Υγειονομική τρομοκρατία, υποχρεωτικοί εμβολιασμοί, περιορισμός των θεμελιωδών ελευθεριών. Επιβολή αυταρχικών μέτρων στο σύνολο του πληθυσμού για την υποτιθέμενη προστασία από έναν ιό με στατιστικά αποδεδειγμένο ελάχιστο ποσοστό θνησιμότητας σε ανθρώπους γέρους και με βαριά υποκείμενα νοσήματα. Η δυστοπία που με την πρόφαση της πανδημίας, εφαρμόζεται σήμερα στη Δύση, οφείλεται σε έναν συνδυασμό πολλών αρνητικών παραγόντων. Όμως υπάρχει κάτι βαθιά σάπιο στα ηθικά θεμέλια του κόσμου μας, πέρα από την κρίση του καπιταλιστικού συστήματος, πέρα από τις απολυταρχικές προθέσεις της πολιτικοοικονομικής ολιγαρχίας, πέρα από τις εξωφρενικές θεωρίες συνομωσίας.
Ο στυγερός φόβος του θανάτου που διαπερνά τις σύγχρονες δυτικές κοινωνίες έχει τις ρίζες του στην αργόσυρτη αποσύνθεση που συνοδεύει την ντελικάτη γήρανση των μαλθακών ανθρώπων.
Ο προηγούμενος αιώνας στιγματίστηκε από δύο παγκόσμιους πολέμους, που ήταν κυρίως ενδοφυλετικοί πόλεμοι της λευκής φυλής. Τρομερές εμφύλιες συγκρούσεις, που μέσα σε λίγα μόνον χρόνια εξόντωσαν εκατομμύρια νέων ανδρών, στον ανθό της ηλικίας τους. Η Ευρώπη όχι μόνον ξεκληρίστικε, αλλά επίσης βρέθηκε στην κατοχή των χαοτικών δυνάμεων που νίκησαν στα πεδία των μαχών. Ένας βδελυρός Δράκος ήπιε το αίμα της, ρούφηξε την ψυχή της, κι έκαψε τον ορίζοντα των ιδεών. Δίχως το ζωογόνο αίμα των χαμένων νεαρών αρρένων και υπό την τοξική επήρεια της ισοπεδωτικής ιδεολογίας των επικυρίαρχων, η Ευρώπη γέρασε και ταυτόχρονα εκθηλύνθηκε, απότομα και δραματικά.
Όσοι ανδρώθηκαν μετά τον δεύτερο μεγάλο πόλεμο δεν απέφυγαν το χειρότερο σενάριο εκφυλισμού: έναν συνδυασμό φιλειρηνικής αφασίας, πλασματικής αύξησης του προσδόκιμου ζωής και ταυτόχρονης ελαχιστοποίησης των γεννήσεων. Το επαίσχυντο αποτέλεσμα έγινε γρήγορα εμφανές στην δημογραφική επιδείνωση, στην γιγάντωση των φεμινιστικών και ομοφυλοφιλικών κινημάτων, στην επικράτηση της πολιτικής ορθότητας, στην γεροντική μαλάκυνση που διέβρωσε ακόμη και τις νεότερες γενιές.
Κι έπειτα ήρθε ο κορωνοϊός. Η επέλασή του λειτούργησε ως Νέμεση των γερόντων και των ασθενικών. Κι ο πανικός των γερόντων και των ασθενικών έγινε κατευθείαν καθολικός φόβος που σάρωσε ολόκληρη τη κοινωνία και κατέλυσε τους πυλώνες της ελευθερίας και του ορθολογισμού. Και φανέρωσε ολοκάθαρα τις ολέθριες συνέπειες της μειωμένης γονιμότητας, που τελικά θα μας αφανίσει.
Πόσο άραγε νοσηρή και παρηκμασμένη μπορεί να είναι μια ανθρώπινη κοινότητα, που περιορίζει και τιμωρεί τους νέους και τους υγιείς ώστε να διασώσει όσους αξιολύπητους τεχνητά επιμηκύνουν τη ζωή τους με φάρμακα και μηχανήματα. Φιλάσθενοι κι εκθηλυσμένοι, άρρωστοι στο μυαλό και στο σώμα, και προπαντός γέροι κι εκφυλισμένοι, οδηγούν τυφλά τον πένθιμο χορό του τέλους του Δυτικού Πολιτισμού.
Δεν είναι βέβαια όλοι οι γέροι ίδιοι. Δεν ήταν στο παρελθόν, κι ούτε θα είναι στο μέλλον. Η γερουσία στην αρχαία Σπάρτη εκτελούσε ανώτατες κυβερνητικές και δικαστικές λειτουργίες. Την επάνδρωναν είκοσι οχτώ γέροντες, που έπρεπε να είναι πάνω από τα εξήντα, δεν λογοδοτούσαν σε κανέναν και ασκούσαν το αξίωμά τους εφ’ όρου ζωής. Αφού όμως είχαν ήδη προσφέρει στρατιωτική υπηρεσία σαράντα χρόνων και είχαν όλοι τους ξεχωρίσει στην αμείλικτη διαλογή της πρώτης γραμμής.
Αντίστοιχα, στο περίφημο μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας Old Man’s War του John Scalzi, οι θαρραλέοι εβδομηνταπεντάχρονοι έχουν μια δεύτερη ευκαιρία να ξαναγίνουν νέοι, να στρατολογηθούν και να πολεμήσουν σε έναν διαστρικό πόλεμο εναντίον εξωγήινων εχθρών. Γιατί το σύμπαν δεν πρόκειται να κατακτηθεί από έναν στρατό ραμολιμέντων, όπως ειρωνεύεται ένας από τους εθελοντές.
Σε αντιδιαστολή με το ιστορικό προηγούμενο των Σπαρτιατών ή με το φουτουριστικό ενδεχόμενο των διαστημικών πολεμιστών του Scalzi, οι καλοζωισμένοι υπέργηροι της σύγχρονης Δύσης εκλιπαρούν για λίγα παραπάνω χρόνια ανίας.
Μια ρωμαλέα κοινωνία οφείλει να περιθάλπτει και να προστατεύει τα αδύναμα μέλη της, τους αρρώστους, τους ανάπηρους, τους ανήμπορους και τους γέρους. Με κανέναν τρόπο δεν πρέπει όμως να οριοθετεί την εξέλιξή της ή να καθοδηγείται από την απόγνωση για την αναπόφευκτη μοίρα των αδυνάτων. Μόνον η νεότητα και η δύναμη, η επιθετική διάθεση για σύγκρουση και η αποφασιστική θέληση για υπέρβαση, γεννούν το Πνεύμα που δημιουργεί τους αληθινούς Πολιτισμούς.
Στις σκοτεινές μέρες μας, όσα γράφω ίσως φαίνονται σε κάποιους παράτερα κι εξωφρενικά. Όμως δεν απευθύνομαι στους ανόητους και τους ανάξιους. Ούτε στους ναρκωμένους και τους ψυχασθενείς.
Είναι πολύ πιθανόν πως ο Ευρωπαϊκός πολιτισμός τελικά θα αυτοκτονήσει, πίνοντας μέχρι και την τελευταία γουλιά το ανάμεικτο δηλητήριο του δημογραφικού εκφυλισμού και της μαζικής αντικατάστασης των γηγενών από τους αλλογενείς μετανάστες. Ωστόσο, δεν χάνω την ελπίδα κάποιας απρόσμενης ανατροπής στο απώτερο μέλλον. Ίσως στο τελευταίο σκαλί στου κακού τη σκάλα, εγερθεί στα μύχια του συλλογικού μας ασυνείδητου, το μυθικό αρχέτυπο του Ήρωα Λυτρωτή.
Θα ήθελα τότε να είμαι εκεί, έστω και σαν καταραμένος γέρος. Να προϋπαντήσω την σκληροπυρηνική αριστοκρατία των Δρακοφονιάδων, που θα αναγεννήσει τη Φυλή, τον Ουρανό, τη Γη, και κυρίως, την φοβερή Ψυχή των Πατέρων μας.
Η Εικόνα: Saint George and the Dragon. Medal
by Arno Breker. The Future is Today.
ΓΕΡΟΝΤΕΣ ΚΑΙ ΙΟΙ: War Flag, Απρίλιος 2020.
