THE ARCHETYPAL WEST

«τῆλε πρὸς δυσμαῖς ἄνακτος Ἡλίου φθινασμάτων»

Κάποτε στην μακρυνή και βάρβαρη Ανατολή, στα Σούσα, στα τέλη του 480 π.Χ. η βασίλισσα Άτοσσα, ρώτησε να μάθει για τους εχθρούς της αυτοκρατορίας, τους Αθηναίους. Η απάντηση που της έδωσαν οι γέροντες άρχοντες των Περσών, έμελλε να προσδιορίσει το πρωταρχικό περίγραμμα του Ευρωπαϊκού Πολιτισμού.

...

ΑΤΟΣΣΑ: «Φίλοι, θέλω να μάθω σε ποιό τόπο τάχα της γης λένε πως βρίσκεται η Αθήνα.»

ΧΟΡΟΣ: « Μακριά στη δύση, εκεί που γέρνει ο ήλιος.»

...

ΑΤΟΣΣΑ: «Ποιός ο αρχηγός που διαφεντεύει το στρατό τους;»

ΧΟΡΟΣ: «Δεν είναι δούλοι μήδε υπήκοοι σε κανέναν.»

...

Ο Ευρωπαϊκός Πολιτισμός καθορίζεται έκτοτε από το δίπτυχο που συμπεριλαμβάνει την γεωγραφική Δύση και την ηθική διαφοροποίηση των ανυπάκουων και ελεύθερων Ελλήνων από τους δουλικούς βαρβάρους.

Στο πέρασμα των αιώνων και καθώς οι υπόλοιποι ευρωπαικοί λαοί εξελίχτηκαν υπό την καταλυτική επήρεια του Ελληνικού Πολιτισμού, η έννοια της Δύσης που αρχικά περιοριζόταν στην πόλη των Αθηνών, διευρύνθηκε ώστε σταδιακά να περιλαμβάνει ολόκληρη την ευρωπαϊκή ήπειρο.
Ωστόσο, δυόμισι χιλιάδες χρόνια πολιτισμικής ζύμωσης δεν θόλωσαν την διαύγεια των πρώτων ορισμών. Στην αρχή όλων ο Αισχύλος, που στην τραγωδία του ΠΕΡΣΕΣ, διακήρυξε πρώτος το γεωπολιτικό δόγμα της διάκρισης μεταξύ Ελλήνων και βαρβάρων, Ευρώπης και Ασίας, Δύσης και Ανατολής.

Η φυσική προδιάθεση των αρχαίων Ελλήνων να αριστεύουν και να ηγούνται, επιβεβαιώθηκε πανηγυρικά τον 5ο αι. π.Χ. τόσο στους υπερβατικούς κόσμους της τέχνης και των ιδεών όσο και στα επίγεια πεδία των μαχών. Η τραγική ποίηση και η ιστοριογραφία που αναπτύχθηκαν μετά τους Περσικούς Πολέμους, ενίσχυσαν την ελληνική ταυτότητα ως ξεχωριστό φορέα δημιουργίας εκπληκτικών επιτευγμάτων σε όλους τους σημαντικούς τομείς του ανθρώπινου πολιτισμού.
Διαχώρισαν επίσης με σαφήνεια τους Έλληνες από τους βαρβάρους. Κατά την διάρκεια αυτής της περιόδου καθιερώθηκε η υποτιμητική σημασία της λέξης «βάρβαρος», ως αξιολογική κρίση με το νόημα του άξεστου και ακαλλιέργητου ανθρώπου.

Βεβαίως, η καταφανής υπεροχή του πολιτισμού των Κλασσικών Ελλήνων καθιστούσε κωμική κάθε προσπάθεια σύγκρισης και ενίσχυε την έπαρση της εξατομίκευσης. Οι Έλληνες ξεχώριζαν γιατί ήταν Κύριοι του εαυτού τους.
Μόνον οι σύγχρονοι υπέρμαχοι της ψευδεπίγραφης "ισοτιμίας" των πολιτισμών είναι αρκετά ανόητοι ώστε να αποκαλούν σύμπλεγμα ανωτερότητας την υψηλή αυτοεκτίμηση των γιγάντων του πνεύματος. Αυτή η αίσθηση ανωτερότητας που γεννήθηκε στην Ελλάδα, μεταλαμπαδεύτηκε στους Ρωμαίους, κι αργότερα και στα άλλα ευρωπαϊκά έθνη που ανέλαβαν την ηγεμονία της Δύσης. Ανιχνεύεται ακόμη και στις μέρες μας στις ΗΠΑ, τουλάχιστον στον βαθμό που αυτές συνεχίζουν να εκπροσωπούν τον Δυτικό Πολιτισμό.

Σήμερα, καθώς προβάλλει επιτακτικά η ανάγκη ανασυγκρότησης του νεώτερου Ευρωπαϊκού Πολιτισμού, κάθε σκεπτόμενος άνθρωπος οφείλει κατ' αρχήν να γνωρίζει πώς και πού γεννήθηκε η ιδέα της Δύσης.

Το κείμενο αναφοράς: Η τραγωδία ΠΕΡΣΑΙ του Αισχύλου (που εδιδάχθη το 472 π.Χ.), σε μετάφραση του Τάσου Ρούσσου.

Το άγαλμα: Ο Ποσειδών του Αρτεμισίου (460-450 π.Χ.). Κορυφαίο γλυπτό του αρχαίου κόσμου. Μνημειακό έργο του αυστηρού ρυθμού, που απροκάλυπτα φανερώνει την αίσθηση υπεροχής των δημιουργών του.

Chorus: «Far from here, to the west where the last rays of our Lord the Sun set.»

Η Βασίλισσα των Περσών Άτοσσα: Γυναίκα του Δαρείου, μητέρα του Ξέρξη.    

Οι Πέρσες: Ινδοευρωπαϊκός λαός, μακρυνά ξαδέρφια των Ελλήνων, με καταγωγή από τον Πέρση, γιό του Περσέα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα διαφορετικής πολιτισμικής εξέλιξης παρά την φυλετική συγγένεια.

Η Αρχή: O Όμηρος περιέγραψε στην Ιλιάδα την γένεση του Ελληνισμού ως εννιαία, φυλετική, γλωσσική και θρησκευτική κοινότητα.

GRIECHENLAND ÜBER ALLES: WAR FLAG - 01/07/2012.