Γήρανση, μαλάκυνση, εκθήλυνση. Η παρακμή της Δύσης είναι άμεση συνέπεια αυτών των τριών, αλληλένδετων, πολιτισμικών ασθενειών. Και οι τρείς αφορούν πρωτίστως τον βιολογικό και ηθικό εκφυλισμό του λευκού άνδρα - που είναι ο βασικός δημιουργός του ανθρώπινου πολιτισμού - και την επακόλουθη κατάλυση της φυσικής δομής της Πατριαρχίας. Και οι τρείς επιδεινώθηκαν ραγδαία στο δεύτερο ήμισυ του εικοστού αιώνα λόγω της λειψανδρίας που ακολούθησε τους δύο παγκόσμιους πολέμους, της γιγάντωσης των γυναικείων κινημάτων, και της διάδοσης της κομμουνιστικής ιδεολογίας.
Η σύνδεση της σεξουαλικής με την ταξική διαφοροποίηση εξελίχθηκε μέσα από τις παραδοξολογίες του επιθετικού φεμινισμού και την εξωφρενική ρητορική της νέας Αριστεράς. Ο απότερος στόχος της πολιτισμικής επανάστασης ενάντια στη Δύση ήταν - και παραμένει σε μια μακροπρόθεσμη ιστορική προοπτική - η εγκαθίδρυση μιας νεωτερικής, σοσιαλιστικής μητριαρχίας. Πρώτα με την κατάργηση της πατροπαράδοτης οικογένειας - του ανδρόγυνου που ζεί μαζί με τα παιδιά του χωριστά από τις άλλες οικογένειες - γιατί η πυρηνική οικογένεια είναι το κύτταρο της πατριαρχίας. Και έπειτα με την εξάλειψη του έντονου σεξουαλικού διμορφισμού και την προώθηση μιας ερμαφρόδιτης κοινότητας όπου τα φύλα θα μοιάζουν ψυχικά και σωματικά και τα ξεχωριστά γνωρίσματα θα ατονίσουν.
Ο ρόλος της αλαζονικής ομοφυλοφιλίας σε αυτή την επαχθή διαδικασία εκθήλυνσης είναι σημαντικός ως ενδιάμεσο στάδιο αποσταθεροποίησης. Και η σύγχρονη νευρωτική έκφανσή της είτε ως κοινωνικοπαθητική διαταραχή είτε ως απλή σεξουαλική απόκλιση, πρέπει να ειδωθεί μέσα σε αυτό το ευρύτερο πλαίσιο υπονομευτικής δράσης ενάντια στη δυτική Παράδοση.
Σ’ αυτές τες σκοτεινές κάμαρες, που περνώ
μέρες βαρυές, επάνω κάτω τριγυρνώ
για νάβρω τα παράθυρα. – Όταν ανοίξει
ένα παράθυρο θάναι παρηγοριά. –
Μα τα παράθυρα δεν βρίσκονται, ή δεν μπορώ
να τάβρω. Και καλλίτερα ίσως να μην τα βρω
Ίσως το φως θάναι μια νέα τυραννία.
Ποιός ξέρει τι καινούρια πράγματα θα δείξει.
Η ομοφυλοφιλία δεν ήταν ποτέ αποδεκτή στη Δύση πριν την πολιτισμική της κατάρρευση. Αντιμετωπιζόταν άλλοτε ως ποινικό αδίκημα και άλλοτε ως διάγνωση ψυχικής ασθένειας. Στην Αγγλία αποποινικοποιήθηκε το 1967. Στην Αμερική αφαιρέθηκε μόλις το 1973 από το εγχειρίδιο των ψυχικών διαταραχών της επιστήμης της Ψυχιατρικής. Κι όμως, φτάσαμε βήμα βήμα στο τελευταίο σκαλί στον κατήφορο του παραλογισμού. Το άθλιο Διευθυντήριο της ΕΕ προσπαθεί να μετασχηματίσει με κάθε δυνατό μέσο τις φυσικές σταθερές αναπαραγωγής του ανθρώπινου είδους, αμφισβητώντας ότι τα βιολογικά φύλα είναι μόνον δύο και ότι ο γάμος είναι εξ ορισμού φυσική και νομική πράξη μόνο μεταξύ ανδρών και γυναικών.
Βεβαίως, οι διακριτικοί και ευγενείς ομοφυλόφιλοι δεν απειλούν την κοινωνική συνοχή. Η ατομική ελευθερία στην σεξουαλική συμπεριφορά και η σεξουαλική παρέκκλιση ως προσωπική διασκέδαση, είναι κατανοητές σε ιδιωτικό επίπεδο και αδιάφορες στο μέτρο που δεν επηρεάζουν τον ευρύτερο φυλετικό προσανατολισμό. Και δεν είναι λίγοι οι ομοφυλόφιλοι δημιουργοί στα γράμματα και στις τέχνες, που θαυμάζουμε και εκτιμούμε απεριόριστα το έργο τους. Από τον Oscar Wilde και τον Κωνσταντίνο Καβάφη έως τον P.C.Russell και τον Jeffrey Jones.
Ωστόσο, η νομική κατοχύρωση των ομοφυλοφιλικών σχέσεων στα πλαίσια του πολιτικού γάμου είναι ασυζητητί αφύσικη. Και στις μέρες μας είναι επίσης αντικοινωνική και επικίνδυνη γιατί η ομοφυλοφιλία οδηγεί από τη φύση της στην μείωση της γεννητικότητας, εμποδίζοντας έτσι τον πολλαπλασιασμό του φυλετικά λευκού πληθυσμού σε μια εποχή που απαιτεί ακριβώς το αντίθετο.
Στην υπαρξιακά κρίσιμη κατάσταση που αντιμετωπίζουμε σήμερα στην Ευρώπη, μια πατριωτική ηγεσία όχι μόνον θα απέτρεπε την επίσημη συμβίωση των ομοφυλόφιλων αλλά επίσης θα επεδίωκε την πατριαρχικά ριζική μεταρρύθμιση του οικογενειακού δικαίου. Αξιοποιώντας τις βιολογικές ιδιαιτερότητες των φύλων θα νομιμοποιούσε τον γάμο ενός άνδρα με ταυτόχρονα περισσότερες γυναίκες, και θα επανέφερε εκσυγχρονισμένο τον αρχαίο ρωμαϊκό θεσμό του Pater Familias.
Ο πίνακας: Personal work, του Jeffrey Jones (circa 1980).
Το ποίημα: Τα Παράθυρα (1903), του Κ.
Π. Καβάφη.
Η αύξηση των γεννήσεων: Θα έπρεπε να είναι σήμερα το κύριο μέλημα των Ευρωπαϊκών κοινωνιών. Με μέτρα ενίσχυσης όπως είναι η επαρκής χρηματοδότηση των παιδιών, αλλά και μέτρα αναγκαστικής συμμόρφωσης όπως είναι η στέρηση των πολιτικών δικαιωμάτων σε όσους αρνούνται την τεκνοποίηση.
Eνάντια στη φύση: Καθώς η σεξουαλική επιλογή προϋποθέτει έντονη διαφοροποίηση - αρρενωπούς άνδρες και θηλυκές γυναίκες - η μακροπρόθεσμη εξομοίωση των φύλων ίσως να έχει ως τελικό αποτέλεσμα ακόμη και την εξαφάνιση του ανθρώπινου είδους.
Το πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα: Είναι ξεκάθαρα εκτελεστικό όργανο της κυρίαρχης στη Δύση Woke Αριστεράς.
