ΕΜΦΥΛΙΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ

« ...ανάμεσα σ΄αυτούς τους νεκρούς υπάρχουν δύο Ρώσοι. Είναι ψηλοί, γεροδεμένοι, με μακριά χέρια και τα μάτια τους είναι γουρλωμένα και πεντακάθαρα. Είναι δύο εξειδικευμένοι εργάτες, δύο σταχανοβίτες. Ορισμένοι Γερμανοί στρατιώτες τους κοιτάζουν σιωπηλοί. Ένας απ΄ αυτούς ψάχνει τριγύρω για λουλούδια, αλλά δεν υπάρχουν παρά κόκκινα λουλούδια στο χωράφι, ένα είδος παπαρούνας. Ο στρατιώτης διστάζει μπροστά σ’ αυτά τα λουλούδια κι έπειτα ξεριζώνει μία δέσμη στάχυα και μ’ αυτά τα στάχυα καλύπτει τα δύο σβησμένα πρόσωπα...»

«...Ο αέρας είναι χλιαρός. Το σιτάρι κυματίζει στον άνεμο και τα χωράφια με τη σόγια αναπέμπουν ένα μεταξένιο θρόισμα. Στα καμποχώραφα τα ηλιοτρόπια – δάση ολόκληρα – περιστρέφονται αργά γύρω από τους μακριούς μίσχους με κατεύθυνση προς τον ήλιο κι ανοίγουν νωχελικά το μεγάλο κίτρινο μάτι τους. Τεράστια λευκά σύννεφα κατρακυλάνε από τον ουρανό, καθώς οι Ρώσοι στρατιώτες κοιμούνται ξαπλωμένοι μες στα αυλάκια, με τα πρόσωπά τους καλυμμένα με στάχυα... » 

 

Το παραπάνω κείμενο, αν και δημοσιογραφική ανταπόκριση, μοιάζει περισσότερο με λυρικό επιτάφιο. Ρώσοι και Γερμανοί, στρατιώτες και εργάτες, ζώντες και νεκροί, παπαρούνες και στάχυα. Τα δάση από ηλιοτρόπια τονίζουν την ηλιακή μεταφυσική του τελευταίου εμφυλίου πολέμου της λευκής φυλής.

 

Η γερμανική εκστρατεία εναντίον της σοβιετικής Ρωσίας υπήρξε ένα καθοριστικό επεισόδιο στον μεγάλο πόλεμο αλληλοεξόντωσης μεταξύ των αδερφών, ευρωπαϊκών λαών. Συγκρούστηκαν Άθεοι εναντίον Παγανιστών, Υλιστές εναντίον Ρομαντικών, Εθνικοσοσιαλιστές εναντίον Κομμουνιστών. Αλλά παρέμεναν οι ίδιοι εκείνοι Ρώσοι και Γερμανοί, που τον προηγούμενο αιώνα είχαν συμμαχήσει με τους Βρετανούς για να σταματήσουν τη μεγάλη στρατιά του Ναπολέοντα, τη γαλλική στρατιά που αν επικρατούσε, θα ένωνε από τότε την ευρωπαϊκή ήπειρο σε μια νέα Αυτοκρατορία.

 

Η δική μας κοσμοθεώρηση - το ηρωικό ιδεώδες, η ρομαντική προσέγγιση, οι ελληνορωμαϊκές καταβολές, η προτεραιότητα στην αισθητική, η πίστη σε μια ανώτερη ανθρωπότητα - έχει προφανείς εκλεκτικές συγγένειες.  Οι στολές μάχης των Βάφεν SS μας φαίνονται ασύγκριτα ομορφότερες από τις κακόγουστες φορεσιές «τσουβάλια» του ρωσικού στρατού. Και αποστρεφόμαστε την τακτική των Σοβιετικών που χρησιμοποιούσαν εκτενώς τις μογγολικές δυνάμεις της επικράτειάς τους.

 

Ωστόσο, επιβάλλεται σήμερα η νηφάλια περισυλλογή πάνω στον ευρύτερο ενδοφυλετικό χαρακτήρα της σύγκρουσης. Γιατί εμείς που πιστεύουμε στην ενότητα της Ευρώπης, θαυμάζουμε εξίσου τον Φρήντριχ Χαίλντερλιν με τον Αλεξάντρ Πούσκιν και δεν ξεχνούμε πως ο Νίτσε διάβαζε Ντοστoγιέφσκι.

 

 

 

Το κείμενο: Απόσπασμα της ανταπόκρισης του Ιταλού λογοτέχνη και δημοσιογράφου Κούρτσιο Μαλαπάρτε από τα σοβιετικά πεδία των μαχών (Gurgio Malaparte, ΟΙ ΠΗΓΕΣ ΤΟΥ ΒΟΛΓΑ. Γερμανική εισβολή στη Σοβιετική Ένωση – Πολιορκία του Λένινγκραντ, 1941-1942. Κεφάλαιο 6: ΚΟΙΤΑΞΤΕ ΚΑΛΑ ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΑΥΤΩΝ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ).

Η εικόνα: Γραμματόσημο όπου απεικονίζεται σκηνή μάχης των WAFFEN SS (Πρώτη πολεμική σειρά γραμματοσήμων, έκδοση του 1943, προς τιμήν των γερμανικών ενόπλων δυνάμεων).

Η ιεράρχηση των λαών: Οι Ρώσοι και οι Γερμανοί είναι μεγάλα έθνη, με σπουδαία συνεισφορά στον Ευρωπαϊκό Πολιτισμό. Παραμένουν όμως στη δεύτερη σειρά, λίγο πίσω από τους Άγγλους, μαζί με τους Φράγκους και τους Ισπανούς. Για ευκολονόητους λόγους, την κορυφή της πολιτισμικής πυραμίδας μοιράζονται μόνον οι Έλληνες και οι Ιταλοί.