Η Σικελιανή ποίηση εντάσσεται στο ευρύτερο Νιτσεϊκό σύμπαν της φιλοσοφικής αναζήτησης του αυθεντικού νοήματος του Ανθρωπισμού και του Υπερανθρώπου. Και χαρακτηρίζεται από οραματικό λυρισμό, υψιπετή έξαρση και μυστικισμό, ηρωική αυτοκατάφαση, ατέρμονο πόθο για μια ανώτερη τάξη πραγμάτων, επική διάθεση σύγκρουσης με την ασύμμετρη γιγάντωση της Λογοκρατίας και τις αρνητικές δυνάμεις της ηθικής εξαχρείωσης του Πολιτισμού μας.
Στον Ακροκόρινθο, πανάρχαια επικράτεια του Ήλιου, προσπαθεί να χαλιναγωγήσει την χειμαρρώδη έμπνευσή του ο διανοούμενος ποιητής. Παγανιστής και αρχαιολάτρης, μύστης και πανθεϊστής. Στο επερχόμενο λυκόφως, παραμερίζει την τραγική του εξάρτηση από το θολό «Κοσμικό Μυστήριο της παρθενικής και μητρικής θηλύτητας» για να συναντήσει την Απολλώνεια διαύγεια και τον αρχαίο ηλιακό ήρωα Βελλεροφόντη.
Ἀφροὶ στὸ χαλινάρι· κι ἀπ' τὸ μάτι
τ' ἀσπράδι ὅλο φαινόταν· καὶ νὰ λύσει
τὴ φούχτα μου, ἀπ' τὰ γκέμια του γεμάτη,
πάλευε πρὸς τὰ πλάτη νὰ χιμήσει...
Ἤτανε ἡ ὥρα; Ἦταν τὰ πλήθια μύρα;
Ἦταν βαθιὰ τοῦ πέλαγου ἡ ἁρμύρα;
ἡ ἀναπνοὴ ἡ ἀπόμακρη τοῦ δάσου;
Ἄ! λίγο ἀκόμα ἄν κράταε τὸ μελτέμι,
ἤξερα ἐγὼ πῶς σφίγγεται τὸ γκέμι
καὶ τὰ πλευρὰ τοῦ μυθικοῦ Πηγάσου! »
Από τον Ακροκόρινθο ξεκίνησε ο Βελλεροφόντης καβάλα στο φτερωτό του άλογο, για να διασχίσει την πύλη των Ουρανών. Έχοντας ήδη εξοντώσει το τρικέφαλο τέρας, έχοντας νικήσει τους βαρβάρους, έχοντας υποτάξει τα ανήμερα θηλυκά. Ο υπεράνθρωπος ήρωας επιδίωξε παρά την θνητή του φύση, να γνωρίσει ακάλεστος την απαγορευμένη κατοικία των Θεών. Κι ο Πήγασος τον πρόδωσε, τον τίναξε από πάνω του, τον γκρέμισε πίσω στη γη, για να ανέβει εκείνος μόνος του στον Όλυμπο, να γίνει φύλακας των κεραυνών.
Ο εκπεσών Βελλεροφόντης εξακολουθεί από τότε, με σαλεμένα φρένα να τριγυρίζει στο Αλήιον πεδίον, αναπολώντας τους υπέροχους άθλους του. Νοσταλγεί τη Χίμαιρα, τους Σολύμους, τις Αμαζόνες. Και με ανένδοτη ισχυρογνωμοσύνη επιμένει να αμφιβάλλει για την ύπαρξη των Θεών που δεν γνώρισε.
Οι απόψεις για τον Βελλεροφόντη διίστανται. Οι ευσεβείς τον χαρακτηρίζουν αλαζόνα και υβριστή. Οι μυθολόγοι του προσάπτουν ξενική καταγωγή. Εμείς τον τιμούμε ως μέγα λυτρωτή.
Ας προσέχουν ο Ήρωας κι ο Ποιητής... Το ατίθασο φτερωτό άλογο είναι άτι πολεμικό, ίππος των Μουσών, αλλά και γόνος των Θεών...
Με την ακατάλυτη Δύναμη της Θέλησης, να κρατούν σφιχτά το γκέμι του μυθικού Πηγάσου!
Το ποίημα: ΣΤΟΝ ΑΚΡΟΚΟΡΙΝΘΟ. Σονέτο από τον Λυρικό Βίο του Άγγελου Σικελιανού.
Οι φωτογραφίες: Το μελανοδοχείο και η πέννα του ποιητή. Ο ίδιος ο ποιητής. Σκηνή από τις Δελφικές Εορτές. Από την πρόσφατη επίσκεψή μου στο Μουσείο Άγγελου Σικελιανού - το σπίτι που γεννήθηκε στη Λευκάδα.
Ο Πήγασος: Γιός του Ποσειδώνα και της Μέδουσας. Ξεπήδησε από τον κομμένο λαιμό της θνητής Γοργόνας, όταν την αποκεφάλισε ο Περσέας.
Goddess Unveiled: War Flag 01.04.2012.
