμοποιούν ψευδώνυμα Γερμανών αριστοκρατών πιλότων του βιλχελμικού δεύτερου Ράιχ, σχολιάζοντας άρθρο με κριτική διάθεση προς τους Γερμανούς!
Υπερασπιστές του κλασικού ελληνισμού που συστήνουν την άρνηση του ελληνικού όρου "σκληρός ήχος" αποδεχόμενοι τον ελληνικότατο όρο "Heavy Metal" και ακροατές ενός μουσικού ρεύματος που δεν συνδέεται σε καμιά περίπτωση με την χριστιανική παράδοση, ούτε στο όνομα Black Sabbath, ούτε σε τίτλους δίσκων όπως Sin after Sin, Crusader κ.λ.π.
Ιστορικές εκτιμήσεις χωρίς ιστορική γνώση και άλλα συναφή.
Αν μη τι άλλο, εφόσον γίνεται επίκληση στον ορθολογισμό και την ψυχρή παρατήρηση ας γίνουν και πράξη από τους θιασώτες τους, αντί να υποστηρίζονται δογματικά ως στοιχεία μιας αλάνθαστης μεθόδου.
Μπορεί τότε να γίνει κατανοητό ότι η ιστορία και η δημιουργία της Ελλάδος δεν σταματά στις περιγραφές του Παυσανία, ότι ως "πρώτη νεωτερικότητα" και "πρώτος Διαφωτισμός" έχει αναγνωρισθεί από την παγκόσμια ιστορία η επικράτηση του λεγομένου κλασικού πνεύματος στην Ελλάδα της εποχής των προσωκρατικών με κεντρικό σημείο τον 5ο αιώνα π.Χ. και όχι η έλευση του χριστιανισμού, ότι οι μετέπειτα νεωτεριστές βασίστηκαν σε μεγάλο βαθμό στο κλασικό πνεύμα (μετασχηματίζοντάς βέβαια, αλλά διατηρώντας το ως βάση) για να αντιπαρατεθούν θεωρητικά με τους παραδοσιοκράτες, και πολλά άλλα ότι.
Και τότε η συζήτηση και η αντιπαράθεση μπορεί να έχει νόημα και θέματα όπως αυτό της ευρωπαϊκής ένωσης και του γερμανικού παράγοντα να αποκαλύψουν επιμέρους πτυχές τους
Χάρη
Ο ελληνικός όρος του Heavy Metal είναι Βαρύ Μέταλλο, όχι "σκληρός ήχος" έτσι γενικώς και αορίστως. Επίσης αν και ξενόγλωσσος, ο όρος έχει ειδικό βάρος, αξία και σημασία, που μόνο κάποιος άσχετος θα παράβλεπε.
Ο όρος Black Sabbath ανήκει στην εβραϊκή παράδοση και όχι στη χριστιανική. Είναι το Σάββατο που προηγείται της ενάτης ημέρας του σεληνιακού μήνα av, κατά την οποία οι εβραίοι νηστεύουν σε ανάμνηση των δύο καταστροφών του ναού τους, οι οποίες υποτίθεται πως συνέπεσαν την ίδια ημέρα.
Ο δίσκος ονομάζεται Crusader αλλά η μπάντα ονομάζεται Saxon, το γερμανικό φύλο που εκχριστιανίστηκε μετά από 32ετή πόλεμο και 18 ολόκληρες μάχες. Χωρίς αυτό βεβαίως να σημαίνει πως σχετίζονται με την παγανιστική παράδοση και μόνο από το όνομά τους, όπως εσύ υποστηρίζεις για τους Sabbath (πάλι καλά που δεν ακούσαμε ότι ήταν καλοί χριστιανοί επειδή φορούσαν μεγάλους σταυρούς).
Για "πρώτη νεωτερικότητα" μίλησες εσύ. Εγώ μίλησα για νεωτερικότητα του 2ου αιώνα, αναφερόμενος σε κοινά με την σύγχρονη στοιχεία, όπως ο κοσμοπολιτισμός, ο ανεικονισμός, η αποδόμηση του κάλλους, η απείθεια σε παραδοσιακά ήθη. Οι "μετέπειτα νεωτεριστές" μπορούν να "βασίζονται" στην δική τους ερμηνεία του "κλασικού πνεύματος" όσο θέλουν, χωρίς αυτό να σημαίνει κάτι για το ίδιο. Με απλά λόγια, δεν φταις εσύ αν κάποιοι βγουν χίλια χρόνια μετά τον θάνατό σου και αξιώσουν πως, επειδή είχες μεγάλα αυτιά, δεν ήσουν άνθρωπος αλλά ελέφαντας.
Πάντως σε όλες σου τις -σε ειρωνικό υφάκι- νύξεις προς εμένα, χρειάστηκες διόρθωση. Φαντάσου να μην επικαλούσουν τον ορθό λόγο και την ιστορική γνώση...
1)Με αφορμή το σχόλιο του Χάρη Goering θα ήθελα να συμπληρώσω ότι σε σοβαρά περιβάλλοντα είναι ευρέως γνωστό ότι επικό και κλασικό στοιχείο βρίσκονται απέναντι και κάποτε αλληλοσυμπληρώνονται ενώ άλλοτε αντιμάχονται.
Η τομή και η διαφορά τους είναι δεδομένη, ακόμη και αν ανήκουν σε κοινά εθνικά ή θρησκευτικά πλαίσια.
Με βάση την τομή αυτή μπορούν μεταξύ των άλλων να εξηγηθούν κοσμοθεωρητικές αλλαγές και αντιθέσεις, όπως αυτή του διπόλου Παράδοση/Νεωτερικότητα, αλλά και ιστορικές μεταβάσεις (από την ορφική-ομηρική εποχή του Μύθου, στην κλασική εποχή του Λόγου, με ενδιάμεσο την αρχαϊκή). Πρόκειται για θεματικές που διαπερνούν το άρθρο και τα σχόλια και που ορισμένοι δείχνουν να αγνοούν εστιάζοντας δογματικά στην θρησκευτική συνέχεια ή ασυνέχεια.
Στην Ελλάδα των φονταμενταλιστών παγανιστών (ελληνικός κι αυτός ο όρος που χρησιμοποιούν για να αυτοπροσδιοριστούν οι υποστηρικτές της πατρώας θρησκείας(!), όπως θα συμφωνήσει και ο Χάρης Goering) και των παρακμιακών ελληνορθόδοξων, των αμπελοφιλοσόφων και του κατεστημένου των σκουριασμένων φιλολόγων, τα συμπεράσματα αγνοούνται, οι διαφορές αποδίδονται μονομερώς σε επιμέρους παράγοντες (πχ θρησκεία) και η πνευματική αναζήτηση..πάει περίπατο!Συνηθισμένη τακτική, άκαμπτα εργαλειακή λογική.
Εδώ σχεδόν όλα περνούν σε μονολιθικούς και όχι σε ουσιαστικούς ή διαδραστικούς δυϊσμούς. Εδώ σχεδόν όλα ερμηνεύονται με δόγματα (τί ειρωνία για την κλασική αντίληψη και πρακτική της πολυμερούς και συνεχούς αναζήτησης;)
Όπως φαίνεται θα χρειαστεί να περιμένουμε αρκετά για να δούμε τους Έλληνες να ηγεμονεύουν πνευματικά σε κάποια ευρωπαϊκή συγκυρία.
Μέχρι τότε ας αναλογιστούμε ότι το ποτήρι δεν έχει τόση σημασία όση ο χυμός με τον οποίο γεμίζει.
2) Ιππότη του Ήλιου, ενδιαφέρουσα η ερμηνεία της ανωτερότητας του Έλληνα. Έχω επιφυλάξεις όσον αφορά τα κριτήρια της σύγκρισης των ευρωπαϊκών (και όχι μόνο) εθνών και δεν πιστεύω στο πεπρωμένο της ενωμένης Ευρώπης, αλλά ελπίζω να έχεις δίκιο και ο κυκλικός τροχός της ιστορίας να θρυμματίσει τα εμπόδια της παρακμής των καιρών μας.
ΥΓ. Και μια υπενθύμιση προς τους καλικάντζαρους της εμπάθειας. Οι σωματοφύλακες είμαστε αρκετά περισσότεροι από τρεις...για κακή τους τύχη!
χάρη αγόρι μου, ποιός χρησιμοποιεί ψευδώνυμα ευγενών γερμανών πιλότων του 1ου ππ;; Εγώ το baron rojo χρησιμοποιώ, όχι το der rote baron ή έστω το γνωστότερο the red baron..... αλλά αφού έχεις μείνει στους saxon και τους sabbath, δικαιολογήσαι.
Πάντως αποτελείς κινούμενη δυσφήμιση για τη φανταστική παρέα. Κι αυτοί αντί να σε προσέχουν, σε αφήνουν ελεύθερο στα ιντερνέτια να οσμίζεσαι εχθρούς με την καταπληκτική σου όσφρηση!
για γέλια και για κλάμματα
ps- κατέφθασαν και οι σωματοφύλακες, παρέα μάλιστα με καλικάντζαρους. Όχι λόγω εμπάθειας, απλά μπήκαν, είδαν και σχολιάζουν με αφορμή σχόλια των φίλων τους..... Πομφόλυγες, συνθήματα και ακαδημαϊκός λόγος επιπέδου Παντείου.
Σταμάτη
Η αντίθεση και διαμάχη μεταξύ λογικής και συναισθήματος, αποτελεί ένα στοιχείο που η σύγχρονη οπτική ανίχνευσε στον ελληνικό κόσμο και όχι απαραίτητα μια αρχαία οπτική. Στην αρχαία πόλη η Ακαδήμεια, ο Περίπατος, ο Κήπος και η Στοά, συνυπήρχαν δίπλα στα θέατρα... Στον δυτικό κόσμο πρωτο-εισήχθησαν αποκλειστικά οι πτυχές εκείνες του ελληνισμού που είχαν να κάνουν με τον επιστημονισμό, την λογική κτλ. Οι πτυχές αυτές έφτασαν να χαρακτηρίζουν τον ελληνισμό, επιστρέφοντας σε εμάς κάπου τον 19ο αιώνα, ως καθιερωμένη πλέον γνώση. Το ότι χρησιμοποιούμε τον ορθό λόγο ως 'μπούσουλα' για να συνεννοούμαστε, δεν πάει να πει πως παραβλέπουμε την συναισθηματική παράμετρο του προγονικού μας πολιτισμού, ή ημών των ιδίων. Πάει όμως να πει πως, αν δεν έχουμε αυτόν τον μπούσουλα, καταλήγουμε σαν εσένα και τον φίλο σου από πάνω, να βριζόμαστε χωρίς ουσιαστικά να γνωρίζουμε το γιατί...
Με τα παραπάνω νομίζω πως σε καλύπτω.
Όσο για τους "φονταμενταλιστές παγανιστές" και τις επανειλημμένες νύξεις σου περί δογματισμού, σε παρακαλώ να μου υποδείξεις που ακριβώς δογματίζω. Καλή η πνευματική αναζήτηση, αλλά η ατέρμονη αναζήτηση 'για την αναζήτηση' και όχι για τα συμπεράσματα, είναι άσκοπη και ανούσια.
Στον τύπο που μου απευθύνθηκε αρχικά, απαντώ ότι δεν είμαι αγόρι του, ούτε σκοπεύω να γίνω αγόρι κανενός. Έτσι συμπεριφέρομαι εγώ, τουλάχιστον.
Ούτε και η συντροφιά μαζεύει ή αμολάει κόσμο. Αυτό μας κάνει να λειτουργούμε σαν συντροφιά και σαν σύνδεσμο φίλων και όχι σαν θρησκευτικό ή άλλου τύπου γκρουπούσκουλο. Το ότι κινούμαστε αυτόνομα σε έναν κοινό προσανατολισμό, χωρίς να κατευθυνόμαστε ή να μαζευόμαστε από κανέναν.
Όσον αφορά το συγκρότημα, σιγά μην περίμενα να το μάθω τώρα. Αλλά πίσω από το όνομα του συγκροτήματος (άσχετα την γλώσσα), όπως και να το κάνουμε υπάρχει και η ιστορία...
Τώρα για τα υπόλοιπα δεν έχει νόημα να του απαντήσω. Αν μη τι άλλο λίγη ειλικρίνεια και λίγη σοβαρότητα δεν βλάπτουν. Επίσης και λίγη γνώση ορθογραφίας...
Καλλίμαχε, δεν χρησιμοποιώ υφάκι και δεν απευθύνομαι μόνο σε εσένα προσωπικά. Όπως είδες απευθύνθηκα σε όλους όσους εκφράζουν αυτή την αντίληψη και σε αυτούς που κάνουν ειρωνικά σχόλια σε άσχετα πεδία, για άσχετα άρθρα, με αμφιλεγόμενης συνέπειας ψευδώνυμα.
Χρησιμοποιώ ξεκάθαρο (έστω και σαρκαστικό) ύφος και όταν λέω αυτή την αντίληψη εννοώ την αντίληψη του εύκολου συμπεράσματος και της σκοπιμότητας (για μένα τουλάχιστον).
Στην απάντησή σου όλα όσα περιγράφεις για την περίοδο της μετάβασης από τον αρχαίο στον χριστιανικό κόσμο (με τον όρο νεωτερικότητα που δεν χρησιμοποιείται για αυτή την περίπτωση)ισχύουν και για την μετάβαση από τον μυθικό στον κλασικό κόσμο. Είναι άραγε ίδια η αρχιτεκτονική των Μυκηνών με την κλασική αρχιτεκτονική της ακρόπολης; Είναι ίδια η λογοτεχνία των επικών ποιημάτων με την τραγωδία και τα άλλα λογοτεχνικά είδη της κλασικής εποχής; Είναι ίδια η πολιτική δομή των βασιλείων της ηρωικής αριστοκρατίας με εκείνη των δημοκρατικών και ολιγαρχικών (ή όπως θες πες τις)πόλεων της κλασικής εποχής; Είναι ίδιο το πρότυπο του ήρωα με εκείνο του πολίτη; Είναι ίδιος ο μυθικός κόσμος στον οποίο οι άνθρωποι βλέπουν θεούς και υπερφυσικά πλάσματα με εκείνον της κλασικής ορθολογικής διανόησης;
Πως είναι δυνατόν να παραβλέπονται αυτές οι διαφορές, αυτή η μετάβαση από έναν κόσμο σε έναν άλλο, με την δικαιολογία ότι η θρησκεία παρέμεινε η ίδια;
Ποια είναι η επιδίωξη τελικά, η ανάδειξη της πραγματικής ιστορίας και υπόστασης του ελληνισμού ή η μονομερής καταχώρησή του σε έναν τύπο επειδή έτσι βολεύει την θρησκευτική προσέγγιση του παγανισμού;
Γιατί παραλείπεται αυτή η ξεκάθαρη τομή εντός του παγανιστικού κόσμου; Μήπως για να δείχνει συμπαγής σε μια τεχνητή αντιδιαστολή με τον χριστιανικό;
Για τα υπόλοιπα επιχειρήματά σου εκείνο που προσπαθώ να δείξω είναι ότι πολύ λίγο με ενδιαφέρει η υπεράσπιση του χριστιανισμού ή όποιας άλλης θρησκείας. Την αντιφατικότητα του να δηλώνεις κλασικιστής και υπερασπιστής του ελληνικού ορθολογισμού απορρίπτοντας ταυτόχρονα άλλα πνευματικά πεδία, με το να υπερασπίζεσαι θεωρητικά την αξία του Heavy Metal, προσπαθώ να κάνω ορατή. Του metal ως είδους που μουσικά αντλεί από πολλές παραδόσεις (που δεν έχουν άμεση σχέση με την αρχαιοελληνική μουσική), που θεματολογικά και αισθητικά συνδέεται με χριστιανισμό (την γνωρίζω την ερμηνεία του Sabbath, αλλά έσείς είστε αυτοί που αποκαλείται τον χριστιανισμό εβραϊσμό), με τον γοτθικό τρόμο και με πολλά άλλα στοιχεία που δεν έχουν σχέση με το κλασικό ύφος που κατά τα άλλα υπερασπίζεσαι
Αυτό που εγώ επικροτώ είναι η μαγική ικανότητα του ταλέντου και της φαντασίας να δίνουν στα καλλιτεχνικά έργα αξία, ακόμη και αν το κάνουν σε πλαίσια που εγώ δεν γουστάρω (πχ. εβραϊσμός). Αυτό όμως μετράει. Η δύναμη του καλλιτέχνη, του στοχαστή κ.λ.π να αφήνει έργο πολιτισμού.
Αυτή η δυνατότητα πρέπει να αφυπνιστεί στον σύγχρονο Έλληνα για να γίνει αυτό που ο sunknight γράφει στο άρθρο.
Και σίγουρα η δυνατότητα αυτή δεν έχει "φρακάρει" σε κύριο βαθμό λόγω θρησκευτικών λόγων. Υπάρχουν έργα είτε χριστιανικά, είτε άλλων παραδόσεων που μπορούν να αποτελέσουν υποδείγματα. Το Heavy Metal είναι το βασικό παράδειγμα. Η Φανταστική Λογοτεχνία επίσης.
Ας ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα, λοιπόν, και ας παραδεχτούμε ότι ο παραδοσιακός κόσμος δεν είναι μόνο ο κλασικός ούτε μόνο ο παγανιστικός. Δεν χρειάζονται σκοπιμότητες, ούτε μεθοδεύσεις, ούτε μπηχτές-μεταξύ όσων ενδιαφέρονται γι' αυτά τα θέματα τουλάχιστον. Ο καθένας από την πλευρά του θα κάνει αυτό που πρέπει για να σπρώξει τον τροχό της ιστορίας προς την εποχή της αρετής.
Δύσκολο να γίνει αντιληπτό;
@ Χάρης - Δεκτόν για το αγόρι μου. Εσύ όμως αναφέρθηκες σε εμένα πρώτος, και σαρκαστικά, λέγοντας πως χρησιμοποιώ ψευδώνυμα γερμανών ευγενών για να κριτικάρω τους γερμανούς. Δεν χρησιμοποιώ το ψευδώνυμο του richthofen αλλά το όνομα της ισπανικής μπάντας, αν ήθελα να το χρησιμοποιήσω θα το έκανα στα αγγλικά ή θα έγραφα ολόκληρο το όνομά του. Όσο για την κριτική (που ούτε αυτή έκανα) στους γερμανούς, η αποστασιοποίηση προς τις επιταγές του μηχανιστικού πολέμου που παρουσιάζει ο ίδιος ο richthofen στα απομνημονεύματά του, δεν θα μου απαγόρευε την όποια κριτική στάση στην σύγχρονη, μηχανιστική οικονομική τους αντίληψη......
Όπως βλέπεις, δεν ισχύει τίποτα από αυτά που αρχικά είπες για εμένα. Γι αυτό, άλλη φορά να μην βιάζεσαι και να μην είσαι απόλυτος.
Όσο για την γνώση της ορθογραφίας, καλό θα ήταν τα λάθη να υποδεικνύονται για να βελτιώνονται οι επιδόσεις όλων.
Το μήνυμά σου είναι αρκετά δυνατό θα έλεγα, μένει να δούμε πως μπορεί να το αντιμετωπίσει ο καλλίμαχος.
Εντάξει.
Ας πούμε ότι κατάλαβα λάθος. Αν είναι έτσι, mea culpa, για να χρησιμοποιήσω και "κλασικούς" όρους.
Το ξέρω ότι αναφέρεσαι στο συγκρότημα, ωστόσο το όνομά του και στα ισπανικά από το ίδιο πρόσωπο είναι εμπνευσμένο.
Και για να γίνω σαφής, δεν ενδιαφέρθηκα να υπερασπιστώ τους Γερμανούς. Εννοείται πως όντας ρομαντικός τους έχω μια συμπάθεια σε ορισμένες ιστορικές τους εκδοχές αλλά δεν υπονόησα ότι τους αδίκησες. Νόμιζα ότι το σχόλιό σου στρεφόταν κατά της λέσχης μας λόγω της αναφοράς στους 3 σωματοφύλακες και το θεώρησα λάθος να γίνει κάτι τέτοιο, από κάποιον που είκασα ότι υποστήριξε το κλασικό πνεύμα, έχοντας αυτό το ψευδώνυμο.
Αφού όμως μου λες ότι κάτι τέτοιο δεν συνέβη, δεν έχω κανένα πρόβλημα να παραδεχτώ ότι μπορεί να παρεξήγησα, να σήμανα λάθος συναργερμό στους συναγωνιστές μου και να ανακαλέσω.
Και επαναλαμβάνω, υπήρξα σαρκαστικός πρώτος εναντίον σου γιατί θεώρησα ότι το σχόλιο είχε να κάνει με την λέσχη. Εφόσον λοιπόν παρεξήγησα τις προθέσεις σου, ανακαλώ.
Οφείλεις νομίζω να ανακαλέσεις κι εσύ τα όσα καταλόγισες σε μας στο επόμενο σχόλιό σου, τα οποία είναι προφανώς άδικα.
Από εκεί και πέρα, δεν έχει νόημα πιστέυω να αντιμετωπίσουμε ο ένας τον άλλο, εγώ τον Καλλίμαχο κ.λ.π. Χρόνια τώρα μέσω της πολεμικής σημαίας, της φ.λε.φα.λο και των άλλων σχετικών ιστολογίων γνωρίζουμε σε γενικές γραμμές ο ένας τον άλλο και τις θέσεις του. Γνωστή και η φλεφαλο με την πρόταση μυθική εποχή-μεσαίωνας-ρομαντισμός-επανάσταση κατά της Νεωτερικότητας, γνωστός και ο κλασικισμός με την δική του διαδρομή.
Το να αποδεχτούμε τις διαφοροποιήσεις και να στραφούμε μέσω συνεννόησης κατά κάποιων κοινών "αντιπάλων", που είναι δυστυχώς εξαιρετικά δυνατοί, παρά να αντιμετωπίζουμε ο ένας τον άλλο, αυτό πιστεύω ότι οφείλουμε να πράξουμε.
Χάρη ανακαλώ κι εγώ, μακάρι να κάνει το ίδιο και ο ανώνυμος που τόσο απαξιωτικά ευχήθηκε "καλή δύναμη" στον Sun Knight και τα άρχισε όλα. Το να απαξιώνεις συναγωνιστή a priori, χωρίς καμμία συζήτηση, χωρίς καμμία τοποθέτηση, δεν υπάρχει στον κώδικά μας.
Στο 2ο μήνυμά σου, αρχίζω από την 2η παράγραφο, κατευθείαν στο ψητό
Όχι. Αυτά που περιγράφω για τον 2ο μαχχ αιώνα, δεν ισχύουν μεταξύ του 5ου παχχ (προ της απαρχής της χριστιανικής χρονολόγησης) και των προηγουμένων του αιώνων.
- Δεν συναντάμε κοσμοπολιτισμό, οι πόλεις συνεχίζουν να υπάρχουν, η περί έθνους αντίληψη ξεφεύγει από στενούς τοπικισμούς και εμπεδώνεται στην συμπαγή, στερεότατη και διαχρονική αντίληψη που εμφανίζεται σε εμάς στο Ηρ.8.144.2. Στον 2ο αιώνα και σήμερα, ο κοσμοπολιτισμός είναι καθεστημένος.
- Δεν συναντάμε ανεικονισμό. Χαρακτηριστικό της Περσικής κουλτούρας (κληρονομήθηκε σε εβραϊσμό και χριστιανισμό) η μη-απεικόνιση του θείου, με θεμελιώδεις προεκτάσεις στην γενικότερη τέχνη και εικαστικό πολιτισμό. Στην Ελλάδα, από την ασπίδα του Αχιλλέα, κάθε είδους μορφή απεικονίζεται, παντού, όσο το δυνατόν λιγότερο 'αφηρημένα'. Στον ελληνιστικό κόσμο και μετά τα πορτρέτα του Fayum (1ος αι. μαχχ), το χάος. Σκελετωμένες μορφές και ορνιθοσκαλίσματα συμβόλων σε πέτρες. Σήμερα, μοντερνισμός και dada.
- Δεν συναντάμε αποδόμηση του κάλλους, αλλά απόλυτη αφοσίωση στις προκλήσεις του. Υπάρχει κοινή γνώση και αίσθηση γύρω από το τι είναι ωραίο και τι όχι, και όποια συζήτηση περί αισθητικής γίνεται, σε φιλοσοφικό πλαίσιο, αφορά την διασαφήνιση των ορίων ανάμεσα στο καλλό και το αισχρό, και όχι την κατάργησή τους. Στον χριστιανισμό του 2ου αι, η αναζήτηση του κάλλους μετατρέπεται σε αναζήτηση της σωτηρίας από την επικείμενη συντέλεια.
- Δεν συναντάμε απείθεια στην παράδοση και τα ήθη. Απεναντίας νέες παραδόσεις γεννιούνται, εξελίσσοντας παλαιότερες (π.χ αναβίωση ολυμπιακών κατά Παυσ.5.4.5). Ο χριστιανισμός του 2ου αι. είναι ολόκληρος μια μεγάλη άρνηση των παραδοσιακών αξιών. Σήμερα, ιστορικός αναθεωρητισμός, κονστρουκτιβισμός, διεθνισμός, αναρχία, μηδενισμός.
Και άλλα, που θα μπορούσαν να περιγραφούν διαφορετικά.
Η μεγαλιθική αρχιτεκτονική των Μυκηνών δεν είναι ίδια με την κλασική της ακρόπολης των Αθηνών, ωστόσο και οι δύο τους αποτελούν εκφράσεις της Ελληνικής αρχιτεκτονικής σε αναλογία τόπου και χρόνου. Όπως και τα υπόλοιπα παραδείγματα που αναφέρεις, όλα εκλεπτύνσεις (ή και εκτραχύνσεις) επιμέρους χαρακτηριστικών του ίδιου πολιτισμού. Να σου πω που εντοπίζεται η πραγματική διαφοροποίηση; Στον κόσμο των Ιδεών, όταν τα ήθη παρακμάζουν και εκτρέπονται των αρχών τους. Τέτοιο παράδειγμα είναι η Αντιγόνη του Σοφοκλή, όπου για πρώτη καταγεγραμμένη φορά η Αθηναϊκή θρησκευτική έπαρση μετουσιώθηκε σε κάτι άλλο, ξένο προς τις παραδόσεις και τον Ελληνισμό, η κοινωνική αποδοχή του οποίου αποτέλεσε σημείο της επικείμενης καταστροφής.
Το θέμα δημοκρατία ή αριστοκρατία, δηλαδή η αρχή των ολίγων ή των πολλών, είναι τεράστιο, διαπερνά και ξεπερνά τον αρχαίο κόσμο και κανείς ποτέ δεν μπόρεσε να δώσει οριστική απάντηση.
Υπερασπίζομαι τον κλασικισμό ως ουσιώδες συστατικό του Ελληνισμού. Από εκεί και πέρα είναι σαφές πως ο Ελληνισμός δεν περιορίζεται στον κλασικισμό/ορθολογισμό. Ενδιαφέρον ανάγνωσμα επάνω στο θέμα, από την σύγχρονη ελληνική βιβλιογραφία, αποτελεί το κεφάλαιο "ο ελληνικός πεσιμισμός" στο βιβλίο "τα ελληνικά" του Δ. Λιαντίνη. Από εκεί και πέρα, είναι ξεκάθαρο πως τα θρησκευτικά ζητήματα αφορούν και εντάσσονται σε μια γενικότερη συζήτηση περί πολιτισμού. Είναι ο ανατολίτικος πολιτισμός που επιβλήθηκε στην Ελλάδα, απλά σήμερα, η ισχυρότερη και πιο οργανωμένη κοινωνικά και ιδεολογικά πτυχή του ανατολίτικου πολιτισμού, είναι η θρησκευτική, και λέγεται χριστιανισμός. Τελεία.
"μένει να δούμε πως μπορεί να το αντιμετωπίσει ο καλλίμαχος"
πφφφ θέλει η πιπίτσα να κρυφτεί και η χαρά δεν την αφήνει :)
Η γριά πιπίτσα. Έχει διαφορά! :-Ρ
παρακολουθούν και νιες ;D
Καλλίμαχε, ευγενικό από μέρους σου να ανακαλέσεις. Αν και το άδικο σχόλιο δεν ειπώθηκε από εσένα. Απ' τον έταιρο συναγωνιστή Baron ROjo ειπώθηκε.
Εσύ υποστηρίζεις τις γνωστές σου θέσεις. Χαίρομαι που αναγνωρίζεις συναγωνιστές επιπλέον παραδοσιοκράτες από τους κλασικιστές. Δεν ερμηνεύω ούτε και προεκτείνω σχόλια άλλων, αλλά ειλικρινά το μόνο που εγώ είδα παρεξηγησιμο (αν και έκανα λάθος όπως φάνηκε) ήταν αυτό για τους σωματοφύλακες.
Τώρα στο θέμα της τομής μυθικού κόσμου και κλασικού, μπορεί να έχεις την προσέγγισή σου αλλά οι περισσότερες έρευνες δείχνουν αυτό που λέω (ενδεικτική βιβλιογραφία: Τ. Α. Sinclair Ιστορία της ελληνικής πολιτικής σκέψης, Παπαζήσης και Janet Coleman Ιστορία της πολιτικής σκέψης Κριτική).
-Ο κοσμοπολιτισμός μάλλον δεν επιβλήθηκε ως επήρεια του χριστιανισμού, ούτε οι πόλεις ξέφτισαν εξαιτίας του. Είχαμε βάλει κι εμείς με τις κατακτήσεις του Αλέξανδρου το χεράκι μας και ακόμη πιο πολύ οι Ρωμαίοι με την οικουμενοποίηση του κλασικισμού.
- Σωστή η παρατήρηση για τον ανεικονισμό αλλά η τέχνη δεν είναι μόνο γλυπτική και ζωγραφική.
Είναι ενδιαφέρον να διαβάσει κανείς την Αργοναυτική εκστρατεία του Ορφέα ή κάποιο έπος του Ομήρου, μετά μια τραγωδία (ή όποιο άλλο κείμενο της κλασικής λογοτεχνίας) και τέλος ένα ιπποτικό μεσαιωνικό ποίημα. Θα βρει τότε στο έπος και στο μεσαιωνικό θεματολογικές ομοιότητες (αριστοκρατική πολιτική τάξη, πολεμική ατμόσφαιρα, υπερφυσικά όντα, περιπετειώδη υπόθεση χωρίς να εκφράζει σε μεγάλο βαθμό το κοινωνικά καθαρτητικό στοιχείο της τραγωδίας, κοινό αρχιτεκτονικό φόντο με κάστρα, δάση, φυσικό περιβάλλον, κοινό πρότυπο το ηρωικό). Υπάρχουν και διαφορές μεταξύ τους, υπάρχει η αλλαγή στον ηρωικό χαρακτήρα του μεσαίωνα λόγω των χριστιανικών επιρροών, μεγαλύτερη συμμετοχή του γυναικείου στοιχείου, ποιοτική πτώση και άλλα (τα γράφουμε στα έντυπα της φ.λε.φα.λο εδώ και χρόνια), αλλά όπως και να το δει κανείς οι ομοιότητες είναι μεγαλύτερες ανάμεσα στην θεματολογία και την αισθητική που προβάλουν τα μυθικά και τα μεσαιωνικά ιπποτικά έργα. Μιλάμε για επική ατμόσφαιρα και στα δύο.
Αν το θρησκευτικό στοιχείο ήταν τόσο κεντροβαρικό θα περίμενε κανείς να είναι εγγύτερα σε όλα τα παραπάνω τα μυθικά έπη και οι τραγωδίες.
-Απείθεια στην παράδοση συναντάμε και στους σοφιστές, οι οποίοι θεωρούνται όχι άδικα πατέρες του κονστρουκτιβισμού. Ακόμη και στον (υπέρτατο) Πλάτωνα που αρνείται την διδασκαλία της παραδοσιακής επικής ποίησης στην Πολιτεία και προτείνει καινούργια πολιτικά και εκπαιδευτικά υποδείγματα.
-ο χριστιανισμός του 2ου αιώνα είναι μια άρνηση των παραδοσιακών αξιών. Απόλυτα σωστό. Ποιος το αρνείται; το ερώτημα είναι ο χριστιανισμός του 2ου αιώνα έχει μεγάλη σχέση με εκείνον του 10ου, του 12ου, με εκείνον του 15ου, του 19ου κλπ. Αν κάποιος πιστεύει ότι η θρηκευτική εκδήλωση αποτελεί τον βασικό παράγοντα του ανθρώπινου πολιτισμού ναι. Γι αυτόν είναι το ίδιο. Αν κάποιος πιστεύει ότι η θρησκεία αποτελεί επιμέρους παράγοντα μέσα σε άλλους και πρωταρχικό γνώρισμα της πολιτισμικής δράσης είναι η ψυχή των ανθρώπων και το πνεύμα των εθνών (που επειδή είναι άυλο και υπαρκτό δεν το σκοτώνει καμιά αλλαγή ιστορική) όχι. Δεν βλέπει τον χριστιανισμό και κάθε άλλο φαινόμενο της ιστορίας έτσι. Αναγνωρίζει τον μετασχηματισμό του προς τις κατευθύνσεις που δίνει η ψυχή της αθάνατης φυλής.
Και για να κλείσω στην τελική, όταν ακούμε τον Adams να βρυχάται blood of the kings, όσο συμβολικά και αν το λέει, αναγνωρίζουμε σαν κεντρική επιρροή τον φυλετικό ταξισμό, την πολεμική αρετή του ήρωα βασιλιά, που συναντάμε στον όμηρο και στον χριστιανικό μεσαίωνα. Δεν αναγνωρίζουμε τον λογικό πολίτη της διαλυμένης από πατρίες Αθήνας του Κλεισθένη..
Τον συντάμε βέβαια κι αυτόν και την κλασική παράδοση σε άλλα πεδία. Δεν το αρνούμαι.
Και κλείνωντας, ο Τολκιν θερμά θρησκευόμενος ήταν. Και ο Λαβκραφτ είχε τα θεολογικά του ζητήματα και ο Νοβάλις και τόσοι άλλοι. Είναι δυνατό να αφήσουμε ανεκμετάλλευτη την υπέροχη κληρονομιά τους για μια παραδοσιοκρατική αντεπίθεση;
rοmαnτικοi kai klasikoi kai 12theoi kai atheoi ethnikistarades parte to xampari.
Oti kai na kanete upostiriktes sas tha meinoun oi giagiades tou agiou panteleimona kai oi lalimenoi pou diavazoun gia ta ufo.
Mou thelete na ftiaxete kai dianoisi, tromara sas
ΑNTIFAs
Μια σημείωση για το σχόλιό μου...
Ο άνεμος η φωτιά και το ατσάλι που θα σαρώσουν εξαγνιστικά την Ευρώπη και όχι μόνο, πιθανώς να προσπεράσουν τον Antifa, λόγω ανυπολόγιστης βλακείας.
(ζητώ προκαταβολικά τη συγνώμη του S.K. για το "βλακεία".)
Από τα τόσα πράγματα που ειπώθηκαν για την παρούσα ανάρτηση, όσο και από την ίδια την ανάρτηση, το καημένο το antifa-κι κατάλαβε πως :
"Oti kai na kanete upostiriktes sas tha meinoun oi giagiades tou agiou panteleimona kai oi lalimenoi pou diavazoun gia ta ufo".
πόσο greeklish μυαλά κουβαλάνε ...
Τελικά, ο όρος "χρήσιμοι ηλίθιοι για το σύστημα" είναι πέρα για πέρα αληθινός ...
Flammentrupp
Χάρη Goering, χωρίζω την απάντησή μου σε θεματικές γιατί θα χαθούμε.
Για τον χριστιανισμό:
Έχεις δίκιο, ο κοσμοπολιτισμός δεν είναι συνέπεια του χριστιανισμού, καθώς προηγείται χρονικά. Όμως αν πρόσεξες στο προηγούμενο μου μήνυμα, το θρησκευτικό ζήτημα εντάσσεται σε γενικότερο πολιτισμικό πλαίσιο... Ο χριστιανισμός, ως οικουμενικοποίηση του (εθνοκεντρικού) ιουδαϊσμού, απάντησε ιδανικά στις θρησκευτικές αναζητήσεις ενός ήδη υπάρχοντος οικουμενισμού. Εντασσόμενος σε ένα πολιτικό σύστημα (την αυτοκρατορία, ιδιαίτερα μετά το principatus) επίσης πολυεθνικό και επίσης ανατολικογενές, και σε προϋπάρχον ηθικό πλαίσιο. Γι αυτό και χρειάστηκε λίγους μόλις αιώνες για να εδραιωθεί. Θα μπορούσαμε να πούμε πως ο Μεσογειακός κοσμοπολιτισμός βρήκε στον χριστιανισμό την παραδοσιακή του θρησκεία, και στην ρωμαϊκή αυτοκρατορία το πολιτικό του περιβάλλον. Γι αυτό και σήμερα ακόμα, όλοι οι ενσυνείδητοι ορθόδοξοι μνημονεύουν τη 'ρωμιοσύνη' ως εθνικό τους προσδιορισμό.
Και επειδή ακριβώς το πλαίσιο είναι γενικότερο, απόρριψη του χριστιανισμού δεν νοείται δίχως ταυτόχρονη απόρριψη του κοσμοπολιτισμού και τούμπαλιν: απόρριψη του κοσμοπολιτισμού δεν νοείται, δίχως απόρριψη του χριστιανισμού.
Όχι, ο ασυνείδητος, λαϊκός χριστιανισμός του σήμερα δεν είναι ίδιος με αυτόν του 2ου αιώνα. Όμως ο ενσυνείδητος, δογματικός χριστιανισμός, είναι. Μπορώ να σου παραθέσω μια σειρά από σύγχρονους χριστιανούς θεολόγους και κληρικούς, να δεις τι ακριβώς λένε αυτοί οι άνθρωποι για την έννοια έθνος και το πόσο ιδεολογικά συνεπείς είναι με τις ιερές γραφές τους, αλλά δεν βρισκόμαστε στον κατάλληλο χώρο.
Μπορεί η σύλληψη του τολκιενικού κόσμου να είναι αβρααμικού είδους (αποστασία του melkor, valinor αντί κήπος της εδέμ κτλ) όμως αυτό που τον έκανε διάσημο ήταν το ότι χάρισε μια εναλλακτική του ξεχασμένου ευρωπαϊκού μύθου στο φαντασιακό των γενεών του 20ου αιώνα. Όσο για τον Λόβκραφτ, θα περίμενε κανείς πως μια θρησκεία η οποία δεν ανιχνεύει καμμία μοχθηρία ή ασχήμια στο Θείο, δεν θα τον απασχολούσε καθόλου. Όχι μόνο τον απασχολεί, αλλά το 'Poetry and the Gods' πρέπει να είναι το μοναδικό αισιόδοξο διήγημά του, ένα πραγματικό μανιφέστο της Ελληνικής θρησκείας.
Για την αντιπαραβολή λογικής/συναισθήματος ή αρχαϊσμού/κλασικισμού:
Μπορεί η τραγωδία να μην περιγράφει αναμετρήσεις εξωτερικές, αλλά περιγράφει αναμετρήσεις εσωτερικές, ομοίως τρομερές, αμφίρροπες και αρχετυπικές. Στην νοητική ανάταση φτάνει μέσω άλλης οδού. Εξάλλου, αν σκεφτούμε τους 100αδες τρωικούς ήρωες που συσσωρεύονται σφαγμένοι, κάποτε 2 μαζί σε 1 μόλις στίχο, τα όρια ανάμεσα στο επικό και το τραγικό γίνονται δυσδιάκριτα. Ο Όμηρος δεν παραλείπει να μας γνωστοποιεί τις γενεαλογίες τους, ήτοι (μεταξύ άλλων) μανάδες και πατεράδες που θάβουν γιούς και κληρονόμους...
Το στερεότυπο του 'λογικού αθηναίου πολίτη' είναι γνωστό. Όταν βρυχάται ο Adams, μας θυμίζει τον ομηρικό ήρωα και μεσαιωνικό βασιλιά. Οι βρυχηθμοί του Adams, οι ομηρικοί/μεσαιωνικοί βασιλείς, ανήκουν όλοι στα πεδία της τέχνης, μουσικής και ποίησης. Ο λογικός αθηναίος πολίτης αντιθέτως, είχε την 'σκληρή' μοίρα να πέσει στα χέρια μιας (πρωτοεμφανιζόμενης) επιστήμης, της ιστορίας... Όμως ο λογικός αθηναίος πολίτης δεν αντιμετωπίζει τον Αρταφέρνη στον Μαραθώνα με νηφάλια κριτική. Με βρυχηθμούς τον αντιμετωπίζει. Με βρυχηθμούς και τον Μαρδόνιο σε Σαλαμίνα και Αρτεμίσιο. Ο λογικότατος Σωκράτης δεν εξαπολύει ερωτήσεις στις μάχες της Ποτιδαίας και της Αμφίπολης. Βρυχηθμούς εξαπολύει. Οι 'λογικοί πολίτες' βρυχώνταν μια χαρά -κάποιοι ίσως δυνατότερα κι από τον Adams- και πρόβλημα δικό μας αν δεν τους το αναγνωρίζουμε... Αν δεν ήταν οι βρυχηθμοί των 'λογικών πολιτών', οι Έλληνες θα έκαναν παρέα στους Ασσυροβαβυλώνιους στα ντοκιμαντέρ με χαμένους πολιτισμούς. Τελεία.
Αν με το "blood of the kings" γίνεται νύξη για τα πολιτεύματα, όπως είπα το ζήτημα παραμένει ανοικτό. Ιστορικά έχει φανεί πως όλα δουλεύουν στη σωστή συγκυρία. Αν εστιάσουμε στην κλασική εποχή, η δημοκρατία κερδίζει και μόνο από το γεγονός πως όλο το χρυσάφι μιας πολυεθνικής αυτοκρατορίας, στάθηκε αδύνατο να διαφθείρει τους Αθηναίους.
Ούτε βεβαίως ο Πλάτων εξορίζει τους ποιητές από την Πολιτεία λόγω του όποιου επικού τους ύφους (δεν διαχωρίζει καν ανάμεσα σε επικούς, λυρικούς, τραγικούς ή κωμικούς: 379a8, 380c1), αλλά λόγω της ασυδοσίας που έδειχναν, ανασκευάζοντας τους μύθους και προσδίδοντας πάθη δικής τους εμπνεύσεως στους θεούς. Αυτό που ξεκινά με τα Ομηρικά έπη, στην εποχή του Πλάτωνα φτάνει σε επίπεδα γραφικότητας. Η αντίδραση από πλευράς φιλοσόφων κρατάει από τον Ηράκλειτο (αποσπ. 78, 84, 124). Ο Πλάτων φυσικά εφορμά από το αμετάβλητο του κόσμου των Ιδεών και πίσω από τις ενστάσεις του, βρίσκεται ολόκληρος ο Ιδεαλισμός: οι ποιητές, ως κατασκευαστές (ποιητές) καινούριων δημοφιλών παραστάσεων και προτύπων, πραγματεύονται και ανήκουν στον κόσμο του Γίγνεσθαι. Δεν μπορούν να πραγματεύονται τον κόσμο του Είναι και να διδάσκουν άλλους σχετικά με αυτόν. Ο κόσμος του Είναι μπορεί μονάχα να εξερευνηθεί (κάτι που αφορά τους φιλοσόφους) και όχι να κατασκευαστεί ή να ανασκευαστεί.
Και τέλος, για την ρομαντική θεώρηση του Έθνους:
Ωραία όλα αυτά και συμφωνώ σε πολύ-πολύ γενικούς όρους. Η συζήτηση πήγε να αρχίσει στο blog σας, δυστυχώς κατέληξε εν μέσω ύβρεων. Η διαφωνία μου εντοπίζεται στο ότι η εθνικότητα, όπως και πολλά άλλα ανθρώπινα χαρακτηριστικά, είναι αποτέλεσμα όχι μόνο γενετήσιας προδιάθεσης (καταγωγή), αλλά και ανατροφής και εκπαίδευσης (γλώσσα, θρησκεία, ήθη). Υπάρχει η περίπτωση των Γενίτσαρων, όπου η καταγωγή είναι ελληνική αλλά η ανατροφή και εκπαίδευση μωαμεθανικές και η κατάληξη είναι όχι μόνο η -συστηματική- αλλαγή της εθνικότητας, αλλά και η ανηλεής σφαγή των Ελλήνων. Το να εξορίζουμε την εθνικότητα σχεδόν στη σφαίρα του μεταφυσικού, σε μια άυλη ψυχή που οι μικρές επιδράσεις της στην εθνική πραγματικότητα φαίνονται με το πέρας των αιώνων και χιλιετιών, μπορεί να ισχύει, αλλά για όλα αυτά τα έθνη που έχουν εξαφανιστεί μέχρι σήμερα, δεν σημαίνει και πολλά πράγματα.
σκτά αν φας, θα γίνεις ΑNTIFAs
ζωντανό παράδειγμα πως αν λείπουν ελληνική γλώσσα, θρησκεία και ήθη (με την έννοια των σεβασμάτων), η βιολογική καταγωγή από μόνη της δεν φτουράει
Καλός και τίμιος ο Ρομαντισμός, αλλά άντε πείσε τον κάθε εθνικά χυλοποιημένο κρετίνο πως βαθιά βαθιά βαθιά βαθιά βαθιά μέσα του...... είναι Έλληνας
Συναγωνιστές, συμφωνώ με το γενικότερο πλαίσιο των τοποθετήσεων.
Καλλίμαχε, συμφωνώ σχεδόν σε όλα. Απλά παρατηρώ ότι ο Τόλκιν αν και βαθιά θρησκευόμενος στον καθολικό χριστιανισμό (και άλλοι συγγραφείς του φανταστικού το ίδιο) δεν εμποδίστηκε απο το να εμπνευστεί και να γράψει στο τέλος λογοτεχνικά αριστουργήματα. Για να δείξω ότι η θρησκεία μπορεί και να μην είναι τελικά τόσο βασικός παραγοντας παρακμής (βλέπε ρομαντισμό, προραφαήλίτες κλπ. Τέχνη με χριστιανικό περιβάλλον, αλλά τί τέχνη! καμιά σχέση με αυτή του πρωτοχριστιανισμού που περιγράφεις). Για αυτό παρουσιάζω τα παραπάνω επιχειρήματα. Όχι γιατί διαφωνώ με την ανάλυση που κάνεις στην αρχαία μας κουλτούρα.
Το ίδιο ισχύει και για στοχαστές όπως ο Δραγούμης, ιστορικούς όπως ο Παπαρρηγόπουλος, για να μην αναφέρω τους Γερμανούς, τους Άγγλους και άλλους. Το συμπέρασμα μου το έχω ξαναπεί. Το γράφουμε και στα δικά μας έντυπα εδώ και χρόνια. Είναι το εξής. Άλλο πράγμα ο εβραϊκός πρωτοχριστιανισμός και αλλο το πως ζημώθηκε ιστορικά η θρησκευτική συνείδηση και συμπεριφορά των ευρωπαίων μέσα απο αιώνων διαλεκτική ευρωπαϊκής ψυχής-πνεύματος και χριστιανικού πλαισίου. Εννοώ των ευρωπαίων σαν εθνικά σύνολα. Επιμέρους ζηλωτές και θρηκσευτικούς ταγούς σαν κι αυτούς που αναφέρεις τους βάζω στον πάτο της υπόληψης μου. Τους περιγράφεις πολύ καλά. Αλλά δίπλα τους τοποθετώ και πολλούς αμπελοφιλόσοφους του ελληνικού παγανισμού (Σταμάτη χρησιμοποιώ αυτή τη λέξη, το εθνικοί δεν τους αξίζει) που έκραξα και στην συνομιλία μας στο δικό μας μπλογκ την προηγούμενη φορά, γιατί αποκόπτουν το επικό και μυθικό στοιχείο της αρχαίας παράδοσης, παίζοντάς το πρόδρομοι του Διαφωτισμού (έτσι και αλλιώς, παλιοί μαρξιστές είναι οι περισσότεροι).
Για τις ύβρεις στο blog μας (έλα μην μου το χαλάς τώρα, δεν ήταν ύβρεις αρχαιοελληνικού νοήματος αυτές..!) παραδέχομαι ότι με εκνεύρισε φίλε μου το ότι επέμεινες όπως μου φάνηκε τουλάχιστον εμένα να ερμηνεύεις ένα πολιτκό και κοινωνικό γεγονός των ημερών μας με βασικό εργαλείο την θρησκεία. Και χριστιανός αν έγραφε ότι δεν είμαστε Έλληνες βάσει θεολογικής και εορτολογικής ανάλυσης, θα τον διαολόστελνα.
Ειλικρινά, δεν ήταν κάτι προσωπικό, ούτε από εμένα ούτε από κανένα από τα άλλα παιδιά της Λέσχης.
Για τον antifa εγώ διαφωνώ λίγο. Αν βλέπατε τι έρχεται στο μπλογκ της φ.λε.φα.λο από τους ομοϊδεάτες του ορισμένες φορές, θα αναγνωρίζατε σε τούτον εδώ αβροσύνη και ευγένεια. Τουλάχιστον δεν βρίζει.
Και ένα υστερόγραφο: Το έθνος από τον ρομαντισμό δεν έχει ως προϋπόθεση μόνο την φυλή. Έχει μια εσωτερική προϋπόθεση, τις προδιαγραφές του, την φυλετική προέλευση, του εγγενείς του τρόπους και γνωρίσματα. Έχει και μια εξωτερική προϋπόθεση, το πως αυτά γράφονται στην ιστορική του διαδρομή.
Οι γενίτσαροι αποκόπηκαν γιατί παρότι Έλληνες, ιστορικά εντάχθηκαν σε άλλο σύνολο. Όι απόγονοί τους δεν ανήκουν στο ελληνικό έθνος.
Οι antifaδες όμως και όλοι αυτοί των καιρών μας, θέλουν δεν θέλουν είναι Έλληνες. Οι σοβαροί αναρχικοί θεωρητικοί δεν θα έλεγαν ποτέ τέτοιες λαλακίες. Κι εγώ έχω γνωρίσει σοβαρούς αναρχικούς. Είπαμε, αυτά είναι σημάδια των καιρών μας.
Υποσημείωση δεύτερη: ο goering Χάρης είμαι. Αλλά το goering το σβήνω. Επιστρέφω στο γνωστό από τη φ.λε.φα.λο όνομά μου. Το goering το έβαλα στην αρχή για αντιπαραβολή στον άλλο πιλότο Baron..
Στον απλό παρατηρητή νομίζω πως ήταν πολύ επιθετική η στάση σας απέναντι στον Καλλίμαχο. Δεν έδωσε κάποια ακραία ερμηνεία για να εκνευριστείς, αλλά είπε μια γενικώς αποδεκτή αλήθεια.
«το ελληνικόν εόν όμαιμόν τε και ομόγλωσσον και θεών ιδρύματα κοινά και θυσίαι ήθεά τε ομότροπα» (Ηρόδοτος, Ουρανία 144).
Δηλαδή: «υπάρχει και το ελληνικό έθνος από το ίδιο αίμα και με την ίδια γλώσσα μ΄ εμάς, με το οποίο έχουμε κοινά ιερά των θεών και κοινές θυσίες και ήθη κοινά» (μετάφραση Άγγελου Βλάχου, «Γαλαξίας» 1971).
Επίσης το έθνος εκφράζεται από συλλογική εθνική συνείδηση.
Οι αναρχικοί πιστεύουν πως "πατρίδα τους είναι η γη" και ότι "όλοι οι άνθρωποι είναι ίδιοι ανεξαρτήτως καταγωγής".. Αφού οι ίδιοι συνειδητά λένε πως δεν ανήκουν στο ελληνικό έθνος, γιατί να τους ονομάζουμε Έλληνες με το ζόρυ Χάρη;
Σίγουρα υπάρχουν και αξιόλογοι (για κάποιους) αναρχικοί, όπως ο bizarre πχ.
http://androniki.photoshelter.com/gallery-image/GREECE-ATHENS-GRAFFITI-tight-selection/G0000grVsbErxt2A/I0000z1G61WKaEzs
Και δεν ξέρω κατά πόσο ρομαντική είναι τελικά όλη αυτή η αδερφοσύνη προς τη μάζα και τους αστούς. Είναι κι αυτό ένα ερώτημα.
http://www.birmingham.gov.uk/tolkien - Μην λησμονούμε την επαφή με την (σχετικά παρθένα τότε) εξοχή της κεντρικής Αγγλίας που είχε ο Tolkien από τα 3 του έτη, για παράδειγμα έμπνευση για τα αρχαία δάση της Μέσης Γης πήρε από το Moseley Bog, για το Shire από την περιοχή Sarehole κ.λ.π, καθώς και τα μαθήματα βοτανολογίας από την μητέρα του. Ο Tolkien υπήρξε φυσιολάτρης από πολύ νωρίς. Το χριστιανικό δόγμα απέναντι στην φύση είναι πως υπάρχει για να την εκμεταλλευόμαστε, ακόμα και να την καταστρέφουμε αν είναι να βλάψουμε τους εχθρούς μας (Γένεσις 28-29, Έξοδος 34.13) και θυμίζει περισσότερο αυτά που έκανε ο Saruman με τον ποταμό Angren και τα δέντρα της κοιλάδας του Isengard. Άσε που ο προσωπικός στρατός που έχτιζε ο Saruman από Orcs και Dunlendings, θυμίζει τον στρατό από πιστούς που έχει η εκκλησία με τις οικονομικές της χορηγίες, από ελεημοσύνες μέχρι υποτροφίες.....
Χάρη
"Άλλο πράγμα ο εβραϊκός πρωτοχριστιανισμός και αλλο το πως ζημώθηκε ιστορικά η θρησκευτική συνείδηση και συμπεριφορά των ευρωπαίων μέσα απο αιώνων διαλεκτική ευρωπαϊκής ψυχής-πνεύματος και χριστιανικού πλαισίου."
Ας συνοψίσω λοιπόν κι εγώ:
1ον, η "ζύμωση" αυτή δεν υφίσταται πραγματικά, σε επίπεδο ιδεών και δογμάτων, αλλά λόγω ανάγκης, άγνοιας, συνήθειας, μεθοδεύσεων και καλλιτεχνικού οίστρου.
2ον, η ζύμωση είναι προϊόν ήττας, πολιτισμικής κατάκτησης και επιβολής δια νόμου και βίας.
3ον, υπάρχει η παράμετρος της εθνικής και πολιτισμικής συνοχής: Ποιος είναι ακριβώς ο πολιτισμός μας, όταν κάποιοι εξ ημών διαβάζουν Όμηρο και άλλοι ταξιδεύουν κάθε επέτειο του πεσάχ στην Ιερουσαλήμ για να δουν το 'άγιο φως'; Εσύ διακρίνεις ποιοτική συνοχή και συνέπεια σε αυτά τα 2 μέρη; Κι αν ο πολιτισμός μας περιλαμβάνει τόσο ετερώνυμα στοιχεία, ποιος ο λόγος να τρώμε τις ζωές μας μιλώντας για παράδοση, ταυτότητα και ιδιαιτερότητα;
Μήπως δεν πρέπει να μιλάμε γι αυτό, να αποδεχτούμε πως κάποτε κάποιοι μας βρήκαν πεσμένους και μας έκατσαν στο σβέρκο, να κάνουμε πως 'δεν τρέχει τίποτα' επειδή είμαστε ευγενείς, ρομαντικοί και υπεράνω και να, ορισμένα καρναβάλια έχουν διονυσιακά στοιχεία άρα 'τους τη φέραμε';
White Fay
Αν με το "αστοί" εννοούμε την μεσαία τάξη, νομίζω είναι καλύτεροι από τους ασύδοτους και κοσμοπολίτες πλούσιους ή τους απελπισμένους και αμόρφωτους φτωχούς. Ο Αριστοτέλης (Πολιτικά,4,11) λέει πως στο πρακτικότερο πολίτευμα, την Πολιτεία, η εξουσία βρίσκεται στα χέρια της μεσαίας τάξης, επειδή αυτή είναι λιγότερο επιρρεπής στην ομαδοποίηση, την ιδιώτευση και το μίσος για τις άλλες τάξεις. Σήμερα βεβαίως εξουσία=πλούτος.
Ένα άλλο ερώτημα είναι γιατί σε παρόμοιες συζητήσεις περί έθνους μεταξύ συνειδητοποιημένων Ελλήνων, επάνω στον ορισμό των Αθηναίων, συνήθως οι πιο 'αριστεροί' έχουν πρόβλημα με την καταγωγή ενώ οι πιο 'δεξιοί' με την θρησκεία. Οι 'αριστεροί' κολλάνε χαρακτηριστικά στο θέμα ελληνική καταγωγή ενώ αισθάνονται άνετα με την ελληνική θρησκεία, οι 'δεξιοί' το ακριβώς αντίθετο.
Ωραίος ο bizarre με τους ρωμιούς γλεντζέδες και τους αρουραίους τους.
@όλους
Σπάσαμε κάθε ρεκόρ σχολίων
ρε παιδιά, έστω πως σήμερα καταφθάνουν στην ελλάδα 5 εκατομμύρια πακιστανοί (πιθανό αν σκεφτείς πως υπάρχουν 180 ολόκληρα εκατομμύρια)
τι κάνουμε; Αποδεχόμαστε την μοίρα μας, αφήνουμε την κουλτούρα μας να ενωθεί με την πακιστανική ώστε μετά από αιώνες να παραχθεί η.... ελληνοπακιστανική ζύμωση, την οποία και υπερασπιζόμαστε μετά ως "αναπόφευκτη τροπή της ιστορικής μας πορείας";;
Ή ΤΟΥΣ ΣΤΕΛΝΟΥΜΕ ΑΠΟ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΗΡΘΑΝ;
ΤΟΥΣ ΣΤΕΝΟΥΜΕ ΑΠΟ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΗΡΘΑΝ..
Αλλά στην έλευση του χριστιανισμού, δεν γέμισε η Ευρώπη από αλλόφυλα πλήθη. Δεν έγινε φυλετική ζύμωση. Αυτό ήταν το σημαντικό (και οι πληθυσμιακές μετακινήσεις που έγιναν πιο μετά, έγιναν περισσότερο μεταξύ ευρωπαϊκών φυλών και όχι ξένων και δεν συνδέθηκαν με το χριστιανικό ζήτημα). Εφόσον η φυλή έμεινε καθαρή, έμεινε και το πολιτισμικό μας δυναμικό.
Και στο θέμα της χρήσης της γης, η αλήθεια είναι ότι οι παπάδες και οι εκκλησίες δεν αντιμετώπισαν θετικά την πρώιμη καπιταλιστική καταπάτηση της γης και των κοινοτήτων (δείτε τι συνέβη την εποχη του Τόμας Μορ, με το σύστημα των περιφράξεων).
Fay, έχει εξαντληθεί το θέμα που σε προβληματίζει με τους αναρχικούς. Αυτό που υπάρχει είναι συνήθως πραγματικότερο εκείνου που κάποιοι θέλουν να υπάρχει..
Φύση, πνεύμα, ζυμώσεις και όλα τα λοιπά μπορούν να γίνουν χρήσιμα θέματα για ερμηνείες. Επειδή όμως πιστεύω ότι το εξαντλήσαμε το θέμα, οι ερμηνείες έχουν να κάνουν με τις αξίες τις ιδεολογίες και τις προτεραιότητες.
Για μένα υπάρχουν ωραίες ιστορικές φάσεις στην αρχαία και στην μεσαιωνική εποχή, όπως επίσης και σε κάποια μικρά στάδια μεταγενέστερα. Τα κρατάω, τα ενώνω σε ένα σύνολο αισθητικό με συνέπεια. Έπειτα αγωνίζομαι με βάση αυτά, για όλα εκείνα που οραματίζομαι.
Ας κάνει ο καθένας και η κάθε ομάδα παραδοσιοκρατών το ίδιο απ΄την πλευρά της.
Καλλίμαχε, τον παραδέχομαι κι εγώ, έχει συλλάβει το πνεύμα της εποχής ο bizarre… :P
Να συμπληρώσω και τα μεταλλικά βαρέλια στους νεκρούς γλεντζέδες ως ένδειξη της γλιτσιασμένης παγκόσμιας βιομηχανίας. Οι αρουραίοι που κρύβονται πίσω από τον θίασο μας είναι γνωστοί.
Όποιος δεν είναι παραδοσιακός-φυσιολογικός άνθρωπος είναι "αστός", ο τυποποιημένος για τα μέτρα της νέας τάξης που λέει κι ο baron rojo. Υπάρχουν 2 παρατάξεις ανθρώπων σήμερα: αυτή των ανθρώπων-υπηρετών του συστήματος κι αυτή των μισανθρώπων-παραδοσιακών που λαχταρούν να επιστρέψουν στην επαρχία, στον φυσιολογικό τρόπο ζωής, να ξεφύγουν από τις πόλεις-χοιροτροφεία της παγκοσμιοποίησης. Οι "αστοί" είναι τρομεροί, τέρατα, σε λίγο δεν θα' ναι καν ανθρώπινο είδος γιατί δεν είναι φυσιολογικοί, ξεπερνούν των αριθμό των ανθρώπων που μπορεί να καλύψουν οι πόροι του εδάφους της πατρίδας, η ύπαρξή τους είναι εις βάρος της φύσης και εξαπλώνονται πάνω της ακατάπαυστα ολοένα και περισσότερο. Οι ρομαντικοί σεβόμαστε την γη και της χαρίζουμε αγρανάπαυση, και υπερασπιζόμαστε όλα τα ζώα που εκμεταλλεύονται τώρα οι "αστοί", ή τα αφεντικά αυτωνών. Είναι βδελυροί και ιερόσυλοι και πρέπει να τους κοιτάμε με σχιστά μάτια!!
Χάρη, επειδή αντιλαμβάνομαι τι όντως υπάρχει σου λέω κι εγώ παρ' αυτά συμφωνούμε στο ότι πρέπει κανείς να στηρίζει την ελληνική ή την άρια παράδοση (η ορθοδοξία δεν ανήκει εδώ, αλλά τα ακριτικά τραγούδια εννοείται πως ναι).
Έχει ενδιαφέρον που σαν προχτές, 16 Ιουλίου, το 1054 έγινε το μεγάλο σχίσμα μεταξύ δυτικής και ανατολικής εκκλησίας.
Η ορθοδοξία δεν επεκτάθηκε μόνο ΒΑ αλλά και ΝΑ, οπότε μιλάμε για ανάμειξη και με άραβες και σημίτες, από τους οποίους όντως έχουμε υιοθετήσει συνήθειες όπως το σούβλισμα του αρνιού, τα "φακελάκια" στον γάμο, τον εορτασμό του ονόματος.. κ. α.
Η βυζαντινή μουσική είναι μακάβρια, ελεεινή και εκδηλώνει ικεσία (οι μουσουλμάνοι δεν χορεύουν καθόλου ενώ οι Έλληνες πάντα χόρευαν πολύ λεβέντικα) ενώ η τέχνη δεν εξυμνεί ούτε τη φύση, ούτε το σώμα.
Επίσης φαίνεται και στον τρόπο που κάνει καμάκι ο νεοέλληνας, ο ευρωπαίος είναι ντροπαλός και ευγενικός ενώ οι Αιγύπτιοι πχ. πολύ σαχλοί κι αναιδείς κι ο ελληναράς φέρνει πιο πολύ στο 2ο.
Η ιεραρχία των αξιών είναι μία ΠΑΤΡΙΣ - ΘΡΗΣΚΕΙΑ - ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ, το πρώτο έχει την έννοια του εδάφους, το δεύτερο την ιερότητα του εδάφους και τον σεβασμό αυτού, το τρίτο δείχνει τη θέση του ανθρώπου που ορίζεται προς τα μέτρα της φύσης, αγωνίζεται και πεθαίνει για την προστασία της φύσης, εναρμονίζεται με την εσωτερική τροπή των πραγμάτων (εντροπία) και όχι για να την υποτάξει και να τη φέρει στα μέτρα του, γι' αυτό χρειαζόμαστε μια πανθειστική θρησκεία.
Φίλοι αναγνώστες και σχολιαστές,
η ανταλλαγή απόψεων μέσα σε ένα ευρύτερο, κοινό πλαίσιο ιδεών είναι πάντα ενδιαφέρουσα και το πλαίσιο εδώ ορίζεται από την Τέχνη, το Σπαθί και τα Γράμματα.
Η συζήτηση για τη θρησκεία της Ευρώπης έχει μικρή σχέση με το συγκεκριμένο κείμενο της Σημαίας αλλά αφού το ζήτημα τέθηκε ας ξεκαθαρίσουμε κάποιες θέσεις.
Ο πρωταρχικός Ιουδαιοχριστιανισμός δεν ήταν δική μας θρησκεία. Ισοπεδωτική ιδεολογία των αναρχικών, των δούλων, των ξένων και των γυναικών εξαπλώθηκε με διάφορους τρόπους δηλητηριάζοντας την αριστοκρατική αντίληψη του ελληνορωμαϊκού κόσμου. Κατέστρεψε με συστηματικό τρόπο την αρχαία κληρονομιά μας και προετοίμασε θεολογικά τις χαοτικές ιδέες της πολιτικής ισότητας. Όμως, αν και στον πυρήνα του παραμένει ακόμη και σήμερα αντιανθρώπινη θεοκρατία, σταδιακά χαλιναγωγήθηκε ενσωματώνοντας βασικά ευρωπαϊκά λατρευτικά θέματα: τους ημίθεους (αγίους), την μεγάλη Μητέρα (Παναγία), τον Θεάνθρωπο (Χριστό). Το καλλιτεχνικό αισθητήριο και το κατακτητικό σπαθί, η μυστική ψυχή της Ευρώπης, τον χρησιμοποίησε εν τέλει σαν όχημα για να εκδηλωθεί με τον δικό της αυθεντικό τρόπο.
Στην άλλη όχθη, ο ευρωπαϊκός πολυθεϊσμός δεν ήταν βέβαια ενιαίος. Η διαφοροποίηση του κόσμου, η ανισότητα των ανθρώπων, των τάξεων, των φύλων και των φυλών, η ηθική της Πατριαρχίας, αντικατοπτρίζονταν στην ανισότητα και την ιεράρχηση των θεών. Ποτέ οι πρόγονοί μας δεν λάτρεψαν με την ίδια ένταση και σπουδαιότητα την Μητέρα με τον Πατέρα ή την Σελήνη με τον Ήλιο. Είναι σημαντικό μα αναπάντητο ερώτημα το πώς άραγε θα εξελισσόταν ο ύστερος συγκεντρωτικός πανθεϊσμός δίχως τους χριστιανούς. Δυστυχώς, η λατινική λέξη που σημαίνει τον χωρικό και ονομάτισε τα κατάλοιπα της αρχαίας θρησκείας, φανερώνει επίσης τον αγροτικό χαρακτήρα τους. Ο παγανισμός που επιβίωσε σαν ένα είδος λατρείας της φύσης ήταν βέβαια ο κατώτερος πολυθεϊσμός των ανθρώπων της παραγωγής, όχι των αριστοκρατών της διανόησης, της ηγεσίας και της άμυνας.
Επειδή μόνον ο άνθρωπος μπορεί να αναρωτηθεί για την έννοια και την ουσία του Όντος, μόνον ο άνθρωπος δημιουργεί και τη φύση και τους θεούς. Επαναλαμβάνω τη θέση μου πως μοναδικός θεός είναι ο Ήλιος και μοναδικό μέτρο όλων των πραγμάτων ο Άνθρωπος. Δεν προσαρμοζόμαστε στην εντροπία, την πολεμούμε δημιουργώντας τάξη και πολιτισμό. Ο κόσμος των Θεών αποτελεί - ή πρέπει να αποτελεί - ιδεατή επέκταση του κόσμου των ανθρώπων. Και στον κόσμο των ανθρώπων πρέπει να θέλουμε και να επιχειρούμε το αδύνατον αναμένοντας τον Υπεράνθρωπο.
Καλό καλοκαίρι...
Χάρη
Κάτι που μόλις πρόσεξα στο προ-τελευταίο μήνυμά σου. Ο χώρος των ελληνολατρών όντως συγκεντρώνει πρώην μαρξιστές, όπως και πρώην χιτλερικούς, ακροδεξιούς, αναρχικούς και φανατικούς χριστιανούς. Πιθανόν γνώρισες άτομα που περιφέρονται στα πέριξ της επικούρειας κοινότητας... Οι όροι 'εθνικός' και 'παγανιστής' είναι για εμάς ετεροπροσδιοριστικοί, για έθνη πρωτομίλησαν οι Εβραίοι και για παγανιστές οι χριστιανοί. Ο αυτοπροσδιοριστικός, μονολεκτικός και μη-σύνθετος όρος που αποδεχόμαστε, είναι φυσικά το 'Έλληνας'.
White Fay
Αστός με την έννοια του κατοίκου του άστεως, ναι. Προσωπικά προτιμώ τον όρο 'φυσιοκράτης' από τον όρο 'μισάνθρωπος', ή τον (πολύ trendy) αντίθετό του, 'ανθρωπιστής'.
Sun Knight, ο χριστιανισμός χαλιναγώγησε, δεν χαλιναγωγήθηκε.
Τα λατρευτικά πρότυπα υιοθετήθηκαν μόνο ως τίτλοι, αποστερημένα από κάθε πρότερο νόημα και ουσία: Η τρίμορφη Θεά έγινε ταπεινή σύζυγος, η Μεγάλη Μητέρα της γονιμότητας έγινε παρθένα, η Ήλιος έγινε προφήτης Elijah, οι θνήσκωντες και αναβλαστικοί θεοί έγιναν Εβραίος μεσσίας, οι ήρωες και ημίθεοι έγιναν σκελετωμένοι και αρνησίζωοι υβριστές της Υγείας και του Κάλλους. Η Αγάπη έγινε δυνάστης όλων των αξιών, η Αξία από μέσον για να ζήσεις ωφέλιμα, κατάντησε μέσον για να πεθάνεις ανώφελα. Τελικά, ο ευρωπαϊκός μύθος έγινε εβραϊκή ιστορία. Τα βαθιά του νοήματα αντικαταστάθηκαν από τον τυφλοσούρτη του καλού χριστιανού. Εβραϊκή ιστορία διδάσκεται στα σχολεία σήμερα, ενώ κάποιος οφείλει να διαβάσει 100 κιλά βιβλία για να μάθει τις βασικές αρχές του πολιτισμού και τα νοήματα των μύθων του.
Και μια σημαντική σημείωση:
"μόνον ο άνθρωπος δημιουργεί και τη φύση και τους θεούς"
Ο άνθρωπος μπορεί μονάχα να επέμβει σε ένα μικρό μέρος του Γίγνεσθαι και, μέσω της λογικής, μπορεί μόνο να εξερευνήσει τον κόσμο του Είναι. Το τελευταίο δεν σημαίνει πως η λογική περιορίζεται στον άνθρωπο, ή πως το όντως Όν εμφανίστηκε με τον homo sapiens... Ο άνθρωπος ανακάλυψε τον κόσμο του Είναι στην πορεία της εξελικτικής του διαδρομής, όπως ανακάλυψε τους αρρήτους αριθμούς και τις κωνικές τομές. Όμως αυτά προϋπάρχουν, ανεξάρτητα από τον άνθρωπο και την όποια του αντιληπτική ικανότητα. Φύσις και Θεοί προϋπάρχουν, ο άνθρωπος επακολουθεί και τους αντιλαμβάνεται ανάλογα με τις δυνατότητές του. Το 'πάντων χρημάτων μέτρον άνθρωπος' είναι μια σοφιστική θέση (Πρωταγόρας).
Η εθνική επανάσταση ξεκινά.
Οι ιδεοφόροι ιππότες του φον Μαμούχτεν καλπάζουν με τις τσόπερ τους στο κέντρο της Αθήνας.
Τα νεοφασιστικά κολλητάρια τους του Μαύρου Κρίνου και του Αυτόνομου Δίκτυου είναι ανέμεσά τους με μηχανές BMW.
Οι πεζοπόρες φάλαγγες των δωδεκαθεϊστών ακολουθούν με αρχηγό τον στρατηγό Καλλίμαχο.
Φτάνουν στην πλατεία συντάγματος και βλέπουν ότι οι πολιτικοί της νεωτερικότητας είναι κλεισμένοι στα τείχη του κουνοβουΙλίου. Απέξω έχουν παραταχθεί δυνάμεις orc με στολές Ματατζήδων. Δίπλα τους έχουν παλιούς συντρόφους των εθνικιστών, που έχουν μεταλλαχθεί σε Uruk Hai και πολεμούν στο τάγμα της Χ.Αυγής.
Για δέκα χειμώνες και δέκα καλοκαίρια συνεχίζεται ο πόλεμος. Οι εθνικιστές στρατοπεδεύουν στην πλατεία συντάγματος.
Ο Καλλίμαχος καλεί με ύμνο τους θεούς του Ολύμπου. Αυτοί ακούνε το κάλεσμα και μπαίνουν στην μάχη. Ξεριζώνουν πολυκατοικίες και κτίρια του κέντρου της Αθήνας και τα εκτοξεύουν στα τείχη του κοινοβουΙλίου.
Οι νεωτεριστές φωνάζουν τους εβράιους θεούς ελλοχίμ, που καταφτάνουν σε διαστημόπλοια.
Οι εθνικιστές κατακτούν το φυλάκιο της βουλής, αλλά ο Baron Rojo κλέβει την παλλακίδα του Χάρη Goering. Αυτός αποσύρεται οργισμένος στην σκηνή του στην πλατεία συντάγματος.
Ο Paladin γυρνά τα βράδια στις σκηνές με την stratocaster του και τραγουδά σκοπούς του πολέμου.
Ο Sunknight προδίδει τους συναγωνιστές του με αντάλλαγμα την αρχηγεία της Χ.Αυγής. Ο πρώην αρχηγός της αποχωρεί κυνηγημένος στον τόπο καταγωγής του, στον πλανήτη των πιθήκων.
Ο Sunknight μαρτυρά στους Uruk Hai τα μυστικά περάσματα με αποτέλεσμα οι εθνικιστές να κυκλωθούν και να παγιδευτούν στις θερμές πύλες του metro συντάγματος. Οι συνδικαλιστές τους βοηθούν γιατί έτσι διατάζει ο Περρισσός.
Οι orcs ματατζήδες τους πνίγουν στα χημικά. Ο θάνατος πλησιάζει.
Ο φον Μαμούχτεν προτείνει να πέσουν ψάλοντας τον εθνικό ύμνο. Ο στραηγός Καλλίμαχος προτιμά έναν ύμνο στον Απόλλωνα. Οι μαυρόκρινοι τον ύμνο των SS. Συγκαλείται η εκκλησία του Δήμου για να αποφασίσουν. Τελικά επικρατεί η γνώμη του Paladin και τραγουδούν Μάνογουαρ.
Ο Καλλίμαχος δέχεται ένα θανατηφόρο βέλος στον πισινό, το μόνο φθαρτό μέρος της άτρωτης σάρκας του.
Ο φον Μαμούχτεν αυτοπυρπολείται, για να μην βρουν οι εχθροί το σώμα του.
Ο Paladin διαφεύγει από τις σήραγγες του μετρό. Σε λίγα χρόνια θα κατακτήσει την Ρώμη, όπου θα ιδρύσει την αυτοκρατορία του Heavy Metal. Οι λεγεώνες του θα σαρώσουν την Ευρώπη.
Ένας νέος πόλεμος εναντίον της παλιάς του πατρίδας, που πρωθυπουργό θα έχει τον Sunknight θα ξεκινήσει.
* κλαίω με το από πάνω σχόλιο *
είσαι ευπρόσδεκτος στην μεγάλη αυλή του παλατιού μου στο βασίλειο της Αμαζονίας, έχει κρασί και σταφύλια εις αντάλλαγμα χρήσιμες πληροφορίες για την εκδίκηση του αγαπητικού μου του μακαρίτη καλλίμαχου :P
Χάρη δεν μίλησα για φυλετική ζύμωση στο παράδειγμα μου. Και μόνο η πολιτισμική παρουσία αρκεί. Παράδειγμα τα αμερικανάκια των village park και των εξαρχείων.
http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/6/6b/White_Dwarf_Ages.ogv
Μετά από πολλά δισεκατομμύρια χρόνια που θα σβήσει ο Ήλιος και θα είναι μόνο ένας λευκός νάνος και άρα θα είναι Γη, θα πάψει να είναι πια θεός;
Το πυρ ξεχωρίζει από τα άλλα στοιχεία γιατί είναι ενεργειακό και τα διαπερνάει. Οι γνώμοι είναι ισάξιοι με τις συλφίδες και τις νύμφες, γιατί κάνουν την ίδια δουλειά: εκφράζουν μια ιδιοσυγκρασία, αν είναι ξηρή/θερμή/υγρή/ψυχρή εκτός κι αν βλέπουμε επιφανειακά τα πράγματα.
Ο υπεράνθρωπος έχει άλλη γνώμη γιατί: «Ο άνθρωπος είναι ένα σκοινί τεντωμένο ανάμεσα στο ζώο και τον υπεράνθρωπο, ένα σκοινί πάνω από την άβυσσο.»/Νίτσε, γιατί θεωρεί το ζώο κομμάτι του. Είναι βασικό επίσης για κάθε προσπάθεια αυτοβελτίωσης να παραδεχόμαστε ότι οι ίδιοι δε γνωρίζουμε τίποτα, και μήπως όλα τα γράμματα δεν είναι απόπειρες για την κατανόηση της λεπτής ισορροπίας που υπάρχει στον κόσμο;
Το να βιώνουμε ανώτερα συναισθήματα όπως πραγματική αγάπη, φιλία, έρωτα, όλες τις θεικές αξίες δεν πραγματοποιείται μέσα από διαδικασίες λογικής, (τι μας συμφέρει) αλλά από διαίσθηση, όπως μας έχουν μάθει ο Πλάτωνας και ο Αριστοτέλης. Για αυτά ματώνουμε το σπαθί μας. Και αυτό υπάρχει στα ζώα γιατί πόσοι σκύλοι έχουν θυσιαστεί από αγάπη για το αφεντικό τους; Οι πάπιες μανδαρίνοι αυτοκτονούν όταν πεθαίνει ο σύντορφός τους, οι ελέφαντες για να πεθάνουν πάνε στο νεκροταφείο των προγόνων τους, και αυτά είναι μόνο λίγα πχ.
http://www.youtube.com/watch?v=He7Ge7Sogrk
Η ίδια η φύση είναι τέχνη και χωρίς αυτήν δεν θα υπήρχε η "ανθρώπινη". Ο άνθρωπος ακόμα δεν έχει καταφέρει να δημιουργήσει μηχανή που να παράγει μαργαριτάρια ή κατά κυριολεξία "αραχνούφαντο" μετάξι. Όμως αν δεν υπήρχε η φύση δεν θα είχε καν την ιδέα για αυτά τα πράματα, δεν πειράζει για τα υλικά, όπως και με όλα τα άλλα έργα τέχνης.
Και… δείγματα ανθρωποκεντρικού πολιτισμού είναι ο πύργος του Άιφελ, η Αθήνα και οι περισσότερες σύγχρονες μεγαλουπόλεις και τα διαστημόπλοια ενώ κοσμογονικοί ας πούμε θα είναι αυτοί που σέβονται τη φυσική διαμόρφωση του εδάφους και το περιβάλλον όπως στην αρχαία ακρόπολη, στις περιγραφές της Ατλαντίδας, της Λάπουτα, τους κρεμαστούς κήπους της Βαβυλώνας, το Ρίβεντελ του Τόλκιν και πολλά άλλα φανταστικά μέρη. Δεν είναι τυχαίο που ο παράδεισος του ανθρώπου έχει κήπους. Και ο δρακάρχοντας Gaudi ανήκει εδώ γιατί χρησιμοποιούσε ελάχιστα επεξεργασμένα υλικά.
Είναι ανόητο το σχόλιό μου επειδή νομίζω ότι γράφετε ανοησίες; Ολόκληρο σεντόνι και ούτε ένα λογικό, εμπεριστατωμένο επιχείρημα. Μόνο αερολογίες χωρίς ουσία κύριε Σαν(έτη - είπα να σας εξελληνίσω). Διαγράψτε λοιπόν το σχόλιό μου. Δυστυχώς θα το έχετε διαβάσει πρώτα όμως και αυτή είναι μια πληροφορία που δε μπορείτε να διαγράψετε από τη μνήμη σας. Μακάρι να σας κάνει να σκεφτείτε. Να αναρωτηθείτε που πραγματικά οφείλεται η προσκόλληση σας. Τι σας εμποδίζει να ξεπεράσετε τις φοβίες σας, να ξεχάσετε τις αστειότητες περί ανωτερότητας της Ελληνικής φυλής και το ότι όλοι μας/σας κυνηγάνε. Μακάρι να απελευθερωθείτε και να απολαύσετε επιτέλους τη ζωή σας. Ή εναλλακτικά να ασχοληθείτε με τα πραγματικά προβλήματα μας σα χώρα και σα κοινωνία.
Φιλικά,
ένας άγνωστος
"Το βλάκα μπορείς να τον καταλάβεις από δυο ενδείξεις: μιλάει για πράματα που είναι γι' αυτόν άχρηστα και εκφράζει γνώμη για κάτι που κανένας δεν τον ρωτάει."
60. "Και μην έχοντας πιο κάτω άλλο σκαλί να κατρακυλήσεις πιο βαθιά στου κακού τη σκάλα,
για τ' ανέβασμα ξανά που σε καλεί θα αισθανθείς να σου φυτρώνουν, ω χαρά!
τα φτερά, τα φτερά τα προτινά σου τα μεγάλα!"
- Κ. Παλαμάς
νίτσε-τεράστιος στοχαστής,φανατικός λάτρης των αρχαίων ελλήνων,φανατικός εχθρός των αντισημιτών σαν την αδελφή του ,η οποία παραποίησε τα γραφτά του.
ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΚΑΝΕΝΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ,ΙΣΑ ΙΣΑ.
Δημοσίευση σχολίου