ΨΕΥΤΙΚΟΣ ΙΠΠΟΤΗΣ

Με κοιτάζει πίσω από το τζάμι της προθήκης και λάμπει στην αστραφτερή του πανοπλία.

Μπροστά του ένα βαρύ και πλούσιο δισκοπότηρο υπογραμμίζει τη σημασία της συνάντησής μας.

Είναι κι αυτός παγιδευμένος όπως κι εγώ στα δεσμά της ύλης, σε λάθος εποχή, σε λάθος τόπο. Ασήμι, σάρκα ή ατσάλι ποιά η διαφορά ;

Αυτός παριστάνει το άγαλμα σε μιά βιτρίνα έργων τέχνης, εγώ υποκρίνομαι τον μέσο πολίτη σε μιά βιτρίνα ανθρώπινων χαρακτήρων.

Το θλιμμένο βλέμμα του ψάχνει απαντήσεις, που δεν έχω να του δώσω. Είμαι τόσο ψεύτικος όσο κι αυτός και μάλλον σε χειρότερη κατάσταση. Εγώ δεν φοράω πανοπλία κι έχω χάσει το σπαθί μου. Ο αληθινός μου εαυτός κρύβεται σαν δειλός πίσω από έναν αποδεκτό ρόλο στο σύγχρονο θέατρο των εντυπώσεων. Τι κι αν γνωρίζω τα τεχνάσματα του ηθοποιού. Παίζω τόσο καλά, που στο τέλος θα ξεχάσω ποιός είμαι.

Με αναγνωρίζει κι ας είμαι στοιχειωμένος. Καταλαβαίνει πως ψάχνω άσυλο στον κόσμο της ομορφιάς, στα ανέφικτα όνειρα της μέρας. Η Τέχνη μόνον μας έχει απομείνει, τελευταία αντίσταση στους κύκλους της φθοράς.

Μου ζητάει να τον πάρω μαζί μου αλλά δεν έχω τα χρήματα, που πρέπει να πληρώσω γιά να τον ελευθερώσουν. Σε αυτόν τον κόσμο τα χαρτονομίσματα των εμπόρων έχουν τον πρώτο λόγο και οι ιππότες πρέπει να τα υπολογίζουν κι ας τα περιφρονούν.

Θα επιστρέψω κάποτε φυλακισμένε αδελφέ μου, είτε έχω είτε δεν έχω σώσει την ψυχή μου. Αν έχω αποτύχει θα φέρω μαζί μου πολύχρωμα χαρτονομίσματα. Αν όμως έχω σπάσει τις σφραγίδες, τότε θα κλείσω με τον σωστό τρόπο τους ανοιχτούς λογαριασμούς ...




Η φωτογραφία: Από μιά βόλτα μου στη Βενετία.
Η ψυχολογία: Ο Carl Jung θα μπορούσε να μας δώσει τις απαιτούμενες εξηγήσεις.
Οι ιππότες του χρήματος: Οι Ναϊτες μεταλλάχθηκαν σε θησαυροφύλακες και γι’ αυτό είχαν το τέλος που τους άξιζε.