«Το προκείμενο στην ιστορία είναι
η ζωή και πάντοτε μόνο η ζωή, η φυλή, ο θρίαμβος της βούλησης για δύναμη, και
όχι η νίκη αληθειών, εφευρέσεων ή του χρήματος. Η παγκόσμια ιστορία είναι η
«Δευτέρα Παρουσία»: πάντοτε έδινε δίκιο
στην πιο δυνατή, πιο πλήρη ζωή, σε αυτή με τη μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση· δίκιο σήμαινε
δικαίωμα στην ύπαρξη, αδιάφορο αν αυτή μπορούσε να κριθεί ως δίκαιη και σωστή
από την εγρήγορση.»
Δυνατή και πλήρης ζωή, αυτοπεποίθηση, δικαίωμα στην ύπαρξη, φυλή. Έννοιες, που δυστυχώς για την πλειονότητα των αλλοτριωμένων συμπολιτών μας έχουν απολέσει το νόημά τους. Οι σύγχρονοι Ευρωπαίοι έχουν ξεχάσει πως η ζωή είναι νομοτελειακά συνυφασμένη με τη βούληση για δύναμη κι όταν αυτή παραλύσει, μαζί της χάνεται και το δικαίωμα στην ύπαρξη. Μια ασταμάτητη εσωτερική σήψη επιταχύνει την πορεία της παρακμής ήδη από τις αρχές του προηγούμενου αιώνα. Το δημογραφικό πρόβλημα σε συνδυασμό με την απώλεια του ζωτικού ενστίκτου κυριαρχίας, υπονομεύουν το μέλλον της φυλής μας.
Στις δύσκολες ημέρες που έρχονται, καθώς οι τεχνολογικές και οικονομικές εξελίξεις διευρύνουν την παγκοσμιοποίηση, τα παρακάτω θέματα θα αποδειχτούν κρίσιμα για την επιβίωση της Ευρωπαϊκής Ένωσης:
1. Το φυλετικό και μεταναστευτικό ζήτημα
Ο Πολιτισμός
μας εδράζεται κυρίως στη φυλετική μας καταγωγή. Θα πρέπει να εφαρμόσουμε μακροχρόνια πολιτική αύξησης των γεννήσεων όχι μόνον με κρατική επιχορήγηση
του οικογενειακού προγραμματισμού αλλά και με σκληρές μεθόδους, όπως η στέρηση των
πολιτικών δικαιωμάτων σε όσους εκούσια αρνούνται την τεκνοποίηση. Επιπλέον, καθώς
είναι πλέον προφανές πως η ενδοκοινοτική πολυπολιτισμικότητα αφορά μόνον στην καταστροφή των
ευρωπαϊκών λαών ενώ η υπόλοιπη ανθρωπότητα παραμένει ανεπηρέαστη, πρέπει όχι
μόνον να φραγεί η είσοδος των προσφύγων και των μεταναστών αλλά επίσης να
απομακρυνθούν τα αφρικανικά και ασιατικά πλήθη που ήδη κατακλύζουν την
ευρωπαϊκή ήπειρο.
Άμεσα πρέπει να
σταματήσουμε την αλλοίωση του ευρωπαϊκού πληθυσμού που οφείλεται στον χαμηλό
ρυθμό γεννήσεων και την αθρόα υποδοχή αλλόφυλων μεταναστών.
2. Το ζήτημα της πολιτικής διακυβέρνησης
Η Ευρωπαϊκή Ένωση
πρέπει να μεταρρυθμιστεί και με ταχεία πολιτική ενοποίηση να μετατραπεί σε μια πραγματική
Συμπολιτεία των Ευρωπαϊκών Εθνών, απροκάλυπτα βασισμένη σε φυλετικά και
πολιτιστικά θεμέλια.
Τρείς γενιές
μετά τον τελευταίο παγκόσμιο πόλεμο, η γερασμένη κοινοβουλευτική δημοκρατία
πρέπει να συμφιλιωθεί με τους παλιούς της αντιπάλους και να ενσωματώσει
ολοκληρωτικά - φασιστικά, εθνικοσοσιαλιστικά, και ακόμη και κομμουνιστικά - στοιχεία
πολιτεύματος, οργάνωσης και ιδεολογίας. Οι βασικές αρχές της ατομικής
ελευθερίας και των δικαιωμάτων της ιδιωτικής ζωής πρέπει να συνδεθούν ξανά με την
βαρυσήμαντη υποχρέωση της συμμετοχής στο στρατό και στα δημόσια πράγματα. Νέας νοοτροπίας
Πολίτες πρέπει να αναβαθμίσουν την στρατοκρατική αυθεντία με την επαναπροβολή των
παραγκωνισμένων εννοιών της τιμής και της δόξας, του ηρωισμού και της αυτοθυσίας.
3. Το κοινωνιολογικό ζήτημα
Οι αγορές, η παραγωγή, η
απασχόληση, η επιχειρηματικότητα, αποτελούν θέματα ήσσονος σημασίας. Ακόμη και
η τέχνη, ο στρατός, η τεχνολογία και η εκπαίδευση έπονται της κύριας, ηθικής προτεραιότητας
στον καθορισμό του νέου ορίζοντα των ιδεών.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση χρειάζεται αναπροσαρμογή
των βασικών κοινωνικών δομών και πυρηνικές αξίες που να αντανακλούν ξανά την κυριαρχική ηθική
της Πατριαρχίας. Κι αυτό συνεπάγεται θεσμικές μεταρρυθμίσεις για την καταπολέμηση
της εκθήλυνσης των κοινωνιών μας, που θα προσβλέπουν στον επαναπροσδιορισμό του ρόλου και της σύνθεσης της
οικογένειας, την επανεξέταση των δικαιωμάτων και των υποχρεώσεων των γυναικών,
την περιθωριοποίηση της ομοφυλοφιλίας και τον δραστικό περιορισμό των εκκεντρικών μειονοτήτων.
Σύντομα θα
λάβει τέλος η μακροχρόνια, πολιτική παραπλάνηση των εκατομμυρίων απλών
Ευρωπαίων από το άθλιο Διευθυντήριο που εκπροσωπεί τα ταξικά συμφέροντα της
διεθνιστικής πλουτοκρατίας, και τότε θα υπενθυμίσουμε σε όλους πως η
δικαιοσύνη, η τάξη και ο νόμος αποτελούν κύρια προϋπόθεση των πολιτισμένων
κοινωνιών.
Κι ακόμη, θα
αποσαφηνίσουμε ποιοί είναι οι αντίπαλοι της Ευρώπης στον παγκόσμιο στίβο
κυριαρχίας, γιατί κατανοούμε την δική μας ενότητα μόνον όταν γνωρίζουμε ποιοί είναι
οι άλλοι. Δεν υποτιμούμε τον εσωτερικό εχθρό που υποσκάπτει την πολιτιστική
υπόσταση της Ευρώπης, όμως δίχως κοινό εξωτερικό εχθρό, ποτέ τα ευρωπαϊκά έθνη δεν
θα καταφέρουν να ενωθούν, ούτε ενιαίος στρατός θα παρελάσει κάτω από μια κοινή Ευρωπαϊκή
Σημαία.
Καθώς οι δυνάμεις του Χάους λυσσομανούν
επιδιώκοντας την κατάρρευση της Δύσης, είναι μπροστά μας μονόδρομος η
προετοιμασία μιας πανευρωπαϊκής Σταυροφορίας για τη σωτηρία του Πολιτισμού μας.
Το κείμενο της εισαγωγής: Από το εμβληματικό δοκίμιο φιλοσοφίας της
ιστορίας του Oswald Spengler,
Η Παρακμή της Δύσης (1922, μετάφραση Λ. Αναγνώστου).
Η εικόνα: Έργο του
Jack Keay (The Crusaders Richard the Lionheart & Philip I of
France, Gouache on Board, 1974), δημοσιευμένο στο περιοδικό Look and Learn #666. Από
τη συλλογή μου.
Οι Ευρωεκλογές: Είναι επιτακτική η ανάγκη να ενισχύσουν τα ποσοστά
τους οι πατριωτικές παρατάξεις σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες. Οι δυνάμεις, που οι
απάτριδες αναρχικοί και ψευτοπροοδευτικοί, χρησιμοποιώντας διαστρεβλωμένους
ορισμούς, αποκαλούν «Ακροδεξιούς, Φασίστες, Εθνολαϊκιστές, Εθνικιστές,
Ρατσιστές κλπ», πρέπει να εκδηλωθούν δυναμικά και να ανατρέψουν το σάπιο
κατεστημένο που εκ των έσω καταστρέφει την Ευρώπη.
Ο παγκόσμιος πολιτισμός: Για το καλό
της φυλετικής εξέλιξης της ανθρωπότητας ως βιολογικό είδος, πρέπει να
επιδιώξουμε έναν διαχωρισμένο, πολυπολιτισμικό πλανήτη ανόμοιων φυλών, ανόμοιων
εθνών και διαφορετικών ανθρώπων.
Το Μανιφέστο των ιδεών: ΠΡΟΣΧΕΔΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ (WAR FLAG,
Μάϊος 2014).
