FOLLOW ME TO VALHALLA

Το ταξίδι, από την αρχική του ήδη σύλληψη είχε προσκυνηματικό χαρακτήρα. Αρχαίοι όρκοι έπρεπε να ανανεωθούν, παρωχημένα προσχήματα να καταπέσουν, νεώτερες υποσχέσεις να τηρηθούν.

 

Στην Νυρεμβέργη, προσγειώθηκα ένα χειμωνιάτικο πρωϊνό με γκρίζο χιόνι και κοφτερό ψύχος. Από τον κεντρικό σιδηροδρομικό κόμβο της πόλης επιβιβάστηκα στο τραίνο με προορισμό το Μπάιροϊτ. Διέσχισα 66 χιλιόμετρα πάνω στις ράγες έως τον τοπικό σταθμό της μικρής βαυβαρικής πόλης, κι έπειτα, αφού την περπάτησα σχεδόν ολόκληρη, έφτασα το μεσημέρι στην περίφημη κατοικία του Ριχάρδου Βάγκνερ, το Wahnfried.

 

BRÜNNHILDE

Siegmund! –

Look on me!

I am she

whom you’ll follow soon.

Το τυπικό μέρος της επίσκεψης ολοκληρώθηκε με τον συμβατικό τρόπο των σεμνών περιηγητών. Χαρούμενος υποκλίθηκα στον Τρελό Βασιλιά που με προϋπάντησε στο προαύλιο, ανυπόμονος ξεναγήθηκα στις μουσειακές αίθουσες του κτιριακού συγκροτήματος, συνεπαρμένος καταδύθηκα στο υπόγειο εκθετήριο των δραματουργικών σκηνικών, και στο τέλος, συλλογισμένος επισκέφτηκα τον ίδιο τον Συνθέτη.
Στον κήπο πίσω από την έπαυλη, στάθηκα μπροστά στο καλαίσθητο μνήμα του, έκοψα ένα καταπράσινο φύλλο κισσού, και χάθηκα νοερά μέσα στο πένθιμο εμβατήριο του θανάτου του Ζίγκφριντ. Έτσι ξεκίνησε το ουσιαστικό μέρος της επίσκεψης, η επανεύρεση της ρομαντικής αυταπάτης! 

 

SIEGMUND

(raising his eyes to her)

Who are you, say,

who appears before me so fair and

solemn?
 

Η μεγάλη μουσική επιδρά καταλυτικά στα ασύνειδα βάθη της ψυχής απελευθερώνοντας ασύμμετρα φορτία. Σε όλη τη διαδρομή από την Αθήνα έως το Μπάιροϊτ ένοιωθα ξεκάθαρα λογικός και συγκροτημένος, αλλά στο τέλος, έφυγα από την έπαυλη Βάνφρηντ σαν υπνοβάτης μαγεμένος.

Υπό την επήρεια της δραματικής εξιλέωσης, άφησα πίσω μου τον σύγχρονο κόσμο, τους περαστικούς, τα αυτοκίνητα, τις ανούσιες καθημερινές έγνοιες, και μπήκα στο λυκόφως των προσωπικών μου θεών.

Βάδιζα με βήματα μηχανικά ενώ ονειρευόμουν ατρόμητες Βαλκυρίες με αστραφτερά μαλλιά και περήφανα μάτια που μέσα τους έλαμπαν μαγικά σπαθιά. Και καθώς κατευθυνόμουν προς την άλλη άκρη της πόλης, στον δρόμο για το θέατρο του Φέστπιλχαους, μπορούσα πλέον να διακρίνω από μακριά τις λάμψεις από τις ασημένιες ασπίδες που σκέπαζαν το παλάτι του Όντιν, μπορούσα να μετρήσω τα αστέρια στο στέμμα του Θορ!  

BRÜNNHILDE

The death-doomed alone

are destined to look on me:

he who beholds me

goes hence from life’s light.

In battle alone

I appear before heroes:

him who perceives me

I’ve chosen as one of the slain.

 

Στις σπάνιες αυτές στιγμές που ο Μύθος τέμνει τον πραγματικό κόσμο, μπορώ ακόμη να πιστεύω και να ορκίζομαι! Να πιστεύω στον Ταγχώυζερ, στον Λόενγκριν, στον Τριστάνο, στον Πάρσιφαλ. Να πιστεύω σε μια υπερβατική, στρατιωτική και αισθητική αριστοκρατία που κάποτε θα λύσει τα δεσμά των κυρίαρχων νάνων του χρυσού και θα ανυψώσει σε ένα ανώτερο επίπεδο ελευθερίας την ανθρωπότητα.
Και να ορκίζομαι στο αιώνιο Δέντρο της Ζωής. Να ορκίζομαι στα τέσσερα ελάφια που βόσκουν στα ψηλά κλαδιά του, στις τρείς ρίζες που το στηρίζουν, στους δύο κύκνους του Πηγαδιού της Ούρντα που το ποτίζει, στον ένα αετό που γνωρίζει τα πάντα και στέκεται στο πιό ψηλό κλαδί!
 

SIEGMUND

(gazing at length into her eyes, steadfastly and searchingly, then lowering his head in thought and finally turning to her resolutely again)

The hero who follows you –

where will you lead him?  

 

Βεβαίως, παρά τις εξάρσεις της ματαιοδοξίας μου, έχω πλήρη επίγνωση της προβλέψιμης και κοινότοπης ζωής μου.  Μπροστά στη μπρούτζινη προτομή του Βάγκνερ, δίπλα στο ναό των βαγκνεριστών όπου τον Αύγουστο του 1876 παρουσιάστηκε η παγκόσμια πρεμιέρα της τετραλογίας του Δακτυλιδιού, τέλειωσα στενοχωρημένος το ταξίδι μου. 

Ζοφερές σκέψεις με πανικόβαλλαν για τον επερχόμενο Χειμώνα του Λύκου, τον τρίτο χειμώνα δίχως ήλιο και δίχως φεγγάρι. Φόβος, πως όταν θα σαλπίσει το κέρας του Χάιμνταλ και θα ανοίξουν οι πεντακόσιες σαράντα θύρες της Βαλχάλα, πως όταν οι οκτακόσιοι πολεμιστές θα περάσουν από την κάθε θύρα, εγώ ο ανάξιος, δεν θα έχω μαζί τους επιλεγεί...

 

BRÜNNHILDE

The Lord of the Slain

has chosen you –

to him do I lead you now:

you’ll follow me to Valhalla.

Οι στίχοι: Die Walküre. Οι πρώτοι στίχοι από την Τέταρτη Σκηνή της Δεύτερης Πράξης, σε Αγγλική μετάφραση του Stewart Spencer.  

Οι φωτογραφίες από την επίσκεψή μου στο Μπάιροϊτ:

-Το προαύλιο της Έπαυλης Βάνφρηντ, με την προτομή του Λουδοβίκου του Β΄ και τον Όντιν στην πρόσοψη. Το κτιριακό συγκρότημα λειτουργεί ως Μουσείο Ρίχαρντ Βάγκνερ.

-Άλογο Βαλκυρίας από τον υπόγειο χώρο όπου εκτίθενται σκηνικά και κοστούμια των παραστάσεων.

-Ο τάφος του Συνθέτη στον κήπο της Έπαυλης.

-Όψη του Φέστπιλχάους όπου κάθε χρόνο γίνεται το Φεστιβάλ Βάγκνερ.

-Η προτομή του συνθέτη, έργο του γλύπτη Άρνο Μπρέκερ.

Η Νυρεμβέργη: Σε κάποια άλλη ανάρτηση - Το Μουσείο των Παιχνιδιών, ο Ντύρερ, το Μουσείο της Γερμανικής Ιστορίας, τα χορταριασμένα μονοπάτια των Mαύρων Ιπποτών.

Ο Τρελός Βασιλιάς: Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΒΑΣΙΛΙΑΣ (01/05/2009)