«Το Heavy Metal είναι συντηρητικό με έναν εντελώς δικό του τρόπο, κρατάει πεισματικά τις παραδόσεις του και εκφράζει μια άλλη, δυσπρόσιτη επαναστατική διάθεση: αυτήν της επανόδου εκπεσμένων ιδανικών που μόνον αυτό βιώνει...»
«Η elite του Heavy Metal εκφράζει την ανωτερότητα των ανδρικών συναισθημάτων και η εξευγενισμένη του μορφή αποπνέει λυρικότητα και ρομαντισμό σε μια εποχή που ο κομπλεξισμός των γυναικείων κινημάτων έχει στραμένα τα μάτια στην επαναφορά μητριαρχικών κοινωνικών μορφών...»
«Το Heavy Metal κρύβει μια εσωτερική φυλετική ψυχή που είναι αναπόσπαστο μέρος του κι αυτό σημαίνει πως είναι μια μουσική από λευκούς για λευκούς...»
«Το Heavy Metal σήμερα, είναι η μοναδική πραγματικά Ευρωπαϊκή μουσική που ακούγεται από μεγάλα στρώματα της σύγχρονης νεολαίας. Υπάρχουν κι άλλα μουσικά είδη με λευκό ακροατήριο, όμως δεν μεταφέρουν στη βασική τους μουσική και στιχουργική φόρμα τα μηνύματα που αποτελούν τον θεμελιώδη χαρακτήρα του Metal και του προσδίδουν τον χαρακτηρισμό της αυθεντικά λευκής μουσικής...»
«Το Heavy Metal, ήδη καταφύγιο των τελευταίων ρομαντικών, περνάει την νεολαιίστικη, ευρωπαϊκή μουσική αντίληψη και όχι μόνο, στην δεκαετία του’90. Αφομοιώνοντας την κλασική παράδοση, αποτελεί τον μουσικό και μέχρι κάποιο σημείο, ιδεολογικό σύνδεσμο, χιλιάδων λευκών νεαρών σε όλο τον κόσμο...»
Τον Αύγουστο του 1988 δημοσιεύτηκε ένα ιδιαίτερο άρθρο (Μύθοι και Πραγματικότητα) στο περιοδικό ΜΗ&ΗΜ, που οριοθέτησε το Heavy Metal σαν μουσικό ιδίωμα και σαν φορέα αντιδραστικών ιδεών. Γιορτάζοντας τότε την έπαρση των 22 του χρόνων, ο ΧwΠ αποκάλυψε και υπερασπίστηκε σε λίγες αδρές γραμμές τα δομικά συστατικά του σκληρού ροκ που πολλοί υποψιάζονταν αλλά κανείς δεν τολμούσε απροκάλυπτα να αποδεχτεί.
Τον Ιούνιο του επόμενου έτους, το μανιφέστο συμπληρώθηκε με μια ιστορική αναδρομή (Αναζητώντας το Μύθο), που ξεκινούσε από το Λυκόφως των Θεών, τον Ρίχαρντ Βάγκνερ και τον Νικολό Παγκανίνι, και διέτρεχε τα είκοσι χρόνια ώσμωσης του σκληρού ήχου με την κλασική μουσική για να καταλήξει στην λειτουργία του Heavy Metal ως οικουμενικoύ συνδέσμου των απανταχού λευκών νεαρών.
Εφηβικός εγωισμός και ανδροπρέπεια, ηρωική φαντασία και μυθολογία, φαλλοκρατία και φυλετική συνείδηση... Τα γραπτά κείμενα αποτελούν τεκμήρια της εποχής τους. Σε κάποιους από εμάς θυμίζουν την χαμένη μας νεότητα. Και η νεότητα είναι πάντοτε ιερή.
Μύθοι και Πραγματικότητα: METAL HAMMER & HEAVY METAL τεύχος 44, Αύγουστος 1988. Το εντυπωσιακό σκίτσο που συνόδευε το κείμενο, είναι έργο του «καλλιτέχνη» της παρέας εκείνης της περιόδου, Ηλία Γούλα.
Αναζητώντας το Μύθο: MH & HM τεύχος 54, Ιούνιος 1989.
Η Αθάνατη Φλόγα (του Επικού Heavy Metal): War Flag, Ιούλιος 2019.
