EYES OF THE WORLD

Η αλήθεια είναι πως από την πρώτη στιγμή που αγόρασα το εισιτήριο, αναρωτιόμουν αν έπρεπε να παραστώ στη συναυλία του Graham Bonnet. Το Heavy Metal είναι από τη φύση του συνδεδεμένο με την άγρια νεολαία και εύλογα με βασάνιζε η υποψία της ενδεχόμενης παρωδίας ενός εβδομηντάχρονου διασκεδαστή με τους πενηντάρηδες ακροατές του.

 

Ευτυχώς, το προσωπικό μας φαντασιακό δεν αναγνωρίζει ηλικίες. Παραμένουμε συνεχώς πρωταγωνιστές στην δική μας ιστορία και οι γιορτές μνήμης απλώς συνηγορούν στην δοξολογία του εξιδανικευμένου μας παρελθόντος.

All Night Long, Island in the Sun, Samurai, Desert Song, Since You’ve Been Gone, Lost in Hollywood... Τα θρυλικά τραγούδια με συνεπήραν και η συναυλία έγινε αφορμή για αναπόληση και κριτικές σκέψεις πάνω στις ταραγμένες σχέσεις των γενεών. Η δύναμη της μουσικής παρέμενε αναλλοίωτη, αντίθετα από τους μάλλον τυπικούς μεσήλικες του ακροατηρίου που βρίσκονταν σε έντονη διάσταση με τις ζωντανές αναμνήσεις των Χεβιμεταλλάδων της εποχής μου.

Εκείνα τα ηρωικά χρόνια της εφηβικής αντιπαράθεσης με τα στερεότυπα της τυποποιημένης κοινωνίας, η απειλητική εξωτερική μας εμφάνιση έπαιζε πρωτεύοντα ρόλο. Θυμάμαι τις αντιδράσεις του πατέρα μου στα μέσα της δεκαετίας του ΄80, όταν επέστρεφα για τις γιορτές στο πατρικό σπίτι. Μου απαγόρευε να τον πλησιάζω στους δημόσιους χώρους της μικρής μας πόλης, γιατί ντρεπόταν για το εξτρεμιστικό παρουσιαστικό μου. Είχε τότε την δική μου σημερινή ηλικία... Μπορούσα εύκολα να κατανοήσω τον επαρχιώτικο καθωσπρεπισμό που του υπαγόρευε την αποδοκιμασία της απόστασης, χρειάστηκαν όμως αρκετά χρόνια για να συνειδητοποιήσω πως οι διαφωνίες μας δεν οφείλονταν στο υποτιθέμενο «χάσμα των γενεών» αλλά σε ουσιαστικές διαφορές αντίληψης του κόσμου και των ιδεών. Σήμερα, όταν κάποιες φορές περπατούμε μαζί στο ίδιο πεζοδρόμιο, του υπενθυμίζω γελώντας την αλλοτινή, στενόμυαλη συμπεριφορά του.
 

Στην πραγματικότητα, οι μικροαστικές απόψεις του πατέρα μου αντικατόπτριζαν τον ευρύτερο κοινωνικό μας περίγυρο. Οι νουθεσίες που οι συγγενείς και οι φίλοι των γονιών μου επαναλάμβαναν μονότονα, συνοψίζονταν στην ρητή προειδοποίηση: «Ανώριμε νεαρέ πετάς στα σύννεφα! κι αν δεν αλλάξεις νοοτροπία, σύντομα θα έρθει η ώρα που θα προσγειωθείς απότομα...». Με άλλα λόγια, η συμβατική κοινωνία θα σε αφομοιώσει ή αλλιώς θα σε συντρίψει...

Δεν προσγειώθηκα βέβαια ποτέ, παρά τους ρόλους που αναγκάστηκα να υποδηθώ - τουλάχιστον όχι με τον τρόπο που υπαινίσσονταν οι αυτόκλητοι ηθικολόγοι του άθλιου κατεστημένου. Αντιθέτως, τριάντα χρόνια μετά, εξακολουθώ να ειρωνεύομαι και να περιγελώ τους ανίδεους μαζανθρώπους καθώς ίπταμαι αυτάρεσκα πάνω από τα σύννεφα, στην καθαρότητα της στρατόσφαιρας των άναρχων σκεπτικιστών.

 

Επιπλέον, χαίρομαι να ομολογώ πως ο επικός ήχος του Eyes Of The World μου φέρνει ακόμη δάκρυα στα μάτια...

 

                                         

Οι φωτογραφίες: Graham Bonnet live, την Κυριακή 23 Απριλίου, στην Αθήνα. Το κούρεμα και η ενδυματολογική του άποψη ήταν πάντοτε εκτός τόπου και χρόνου της καθιερωμένης Heavy Metal σκηνογραφίας.